Alþýðublaðið - 25.05.1962, Blaðsíða 8

Í3SSI
f
9
, NYLEGA hefur danskur mað-
; ur skrifað bók sem lieitir:
Listin að reykja pípu. t
■ dönsku blaði rákumst við á
nokkrar glefsur úr þessari
bók. Birtast þær hér laus-
lega þýddar og endursagðar.
Þeir eru margir, sem
reykja pípu, en samt eru þeir
tiltölulega fáir þegar á allt
er litið. Pípureykingar eru
list, sem menn verða að læra
og tileinka sér. Það er stað-
reynd sem menn verða að gera
sér ljósa grein fyrir.
Það getur- enginn sezt inn
í bíl og ekið án þess að hafa
áður lært akstur, enginn get-
ur heldur leikið knattspyrnu
án-þess að hafa lært knattmeð
ferð og helztu leikreglur. Ai-
veg eins er þessu háttað með
pipureykingar. Það getur
enginn iært að reykja pípu
nema hann skilji, hvernig píp
an . er byggð, hvernig á að
meðhönd'a hana, hvaða tóbak
er hentugast og svo framveg-
is Einnig eru til ótal smá-
brögð og kúnstir, sem gott er
að kunna vi* nípureykingar.
Þetta geta aBir lært, aðeins
ef þeir nenna að leggja sig
eftir því. On eftir því sem höf
undur bókarinrrar segir þá er
það sannarieea þess virði að
það sé gert.
Hver sem er get.ur fengið
sér tréhóik. troðið tóbaki í
annan endann og stungið svo
hinum unn í sig. og ímyndað
sér að hann sé farinn að
reykja pípu. Þetta er það,
sem flestir eera. segir bókar-
höfundur. Fæstir kunna einu
sinni að troða í pípu, hvað þá
heldur að revkia hana.
Það skintir máli við pípu-
reykingar að menn nenni ?ið
leggja sig fram. Leggi menn
sig fram þá uppskera þeir
gleði, sem flestir fara á mis
við.
Höfundur heldur því fram
að þeir sem reykja pípu hafi
eitthvað við sig, sem aðrir
hafa ekki. Séu þeir jafnan
auðþekktir hvar sem er. Per-
sónuleiki pípureykinga-
manna sé meiri og margir öf- ,
undi þá fyrir bragðið.
Pípureykingar hafa yfirleitt
aðeins verið iðkaðar af karl-
mönnum, og mun svo vera
enn. Fjöldi sagna er til um
það hvernig pípan hefur hjálp
að mönnum til að leysa flók-
in vandamál. Þegar menn fá
sér í pípu og leggja höfuðið
í bleyti, þá bregzt það ekki
að þeim kemur eit.thvert
snjallræði í hug, ef það er
það sem skortir. Þegar skáld
gáfan er ekki nógu frjó, leita .
mörg skáld á náðir pípunnar
og þá kemur andinn yfir þá,
GLEFSUR
ÚR NÝÚT-
KOMINNI
BÓK UM
PÍPUREYK
INGAR
eða svo segir höfundur að
minnsta kosti.
Pípureykingamenn þurfa
heldur aldrei að vera ein-
mana, þegar móti blæs, hvort
sem það er eiginkonan eða
tilveran, sem blæs, þá er píp-
an alltaf vinur í raun, til
hennar er alltaf hægt að leita.
Sá, sem reykir pípu, hefur
betri stjórn á sér en aðrir,
og það stafar frá honum sælu-
blandinni ró. Ósjálfrátt sækj
ast aðrir eftir félagsskap lians,
án þess að gera sér ljóst hvers
vegna. Honum leiðist aldrei,
hafi I;ann ekkert annað að
ge'ra getur hann alltaf dútlað
við pípuna sína.
Þeir sem ætla sér að verða
fullnuma í þeirri list að reykja
pípu verða að ganga í gegn
um harðan skóla, til þess að
geta tileinkað sér öll brögð
listarinnar.
Þessi bók mun fyrst og
fremst ætluð til að kenna
byrjendum að verða lista-
menn í pípureykingum. —
Gamla pípureykingamenn
getur bókin einnig glatt, þeir
læra kannske eitthvað nýtt,
eða eitthvað gamalt rifjast
upp fyrir þeim.
Byrjendur verða að hafa í
huga að gerð pípunnar skipt-
ir miklu máli Það eru eltki
allar pípur jafn góðar, menn
verða að þreifa sig áfram
þangað til þeir finna það,
sem hentar þeim bezt, því
auðvitað hentar ekki öllum
það sama.
Það hefur verið sagt að píp
an sé bezti vinur mannsins
og er ekki að efa að margir
pípureykingamenn muni
taka undir það.
ÞESSI tvö er nýbi
afmæliö sitt. Ef þið
við frætt ykkur á þ
Jones og hún IMargr
dagsmorgni, fyrst fó
í ökuferð á mótorhj
þau sköðuðu sig er
við það kipptist pil:
liún vanari öðrum fa:
Otug (V:
áhrif
Nýju Dehli.
Allar tilraun
framfylgja vínbanni
aðeins haft áhrif í
nefnilega þá, að dry
urinn hefur aukií
kvæmt upplýsingum
anna drukku borgar
40 þús. gallonum ]
í fyrra.
Þetta vínbann
kvæmt Indversku
skránni, og 'gera bi
völdin allt sem þau
að framfylgja því. i
var bannað að d
mannamótum og op
yfirleitt, síðan ha:
Forstöðumaður f
ins í Miami lýsir þ’
jafnvel fiskar geti i
veikir.
TWISTIÐ BANNAÐ í SOVÉÍ
ÆSKUFÓLK í Sovét hefur
nýlega fengið leyh hins opin
bera til að dansa „vestræna
dansa”, — en þó ekki tvist.
Málgagn ungkomma í Sovét
birti nýlega bréf frá ungum
lesendum sínum í Kharkov,
segjast þeir hafa hlotið ofaní-
gjöf fyrir að dansa nútíma
dansa.
leyfa nýja dansa, en þó ekki
tvist, þar sem það höfði til
lægstu hv^ia mannsins. Sömu
afstöðu tók hann á sínum
tíma gegn rokkinu. Sem sagt,
æskufólkið í Sovét má hvorki
tvista né rokka.
Gangverð á hraus
um fílum er nú fi
þúsurid krónur í Au
istan.
Ef að barn borðai
lega jafnmikið og
í vexti, þá mundi j
þrjú lömb og einn k
Þetta segir oss næi
fræðingur.
Sovézki rithöfundurinn Lev
Kasil, sem er einskonar æsku
lýðsráðgjafi ungkommablaðs-
ins „Komsomolskaja Pravda”,
tekur upp hanzkann fyrir ung
linga og ræðst harkalega að
þeim æskulýðsleiðtogum, sern
álíta allt illt, er komi frá
vesturlöndum. Hann segir að
tímarnir breytist og menn-
irnir með.” „Og hvað er eðli-
legra en að unga fólkið vilji
læra nýja dansa, en ekki
dansa þá sömu og feður þeirra
og mæður dönsuðu á sínum
tíma”. Hann klykkir út með
að segja, að sjálfsagt sé að
HVAÐ HYLU
IEVAÐ er undir íshjúpnum
sem hylur Grænland? Banda-
rískir vísindamenn eru nú að
reyna að fá svar við þessari
spurningu. Þeir mundu ekki
verða neitt hissa, þótt það
kæmi í ljós að þessi ísbreiða
hvili að miklu leyti á vatni,
sem myndast hefur vegna
hitaútstreymis úr iðrum jarð-
ar. í bænum Cap Century,
sem er grafinn niður í ísbreið
una hjá Thule, fara nú fram
umfangsmiklar til
anir, til að kanna ]
ins.
Boranirnar eru gí
rafmagnsbræðiborun
þegar búið að bora þ
uð metra niður, en a
að holan verði alls
metrar á dýpt, og á
marki nú í sumar.
Menn vita ekki
8 25. maí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ