Alþýðublaðið - 02.09.1964, Blaðsíða 2

Ritstjórar: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fréttastjórl:
Arni Gunnarsson. — Eitstjórnarfulltrúi: Eiður Guðnason. — Símar:
14900-14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við
Hverfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, — Áskriftargjald
kr. 80.00. — 1 lausasölu kr. 5.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Enga sögufölsun
FYRSTU DAGAR septembermánaðar árið
1958 munu lengi í minnum hafðir hér á landi. Þá
hafði fiskveiðilögsaga lýðveldisins verið aukin í
12 mílur, og var hafin ein örlagaríkasta deila, sem
íslendingar hafa háð við aðrar þjóðir. Eru þau mál
öll í fersku minni, svo og hin farsæla lausn þeirra
á friðsamlegan hátt. Sú lausn tryggði ekki aðeins
12 mílurnar frá 1958, heldur verulega aukningu
landhelginnar vegna breytinga á grunnlínupúnkt-
ttm.
Sókn íslendinga í landhelgismálinu byggðist
að verulegu leyti á úrskurði Alþjóða dómstólsins 1
IHaag í deilum Breta og Norðmanna. Allar aðgerð-
ir íslendinga voru innan ramma alþjóða laga, enda
hefur þjóðin aldrei viljað brjóta lög á öðrum. Þetta
'viðhorf hlýtur einnig að rikja í framtíðinni, og
þess vegna er engu fórnað, engum réttindum af-
(salað, þótt við tjáum okkur fúsa til að leggja frek-
ítri aðgerðir undir slíkan dómstól.
Því miður hefur mál þetta dregizt inn í póli-
tískar erjur innanlands. Þjóðviljiinn hefur valið
þann kost, að ala enn á þeim deilum með því að
falsa sögu þessa máls og telja Lúðvík Jósefsson ein
®n höfund 12 mílna landhelginnar. Það er mikil
grunnhyggni og alrangt að eigna einum eða tveim
mönnum alla utanríkisstefnu þjóðarinnar eða hei'la
þætti úr þeirri stefnu.
í vinstri stjórninni var enginn ágreiningur um
12 mílna fiskveiðilandhelgina. Hins vegar var
ésamkomulag um starfsaðferðir, og krafðist Lúð
vík þess, að fært væri út strax um vorið 1958, án
þess að gera nokkra tilraun til að vinna viðurkenn
ingu annarra þjóða á hinni nýju landhelgi. Þetta
var að bjóða heim deilum, og hefur síðar verið stað
fest, að kommúnistar höfðu ekkert á móti því, að
landhelgismálið kæmi af stað illindum milli íslend
inga og annarra Atlantshafsbandalagsþjóða, svo
nð ísland gengi úr bandalaginu. Guðmundur í. Guð
mundsson krafðist þess, að nokkrum vikurn væri
varið til að vinna viðurkenningu annarra þjóða, og
tóku framsóknarráðherrar afstöðu með honum. Út
af þessu framkvæmdaatriði voru kommúnistar að
því komnir að fella vinstri stjórnina en létu þó und
an. Haustið 1958 taldi Tíminn, að Guðmundur
hefði unnið mikið afrek með því að fá allar þjóðir
til að viðurkenna 12 mílurnar í verki, nema Breta.
Stefna kommúnista og síðar framsóknarmanna
hefði getað leitt til þess, að landhelgisdeilan væri
enn óleyst og erlend herskip vemduðu enn land-
ihelgisbrjóta. En svo fór ekki, því að skynsamlegri
ráð voru valin. Landhelgismálið vannst með ís-
lenzkum sigri.
&K presto/ite')
— ...........'' )
Höfum á lager hina þekktu
og traustu PRESTOLITE
varahluti í bifreiðir. .
— Póstsendum — j
— Heildsölubirgðir —
%
REGULATOR
THUNDERVOLT
kerti
TRANSISTOR
ÚTBÚNAÐUR
FYRIR RAFKVEIKJUR
1 BIFREIÐIR
GiSLI JÓNSSON & GO.HF. ,.£
SKÚLAGÖTU 26 SIMI 11740 %
m
D
iiiiiiBiiMiaatilMiiifliiiiiiiiiiiiitKiaiiiiiiiiiiiaiiiiiaaiiiiiililiaiiaiiiiiaiiviBiiiinaiiiiiiiiK*<< • t'i iiiiiiiiiniiiiiiimimiiusilV
+ Varað við .,sérfræðingum“.
Lærið vel, en ekki í lífsins skóla.
I Sérfræði nauðsynleg í mörgum greinum.
ic Hvenær tökum við upp nýjar aðferðir í byggingamáium.
’m.mi.. 111111 .................m.mmm..............................................................
K. K. SKRIFAR MÉR eftirfar-
andi: „í Alþýöublaðinu á föstu-
daginn var birtur kafli úr ræðu,
sem íorsætisráðherra Dana flutti
nýlega um leitf og hann ávarpaði
byggingaráðs'efnu, sem nú er
haldin í Kaupmannahöfn. í ræðu
þessari varar forsætisráðherrann
við svokölluðiun sérfræðingum.
Hann sagði eitthvaö á þá leitf, atf
þaö færi mjög í vöxt, að sérfræð-
ingar réðu málum til lyk’a, en
þeir væru sjaldan þjálfaðir í lífs
slritinu sjálfu og kæmi fyrir að
þeim skjátlast þess vegna hrapal-
I lega.
ÞETTA ERU AÐ MÍNU ÁLITI
orð í tíma töiuð. Hér hefur farið
vaxandi úrslitaókvarðanir „sér-
fræðinga” og eigum við þá þó ekki
mjög marga. Það er helzt að hér
fáist lærðir liagfræðingar við við-
skipta- og fjármál og að þeim sé
falið að leysa vanda á þeim svið-
um. En þetta hefur sannarlega
ekki gefizt vel. í kaupgjaldsmál-
um hafa láðstafanir þeirra oft
reynzt lífvana, og ekki hefur
þeim betur tekizt í skattamálum.
Það er áreiðanléga héppilegt, að
livorttveggja fari saman sérfræði-
leg þékking og praktísk lífs-
reynsla”.
ig er ekki hægt að hagræða lif-
andi fólki. Hins vegar er það nauð-
synlegt, að vísindaleg sérfræði sé
í heiðri höfð og á ég þá fyrst og
fremst við tæknil. kunnáttu, hag-
ræðingu við vinnu og framleiðslu,
bæði í rannsóknum og hagnýt-
ingu þess, semstarfið nemur úr
skauti nállúrunnar. Það er rétt,
að skattalögin eru skilgetið af-
kvæmi sérfræðinga. Hins vegar er
það ekki þeim að kenna, að
skattasvikin hafa eins mikil álirif
á útgjöld almennings og síðasta
skattskrá ber ljósast vitni.
ÉG HELD, að auðveldast sé að
benda á eitt atriði þar sem sann-
arlcga þurfi að koma ný sérþekk-
ing og ný sjónarmið. Ég á við
byggingaiðnaðinn. Það er ekki að-
eins að byggingar okkar séu
fram úr hófi dýrar heldur raka
einstakir menn saman offjár fi
því að standa fyrir byggingum og
byggja til sölu. Það hefur lengl
verið Ijóst, að hægt mundi vera
að byggja að mun ódýrara en ver-
ið hefur undanfarið. En fram-
kvæmdir í þá átt láta bíða eftif
sér. j
ÁSTÆÐAN ER SÚ, að gróða-
möguleikarnir cru svo miklir með
þeirri aðferð, sem notuð hefur
verið, að þeir standa í vegi fyrlr
því, að breytt sé og 6érfræðileg
þekkinng látin ráða mestu um þatf,
hvernig byggt sé. Þetta er eitt at
okkar mestu vandamálum. Nýjar
byggingaaðferðir ryðja sér
mjög til rúms erlendir, en hér ból
ar ekki á þeim enn. j
Þakka hjartanlega auðsýnda vináttu, gjafir og góðar
óskir á 80 ára afmæli mínu 5. ágúst sl.
Guð blessi ykkur öll.
ÞETTA SEGIR K. K. Ég vil
segja þetta til viðbótar: Sérfræð-
ingum svoköllUðum liættir við, að
hagræða fólki eins og tindátúm,
lífvana og viljalausum. En þann-
Vilhelmína Guðmundsdóttir
Kirkjuvegi 88.
Vestmannaeyjum.
2 2. sept. 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ