Austri - 12.09.1903, Blaðsíða 4

NR. 30
A U S T R I
112
Fjármarkaðir.
JJeiðruðum Héraðsmönnum gefst hérmeð til vitundar að verzlunin
w3(r amtí 5íti“ kaunir í haust geldfé á fæti eptir vigf, pó eigi
pað sem léttara er en 95 pd. og verður verðið auglýst á markaðsstöðunura.
Markaðirnir verða haldnir á pessum stöðum.
Skeggjastöðum á Dal miðvikudaginn 23. p. m.
Merki fimtudaginn 24.
Vaði í Skriðdal föstudagÍDn 25.
KetiJssíöðum á Völlum laugardaginn 26. (árdegis)
Hlíðarhú sum í Hlíð miðvikudaginn 23.
Galtastöðum í Tungu fimtudaginn 24.
Litlahakka — — sama dag
Rangá — — föstudaginn 25. (árdegis)
Bóndastöðura í Hjaltastaðap. föstudaginn 25. (síðdegis)
Hjartarstöðum i Eiðapinghá. laugardag 26. (árdegis)
Uppsölum — — — sama dag
Yegna þess að verzlunin þarf að senda fé sitt að
mestu leyti með skipinu sem flytur héðan fé þaan 27. þ. m.
eru menn beðnir að koma með svo margt fé sem þeim er
mögulegt
Markaðir í Fljótsdal og Fellum verða auglýstir síðar.
Seyðisfirði 10. sept. 1903.
Sigurðnr Jonsson.
Háttvirtu skiptavinirí
Aalgaards
ullarverksmiðjur
hafa náh meiri viöskiptum hér á landi en nokkrar aðrar verk-
smiðjur og áunnið sér almennings hylli.
|>ær vinna úr íslenzkri ull fjölhreyttar tegundir af
karlmannsfataefnum, kjóladúkum og gélfteppum.
Rúmabreiður bæði einlitar og köblóttar, mjög skrautlegar,
kvennsjol og allskonar prjónafatnað.
Yerb hjá þeim er lægra en hjá flestum öðrum og
afgreiðsla hin alira bezta,
Umboðsmenn verksmibjunnar hér á landi eru.
Á Borgarfirði hr.
— Vopnafirði —
— fórshöfn —
— Húsavík —
-r- Akureyri —
— Siglufirði
— Skagafírði —
— Borðeyri —
forst. Jónsson.
Einar Runólfsson.
Jón Jónsson.
Aðaist. Kristjánss.
M. B. Blöndal.
Guðm. Davíðsson.
Pétur Pétursson.
Guðm.Theodórsson.
Á ísafirði hr. Sigurgeir Bjarnason.
— Dýrafirði — Guðni Guðmundsson.
í Reykjavík — Ben. S. þórarinsson
— Vestm-eyj, — Gísli J. Johnsen.
Á Hornafirði — þorleifur Jócsson,
— Djúpavog — Páll H. Gislason.
— Eskifirði — Jón Hermannsson.
— Seyðisfirði— Eyjóltur Jönsson.
Eg vil hér með vinsamlega skora á alla sem skulda við verzl-
un mína að borga mér upp nú í haustkauptíðinni.
Eg mun ganga rikt eptir þessu-
Eg mun ekki siður en aðrir kaupmenn gefasvo háanprís sem
unnt er fyrir sláturfé í haust, einkanlega upp í skuldir.
Fiskur uppúr salti verður tekinn með hiu verði upp í skuidir.
Renta verður lögð á allar útistandandi skuldir við nýár.
Vextir verða borgaðir af innieign.
Steíán Steinholt.
Reynið hin nýju ekta litarbréf frá
BUC'S LITARVERKSMIDJU
Nýr ekta demantssvartur litur — Nýr ekta dökkblár litur
— — hálfblár — — — sæblár
Allar pessar 4 nýju litartegundir skapa fagran ekta lit, og gerist pess
eigi pörf, að látið sé nema einu sinni í vatnið (án „beitze1*),
Tii heima.litunar mælir verksmiðjan að öðru leyti fram með sínum viður-
kenndu, öflugu og fögru litum, sem til eru i allskonar litbreytingum.
Fást hjá kaupmönnum hvervetna á Islandi.
Bnch’s litarverksmiðja,
Kaupmannahefn V.
Stofnuð 1842 — Sœmd verðlaunum 1888.
Abyrgðarmaður og ritstjóri: I P r e d ts m i ð j a
Cand. phil. Skapti Jósepsson. | ^orsteins J. 0. Skaptasonar.
Hefir pú látið örlögin buga pig, pó pau stundum hafi verið
nokkuð pung?“
„Nei, ekki fremur en pú, en Gundula —“
,.Er af okkar ætt og kippir í kyn Wahnfriedanna. Hún er
eínbeitt og prekmikil eins og allar konur í okkar ætt hafa verið.
Komdu hingað og líttu á! Heldurðu að nokkurstaðar í heiminum
sé til betri húnbjörn handa Hohen-Esp?£<
Kammerherrann dró gluggatjaldið frá og hló. „Líttu á! Sýnist
pér stúlkan parna vera kongsdóttir úr ævintýri, sem ekki megi anda
á ? Eða vaxbrúða sem bráðnar af sínum eigin tárum. Eg held
ekki! Og Friðrik Karl greifi veit líka að hann getur ekki fengið
beíri verndarengil fyrir' Bjarnarborg sína. en Gundulu okkar?“
Fröken Agathe hafði staðið á fætur og gengið til bróður. síns,
hún leit niður í hallargarðinu og bar henni pá sú sjón fyrir augu
sem virtist geta létt áhyggjum hennar.
Eröken Gundula var nýkomin heim af útreið. Hún var komin
af baki og hafði lát ð lítin hestasvein taka við hesti sínum og
stóð sjálf og var að kveðja riddarahöfuðsmann Hammer og frú
hans, pegar stór stigi, sem hafði verið reistur upp við húsið hrapaði
niður með miklu skrölti.
Hesturinn fældist og paut á harðastökki að hallargarðshliðinu,
bestasveinnínn hékk ráðalaus í beislinu og kallaði á hjálp.
En Gundula flýtti sér í veg fyrir hestinn, preif sterklega í
taumana og gat stöðvað hann.
Hún stóð parna, há og prekvaxin, eins og myndastytta steypt ur
stáli og járni. Hún roðnaði lítið eitt og einkennilegum glampa brá
fyrir í hinum stálgráu augum hennar.
Hesturinn froðufellai, en varð pó að hlýða hinum sterka vilja
húsmóður sinnar.
„Bravo, náðuga fröken!14 hrópaði riddarahöfuðsmaðurinn, og
Gundula brosti ánægjulega og sigrihrósandi.
J>að mátti veí sjá á henni parna sem húa stóð í sólskininu, hve
lík hún var föður sínum og Agathe föðursystur sinni, en um pau
var sagt að pau væru fastlynd og fylgin sér, og einkis manns með^
færi væri að fá pau til að skipta skoðunum.
„Og hún ætti að óttast fáein spilablöð.“
Kammerherrann rak aptur upp skellihlátur.
„Vertu alveg róleg Agathe! Eg spyr hana, stúlkuna, ogef hún
vill eiga hann, pá fær hún hann!“
„J>að er auðveldara að stilla ólraan hest heldur en að ráða við
léttúðgan marm. J>egar kvennmaðurinn elskar, missir hún mátt sinn
og meinar ekki neitt — og Gundula mun elska maun sinn! H úa
mun líka framvegis verða eins öeigiogjörn og nú í peningasökum, og
pað opnar dyinar fyrir gjaldprotinu.41
Kam merherrartn starði fram undan sér með einkennilegu
brosi.
„Hún mun elska mann sinn — já — en ekki lenguren pangað
til sá kemur til sögunnnr, sem hún mun elska enn meira.“
Agathe varð hverit við.
Hvernig á eg að skilja petta? Hvern ætti hún að elska meira
en pann uiann, sem hún sjálf hefir kosið sér?“
„Son sinn“ svaraði kamraerherrann hægt. Húnbjörninn er hin
meinlausasta skepna pangað til hún eignast unga, en pá verður húa
líka grimm og óviðráðanleg, og albúin til að leggja lífið í sölurnar
fyrir afkvæmið. — Og Gundula mun vera eins og húnbjórnmn; og
pó hún hafi hingað til ekki barizt fyrir sjálfa sig, pá mun hún gjöra
pað fyrir son sinn — pað er eins víst og að pað er mitt blöð sem
rennur í æðum hennar“
„Já, pú segir margt,4' sagði gamla konan, kinkaði kolli og rétti
úr sér, „en eg breyti eins og mér sýnist.“
Gundula v. Wanhnfried stóð í brúðarhúningí og beið eptir -unn