Lögberg - 31.08.1933, Side 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. ÁGÚST, 1933
Fertugaáta og níunda ársþing
Hins evangeliska lúterska kirkjufélags'
Islendinga í Veáturheimi
Haldið i Argylebygð i Manitoba frá 23. til 27. júní 1933
Skýrsla þingnefndar í skólamálinii
Nefndin, sem skipuð var í skólamálið leggur til:
1. Að þingið þakki nefnd skólans fyrir dyggilegt starf
í þarfir skólans á liðnu ári. Sérstaklega finst oss þakkarvert
að í ár urðu inntektir meiri en útgjöld. Er það án efa dugn-
aði og áhuga nefndarinnar að þakka.
2. Að þingið þakki kennurum skólans ekki aðeins fyrir
dygga þjónustu hvað kenslu snertir, heldur einnig fyrir fórn-
fýsi þeirra í þarfir skólans með því að launa að mestu leyti
fjórða kennarann.
3. Að einnig beri að þakka þeim ónefnda heiðursmanni
sem gaf skólanum tvö þúsund dali á árinu.
4. Að vegna þess að nemendur hafa verið fleiri í ár en
nokkru sinni fyr, og Sökum þess að útlit er fyrir að nemend-
uin fjölgi heidur en fækki á næsta ári, þá leggjum vér til að
skólanum verði haldið áfram eins og að undanförnu.
J. G. Jóliannsson
B. Theo. Sigurdsson
G. Thorleifsson
Guðbjörg Freeman
Mrs. C. P. Paulson.
Flutti framsögumaður, sem er kennari við miðskóla,
fróðlega ræðu um ásigkomulag skólamentunar nú í borginni
Winnipeg. Taldi hann sennilegt, ef aðsókn héldi áfram að
aukast að skólanum, að hann kæmi bráðlega til með, fjár-
hagslega, að bera sig sjálfur. Að því búnu var skýrslan tekin
fyrir, lið fyrir lið.
1. liður var samþyktur.
2. og 3. liður sömuleiðis.
Um 4. lið urðu allmiklar umræður. Loks var hann bor-
inn undir atkvæði og samþyktur. Nefndarálitið síðan í heild
sinni samþykt. Þar með var málið afgreitt á þessu þingi.
Forseti tilkynti, að samkvæmt nýrri breyting á aukalög-
um, færi kosningar embættismanna fram að morgni næsta
dags. Sem gæzlumenn kosninga tilnefndi hann þá J. S.
Gillis og Ásbjörn Sturlaugsson.
Var þá sungið versið No. 45: “Vertu hjá mér hirðir bezt-
ur, hjartað mitt svo eigir þú.”—Að því búnu var fundi slitið,
kl. 6 e. h.—Næsti fundur fyrirhugaður í kirkju United Church
of Canada, að Baldur, kl. 8 e. h. sama dag.—
ÁTTUNDI FUNDUR
i kirkju United Church safnaðar að Baldur kl. 8 e. h. sama
dag. Fundurinn hófst með bænargjörð, er séra Sigurður
ólafsson stýrði.
Forseti kynti þinginu dr. Richard Beck, prófessor í nor-
rænum fræðum við ríkisháskóla Norður-Dakota ríkis, í Grand
Forks, er, að tilmælum forseta, væri þar kominn til að flytja
fyrirlestur. Fór hann um leið lofsamlegum orðum um fyrir-
lesarann, bæði sem merkan mann og svo um mentaferil hans
og stöðu hans sem fræðimanns. Flutti dr. Beck síðan fyrir-
lestur, er hann nefndi “Kirkjan og friðarmálin.” Erindið
frábærlega merkilegt og vandað, að dómi þeirra er heyrðu.
Kvað for^eti sér myndi erindi þetta verða minnisstætt alla æfi.
Var fyrirlesaranum síðan greitt þakklætisatkvæði með því
að allir risu úr sætum, samkvæmt tillögu séra R. Marteins-
sonar.—Að þvi búnu tilkynti forseti, að söngflokkur, undir
stjórn Brynjólfs Þorlákssonar, myndi syngja nokkur valin
lög. Var þá sungið bæðí “O, Canada,” og “ó Guð vors lands,”
en þingheimur og allir viðstaddir stóðu á meðan. Að því
loknu söng söngflokkurinn “ísland, þig elskum vér,” og
“Þú bláfjalla geimur, með heiðjökla hring,” en óli Ander-
son söng sóló-þættina í hinu síðarnefnda lagi. Söpg þá flúkk-
urinn enn nokkur valin islenzk Iög, af frábærri list, en á-
heyrendur þökkuðu fyrir á venjulegan hátt. Séra E. H.
Fáfnis mintist hins merkilega starfs Brynjólfs Þorlákssonar
í þarfir söngljstarinnar, og minstist þess um leið, að hann
myndi væntanlega bráðum vera á förum til íslands. óskaði
hann honum heilla og hamingju í þeirri för. Stakk upp á
að Brynjólfi væri þakkað starf hans með því að allir stæðu
á fætur, og gerðu áheyrendur það greilega, með dynjandi
lófaklappi. Á svipaðan hátt var og þakkað ungum listamanni,
Árna Sveinssyni, er leikur frábærlega vel bæði á orgel og
slaghörpu, og sem þarna spilaði fyrir flokkinn og hefir oft
spilað á fundum þingsins. Aðsókn á fundi þessum var feikna
mikil. Kvöldstund þessi, að allra dómi, frábærlega ánægju-
leg. Fundurinn endaði með því að sunginn var sálmurinn
178: “Vor Guð, oss lýsa lát þitt orð.” Lýsti þá forseti hinni
postullegu blessan, og var fundi síðan slitið, kl. 10 f. h. Næsti
fundur fyrirhugaður í kirkju Glenboro-safnaðar kl. 9 að
morgni, næsta dag.—
NÍUNDI FUNDUR
i kirkju Glenboro-safnaðar þ. 27. júní, kl. 9 f. h.
Fundurinn hófst með bænargjörð, er séra E. H. Fáfnis
stýrði.
Gjörðabók 6. 7. og 8. fundar var lesin og staðfest. Forseti
skýrði frá, að samkvæmt núgildandi aukalögum færi kosn-
ing embættismanna nú þegar fram.
Fyrst lá fyrir kosning forseta. Var kosið skriflega, og
án útnefningar, eins og lög ákveða.
Fór fyrsta atkvæðagreiðla þannig, að séra K. K. ólafson
hlaut 49 atkvæði; dr. B. B. Jónsson 6; séra H. Sigmar 3; séra
Sig. ólafsson 2 og séra N. S. Thorláksson 1 atkvæði. Einn
seðill var ógildur.
Næst lá fyrir kosning skrifara. Við íyrstu atkvæða-
greiðslu hlaut séra Jóhann Bjarnason 58 atkvæði. Séra Sig.
ólafsson fékk 3, og séra E. H. Fáfnis 1 atkv.
Þá lá fyrir kosning féhirðis. Við fyrstu atkvæðagreiðslu
hlaut S. O. Bjerring öll greidd atkvæði, 61 að tölu.
Þá lá næst fyrir kosning vara-embættismanna. Vafa-
forseti var kosinn séra H. Sigmar, vara-skrifari séra E. H.
Fáfnis, og vara-féhirðir A. C. Johnson, allir endurkosnir i
e. hlj.—■
f framkvæmdarnefnd voru kosnir, með forseta, þeir séra
Sig. &lafsson, G. J. Oleson, J. G. Jóhannsson, J. J. Myres,
Arni Eggertson og séra Jóhann Bjarnason.
Forseti skýrði frá að séra Jóhann Friðriksson, sökum
nauðsynlegra embættisverka, er fyrir lægju, yrði að hverfa
burt af þingi. — Kvgddi séra Jóhann með vinsamlegum
kveðjuorðum til þingsins og til prestakallsins, er haft hefir
kirkjuþingsfólk, í ár, sem gesti sína.
Þá lá fyrir að kjósa í skólaráð Jóns Bjarnasonar skóla.
Kosnir voru til 3. ára þeir J. G. Jóhannsson, Árni Eggert-
son og A. S. Bardal. Sömuleiðis voru endurkosnar til 3. ára
þær Mrs. C. P. Paulson og Mrs. O. Onderson.
f stjórnarnefnd Betel voru endurkosnir til 3. ára þeir
dr. B. J. Brandspn og Jónas Jóhannesson.
Ráðsmaður kirkjubyggingarsjóðs var endurkosinn, í
e. hlj., S. O. Bjerring.
Yfirskoðunarmenn voru endurkosnir, í e. hlj., þeir T. E.
Thorsteinson, og F. Thordarson.
Ráðsmaður Sameiningarinnar var kosin Mrs. Flóra Ben-
son, endurkosin í e. hlj.
Þá var næst rætt uin aðferð að kjósa milliþinganefnd,
til að hafa með höndum undirbúning 50 ára hátíðar kirkju-
félagsins. Samþykt var að forseti skipi 2. manna nefnd, til
að leggja til um menn í þessa milliþinganefnd. Tilnefndi
forseti þá séra N. S. Thorláksson og A. E. Johnson.
Eftir að þeir höfðu vikið af fundi um stund, tilkyntu
þeir að þeir mæltu með að þessir menn skipuðu hátíðar-milli-
þinganefndina:
Séra R. Marteinsson, séra H. Sigmar, Klemens Jónas-
son, Sigurbjörn Sigurðsson og G., J. Oleson. Var þessi ráð-
stöfun samþykt í e. hlj.
Þá var tekið fyrir, á ný, 10. mál á dagsskrá:
Sameiningin og Gjörðabók kirkjuþings
Fýrir hönd þingnefndar í því máli, lagði C. P. Paulson
frain þetta nefndarálit:
Sameiningin og Gjörðabók kirkjuþings
Við, sem skipuð vorum til þess að athuga útgáfumál
kirkjufélagsins, viljum fyrst láta í Ijós hrygð vora yfir þeim
mikla missi, sem Sameiningin varð fyrir við fráfall eins af
ritstjórum hennar, séra Jónasar heitins Signrðsonar og við
vitum að margir munu sakna hinna fögru og kristilegu ljóða
hans og þess annars, er hann lagði til blaðsins.
Nefndin leyfir sér að leggja fyrir þingið meðfylgjandi
tillögur:
1. Að Sameiningin komi út í sömu stærð og með sama
verði eins og á síðastliðnu ári.
2. Að þingi votti ritstjórum blaðsins sitt innilegt þakk-
læti, fyrir starf þeirra og endurkjósi þá séra K. K. &lafson og
séra Guttorm Guttormsson til að annast ritstjórn blaðsins
á komandi ári.
3. Líka leggur nefndin til að Mrs. B. S. Benson sé end-
urkosin til að veita umsjón ráðsmenskú blaðsins, og að henni
sé þakkað fyrir hennar góða starf á liðna árinu.
4. Að útgáfa Gjörðabókarinnar sé falin framkvæmdar-
nefndinni.
Á kirkjuþingi í Baldur, Man., 26. júní 1933.
C. P. Paulson
J. E. Westford
J. S. Gillis
Dora Benson
V. Bjarnar^on.
Samþykt var að taka nefndarálitið fyrir, lið fyrir lið.
1. liður samþyktur.
2. liður sömuleiðis.
3. liður sömuleiðis.
Um 4. lið urðu lítilsháttar umræður, en var síðan spm-
þyktur.
Séra E. H. Fáfnis vakti athygli á, að nefndarálitið geri
ráð fyrir aðeins tveim ritstjórum, í stað þriggja er verið hafi.
Þá var minst á stærð blaðsins, að hún væri helzt til of
lítil, ef í því ætti að hirta erindi þau er flutt voru á þessu
þingi og það annað, er sjálfsagt þykir að Sameiningin hafi
' meðferðis. Gerði þá Árni Eggertson þá tillögu, er A. E.
Johnson studdi, að ritstjórum og ráðsmanni blaðsins sé leyft
að hafa eitt eða tvö eintök stærri en venjulegt, ef þörf kref-
ur. Var það samþykt. Nefndarálitið, var að því búnu, í
heild sinni, samþykt í e. hlj.
Þá var tekið fyrir, á ný, 9. mál á dagsskrá:
Kirkjan og mannfélagsmálin
Eftir lítilsháttar umræður var samþykt að líta svo á, að
þessu máli sé lokið, í þetta sinn, með fyrirlestri þeim er dr.
Richard Beck flutti að Baldur síðastliðið mánudagskvöld.
Var málið með þessu afgreitt á þessu þingi.—
Þá var teki fyrir, á ný, 8. mál á dagsskrá:
Sunnudagsskólar og ungmennafélög
Fyrir hönd þingnefndar í því máli lagði séra E. H. Fáfnis
fram þessar tvær skýrslur:
Sunnudagsskólar
Sunnudagsskólar í söfnuðum okkar teljast 36 í alt.
Meðlimatalan samtals í ár er 2,352, en var í fyrra 2,399. Með-
altala skólasóknar hefir lækkað einnig að mun.
Nefndin leyfir sér að leggja fram þessar tillögur:
1. Að prestar og leiðtogar safnaða, ásamt foreldrum,
séu vinsamlega hvattir til þess að vinna að því á allan hátt,
sem unt er, að unglingar vorir, bæði drengir og stúlkur, haldi
áfram að sækja sunnudagaskóla eftir fermingu og að full-
orðið fólk sæki sunnudagsskóla einnig.
2. Að þingið láta í ljós þakklæti sitt til Bandalags lút-
erskra kvenna fyrir hinn frábærlega mikla dugnað og hina
miklu hjálp, sem það hefi veitt kristilegum félögum og krist-
indómi með kristnu skólastarfi sínu á prestslausum svæðum.
3. Að Bandalagi lúterskra kvenna sé óskað til hamingju
með hið nýútkomna rit sitt “Árdís” og að það megi verða
þeirra félagsskap og þjóð vorri til mikillar blessunar.
4. Að allir sunnudagsskóla kennarar, er frekari undir-
búning óska fyrir starf sitt, veiti athygli hjálp þeirri er
Teachers’ Training Course veitir, sem gefið er út af U.L.C.A.
Á kirkjuþingi í Baldur þ. 26. júní, 1933.
E. H. Fáfnis
Jóhann Friðriksson
Dora Benson.
Örlög ráða
Skáldsaga eftir H. ST. J. COOPBR
(Framh.)
“Sex vikur,” svaraði hann. “Þér
fáið því nægan tíma til að átta yður.
Þér getið ekki haldið fast við þetta
örvita áform. Þér hljótið að ranka
við yður fyr eða síðar.”—
“Eg skifti ekki um skoðanir. Eg
játa mig sekan í glæp þeim, sem eg
er grunaður um.”
“Gott og vel, ef það er óbrigðan-
legt áform yðar, áð þér viljið endi-
lega lenda í gálganum . . . .”
“Eg hefi fastákveðið að gera það,
sem eg tel rétt. Það hefir ætið ver-
ið leiðarvísir minn. Eg get ekki
breytt eöli mínu.”
Stundarkorn var algerð kyrð í
klefanum.—
“Eg talaði við Maríu systur yðar
í morgun,” mælti lögmaðurinn. Hún
kom til mín og var alveg örvingluð.
Hana sárlangar til að tala við yður,
og eg ímynda mér að hægt sé að
koma því í kring.”
“Eg ætla að treysta yður til að
gera það ekki,” mælti Belmont. “Eg
óska ekki eftir, að hún þurfi að líða
alla þá geðshræringu. Það er alls
engirt ástæða til að láta hana koma
hingað.
Þetta er engirin staður fyrir hana.
Segið henni, að þetta sé ókleift —
alveg ómögulegt —, segið henni
hvað sem yður dettur í hug, en sjá-
ið aðeins um, að hún komi ekki
hingað.”
“Eg e'r þegar búinn að segja
henni, að þetta sé vel hægt,” mælti
Fielding rólega. “Og eg mun gera
alt, sem í mínu valdi stendur til
þess, að þið náið að'tala saman.”—
“Fielding — látið þetta heldur
vera, það verður aðeins til ills eins.”
Belmont stóð upp snögglega og lagði
hönd sína á handlegg málaflutnings-
mannsins. “Það er þúsund sinnum
betra að girða fyrir þetta. Vesling's
stúlkan litla—þetta yrði alt of mik-
ið hugarrót fyrir hana. Hún er
sannarlega búin að líða nógu mikið.
Nú er nóg komið. Þér megið ekki
láta hana koma hingað—hún á ekki
að sjá bróður sinn í fangaklefa, það
yrði henni áfall, sem hún aldrei biði
bætur.”
« “Hún grátbað mig um að útvega
þetta leyfi. Það var eins og það væri
lífið um að gera fyrir hana.”
Belmont varð alvarlegur á svip.
“Það er ekki til neins,” mælti hann
óþolinmóðlega. “Hvað á hún að
gera hingað? Þér haldið þó ekki,
að hún geti talið um fyrir mér. Alt
það, sem þér vinnið með þessu, er
að gera hana enn þá örvæntingar-
fyllri. Þér eigið það á hættu, að
hún fái taugabilun af þessu öllu
saman.”
“Hún er systir yðar,” mælti
Fielding. “Henni þykir mjög vænt
um yður. Það væri harðúðugra af
yður, að neita henni að koma hing-
að, heldur en að leyfa henni að tala
við yður. Auk þess er eg þegar
búinn að heita henni því, Ralph, þér
verðið að tala við hana.”
Belmont greip báðar hendur hans.
“Fiélding,” mælti hann í bænar-
róm, heyrið nú það, sem eg segi.
Þér megið ekki láta hana koma.
Guð einn veit, að eg vildi mikið til
þess vinna að fá að sjá hana. En
eg er að hugsa um hana sjálfa, ekki
um mig og mínar óskir.”
“Nei, þér eruð ekki vanur að gera
það,” mælti hinn þurlega.
“Fielding, vitið þér hvað er orð-
ið af Jamieson?”
MálaflutningsmaSurinn hristi höf-
uðiÖ.
“Eg veit ekki annað en það, sem
alkunnugt er um það mál. Eftir
það, sem skeði á Shuttlefields, lok-
aði María sig inni. Hún vildi hvorki
sjá né heyra nokkurn mann. Hún
lét Jerome gamla vera varðhund og
gæta þess vel, að enginn kæmist inn
til hennar. Hann og frænka henn-
ar voru einustu manneskjurnar i
húsinu, auk Maríu. Eg veit af til-
viljun, að Jamieson reyndi öðru
hvoru að ná tali af henni, en hon-
um hepnaðist það aldrei. Veslings
maðurinn leit aS lokum aumingja-
lega út og var mjög sorgbitinn. Það
var mesta hörmung að horfa upp á.
María lokaði dyrum sínum fyrir
honum og var með öllu ófáanleg til
að tala við hann. Eg skil hana ósköp
vel, vesalings stúlkuna, hún er svo
beygð og niðurdregin af sorg og
blygðun yfir þeirri skömm — þeirri
vanvirðu, er fallið hefir á bróður
hennar.' Þessvegna felur hún sig
fyrir öllum, jafnvel fyrir manninum
sem ann henni hugástum.” Fielding
þagnaði og horfði einkennilega á
Belmont.
“Þá hefi eg gert Jamieson rangt
til. Eg hélt, að hann hefði svikið
hana, af þvi, að hann gæti ekki ver-
ið þektur fyrir að kannast við syst-
ur morðingjans,” mælti Belmont.
“Það er einmitt þveröfugt. Eg
efast ekki um, að hann hafi viljað
giftast henni og fara burt með hana
undir eins; en hann gat sem sagt
ekki einu sinni fengið að sjá hana.
Hún lét sér nægja að skrifa honum
—eitt einasta bréf. Þaö, var kveðja,
þar bað hún hann eindregið, að
reyna aldrei framar að ná tali af
henni eða sjá hana. Eg hefi sjálfur
séð þetta bréf,” mælti Fiekling.
“Hann kom til mín og bað mig um
að reyna að telja um fyrir henni.
En það var alveg vonlaust. Eg man
vel eftir þessu bréfi. Það var of-
urlítill ískaldur miði, og eg gat svo
sem vel skilið, að hinn ungi rnaður
var alveg frá sér, er hann fékk hann.
Hún skrifaði eitthvað á þessa leið:
“Þú getur víst skilið, að eftir það,
sem fyrir hefir komið, verð eg að
lifa einmana, það sem eftir er æf-
innar. Eg á ekkert framar í vænd-
um, er ást og hamingja heitir. Þetta
er kveðja mín til þín. Gerðu mér
nú þann greiða að koma aldrei
framar til mín. Eg bið aðeins þess
eins, að við sjáumst aldrei framar í
þessum heimi. . ..”
“Það var eitthvað á þessa ieiö,
sent hún skrifaði,” mælti Fielding
ennfremur. “Eg man þetta svo vel,
af því að það hafði talsverð áhrif á
mig. Mér virtist líka, að það væri
eitthvað sérkennilegt við þetta bréf.
Það var eins og á milli lmanna
leyndist eitthvað, sem eg gat ekki
áttað mig á. Auðvitað hefir hún,
vesalings barnið, orðið að reyna svo
mikið, að það hafa verið voðalegir
tírpar fyrir hana, en samt. . . . .”
Hún hefir alt af verið svo tilfinn-
ingarnæm. Mér þykir vænt um, að
mér hefir skjátlast í dómi núnum
um Jamieson. Hann hefir þá hag-
að sér eins og fullkpminn drengur,”
mælti Belmont.
Nóttin kom og færði fanganum
svefn og hvíld. Morguninn eftir
kom María. Hurðinni var lokað að
baki henni, og þá fyrst kom hljóð
yfir varir hennar; hún rétti honum
skjálfandi hendurnar: . Framh.
Meira en tuttugu og
sjö ára þjónusta
f þau tUttugu og sjö ár, sem liðin eru frá stofnun
1 fölagsins, 1906, hafa bændur Vesturlandsins notið
beztu afgreiðslu hjá United Grain Growers Limited.
Um þetta tuttugu og sjö ára skeið, hefir reynslan sýnt:
hæfileika þessa félags til að koma viðskiftavinum sín-
um að liði.
1 þessi tuttugu og sjö ár, hefir félagið skapað sér sögu
og unnið alment traust.
Svo sterkt, voldugt og vandað félag hefir alt, sem til
þess þarf, að veita yður ábyggilega þjónustu.
DNITED GRAIN 6R0WERS P
Winnipeg - Saskatoon - Edmonton - Calgary