Alþýðublaðið - 24.12.1965, Blaðsíða 4

Rltstjórai: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedlkt Gröndal. - Rltstjórnarfull-
trúl: Ei'ður GuOnason. — SímaiN 14900 - 14903 — Auglýsingasíml: 14906.
AOsetur: Albýöuhúsiö vlð Hverfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðu-
blaðsins. — Askriftargjald kr. 80.00. — I lausasölu kr. 5.00 eintakið.
tjtgefancii: Alþýðuflokkurinn.
JÓL
Á ÍSLANDI eru jólin hátíð ljóssins. Fyrr voru
: kerti borin í hvern krók og kiina bæjarhúsanna og
sá munaður var látinn eftir að láta ljós loga jóla-
nóttiha. í dag skreyta menn hús sín og híbýli marg-
litum jólaljósum og þéttbýlið fær á sig jólasvip.
Með jólum fer sól að hækka á lofti, skammdeg
ið fer á undanhald og idag tekur að lengja á ný. Jól-
:;in eru þó ekki aðeins ljósahátíð, heldur er boðskap
ur jólanna boðskapur friðar og mannkærleiks.
í dag lifum við íslendingar við allsnægtaborð.
pLífskjör þjóðarinnar hafa aldrei verið betri. I vel-
megunarvímunni megum við ekki gleyma því, að
-ekki eru allir svo vel settir. Náttúran hefur verið
okkur gjöful og höfuðskepnur hliðhollar. En stað-
ireynd er það engu að síður, að næstum þrír af
hverjum fjórum mönnum í veröldinni búa við skort;
iskort og hungur, sem við varla þekkjum nema af
afspurn. Þegar við um þessi jól snæðum gómsætar
kræsingar og skiptumst á óhóflegum jólagjöfum,
er okkur hollt að minnast þeirra, sem verr eru sett-
ir. Við getum ekki hreinsað samvizkuna með því
að gefa nokkrar milljónir til Herferðar gegn hungri,
héldur ættum við að finna fast form fyrir aðstoð
við sveltandi fólk og hjálpa því til sjálfhjálpar, að
svo miklu leyti sem við erum menn til.
Vert er að minna á, að þótt velmegun sé hér
mikil, eru samt margir einstæðingar, ekkjur, börn,
gamalmenni, sem aðstoðar eru þurfi og Vetrarhjálp
Og Mæðrastyrksnefnd hafa þrátt fyrir velsældina
í mörg horn að líta. Einnig eru í borginni lánleys-
ingjar, sem hvergi eiga höfði að halla, og þótt sam-
tök áhugamanna vinni hér gott starf, er það hörmu
leg staðreynd, að bæði ríki og bær skuli hafa hliðr-
lað sér hjá því að veita þessum hóp víðhlítandi
skjól.
Yfir jólakræsingunum er okkur hollt að hug-
leiða þetta og athuga 'hvort ekki er einhversstaðar
hægt að rétta þurfandi hjálparhönd.
Jólin eru einnig hátíð friðar. Ekki er hægt að
segja, að friður ríki á jörðu, enda þótt stundum hafi
Siorfur verið uggvænlegri. Stríð og styrjáldir með
öllum þeim hörmungum, sem slíku fylgir, hafa ver
ið fylgifiskar mannkyns frá öndverðu. Það verður
vafalaust víða barizt um þessi jól, þótt hlé verði
sumsstaðar gert á jólanótt. Vonandi á mannkyn
eftir að ná þeim þroska að styrjáldir verði úr sög
pnni, verði óþarfar, en varla mun þess að vænta,
©ð þær kynslóðir, isem nú eru uppi, lifi það.
Um jól er hátíð haldim í borg og bæ. í öllum
'gauraganginum og gjafafarganinu ættum við sem
flest, að gefa ohkur tímakorn til að hugleiða raun-
verulegan boðskap jólanna.
Alþýðubláðið óskar landsmönnum öllum
GLEÐILEGRA JÓLA.
4 24. des. 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
tí v(3!- ; Ái>-i ífe “ tjfUAiáiiíí-;
m
-flT
Jl J k.
1“
M.
Ð
1 i E f
kMMjL
Vaxandi kirkjuleg starfsemi,
og ,Bænin' v/ð elliheimilib
VEGJLEGAR KIRKJUR rísa hver
af annarl J höfuðstaS landsins.
Því hefur verið' haldið fram, að
þær væru byggðar yfir tómlæti.
Þetta er ekki rétt. Kiirkjusókn
mun fara vaxandi, þó að hægt
kunni að fara ,en um þaö er ekk
ert vafamál, að kirkjuleg starf
semi fer mjög í vöxt. Nú miuiu
nokkrar þúsundir manna og
kvenna taka á einn eöa annan hátt
stöðugan þátt í starfsemi safnaða
annað hvort við sjálfar athafnir í
kirkjum eða með daglegu safnaðar
starfi.
ÞETTA GERIR þessar veglegu
kirkjur okkar að félag,'heimilum.
Það hef ég lengi talið vera helzta
ve’-kefni kirkna og presta, að safna
fólkinu saman til hjálparstarfs og
fórnfýsi gagnvart meðbræðrum
sínum og samferðafólki. Áður fyrr
bar minna á þessu. Það var eins
og klerkastéttin liti á .sig sem
æðri embættismenn, ■ sem ættu að
eins að stíga fram, í svártri hempu
með kraga um hálsinn, við hátíð
leg tækifæri, stíga upp í stól til
predikana, en. hafa lítil afskipti
önnur af almenningi.
MEÐ TILKOMU nýrra presta,
sem hafa orðið fyrir áhrifum af
samfélagslegum hug jónum nútím
ans, hefur þetta breytzt. Nú virð
ast prestarnir skilja það, að því
aðeins geta þeir starfað í anda
þeirra hugsjóna, sem þeir hafa
verið kjörnir til að þjóna og vilja
bióna, að þeir gangi út á meðal
fólksins, taki þátt í kjörum þess,
reyn} að leiðbeina því og leiða
það þegar það þarf á stuðningi
að halda.
OG ÞEIR GERA ÞAÐ. Sumir
þeirra er háleitir í stólnum, hrein
iSkilniir', baráttumenn .úmburðar-
lyndir og dæma ekki hart. Þann
ig var þetta ekki í mínu ungdæmi
Þetta er mikil brevting og góð.
Ég held, að árangur þes°a nvja
viðhorfs muni f'iótlega koma fram
í vaxandi aðsókn að kirkjunum
og aukinni samfélagsliyggð.
Á ÞESSUM JÓLUM vil ég þakka
forstjóra EÍIiheimilisins Grundai"
fyrir að Iiafa sett höggmynd Ein
urs Jónssonar, síöasta listaverk
steinskáldsins, upþ í garö Elliheim
ilisins við Hringbraut. Þetta er
undurfagu-t listaverk og ekki
minni viðburður en þegar Útilegu
maðurinn var settur á stall þarna
skammt frá.
ÞAÐ ER TÁKNRÆNT að sjá
þessa undurfög'ru mynd þarna við
gráan múrinn í grænu grasi, bæn
ina, barnið og konuna, en inni fyr
ir í byggingunni, býr gamla fólk
ið og stígur sín síðustu skref,
Þreytt að vbu, lúin og mædd, enda
skilað stærri verkum og varan
legri en flestar aðrar kynslóðir
íslendinga. Ljós flæða um stytt
una. ljós frá jóiatrjám og lýsandi
óskum um gleðileg jól til handa
öllum vegfarendum.
GANGIÐ AO ELLIHEIMILINU
GRUND á bessum jólum.
Gleðileg jól.
Ilannes á horninn. ''