Voröld - 18.02.1919, Side 5

Winnipeg, 18. febrúar, 1919
YORÖLD.
Bls. 5
Almennar Fréttir
FjöJment skólaþin,; var haldi'ð
í J •índúnaborg á En 'landi nýlega
Var þar stungið upp á því aö þann
ig v;eri skift um að enskir kennar-
ar kæmu öðruhvoru til Canada og
Canadadiskir til Englands. Sömu
skiftum er stungið upp á milli
Englands og Ástralíu.
J)ví var lýst yfir á ítalíu á fimtu
daginn að þegar alþjóöasamband-
ið sé fullráðið ætli Immanuel kon-
ungur að láta lausa alla herfanga
og stjórnmálafanga,—Menn sem í
fangelsi hafa verið settir fyrir það
að brjóta herlögin eða komast
undan þeim og þá sem barist hafa
fyrir stjórnarbreytingu og móti
núverandi fyrirkomulagi.
Á pýzkalandi liafa jafnaðarmenn
komist til valda. peir hafa lýst
því yfir á sinu fyrsta þingi að ó-
þarfur auður manna verði tekinn
til þess að borga með stríðsskuld-
irnar. .
Voðalegur bruni varS Hutch-
ingson eyjunni í Savannah-fljóts-
héraðinu nýlega. Brann þar á
stóru svæði og eyðilagðist vörur
og verksmiðjur; þar á meðal terp-
entínu verksmiðja afardýr. Tjón-
ið er metið á margar miljónir dala
Wilson forseti hefir lýst því yfir
að hann ætli að flytja ræðu í Bost-
on þegar hann komi heim af frið-
arþinginu. Eins og menn vita er
Boston kölluð vagga frelsisins.
þar hófst uppreistin á móti Eng-
íendingum þegar Bandaríkin
sögðu skilið við þá.
Canadastjórnin liefir búið ^ til
ný lög viðvíkjandi málsrannsókn
og dómum. Er þar ákveðið að
maður sem kærður er um að hafa
reynt að komast undan herlögun-
uin eða hefir farið burt án leyfis
skuli ekki geta fengið rannsókn og
dóm sem aðrir borgarar landsins
fyrir venjulegum rétti, heldur
vera fenginn í hendur hervaldinu.
Maður sem J. P. Franklin heitir
yarö fyrir sjúkravagni á Ellice Av
í vikunni sem leið og hryggbrotn-
aði; þó ekki svo að hann biði bana
af; er álitið að hann muni lifa og
ef til vill ná nokkurnveginn góðri
heilsu því mænan var ósködduð
Franklin hefir hafið $10,000 skaða
botamal á moti sjúkra húsinu.
Póstar héldu þing fyrir alla Can
ada í Saskatoon á föstudaginn
Formaður liinna sameinuðu pósta
félaga var kjörinn Christján Sív
ertz, frá Victoria. J. A. Erricl
frá Winnipeg fjármálaritari; full
trúi fyrir British Columbia í
ICnowles frá Vancouver; fyrir Al
beyta C. Bothman frá Calgary
fyrir Saskatchewan E. Riley fr
Saskatoon; fyrir Manitoba F. h
Sutton frá Winnipeg; fyrir Onl
ano A. Logan frá Port Arthur.
William Evans hefir sagt
sem sendiherra Bandaríkja
Frakklands.
Nýlega uröu allmiklar óeirðir í
Winnipeg. Fóru hermenn í hóp-
um um götur bæjarins og brutu
hús og eySilögðu eignir á vissum
stöðum. Stjórn hermanna félag-
anna hefir lýst því yfir að þótt
þau séu ákveSin í því að krefjast
brottrékstrar þýzkra og austur-
rískra manna þá séu það ætlanir
hermannanna að beita ekki neinu
ofbeldi né lögleysi.
Bæjarstjórnin hefir samiS viö
banka til viðskifta fyrir bæinn fyr
ir 51/2 per cent eða Per cent
lægra en vexúS hefir. pað nemur
um $20,000 næstu sex mánuöi.
Fæddust saman, lifðu saman,
dóu saman.
Ungfrii Magda Andersc
han Mathieson fæddust sí
inn í Ilorten í Noregi; ]
^kirð sama daginn, ferii
daginn, veiktust sama d
sponsku veikinni í vet
sama dáginn og voru jör?
naf-T'++ Sa,8t er aö pi
h?fl flutt einkennilega fai
við grof þessara ungme
áttti svona samtvinnað líf
Til kaupenda Voraldar
Anna vegna hefir vei’ið ómögu-
legt að leiðrétta áskrifenda lista
blaðsins jafnhratt og oss hafa bor-
ist áskriftargjöld fyrir þetta ný-
byrjaða ár. Eru því kaupendur
beðnir velvirðingar á því þó miðin
á blaði þeirra sýni ekki þessa árs
borgun blaðsins ennþá. þetta
mun lagfært svo fljótt sem unt er.
Endurminningar um
Þorstein Erlingsson
Eftir Jón Jónsson frá Sleðbrjót.
Heiði’aða samkoma!
það verður engin ræða í venju-
legurn skilningi sem eg flyt ykk-
ur í kvöld. þaö verður einskonar
rökkur hjal, líkt og þegar við
sátum í hlýrri og notalegri sveita-
baðstofu heima á íslandi, og sögö-
um hver öörum gamlar endurmin-
ningar. það er á orði haft um okk-
ur “gamla fólkið” að okkur sé
lcært að ryfja upp gamlar endur-
minningar. ég ætla að láta það
sannast í kvöld að segja ykkur
endurminningar um einn skemti-
legasta samferðamanninn sem eg
hefi átt samleið með; það er porst.
skáld Erlingsson. Eg vildi óska
að ykkur yrði þetta endui’minn-
inga-hjal mitt jafn kært eins og
það var mörgum í sveitabaSstof-
um á íslandi.
pað er oft margt smátt í encl-
urminningum, og ég ætJa þá að
segja ykkur hvar, og með liverjum
atvikum, eg lieyrði fyrst nefnt
nafn porst. Erlingssónar. En til
þess verð eg að gægjast með ykkur
inn á ski’ifstofu annai’s skálds,
sem nú er kominn undir græna
torfu, “gamla Páls Ólafssonar.”
Eins og mörg af ykkur þektu,
vann eg oft við skriftir lijá Páli,
bæði við umboðsstöx’fin eftir að
heilsu lians fór að hnigna, og eins
við að sáfna kvæðum hans og
skrifa þau upp, eftir að honum
clatt í hug að halda þeim saman.
það bar oft við að mér varð
leit úr ýmsum gögnurn er ég þurfti
að lxafa við hendina, og þegar ég
spurði Pál um þau, svaraði hann
oft í gletni að þau mundu vera
einhversstaðar í “vísindum skrif-
púltinu sínu.”
þaö kendi margra grasa í
“Vísindunum” á skrifborði gamla
mannsins, þar voru blöð og bækur
er hann var að lesa, sendibréf til
hans og “upplcast” að embættis-
bréfum, vísur eftir hann, oft skrif-
aðar á bréfa-umslög um leið og
lxonum duttu þær í liug; og ég átti
heimilan aðgang að þessu öllu
Páll var ekki vinnulxárður við
mig og það hittist stundum svo á
þegar hann kom til mín að ég var
að blaða í einhverju af ‘ ‘ vísindun-
um” hans, sem höfðu þá freistað
mín til að slá slöku við, og varð
það þá oftast árangurinn af
komu hans að hann sagöi mér
að hvila mig, og fór að ræða við
mig um það er eg var að lesa.
Eitt sinn er hann kom inn,
var eg að lesa kvæði er nýkomið
var í blaði og stóð þ. E. undir
kvæðinti, sem höfundar nafn.
“Ilver er þessi p. E.?” spurði
eg Pál. “Mér finst einhver annar
blær yfir þessu kvæði en flestum
öðrum kvæðum, sem nú eru að
korna út.”
“pað er þoi’steinn Erlingsson
stúdent við háskólann,” svaraði
Páll. “Við eigum þar efni í af-
bragðs skálcl, sem fyllir sætið ein-
hvers, þegar þau falla frá þjóð-
skáldin okkar, Grímur og Gröndal,
Steingrímur og Matthías,” bætti
hann við.
Löiigu seinna las Páll mér
Ljóða bréfið til íslands. og 1 maí.
eftir þ. E. man eg þá aö hann var
svo hrjfinn að hann var klökkur
í rómi, og vöknaði um augu, eins
og opt er hann heyrði ljóð er hann
varö hrifinn af.
Eg_ varð svo hrifinn af fegui’ð-
inni í kvæðum þ. Erl. að ég varð
glaöur eins og bani er ég heyrði
Það í Reykjavík að þ. Erl. hefði
komið með “póstskipinu. ”
Mig minnir_ það væri 1895
J'jg lilakkaði svo til að sjá þröst-
ínn sem söng svona fagurt, Daginn
eftir sat eg uppi á þingi, hálfdott-
andi að lilusta á áhrifalitla ræðu,
þá ýtti sessunautur minn, Jón í
MúJa í mér og sagði:
“þarna er þorsteinn Erlingsson
yztur á áheyrendapöllunum vins-
tra megin.” Eg rendi augunum í
áttina til hans og mætti þar þessu
augnaráði hans, sem sameinaði
það svo vel að vera bæði hvast og
hlýtt, og lífsgleðin ljómaði á and-
litinu þó fölt væri og holdgrant.
Litlu síðar var það að mér vai’ð
gengið til góðkunningja míns Hall
clórs Daníelssonar alþm. (sem nú
er hér vestan liafs) og hittist svo á
aö þ. Erl. var þar þá gestkomandi
Ilalidór er stálminnugur um ýms-
an alþýðufróðleik, alþýðuvísur og
ættfræði og um þau efni var þ.Erl.
Jjuft að ræða.

-- gcrui UKKUl r
pg bauð mér til sætis, og éj
mn x umræðurnar. Efti
stund vék þ. Erl. að mér o
þer eruð austfirðingur.
Þer.ehklT7ísur eftir gamla!
son? Eg játti því. Eg -
það leyti að aðstoða Pál í
safna kvæðum haps.
“Lofið þér mér aö heyra
þér kunnið eftir Pál, ég er
í ferhendurnar hans,” sagði þors-
teinn. Eg játti því. en gjörði í
gamni þá athugasemd að kvöldið
yrði ef til vill heldur stutt, ef ég
ætti að segja lionum alt er eg
kynni af vísum Páls. “Jæja, byrj-
ið þér strax. Og við skulutn þúast,
það verður alt af liðugra samtalið
þá.”
Eg tók því vel, og sagði honum
að Snoi’ri Yium, sem þá var kaup-
félagsstjói’i á Seyðisfirði, hcfði
eitt sinn sagt mér það væri sérstak
lega nauðsynlegt fyrir þá er lcunn-
ugir yrðu að þúast. ef þeir kynnu
síðar að reiðast hver við annan,
því það léti svo illa í eyrum að
sega:‘ ‘ Fari þér í helvíti. ’ ’—‘ ‘ þann
mann liefði ég gaman af að sjá er
þetta sagði. ” sagði porsteinn. —
Við sátum þarna lengi, og þoi’-
steinn dralck í sig ferliendurnar,
og hafði þær oft upp eftir mér
jafnóðum og ég fór með þær, þvi
hann var svo sjó næmur að eg hefi
engan þekt hans líka. Svo fórum
viö út og gengum fram hjá ITótel
Reykjavílv: og clatt mér í hug að
bjóða þorsteini Öl, það var það
eina af vínföngum er hann neytti
á þeim tíma. ‘ ‘ Eigum við ekki að
stranda hér og fá okkur Ö1 ? ”
sagði ég. porsteinn tólc því vel,
og við gcngum inn. Bað ég hann
að velja olilíur sæti, meðan ég bað
um Ölið. þoi’steinn settist við borð
úti í hoi’ni herbergsins. “Yið skul-
um sitja hérna í króknum, ” sagði
hann, ,“því:
“Aldrei vinnur okkur grand
unaðskrólíur slíkur
það munu fleiri fara í strand
fyrr en þíngi lýkur. ’ ’
Oft hitti eg þorstein að máli það
sumar og þótti mér jafnan hver
stundin stutt er ég átti tal við
liann.
Svo kom þorsteinn til Seyðis-
fjaröar og fór að gefa út Bjarka.
Áttum við þá margt saman að sæld
a. Eg kom nokkrum sinnum til
þorsteins. Hitti hann oft á mann-
fundum: átti við hann stöðug bré-
íaskiftþbæði um almenn mál 0. fl.,
og öll nxín skifti við hann voru hin
ánægjulegustu.
Við vorum andstæðingar í stjórn-
arskrármálinu og breyttist
ekkert fyrir það Jamningsskapur
olrkar. Ég fann það ætíð að ég
átti þar drenglyndum og hreinlyn-
dum andstæðing að mæta. þegar
eg lvorn til Seyðisfjarðar slepti eg
engu tækifæri að sitja lijá lxonum,
og spurði hann mig oft, hvort eg
kæmi ekld aftur í dag. “Við
sjáumst svo sjaldan, ” sagði hann
“að okkur veitir ekki af að nota
tímann til að rífast.” En fjærri
fór því að allur tíminn gengi í það
Okkur var báðum hugfeldara að
tala um þau mál er við áttum sam-
leið í, og þau voru mörg. Sífeld-
ur gestagangur var líka hjá hon-
um og oft lítill tími til að hafa
“tveggja manna tal” því öllum
gestum tók þorsteinn jafn einlæg-
lega og alúðlega, hvort sem þeir
voru smærri eða stærri, “frá al-
mennu sjónarmiði” og lxvort sem
þeir voru andstæðingar hans eða
meðhaldsmenn í almennum málum
Eitt sinn sat eg inni hjá honum,
og sat úti við opinn glugga, tók
þorsteinn þá eftir því (hann sat
innar) að einhver kastaði til
mín lvveðju inn um gluggann.
‘“ITver gekk hjá?” spurði hann.
“Skafti Jósefsson, ” var svarið.
“Kallaðu til lxans og segðu lxonum
að koma inn,” sagði porsteinn.
Skafti var þá ritstjóri Austra og
þeir áttu um það leyti í hörðum
blaðadeilum. En þorsteinn tók
lxonum þai’na eins og góðum kunn’
ingja. Bauð Jxonum bezta sætið,
og vindil að reykja. þeir fóru svo
að spjalla saman, enda var Skafti
jafn alxxðlegur, og var honum það
eiginlegt. “Eg öfunda yður af
einu,” sagði þoi’steinn, það er
skrokkurinn. pér haldið yður svo
vel, þó þér verðið áttræður haldið
þéi’ sjálfsagt jafnt yðar kjafta-
viti. ” Ekki gaf liann honum nú
meira! Og Skafti liló lxjartanlega
að, og talaði í sama anda með smá
gletni og alvöru á víxl. þá var
valtýzkan á hæðsta. stigi. það var
1897. Höfðum við ýtixsir, sem á
þingi vorxxm, sett inn í valtýzka-
fi’umvarpið ‘ ríkisráðsfleyginn ’ er
svo var nefndur. Skafti gat um
það í blaðinu, sem frétt, en Jagði
engan dóm á og fór um það leyti
til Reykjavíkur; hafði þorsteinn
Skafta grunaðan um að haixn
hefði farið til að njósna um hvaða
skoöun Magnús Stephensen lands-
höfðingi hefði á þessu atriði.
Sagði þorsteinn frá því í Bjarka,
að Skafti liefði flutt þessa frétt í
Austra um “ríkisráðsfleyginn”.
“Og svo fór ritstjórinn til' Reykj-
avíkur,” bætti hann við. Og
sagði svo elcki meira um það efni.
“Eg verð að gefa yður ‘conxpli-
ment' fyrir þessar skammir,”
sagði Skaft’; “bær voru svo hir-
fínar og líurteá-ar.”
Ætíð var j1crsteinn Erling-: ■.•>n
boðinn og i ú'i.n að taka máNlað
þeiri’a er ervitt áttu, og lítimr gn-
ar voru, af nverjum orsökum sem
það vxr það var eitt sin 1 uð
drengir nokkrir á Seyðisfirði urðu
fjölþi’eifnir um búðarglugga og
lentu í höndxxm lögreglunnar. Við
þorsteinn Erlingsson áttum tal um
þetta. Mér var sárt um suma
drengina, þekti aðstandendur
þeii’ra að góðu. Sérstaklega um
einn drenginn, sem ætíð hirti
hestana mína á Seyðisfirði, og
hafði reynst mér í því efni ti’yggur
og ráðvandui’, hafði eg orð á því
við þoi’stein að mig furðaði að
þessi drengur skyldi lenda í þessu,
eg hafði talið hann gott manns-
efni, og þess vei’ðaxx að komast til
meiri menixingar og franxa en fá-
tæktin leyfði honum.
(framhald
Ilerra ritstjóri Voraldar:
Af talskeyti því senx þxx fékst
fi’á ónefndri konxx, þá datt mér í
hug að senda þér fáeinar línur sem
áskorun til frjálslyndra íslendinga
í Winnipeg, ef þxi vildir láta það í
Voröld og lxéldir að það gæti orð-
ið að liði.
Hér með skora eg undirritaður
á alla frjálslynda íslendinga í Win
nipeg og víðar, að ef samsæri
hnefaréttarmanna verður hafið,
á rnóti Voi’öld og í’itstjóra þess, þá
hafið samtök í orði og verki að
afstýra skemdum eða eyðilegging,
þar sem þetta er okkar eini nxáls-
vari móti auðvaldi og illri stjórn.
þá er það óumflýjanlegt og lífs-
spursmál að halda við blaðinu fyr-
] ir nútíð og framtíð og styrkja það.
Vinsamlegast,
J. J. Húnberg
Asninn rymur í Lögbergi
Síðan eg sendi Voröld greinina
um Lögberginga og Bolsheviki,
hefir mér af tilvilun borist í hend-
ur 4. tlbl. Lögbergs með grein sem
nefnist “Bolshevism á meðal Is-
lendinga ’ ’
Eg vildi fá að di’epa ofurlítið á
grein þessa í Voröld.
Lögberg hefir vexáð hneykslis-
blað síöan Dr. Sig. Júl. Jóh.
var látinn fara frá því, fyrir ó-
vandað mál og kunnáttxxlausa með
ferð á því, sem það f jallar um. þó
virðist tólfunum kastá með þessari
“Bolshevism” grein. Hún er svo
vitlaus í máli langa kafla að hún
er ekki skiljanleg framar en raus
í vitstola manni, en hinir kaflarnir
sem vit er í, það er að segja skilj-
anlegii*, eru svo siðrænu þrota að
manni má hnykkja við.
Skröldnu er. haldið þar að
manni með svo mikilli óprúttni að
það er alveg eins og væri verið að
pranga út Transcona lóð. Stórgljá
monts og pokaprestlegi’ar foi’dild-
ar iðar víðast hvar á greininni.
þegar maður les greinina, er
nxanni eins og sjái og heyri asna
Esóps fara hjá með eyrun stand-
andi út undan ljónshúðinni. Asn-
inn vildi blekkja og skelka, og eins
vill asni þessarar Lögbergs grein-
ar, en þeir gá ekki að því, að þeir
eiga fátt í eign sinni nema það,
sem vekur athlægi og lítilsvirð-
ingu.
petta skal nú sýnt lítilsháttar
um Lögbergs asnann.
Eg gæsalappa það sem tekið er
úr greininni og kem þá með hra.
Bildfell fram fyi’ir Voraldar les-
endur fyrst öfugan eins og
þessi ómálga ritstjóri gengur
til vei’ks síns. því greinin byrj-
ar á þessa leið:
“Sú kenning, er fylgir lireyf-
ingu þeirri, sem nefnist Bolshe-
vism er . lítt þekt meðal fólks
vors” Hér er öllu snúið við;
hreyfingunni er gefið nafn kenn-
ingarlhnar og kenningin látin
fylgja hreyfingunni. Allir vita
að kenningar koma á stað, valda
hreyfingum, en koma ekki á eftir,
fara ekki á eftir þeim. Fyrst er
kenningin, svo er hreyfingin.
“Til Anarchismus þekkjum við
frá liinum gríska Texxo og alla leið
til hins ameríska Benjamin R.
Tucker, sem á dögum Teno’s
meinti hvorki meira né minna en
mótmæli gegn stjórnarvaldi.”
Eg er nú engu nær hvað Tucker
meinti, þó mér sé sagt að liann
hafi nxeint ‘hvoi’ki meira né minna
en mótmæli gegn stjórnai-valdi”
Hvað er það að meina mótmæli
gegn stjórnarvaldi? Hitt er ofux’-
skiljanlegt, að, hvað sem Tucker
meinti, þá meinti liann það á dög-
um Tenos. Raunar eru meir en
2,000 ar a milli þess að þeir voru
UPPÍ, cm rétt er það í máli eins
fyx’ii’ því. Tíminn er bara ekki
viðfangsmikill fyrir Jón Bildfell.
“Fyrir þér er einn dagur sem þxxs-
und ár, og þúsund árdagar, ei meir
kvað skáldið. Maður má taka bet-
ur upp í sig en það um Jón Bild-
fell.
Félag, þar senx allir menn búa í
samfélagi án laga, o.s.fr. þí^ð er
allt. Umsögnin engin. Hún hef-
ir annað hvoi’t lokast inni í höfði
í’itstjórans eða þá orðið til á leið-
inni rnilli höfuðsins og pappírsins.
svo það er öllum eins hulinn leynd
ardómur hvað hann vildi sagt hai'a
um “félag þar senx” eins og orö
Oðins þau er hann mælti í eyra
Baldri áður en hann var á bál bor-
inn: “morðfýsn í sambandi við
Anarchismus”—hvað er nú það ?
—“er afkvæmi seinni alda, þegar
að menn sem annaðhvort eða.....”
vantar enn umsögnina, svo maður
fer.á nxis við þann merkilega fróð-
leik að fá að vita nxeð hverju móti
“morðfýsn í sambandi við Anar-
chcismus” sé “afkvæmi seinni
alda.”
“Æ, vei’tu nú ekki að þessu,
Höski,” er eins og mér heyi’ist ein-
hver segja: “að fetta fingur xxt í
?að þó orðið “sem” liafi slæðst ó-
vart inn í málsgreinina. ”
það má falla burtu fyrir mér.
Klausan verður þá á þessa leið:
“morðfýsn í sambandi við Anar-
chismus er afkvæmi seinni alda,
xegar að menn annaðhvort ekki
skildu keiininguna eða, þ. e. a s.
hinir, sem skildu hana—“þá æst-
ust svo við mótstöðu, sem mætti
henni, að þeir gættu ekki hófs, og
gjörðust morðvargar og gjörðu
kenningu þessa, sem var ekki ljót,
þó......ófi’amkvæmileg, ekki ein-
ungis andstyggilega, heldur og að
versta óvin mannfélagsins.”
Svo þegar öllu er á botninn
hvolft þá er “‘morðfýsn í sam-
bandi við Anarchismus afkvæmi
seinni alda, þegar menn” eða öllu
heldur hvort heldur ‘menn’ skildu
kenninguna eða skildu hana ekki.
Skilningur fer bara það ver með
þá, sem skildu kenninguna en hina
að þeir gjörðust morðvargar og
gerðu ekki ljóta kenningu bæði
andstyggilega og að versta mann-
félags óvini. Skárri er það nú
skilningurinn og útreiðin!
Nei, það er ekki hægt að botna
í eða ná nokkui’ri glóru af viti úr
þessu fremur en úr rugli brjálaðs
inanns.
Eg gæti tínt fleira til af sama
tagi. Eg gæti t.d. spurt Jón, hvi
hann væri svo viss um að “ein-
staklings eðli vort væri séreign”
Norðmanna, Svía,, Dana; hvað
lxann ætti við með “ einstaklings-
eðli” og hvort “ einstaklingseðli ”
sjálfs hans mundi ekki hið sama
hvort hann væri bundinn á bás eða
léki lausum hala í ritstjóra sessin-
um. En eg sleppi því, og býst við
að fólki þyld nóg komið til athlæg-
is.
Fróðleikurixtn, sem Bildfell býð-
ur uppá, er sama súrdeigið og rit-
hegs hans. Orðið Anarchismus
segir hann komið af grízka orðinu
“áþxn” (sem þýðir mót valdinu)
“Áþxn” er víst ekki til á neinni
tungu. Orðið er myndað af nei-
kvæða foi’skeytinu'an ’ stofni sagn
arinnar “archó” eg stjórna, með
við bótinni “ismos” setning, fræði
og stendur íslenzka oi’ðið, sem þeir
verða að hafa sem ekki hafa tung-
ur um að velja eins og Jón Bild-
fell, ekki hót að baki hinu gríska
orði sem sé stjórnleysis kenning
eða kenning stjórnleysingja.
Stafsetningai’festa Jóns er vita
skuld eins liðug í liðunum eins og
staðlyndi hans við liberalismus
eða liberal “ism” sem hann mundi
liafa jöfnum höndum.
þetta, sem hér að framan er tínt,
alt saman, mundi eg vilja kalla,
að svaraði til eyranna, sem undir
stóðu Ijónshúðinni. En maðurimx
senx Bildfell hefir að geyma,
gegnir húðinni. Ilún er skelfi-
leg, nema fyrir það, að enginn er
gjörfugleikinn í henni fremur en
ljón í húðinni.
ITann fer með það tilvalda skrök
að Voröld sé hætt að vera mál-
gagn íslenzki’a libei’ala og flytji
nú “Bolshevism” og Dr. Sig. Jxxl.
Jóhannesson ætli “í hjxxpi frelsis
og mannréttinda ” að ganga á
milli bols og höfuðs á ‘lýðveldinu’
hér í Canada og varpa um koll
“menningar fyrirkomulagi” því
sem vér höfum átt að venjast frá
barnæsku. það er til hans að
heyra alveg eins og Mark Twain
og hristir hláturkökkinn úr manni
eins og úr vínflösku, sem af er
skenkt. En þegar hann vill láta
þetta skrök vera alvöru, þá þykir
mönnum nú gamanið fara að grána
og samt er þó ekki hægt annað
en hlægja að honum. Skelfing má
honum vera kalt til Voraldar og
ritstjóra hennár! Og hve vaxið er
upp úr mannkostunum hjá honum.
Aðferð lians er ekki mikið lík
drengslundinni íslenzku, sem Norð
menn sómuðu svo mjög, þá er þeir
Gissur þorvaldsson og þórður Ka-
Icali fluttu inál sín fyrir Hákoni
konungi gamla og hvorugur ósann
aöi mál annars.
Islenzk alþýða mun meta at*
hæfi hans eins og vert er. Hún hef-
ir aldi-ei haft mörð í hávlegum og
henni mun ekki hlýna þelið við
Jón og þá Lögberginga við það,
að þeir söðli róg af auvii’ðilegasta
tag-i um ianda sína, ofan á aðrar
vammir þeirra og skammir við
hana.
Höski.
GOÐAR BUJARÐIR
Vér getum selt yður bújarðir smáar
>g stórar eftir >ví sem yður hentar,
avar sem er í Vestur Canda. pðr
getið fengið hvort sem pér vxljið
ræktað land eða óræktað. Vér höf-
um margar bújarðir með allri áhöfn,
uestum, vélum, fóðri og útsæði. patf
íkkert annað en að flytja pangað.
Pægileg borgunarskilyrði. Segið oss
bvers pér parfnist og skulum vér bæta
ár pörfum yðar.
DOMINION FARM EXCHANGE.
815 Somerset block, - Winnipeg
AÐ BYRJA
er erfiðast.
Skyldir pú vera að hugsa um að fara
á verzlunar skóla, þá getur “Voröld”
'étt- þér -erfiðasta -sporið—byrjunar
sporið.
ALDREI hefir verið eins mikil eftir-
spurn eftir piltum og stúlkum með
verzlunar skóla þekkingu.—pú gætir
búið þig undir og notið þess.
ALDREI hefir verið borgað eins gott
kaup fyrir verzlunar- og skrifstofu
störf eins og einmitt nú.—pað gæti
verið þinn hagnaður.
ALDREI hefir verið hægara að kom-
ast áfram—ná í beztu stöðurnar—en
einmitt í dag.—A morgun getur það
verið of seint.
ALDREI hafa fslendingar verið
boðin betri tækifæri—þægilegri skil-
málar—en þeir sem “Voröld” býður,
þeim af áskrifendum sínutr^ sem
•anqar til að fara á einhvern af þess-
um (íremur verzlunarskólum.
Hver þessara skóla er öðrum betri,
SKRIFA EFTIR UPPLÝSINGUM I
DAG.
Business Course
•r heróp nútfmans—Allir keppast vlð
s0 hafa melrl eða minnl þekkingu A
verzlunarmálum.
TÆKIFÆRIN VIDA
Alstaðar skortlr menn og stúlkur með
reynslu og þekkfngu, þó hvergl elns
•g I verzlunarhúsum og ð skrlfstofum
GÖDAR STftDUR BIDA
þess sem aðelns undirbýr slg.
Marga langar tll að fara ð vnrziunan-
•kóla, sem eiga vlð erfiðlelka að
stríða. pelm býður “Voröld"
FYR8T—10 prósent afslðtt af sex
mðnaða námsgjaldl á elnhverjum
af þremur beztu verzlunarskólunum
hðr f Wlnnlpeg.
ANNAD—pægllega borgunar skll-
mðla.
pRIDJA—Tæklfærl tll að vlnna af
sðr nðmsgjaldlð.
SKRIFID TIL VORALDAR
petta er aðelns fyrlr ðskrlfendur.
EKKERT fslenzkt helmlll settl að
vera án bamablaðs.
EKKERT hjálpar elns vel tll að halda
við hljómfagra mállnu okkar hér
vestra; eins og skemtilegt bama
og unglinga blað.
EKKERT hefir eins góð og heilnæm
áhrif á hugsanir barna og ungl-
inga eins og góöar sögur og rit-
gerðir f blaði sem þau álita sitt
eigið; sem þau una við og gleðjast
yfir.
EKKERT hefir skort eins tilfinnan-
lega hér á meðal Vestur-íslend-
inga eins og einmitt sérstakt
bama og unglinga blað.
Pessvegna er "Sólöld" til orðin. Eng-
inn sem ann viðhaldi íslenzks
þjóðernis ættl án “Sólaldar” að
vera.
KAUPID “SÓLÖLD f DAG.
Frá byrjun
pað eru til enn nokkur eintök af
Voröld frá byrjun. Ef þig langar til
ð eiga blaðið frá því það fyrst kom
t þá skrifa nú þegar.
Send miðan sem fylgir;
VORÖLD PUBLISHING CO., Ltd.
A82!4 Main St., Winnipeg.
Kæru herrar:—
Hér með fylgja $2 fyrir fyi-sta árg.
Voraldar, sem ég mælist tll að fá frá
yrjun.
lagsetnlng ________________________