Dagblaðið - 02.11.1913, Blaðsíða 4

14
DAGBLAÐIÐ
Þorvaldur Pálsson
læknir
sérfræðingur í meltingarsjúkdóraum.
Viðtalstimi kl. 10—11 árd.
á Laugavegi 18 B.
Talsímar 334 og 178.
(Niðurl. frá 1. síðu.)
t>að er ókostur og gerir sög-
urnar ófrumlegri. En líklega
sjá börnin það ekki á meðan
þau eru börn, eins má segja um
suma gallana á sögunum, en
sjálfsagt sjá þau þá seinna, sum
þeirra. Og það er mikill ókost-
ur á barnabókum, að þær tapi
gildi sínu með árunum hjá hin-
um skynsama ungling.
Þannig hefir ofmikið af ís-
lenzkri fræðslu og uppeldi ver-
ið, og það er þess aðalgalli enn.
Börnum er kent eitt og annað,
sem þau hætta að virða þegar
vit og ár færast yfir þau.
^Það verður í bók þess svo
varlega að skrifa, sem veikur er
fæddur og skamt á að lifa«.
Valdemar.
Hrómundarbréf.
Eitt sinn var sýslumaður yfir
Hnappadalsýslu, er þótti mjög
nískur og veitti hjúum sinum
illa, bæði til fatar og matar,
svo hann átti ílt með að halda
vinnuhjú, helzt dugnaðar vinnu-
menn. Þess er getið að eitt sinn
hafi hann haldið tvo vinnu-
menn og hét annar þeirra Hró-
mundur en hinn Jón. f*á var
siður hjá sýslumanni að senda
vinnumenn sína til sjóróðra, til
Ólafsvikur, og er þessir menn
skyldu þangað fara, þótti Hró-
mundi útgerðin til vertíðar,
harla lítil og klæði ill, hafði
hann orð á því við sýslumann,
og sagði sýslumaður þá að
skinnklæði og mat sendi hann
þeim bráðlega er þeir væru til
vers komnir.
Lét Hrómundur sér það vel
líka og fer lil sjóróðra, en er
fram á vertíð kemur fer Hró-
mundi að lengja eftir því, er
sýslumaður hafði lofað. Var
hann þá og Jón félagi hans
löngu mötulausir og illa að
skinnklæðum búnir, en þá fisk-
aðist mikið og sóktu menn því
fast sjóróða; þótti Hrómundi
þettað hið versta, er hann hafði
Reynið að skifta við
gullsmíðavinnustofu
Einars G. Ólafssonar
Laugaveg 19. Dæmið svo um, hvort annarsstaðar eru hag-
feldari viðskifti.
Jónas Grudmundsson
Laugaveg 33,
(löggiltur gaalaguing;amaðiir).
Tekur að sér allskonar gaslagningar innanhúss, viðgerðir á
gasleiðslum og gasáhöldum. Hefir til sölu: ágæta gaslanipa, gas-
net o. fl. Útvegar auk þess alt sem fólk vantar, yiðvíkjandi gasi,
fyrir senngjarnt verð.
Hringið upp síma nr.
Nýtízku fataefni 1913-14.
Hýkomið mesta úrval í bæiium. Ulster og
Frakkaefni, 16 teg. 60—70 teg. Alfataefni með öliu til-
heyrandi. Hálslín. Bindingaslifsi. Vasaklútar etc.
Iivergi ódýrara. Föt sauinuö fljótt og vel eftir
Itvers óskum. Uægstu vinnulaun.
Griiðm. Sigurðsson
Sími 377. klseöskeri. Langaveg 10.
i komist. Sezt því niður eitt
kvöld og ritar sýslumanni svo-
hljóðani bréf:
Ólafsvík — — —
Heiðraði, háttvirti herra sýlu-
maður yfir allri Hnappadals-
sýslu. Hverri þú ræður og
regerir, í heiðri hafandi, hest
þinn vel alandi, böðulinn brúk-
andi, með bísnum æðandi, böl-
vaður blótfjandi.
Það er upphaf orðanna ó-
lukku húsbóndi, að eg er að
róa og fiska ofaní helvízkar
horkindurnar þínar, sér þó ekki
lit á mér, heldur en á kæfðum
ketti, eg er líkari fátækum föru-
manni, en háttvitibornum höf-
uðmannsþjenara, því segi eg þér
í almennilegum jötunmóði, að
fái eg ekki skinnstakkinn, skinn-
in og togann spunninn, strax
upp á stundina, strýk eg tii
skrattans burt úr skiprúminu,
þér ekki þjónandi né fyrir þig
róandi, þessa heims né annars.
Sittu sérlega og drektu djarflega,
þar til Baldur bærist, og Bifur
nærist, sjöstjarnan sígur og
sveitakerlingin mígur; sama seg-
ir Jón Ormsson og eg, og vertu
ekki kvikinsku helvízkur og far
vel valinn. Hrómundur.
Bréfið hafði þau áhrif að
sýslumaður sendi það sem Hró-
mundur bað um og var hann
kyr hjá sýslumanni til vertíðar-
loka, en þá hafði hann kvatt
og farið.
(Saga þessi er höfð eftír gömlum
manni í Hafnarfirði).
Aug;lýsing;ar komi fyrir
fel. 11 á morgun.
Útgef.: Félag í Reykjavík.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Magnús Gíglason.
Prentsmiðjan Gutenberg.