Óðinn - 01.01.1912, Blaðsíða 8

80
ÓÐINN
hin drifhvitu segl skyldu fyrst verða lægð
þá ættland hans brosti, í blálieiði vafið.
Hinn ódeigi víkingur varaðist ei
þau viðsjálu skerin und Jóllandssíðu,
liann brant þar í roki sitt raingjörva fley,
það rendi um nótl upp í sandboða-ey
og týndist með farliði traustu og fríðu.
Þeir lömdust og sukku í löðrandi brönn,
en lífsmark var enn þá með foringja snjöllum;
bann bar upp i lendingu frejrðandi fönn
af fjallháum kólgum, en grimm var sú önn,
því slrandbyggjar voru þar viðsjálli tröllum.
Hver þekkir ei Jótanna þrællynda kyn,
sem þúsundir sjóhraktra myrti og rændi?
Við sævarins brimfreydda, beljandi gin
þeir bráðirnar hremdu, hvern máttþrotinn vin.
Svo ill voru forlög þín, ágæti frændi.
Hið ármilda líknskin úr löðrinu rann;
liann lá þar i brúki með snjóföla vanga
og vermandi geislarnir vöfðust um hann,
sem vildu þeir lífga liinn goðfagra mann,
og brunnu í liárinu bjarta og langa.
Þá gekk þar að ambátt í geigvænum lnig,
sem grimmsoltin kráka hún augunum rendi,
hún sjer þar hinn fráa, sem firtur er dug,
svo foraði getur ei vísað á bug, —
og gullskart á örmum og klæðum hans kendi.
Hún reiðir upp vífl sitt í ránfuglamóð’
og rekur í höfuð á máttvana sveini;
svo dregur bún lík hans í fallandi flóð
og flettir hann klæðum og gersimum hljóð.
Hann lá þar, sem svanur í sárum, und steini.
En valkyrjur flugu
um veðrasal
og vöktu hinn liðna,
sern bylgjan fal;
liann Steinn mátti sigla
um sæbláa geima,
hjá svanfleygum valkyrjum
átti hann heima.
Og einherjar fögnuðu
fari hans,
er flutti alt liðið
til goðalands;
en saga bað hollvættir
hetjunafn geyma
og hefndunum skyldu
ei aldir gleyma.
★ ★ it
¥ ¥ ¥ ¥ ¥ ¥
f sárum er frægðin
þín, fagra land,
hún fórst eins og hetjan
við eyðisand;
en ræningjar viflið
þjer reiða að vanga
og reyna svo skart þitt
og gull að fanga.
Huldn.
0
Skúli Magnússon landfögeti. Á 200 ára af-
inæli hans, 12. des. 1911, var hans meðal annars
minst á þann hátt, að Sigurður Kristjánsson bók-
sali gaf út minningarrit um hann eftir Jón Jóns-
son sagnfræðing. Er það aukin og endurbætt út-
gáfa af riti Jóns um Skúla, sem áður kom út í
Safni til sögu íslands. Mörgu er lrjer við aukið,
og er þetta mjög fróðleg bók og eiguleg. Framan
við bókina er mynd af Reykjavíkurbæ, meðan
verksmiðjur Skúla voru þar aðalbyggingin, gerð af
Sæm. Hólm, en verksmiðjur Skúla eru fyrsti vís-
irinn til þeirrar bygðar í Reykjavík, sem síðan
hefur orðið, og telur Jón sagnfræðingur Skúla
annan höf. bæjarins, ef Ingólfur Iandnámsmaður
sje talinn hinn fyrsti.
Fjalla-Eyvindur, leikur í fjórum þáttum eftir
Jóhann Sigurjónsson, er nú leikinn hjer í Reykja-
vík og mjög vel sóttur. Leikurinn hefur nýlega
komið út á dönsku og fengið mikið lof í dönsk-
um blöðum. Islensk útgáfa af honum er nú neð-
anmáls í Lögrjettu, og mun hann svo koma út í
bók á næsta vori.
»Sange ved Nordhavet« heilir kvæðasafn eftir
Jónas Guðlaugsson, sem Gyldendals bókaverslun í
Khöfn liefur nýlega geíið út. Bók þeirri hefur
verið vel tekið í dönskum blöðum. Sum kvæðin
eru þýdd úr íslensku, úr kvæðasafninu »Dagsbrún«,
en önnur eru frumkveðin á dönsku, eða norsku.
Höf.; J. G., hefur síðustu missirin verið ýmist í
Noregi eða Kaupmannaliöfn.
Prentsmiðjan Gutenbcrg.