Óðinn - 01.01.1912, Blaðsíða 5

ÓÐINN
77
Eirikur, er dó 1897, en var lireppstjóri og sýslu-
nefndarmaður í Grindavík, kvæntur Jóhönnu Ein-
arsdóttur frá Garðhúsum í Grindavík.
Fyrstu tvö árin eftir að Ketill kvæntist, bjó
liann sem þurrabúðarmaður, en vorið 1859 flnttist
hann að eignarjörð sinni Hvalsnesi og bjó þar til
vorsins 1860. Þá um veturinn á undan andaðist
stjúpa hans, og bað þá Ketill faðir hans hann að
flytjast að Kotvogi, og fjekk Kelill yngri þá jörð
til eignar. Nú tók hann að byggja upp bæinn þar
og bæta jörðina. Kotvogur er með reisulegri
bændabýlum.
Á Hvalsnesi bygði Ketill stóra og vandaða
timburkirkju 1864, en 1889 bygði hann þar aftur
steinkirkju, án þess að hin fyrri væri farin að
skemmast til muna, til þess að börn sín þyrftu
ekki að kosla til aðgerðar á liinni fyrri. Báðar
þessar kirkjur voru mjög vandaðar og vel og
traustlega bygðar, enda mun tæplega traustari
bygging hjá öðrum en honum nje meira í borið.
Rausnarmaður var hatin hinn mesti og hjálpfús.
Einn vetur gaf hann fæðingarhreppi sínum mikið
af korni.
Ketill heitinn var rnjög höfðinglegur maður
á velli, fullar 3 álnir á hæð og beinvaxinn, mjög
glaðlegur í viðmóti og söngmaður ineð afbrigðunt.
Hreppstjóri var hann 12 ár í Hafnahreppi, hrepps-
nefndarmaður og sáttasemjari lengi. Gestrisinn
var hann mjög, og yfirleitt var heimili þeirra hjóna
eitt hið blómlegasta og reglusamasta bændaheimili.
Vilborg kona Ketils andaðist í Október 1906.
Þetta er um Ketil kveðið:
Garpsinnaður, gestrisinn,
góðhjartaður, ófeiminn,
listahraður, lángefmn,
lyndisglaður, velmetinn.
Kunnugur.
Einar Skúlason.
Einar Skúlason gullsntiður er fæddut á Tann-
staðabakka 21. sept. 1834. Foreldrar hans voru
Skúli Einarsson silfursmiður og bóndi á Tannstaða-
bakka og kona lians Magdalena Jónsdóttir bónda
á Ánastöðum Jónssonar stúd. Símonarsonar á
Þóreyjarnúpi. — Þegar Einar var tæpra 2 ára,
misti hann móður sína, en á 12. ári föður sinn.
Tók þá Eggert bóndi Jónsson á Þóreyjarnúpi bann
lil fósturs, og var Eggert móðurbróður Einars1 2 * * *).
Eftir skamma dvöl Einars á Þórej'jarnúpi dó
Eggert frændi bans. Þá giftist Guðrún ekkja
Eggerts nokkru síðar Stefáni Jónssyni prests Bene-
diktssonar frá Goðdölum. Einar fluttist eftir 4
ára dvöl á Þóreyjarnúpi með Guðrúnn fóstrn
sinni og manni hennar að Grímstungu í Vatnsdal.
Stefán, sem var smiður góður, sá skjótt að Einar
var gott smiðsefni; kotnu þau ltjón honum norður
á Akureyri að læra Gullsmíði hjá Friðfinni gullsm.
Þorlákssyni. Við það nám var Einar 3 vetur en
á sumrum í Grímstungu, A'ið heyskap og önnur
heimilisstörf; að þeim þrem vetrum liðnutn hafði
ltann lokið nátni, þá 18 ára gamall, eða á 19. ári.
Frá Grímstungu fór þá Einar til Jóns móðurbróð-
ur síns, er þá bjó á Úti-
bleiksstöðum, og hafði
fóstrað Jón bróður Ein-
ars, er seinna varð nafn-
kunnur búhöldurá Sönd-
um (d. 1907). Hjá Jóni
móðurbróður sínum var
Einar 8 ár, fyrst á Úti-
bleiksstöðum og siðar á
Söndum. Þaðan fluttist
hann sem lausamaður
að Tannstaðabakka, til
Margrjetar sj^stur sinnar
og manns hennar, Jóna-
tans Jakobssonar.
Árið 1865 fór Einar að búa á hálfum Tann-
staðabakka, og árið eftir kvæntist hann Guðrúnu
Jónsdóttur, sem var af góðu fólki komin8) og fóst-
urdóttir merkishjónanna Ólafs Gíslasonar liafn-
sögumanns og Ingibjargar Þorláksdóttur á Kol-
beinsá.
Jörðin Tannstaðabakki var kostasnauð og
1) Þegar Skúli, faöir Einars, var ungur, kyntist
hann hinum nafnkunna gáfumanni Natani Ketilssyni.
Spáði Natan hvernig æflferill Skúla yröi fram að fertugs-
aldri, en vildi ekki spá lengra, sagöi að Skúla varðaði
ekki um það. Sökum þess að alt rættist nákvæmlega,
er Natan hafði sagt, þá grunaði Skúla að hann yrði
ekki eldri en fertugur, og var búinn að fá bestu staði
fyrir börn sín þegar hanti dó. Að sögn Sveins próf.
Níelssonar og margra fleiri, voru þeir feðgar, Skúli og
Einar faðir hans, mestu atgjörfismenn til munns og handa.
2) Jón faðir Guðrúnar var bróðir Guðrúnar, móður
Samúels Richters, er lengi rak verslun í Stykkishólmi,
og Valgerðar, er fyrst átti Vigfús læknir Thorarensen
og síðar Hallgrímur lireppstj. á Staðarfelli.