Vísir - 05.10.1961, Blaðsíða 4

VÍSIR
Fimmtudagur 5. október 1961
spyrnu til fertugs
HVAR eru málararnir?
spur'ðum við menn sem voru
við nokkra traktora á hlað-
inu á Hvanneyri. — Þeir eru
í litla húsinu, sem við sjáum
á þakið á þarna niðurfrá. í
glugga í rishæð hússins var
maðurinn sem við vorum
komnir til að hitta, einn
fræknasti íþróttamaður
landsins Ríkharður Jónsson
knattspyrnumaður. Ríkharð.
ur, sem er málari að iðn, var
með kíttispaða að hreinsa
gluggakistuna.
★
— Er það svo, að þú neyð-
ist til að hengja þína gömlu,
góðu fótboltaskó upp á vegg
og þú verðir að leg^ja knatt-
en það tókst mér ekki. Varð
mér strax ljóst að um ein-
hverskonar lömun var að
ræða. Er ég kom heim um
haustið var ég skorinn upp
við brjósklosi í hryggnum.
Sú læknisaðgerð hefur ekki
dugað til að ná aftur fullum
mætti í fótinn. Sjáið ég get
ekki stigið upp á tábergið
eins og þið og þarf af leið-
andi sting ég við þegar ég
geng.
★
— Þú hefur áður gengið
undir uppskurði?
— Já, en ekki í baki. Ég
hef verið skorinn upp um
hné á báðum fótum. Þær að-
gerðir tókust svo vel, að ég
er við Ríkharð Jónsson.
spyrnuna alveg á hilluna?
— Ég veit ekki, vona ekki.
Ég hefi alltaf ætlað mér að
leika knattspyrnu fram að
fertugu. Ég verð að hætta í
bili. Það er vinstri fóturinn
sem ég þarf að leita mér
lækninga vegna. Ég ætlaði
mér að reyna að klára þetta
verk hér, áður en ég færi
utan, en það verður 14. þ. m.
Ef þessi för heppnast og
hinum þýzku sérfræðingum
tekst vel, þá byrja ég strax
aftur að leika fótbolta. —
Sú íþrótt hefur verið og er
mitt hálfa líf. En fyrir fjöl-
skyldumann þá er það meira
en aðeins að segja það, að
fara utan til lækninga.
— Hvað kom fyrir?
— Ég veit ekki hverju skal
svara um það, hvort eitt-
hvert eitt atvik hafi ráðið
úrslitum. Það var í leik með
brezka félaginu Arsenal sem
fóturinn gaf sig. Nokkuð
löngu áður hafði ég haft ó-
þægindi í fætinum en ég hélt
að það stafaði af mikilli
vinnu og æfingum og lítilli
hvíld. f þessum leik vorum
við tveir sem stukkum upp
að taka skallabolta. Ég kom
niður á hælana, á glerharðan
malarvöll. Ég dró mig í .hlé
sem snöggvast. Ég fann til
mikils dofa í læri og fæti.
Ég man ég settist flötum
beinum á bekk og ætlaði að
hefi aldrei fundið til neinna
óþæginda. Eitt af því sem
ég er viss um að hafi hjálpað
mjög meðan hnéð var að
jafna sig, var að ég hjólaði
nokkuð mikið. Ég hitaði hnéð
vel upp, og svo steig ég
á bak hjólinu mínu og hjól-
aði um allan bæ, á meðan
hitans naut við.
— Hvað á nú að gera?
— Ef ég vissi það. Gísli
Sigurbjörnsson forstjóri og
góður kunningi minn í
knattspyrnuferðum, kom
mér í samband við sérfræð-
inga í borginni Duisburg í
V.Þýzkal. og þeir eru búnir
að fá ýmislegt varðandi fót-
inn. Því leitaðir þú ekki til
mín fyrr, sagði Gísli er ég
ræddi við hann. Um leið
hófst hann handa í málinu af
sínum alkunna dugnaði.
Hvort þýzku læknarnir skera
mig eða ekki, skal ég ekki
fullyrða á þessu stigi. Sjálfur
er ég þeirrar skoðunar að
rétt þjálfun og meðferð á
hinum bæklaða fæti, muni
nægja til að koma vöðvum
og taugum til að starfa á ný.
Ef það ekki tekst, er hætt við
að ég þurfi ekki aðeins að
hætta að fara í fótboltaskóna,
eins og þú sagðir áðan, held-
ur einnig að ég verði að
hætta að stunda iðn mína
Ég get ekki unnið í stiga
Hvað á húsamálari að gera
Það sér hver maður. En ég
er bjartsýnn á þetta ferðalag
og þeim innilega þakklátur
sem eru að setja í gang að-
stoð við mig. Ég hefi heitið
því að ef allt fer eins og
maður vonar og ég geti aft-
ur byrjað að leika knatt-
spyrnu, þá er það alveg ör-
uggt mál, að á malarvelli
keppi ég ekki framar, —
aldrei.
— Þeir sögðu að þú værir
strangur fyrirliði, er þú
komst með Akranesliðið
fyrst til Reykjavíkur og hin
eftirminnilega sigurganga
liðs Akraness hófst hér?
— Nú var það svo. Ég er
á annarri skoðun. Einu sinni
er verið var að keppa lands-
leik suður í Reykjavík, ég
var þá líklega 16 ára og í
varaliðinu, þá talaði til mín
gamall fótboltamaður. Hann
sagði: Fyrir þig, drengur
minn er aðalatriðið að þér
takist að aga sjálfan þig.
Svo var það ekki meira, en
ég hugsaði: Hvað meinar
maðurinn eiginlega.
Löng reynzla á knatt-
spyrnuvelli hefur fært mér
sönnur á að í þessum orðum
mannsins var ég alltaf að
finna meiri og meiri sann-
leika, og þetta ættu allir
strákar lítt harnaðir í fót-
bolta að leggja sér á minni.
Þessi boðskapur á alltaf er-
indi til ungra knattspyrnu-
manna. Ég var aldrei strang-
ur fyrirliði. Ég hef aðeins
reynt að gera mér grein fyrir
því hvers krefjast skal af
fyrirliða, og hvers hann get-
ur krafizt af liðsmönnum
sínum.
Það er oft talað um þjálf-
arana í knattspyrnuliðunum
og þeirra starf. Það er ekki
hægt að öfunda þann mann
sem tekur að sér að vera
þjálfari í íslenzku liði. Sá
skilningur virðist svo al-
mennur meðal stráka, að
þjálfarinn einn geti leyst
allan vanda liðsins. Þetta er
auðvitað misskilningur, því
knattspyrnulið leysir ekki
sitt verkefni nema leikmenn-
irnir vinni með þjálfara sín-
um en ekki á móti. Taki á-
bendingum hans og að-
Framh. á 5. síðu.
pí,rpr
SKVRTIJR
nærföt
barna-, unglinga- og
kvenfatnaður
drengja-
og herraskyrtan
Stakkar
Vettlingar
Regnföt
barna
VORUMERKl
SEM ERU
ai ðoiuhfi uömm

Kven- og barnaskór
undirföt
*(
Frakkar — Kápur
%

[ Samein\
Sokkar og leistar

BRÆÐRABORGARSTÍG 7 — REYKJAVÍK
Sími 22160 (5 línur)