Alþýðuvinurinn - 01.01.1914, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUVINURINN
FRÉTTIR.
Amundsen ætlar nú í flugvél til norS-
urpóls'ns og stýrir henni sjálfur. Ekki
er hann enn búinn ab læra þa Hst, og
aldrei hafa flugvélar áöur verið notað-
ar þar nyröra. En hann kvröir engu,
ef honum hepnast aö koma skipi s'inu
inn í ísinn á, hentugum stað.
Mikill hópur kvenna heimsótti stjórn-
arformanm vorn nýlega til þess aö beiö-
ast auk'nna réttinda fyrir kynsystur
sínar. Hann svaraöi því einu, að hann
teldi aukin réttindi þein til handa skað-
leg, og gæti því ekki lagt þeim l'ð sitt.
Urðu þær því frá aö hverfa við svo
búið.
—Kvenfrelsiskonan mifkla. Elizabeth
C. Stanton, hélt eitt sinn ræðu um að
konur ættu að hafa atkvæöisrétt. Hinn
fræsri ritstjór', Horace Greely, var við-
staddur, oz tók fram i ræðuna meö
þessuro orðum: “Hvað munduö þið
gera á lófriðartímum, ef þið hefðuð fu't
jafnrétti víö karlmenn?’1 Þetta. virt’st
hálf óþægileg spurning; en Elizabeth
hafði of oft komið fram fyrir almenn-
ing t l þess að ein ófyrirséð spurning
yrði ^enni að fótakefli. Hún sva,"aði
þvi viðstööulaust: “Það sama, sem þér
geriö, hr. Greely, sætum heima cg eggj-
uðum aðra til að berjast.’”
Flestir hafa ef'aust heyrt getið um
“Gvðing'nn gangandi”. Eærri v'ta
sjálfsagt. aö nú er uppö maður, sem er
honiim ekki með öllu ólíkur. Sá heitir
W. B. McCoy og á heima i Randolph.
í samfleytt 40 ár hefir hann boð'ð sig
fram til e’nhverra opinberra starfa, en,
ak’rei náð kosnmgu. Að eins elzta fólk
man eftitr því, og þó óljóst, þe°'ar hann
kom fyrst fram á kosningavöllinn og
be;ð læsra h’ut eins og jafnan síðan.
Hmar stöðugu hrakfarir hans virðast
þó ekki' hafa dreeið úr löngun hans til
að v'nna í almennings þarfir. — Átián
s'nnum hefir hann sótt um. héraðsdóm-
ara embætt'Ö ára^gurslaust. Þá loks
gafst hann uno við það, og hefir jafnl
an siðan boðið sig fram til þingmensku,
en alt hefir fariö á sömu leið. Ekki
hafa þessar hrakfarir haft meiri áhrif
á hann en það, að enn hefi rhann boð-
ið sig fram við þær kosningar, er fram
eiga að fara innan skamms.
SMÁVEGIS.
Hans litli: ‘Anna, segðu mér hvaö
þú átt mikla peninga í sparistokknum
þ'inum.’
“Rúma 2 dali.”
“Þá ætla eg að e'ga þig.”
“Já, en eg ætla ekki að giftast vegna
peninganna minna.”
Faðirinn: “Hvað hef’r hesturinn
marga fætur.”
Karl litli: “Fjóra. Einn undir hverju
horni.”
Mörg mikilmenni heimsins fara fögr-
um orðum um mæður sínar og þakka
þeim að mestu frægö þá, er þeir hafa
hlotið.
Þegar Iýncoln var kosinn forseti
Bandaríkjanna, sagði hann:
fíEg á rnóður minnii að þakka alt sem
eg er og get vonað að verða.”
Ediscn, hrgvitsmaðurinn frægi, htf-
ir sagt:
“Móðir min hefir gert það úr mér,
sem eg er. Hún var svo sanrfæ ð 1 m
að eg yrði mikill maður, að eg varð að
láta þá von he^nar rætast ”
Jean Paul Richter saeði:
“Þeim inannk sem hef'r elskað móð-
ur sína, eru, vesrna m'nn’ngar hennar,
a’lar konur h“ibgar.”
Það er einróma álit flestra m;k:l-
menna. er sögi’r fara af, að þpir hafi
átt mæðr"m sínum mest að þakka veg
sinn og frama.
AI.pÝOT^XXOtlXX
Kemur út e!nu sinnt &. mánuSi
VerS árjranvslns vestan hafs 75 cents, a
Islandl 1 kr. 25 aurar. Borgist fyr’ir fram.
fjtgefendur:
Stefán Einarsson. Egill Erlendsson.
XTtanáskrift blaðslns er:
AlþýBuvinurinn, 592 Banning Street
Winnipeg, Man.