Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Page 35

35
mundir var skrifari fjelagsins, og við þorgeir Guð-
mundsson, sem var fjehirðir. Hann skilaði því af
sjer forsetatigninni á fundi 15. marz 1831 og kvaðst
ekkitaka á móti kosningu aptur. Sjálfsagt mundi hann
helzt hafa kosið, að vinur sinn Finnur Magnússon, sem
áður hafði verið forseti í mörg ár með heiðri og
sóma, og síðan varaforseti. hefði verið kosinn í sinn
stað, og líkiega á hann við F'inn, þar sem hann bið-
ur fjelagsmenn í hinni síðustu ræðu sinni frá forseta-
stólnum að kjósa þann mann til forseta, „sem jeg
held einn sje rjettilega til þess kjörinn að lögum“'.
En það varð þó ekki. Fjelagsmenn kusu reyndar
fyrst enn á ný Rask til forseta, en þegar hann færð-
ist fastlega undan, kusu þeir J>orgeir Guðmundsson.
Oskandi væri, að þeir hefði kosið einhvern annan
mann, sem minna var bendlaður við ritdeiluna en
þorgeir. f>essa kosning hlaut Rask að skoða sem
persónulega móðgun við sig, og við það á hann ef-
laust, þar sem hann segir í svari sínu til Baldvins
Einarssonar: „Satt að segja veit jeg ekki, hver
þau virðingar og ástar merki eru, sem höf. (B. E.)
segir, að hinir ungu fslendingar hafi sýnt mjer“1 2.
í brjefi til Bjarna Thorsteinssonar, dags. 7. apr.
1831, lýsir Finnur Magnússon óánægju sinni yfir
því, að hann hafi hvorki verið valinn forseti nje
endurkosinn sem varaforseti, og kennir það vjelum
(,.kabaler“) landa. þ>að er svo að sjá, sem landar
í Höfn hafi verið reiðari við Rafn og Finn heldur
en nokkurn tíma við Rask, sem þeir hlutu að elska
eða að minnsta kosti að virða fyrir afskipti hans af
1) „ Skírnir 1831, bls. 84.
2) Gensvar pá hr. Baldvin Einarssons „Forelebige svar“,
bls. 36.
3*