Austri - 18.01.1913, Blaðsíða 3

NR. 3
A U S T R 1
6
ys
itg4'“ LaildshOriia UIÍIIÍ. ‘ Hröarstangn <HS1í Árnason
veíari, sómamaðuí og vel lát-
inn.
xnannahöfn heiður skilið fyrir
pessarar bókar.
Yonandi verður pess ekki langt að
bíða að áframhald „Endurrainnins:-
anna“, sem Bogi Th. Melsteð taíar um
í formála bókarinrar, verði gefið ót-
almenningi til fróðleika og skeœmt-
unar.
Bréf til Anstra
Austur-Skaptafellsýslu 23. des. 1912
Fréttir eru fáar. Vetrartiðin hefir
mátt pykia góð til pessa, eiuatt stillt
og heiðskírt, og hagar góðir. Frosf
voru nokknr eptir iriðjan nóvember,
mest 12° C.
Nú er nokkur harka. og flestar
skepnur á jörð, pótt snjór sé lit-
ill.
Að kvöidi pess 18. nóv. sl.
st randaði á Hnappavallatjöru pýzkur
botnvörpungur „Elsflethw frá Bremer-
haven, á 6. degi frá pví að hann lagð*
af stað að lieiman. Heyrðist um
ur, og var auðheyrt að skip var í
nauðum statt; var pá strax brugðið
við og farið paneað, sem hljóðið
heyrðist, var skipið pá við land, og
orðið íast. Voktu menn par um
nóttina og gátu ekkert hjálpað, fyr
stokk skipsins, en landsmenn héldu i
uppá fjörukamdi. Á peim kaðli drógu
skipverjar sig áfram með pví að halda
sér með höndum og fótum neðan á
kaðlinum, en menn úr landi, vaðbundn-
ir, fóru svo langt sem hægt var, að
taka á móti skipverjum, »em voru að
protum komnir að halda sér, pví mjög
var stórt í sjó, svo stundum óðu sjó-
ar yfir fjorukamba. Skipverjar voru
12, en einn af peim tapaðist af kaðl-
inum, óð yfir hann pykkur sjór -- eins
og rokna fleinn — og mijsti hann af
kaðlinum, svo nálægt skipinu að ómögu-
legt var að hiálpa, 2 menn aðrir misstu
af kaðlinum, söm tókst með lífshættu
að bjarga. Fatapoka sína létu
skipverjar berast með briminu í land
með pvi að henda peim fyrir borð.
Eptir petta var skipverjum komið
til bæja: Hnappavalla og Fagurhóls-
mýrar, síðar voru peir fluttir til Reýkja-
víkur.
Engin íiskur var í skipinu.
Skipið er að mestu sokkið í sjó og
sand og farið. að brotna-
Giuðm. W Eristjánsson
. úrsmiður
?tvegar jbeztu iegundir úra.-
. Lágt verð.
Rigningar.
Fjárhús og heyhloður hrynja
á Héraði.
fiignÍQg hefir verið nálega á
hverjum d«gi síðan um áramót,
svo að marautt varð í byggð
alstaðar hér á Austurlandi, en
á fjöllum uppi hefir verið frost
og sett niður snjó og gjört ó-
fœrt með hesta yfir að fara og
íllfært gangandi mönnum.
Vatnavextir uiðu svo miklir
sem í mestu vorleysingum og
gjörðu usla all-mikinn víða; og
skamrrdir urðu af rigningunum,
þaunig, að fjárbús og heyhlöður
(torihús) hrundu á nokkrum
bæjum á Héraði, og 2 kindur
drápust á ein.um bæ, urðu und-
ir húshruninu. Skemmdir á
og sumstaðar töluvert miklar.
Y^xturinn í Lagarfljóti var
svo mikill, nú er Yopnafjarðar-
póstur fór þar um 14. þ. m.. að
fljótið flæddi langt yfir svifferj-
una, sem sett hafði verið á land
Mannslát
Látinn er að Litlasteinsvaði
Seyðisfjerður.
Kvennfélagið
hélt hina árlegu skemmtisam-
komu sína fyrir börn 13. þ. m.
í barnaskólahúsinu.
011um börnum af Fjarðaröldu
og Búðareyri var boðið, svo og
foreldrum og aðstandendum barn-
anna.
Var þar saman komið um
400 manna
Börnin dönsuðu, ljómandi af
fpgnuði, kringum jólatré ljósum
ökreytt og hlaðin góðgæti, sem
síðan var úthlutað meðal barn-
anna, er skemmtu sér hið
bezta.
þ»ví næst dönsuðu börn og full-
orðnir fram eptir nóttinni og
voru danslögin ýmist leikin á
píanó, fiðlu eða horn.
Veitingar voru miklar og hpfð-
inglegar að vanda.
Kvennfélag Seyðisfjarðar á hér
beztu þakkir skilið sem fyrri.
Misprentast
befir í 2- tbl. Austra 2.
síðu 1, dálki í málsgreininni
Mannslát: Sigurgeir fyrir Ásgeir
og gamlárskvöld fyrir laugar-
dagskvöld fyrir jól (22: des.)
Frá Jandsímasteðinni.
Á símastpðinDÍ á Seyðisfirði voru í
desrabermánuði afgreidd skeyti og
samtol, sem hér segir:
150 iunanlandsskeyti fyrir kr. 188,65
110 skeyti til útlanda fyrir krónur
192,05.
(Hér af 62 veðurskeyti.)
S a m t ö 1:
195 samtöl með 248 viðtalsbilum
afgreidd frá Seyðisfirði,
265 samtöl með 305 viðtalsbilum
afgreidd til Seyðisfjarðar.
Um sæsímann
v(>ru aígreidd 870 skeyti með
9318 orðum til útlanda, og 710
skeyti með 7190 orðumfrá útlöudum.
Símaslit
varð á Smjörvatnsheiði i nótt
svo samband er ekki lengra en
til Fossvalla.
0C©2®«®0©C0®ÖÖÖO®®œ©®®ffiCC©9
Takið eptir.
Víxla þá, sem eg hefi ritað
nafn mitt á sem utgefandi eða
ábyrgðarmaðnr, framlengieg ekki
hér eptir með áritun, sé minna
borgað af þeiin en 30 % og að-
eins 4 mánuði, nema samið sé
víð mig áður um timann og af**
borgunina.
Skálanesi 3. ian. 1913.
Jon Kristjánsson*
232
yður að gefa mér burtfararleyfi“ bætti hún við,
og var hæðniskeimur í reddinni. „Eg ætla að
yfirvega tilboð yðar og skrifa syni mínum-------“
„Já, gioiið pað,“ sagði Trix fiörlega. „Og
ef hann vill fáyðurmeð sér til Nýju Guineu, pá
raegið pér ekki álíta yður bundna hér!“
„Fér eruð ekkert nema gæðin“ sagði frúin.
„Eg ætla að hugsa um pað. Góða skemmtitn á
gönguíerðinni!“
Tiix pant upp á herbergið sitt til að sækja
hattinn sinn.
„Heyrðu, Excellence,“ sagði hún við hund-
inn sion, „pað væri ágætt að losna svona laglega
við hræðnna. Við höfum sto opt óskað henni
út á heimsenda, og pangaðkemsthún næstum pví
ef hún fer til Nýju Guíneu. Og með glöðu
geði gefum við henni ríflegau farareyri!“
þessi skemratilera tilhugsun hafð.i í bráðiua
komið Trix til að gieyma breytmgunni á-Phcoso.
Hun hljóp syngjandi öían stiganrt, en pegár hún
var komin niðnr í forsafinn var vagni, með hest-
unnm frá Freiwald. fyrir. ekið upp að dyrunum
og hún heyrði að spnrt var hvort baronsdóttirih
væt i heima,
„Hatmngjnn góða, hvað ætli pessi Syrop
vilji hingað? Eg læt. segja-að eg sé ekki-heima“
hugsaði Trix. En pað v-ar of' seiut.að láta
segja að hún væyi eklci Feýma, pví bteði var pað
að Excelleiice paut geltandi út, og svo var . Sýrop
húinn að sjá hana, hann rótti pjónihum taumávia
lugði. lcápona, af sér i vagninn og stcig útúr honum
229
pó pau væru úr augsýn, henni var minnistætt
hve blíðlega Phroso hafði litið til íræuda síns
pegar pau riðu al stað,
Trjx gat ekki gjört skýra grein fyrír til-
finningnra sinnm. Undrnn og gremja skiptust
á og henni fanst sér líða svo undarlega flla.
Hún var hólf utau við sig af pessu öllu
saman, er hún gebk inn í húsið.
„En hvað pað er heitt í dag!“ sagði hún og
ætlaði að ganga fram hjá frú v. Grassmanp, sem
sat í forsalnum. niðurlút og bar hönd fyriraugu.
Eg ætla að fara út í skóginn — psr er máske
betra.“
„Máske!“ sa§ði fru v. Grassmann, með
undarlega titrandi roddu, og tók hemiina frá
augunum, sáust pá tár renna niður kiunarn-
ar.
„Hvað gengur að yðuí?“ spurði Trix og
namrstaðar, en fékft ekkert svar, og sá hún pá
að fiúip var að gráta. „Er yður íllt í höfðinu?
Eg tók eptir pví að pér létuð prestinn og mig
haldá nppi samræðurá við miðdegisverðinn, pér
ættuð að leggja, yður útaf og sofna dálftið, pað
væri ríst betra!“
„Barnið mitt gott, pegar nrann; er svo
puagt. um hjartaræturúar að pað ætlar að
bresfa, pá ken.ur sveíninn ekki af sjáliú sér, pó
maður éski p.es9,“ svaraði frúin og hélfc, áfram
að gráta.
,jÆ“, sagði Tr'x-og brilBndarlega vjð. „Haf-
ið pér fengið slæmar fréttir?“
kvoldið til næstu bœja, Tvískerja heyjum munu hafa orðið víða
og Hnappavalla, ákafcr flautublást-
en n m morguninu eptir, var streng
kastað í land, sem festur var við há-*
upp.
í nótt snjóaði lítið eitt.