Eimreiðin - 01.07.1899, Side 67

það, sem gerðist á stærsta kjörstaðnum, þar sem Johnson var
sjálfur. Embættismenn dagsins voru þrír: Kjörstjóri, skrifari og
lögregluþjónn. Johnson hafði efnt heit sitt við Grim og gert hann
að kjörstjóra. Ekki átti hann þó með að veita það embætti, en
af þvi hann fylgdi stjórninni, var bending frá honum nægileg til
að koma Grími í embættið,
»Þessi embætti, sem við erum skipaðir í,« sagði hann við
skrifara sinn, sem Tómas hét, »eru bæði vandasöm og vegleg.
Lögin skera ekki úr þvi, hvort sé vandasamara, að vera kjörstjóri
eða háyfirdómari, en ég álít þau embætti ofboð svipuð. Pað
stendur í lögunum, að hvorki kjörstjóri né skrifari megi drekka
vín, reykja vindla né éta seðlana. Heyrið þér það, Tómas?«
»JÚ. En guðlaust er að mega ekki fá sér i staupinu.«
xÞað er hart, en lögin segja nei. En þó bannað sé að reykja,
þá er ekki bannað að kveykja í pípu. Þér megið gera það, ef
þér viljið.«
sÞakk’ fyrir. Það levfi skal ég nota.«
»Ég finn ekkert lagaákvæði um það, hvort kjörstjóri eigi að
brúka gleraugu eða ekki. Mér finst það sjálfsagt, og ég veit að
allir dómarar brúka gleraugu. Eða hvað sýnist yður?«
»Ég held þér ættuð að brúka gleraugu.«
»Éað finst mér líka. Það hlýtur að gefa mér tignarlegri svip.
Ég kann vel við græn gleraugu, en ég þori ekki að brúka þau,
þvi gárungarnir kynnu þá að finna upp á þvi að segja, að þau
væri samlit mér. Ég ætla því að hafa nefklemmur (lorgnette), og
þér ættuð að brúka aðrar.«
»Já, einmitt!«
»Svo verðum við að hafa það hugfast, að staða vor er vegleg,
og það sýnum við bezt með því, að stara beint fram undan okkur,
og taka ekki kveðju nokkurs manns. Ég lærði það í skólanum
að skeyta því engu, þó dónar væru að kasta á mann kveðju.«
»Öldungis rétt!«
»Komi eitthvað vandasamt fyrir viðvíkjandi bókfærslu yðar,
þá gerið þér mér aðvart. Éað getur komið fyrir, að þér þurfið
að skrásetja eitthvað á fleiri en einni tungu, t. d. á frönsku. Ég
er fær um það alt. Ég lærði sex tungumál í skólanum og stend
því á gömlum merg.«
Nú var komið að þeim tima, að opna skyldi kjörstaðinn, enda
komu nú bæði þingmannsefnin og tóku sér sæti. Uti fyrir höfðu