Vísir - 09.07.1963, Blaðsíða 9

VÍSIR . Þriðjudagur 9. júlf 1963,
9
MYNPIRNAR
Að ofan t. h.: Þannig er hinn
„fullkomni" tízkuherra. Hattur-
inn er enskur Lees, með litlum
bðrðum en breiðum borða.
Frakkinn er ljós Melka, beltis-
frakki. Hanzkamir eru úr svína
skinni, og regnhlífin svört eins
og bindið. Þessi var dubbaður
upp í Herradeild PÓ.
Að neðan t. h.: Þessi skyrtu
peysa er úr Herrabúðinni f Aust
urstræti. Efnið er 100 prósent
ensk lambsuli.
Að neðan t. v.: Dolcis skór
era viðurkenndir, bæði fyrir útlit
og gæðl. I Herrabúðinni f Aust-
urstræti 22 var þessi útstiliing.
Eins og sjá má, er táin ekki eins
mjó og hún hefur verið. Liturinn
á þessum er „smoke brown“.
Efst t.v.: Þessir sportmenn era
frá Pó. Sá sem situr, er f þýzk-
um Fausel ullarjakka, með ská-
vösum. Jakkinn er frekar stutt
ur og kraginn með sérstöku
snið. Skyrtan, sem hann er f, er
frá Melka, úr nylonefni. Hún er
ákaflega mjúk, og á ekki að
þurfa að straua hana. Skyrtunni
fylgir sérstakur hálsklútur. Bux
umar era terelyn og með ská-
vösum. Listamannslegi náung-
inn er f þýzkum leðurjakka, með
þremur hnöppum, sem öllum
skal hneppt, og lausum spæl á
baki. Bindið er úr leðri og húfan
að sjálfsögðu frönsk. (Myndim-
ar tók Ijósm. Vfsis Ingimundur
Magnússon).
um, og sannar enn einu sinni
hina óendanlegu hringrás henn-
ar. Það hefir þó breytzt að nú
er neðri talan í beltishæð, í stað
efri tölunnar áður. Jakkinn verð
ur þvf ekki eins opinn, og sá
með tveimur tölunum var f
„gamla daga“.
Ekki eru famir að sjást marg-
ir jakkar með þessu sniði hér,
enda heimstízkan yfirleitt einu
til tveimur árum á eftir hér.
hann langt án peninga á þessum
tímunj.)
En þetta má hann alls ekki
bera í hliðarvösum jakkans,
þeir eiga að vera tómir. Aðdá-
endur Kennedys ættu því um-
fram allt, ekki að taka upp
hinn hroðalega ávana forsetans,
að troða báðum höndunum nið-
ur í jakkavasana.
Þeir sem að jafnaði ganga
með vasaklút í brjóstvasa jakk-
ans ættu og að athuga sinn
gang. Tilbúnu klútarnir með
þremur hornunum, er frámuna-
leg smékkleysa sem enginn karl
maður ætti að láta sjá sig með
Það er einnig ljótt að sjá þá
vandlega brotna saman, þannig
að þeir mynda þráðbeina hvíta
línu. Það lítur út eins og bréf
sem gleymzt hefur að leggja í
póst.
Rússkinnjakkar.
Eftir að hafa kvatt Porter,
var haidið í tvær verzlanir,
Herrabúðin í Austurstræti 22,
og Herradeild PÓ. Þar var litið
á ýmiss konar sportfatnað: Stak
ir jakkar hafa jafnan verið mjög
vinsælar flíkur, og í nokkru úr-
vali. Fyrir nokkrum árum komu
á markaðinn einhnepptir jakkar,
með þremur töium, og hafa
þeir haldizt hér lengi. Það er
fyrst núna, að þeir eru farnir að
þoka fyrir örðum sniðum, að
einhverju marki.
Allmargir model iakkar hafa
að vísu sézt hér, en sjaldan
orðið til nema einn eða tveir af
hverju sniði.
Rúskinnsjakkar hafa og verið
vinsælir, en þykja nokkuð
dýrir, og ekki mjög margir sem
hafa efni á að kaupa þá. Jakk-
arnir eru ákaflega, glæsilegar
fiíkur, sem þó eru að hverfa
nokkuð í skuggann fyrir nýjum
modelum af leðurjökkum. Við
rúskinn og Ieðurjakkana eru
svo notuð sérstök leðurbindi,
ef ekki er verið í spórtskyrtu.
Peysutízka
íslendinga.
Peysu á í réttu lagi að nota
eina sér, eða þá undir víðri
blússu. Skyrtur eru jafnan í
miklu úrvali, bæði sportskyrt-
ur og „spari“skyrtur. Það
koma fram nýjar litasamsetn-
ingar á hverju ári, en ekki er
um mikla aðra breytingu að
ræða. Það er helzt flibbinn sem
breytir Iftið eitt um lögun
hverju sinni, og það er eilífur
hringdans. Síðasta ár var mjög
í tízku að híjfa prjón í gegnum
„rúnnaðan“ flibba, en það er
búið núna. Nú eru hornin orðin
skörp, og flibbinn viður.
Nokkuð er farið að bera á
svokölluðum „button down"
skyrtum, en á þeim er kraginn
festur niður með tveimur töl-
um. Vinsælasta skyrtuefnið
virðist vera nylon. Hin litskrúð-
ugu bindi eru sem betur fer
horfin, og eru þau nú einlit.
Fremur mjó, fyrir unga menn,
allt að tvítugu, en heldur breið-
ari eftir það. Hatta ganga fáir
með, en þeim fer þó fjölgandi,
enda setur hattur mikinn svip
á klæðaburð, ef hann er smekk-
Iega valinn og auðvitað líka ef
hann er það ekki.
.
Börðin ógnar-
smá.
Tízkuhatturinn í ár er með
fremur litlum börðum, en breið-
um borða. Sumir eru með lit-
ríkum fjöðrum, eða eiinhverju
svipuðu prjáli.
Skórnir eru léttir, þunnir,
þægilegir og ógurlega dýrir.
Táin er nokkuð farin að breikka
og verða rúnnuð. Svartir skór
eru eins og venjulega í meiri-
hluta, en annar litur, „smoke
brown“ hefur náð miklum vin-
sældum.
Regnhlífar sjást sjaldan nema
í höndum kvenna. Ekki er það
tízkan 1963
ítalski móðurinn, stuttur jakki,
er úr sögunni ,og jakkarnir hafa
síkkað nokkuð. Klaufin er horf-
in, og þeir eru heilir að aftan.
>f
Uppbrotin
komin aftur.
Buxurnar eru öriitið víðari, og
uppbrot eru að komast aftur f
tfzku á sparifötum, það er að
segja hjá háum myndarlegum
mönnum. Þeir iitlu láta það
helzt eiga sig. Lögun vasanna
fer nokkuð eftir hverjum og ein-
um, en flestir ungir menn hafa
skávasa bæði á sparifötum og
sportfötum. Efni f stökum bux-
um er aðallega terrylene. Nokk-
uð margir nota axlabönd við
þter.
Það er ekki nóg að eiga fal-
leg föt, menn verða líka að
kunna að samræma þau, ganga
f þeim og vita hvernig þau fara
bezt. Hver einstakur fatnaður
krefst sérstakrar framkomu.
Þegar herra fer út til þess að
skemmta sér má hann helzt
ekki hafa annað með sér en
veski, sígarettur eða pípu og
kveikjara. (Já og ekki kemst
Blússur eru lftið notaðar af
öðrum en fermingardrengjum,
ner.ja þi tii ferðalaga eða vinnu.
Peysur. Þær eru stöðugt að
verða meira og meira notaðar
hér, þó að margir íslenzkir
karlmenn hafi vægast sagt
nokkuð sérstæðar hugmyndir
um til hvers hún er. Það er
nokkuð algéngt að sjá unga
menn sem klæddir eru í jakka-
föt, í hvítri skyrtu og með
bindi, vera svo einnig í svell-
þykkri ullarpeysu. Jakkafötin
og peysan kunna að fara ve!
sitt f hvoru lagi, en þegar það
er haft saman, lítur maðurinn
út eins og illa bundin heysáta.
Það er að vfsu nokkuð erfitt
að gera við þessu, þvf að veðr-
áttan hér á íslandi er þannig,
að ekki koma nema nokkrir
dagar á ári sem eru nógu hlýir
til þess að hægt sé að ganga á
peysunni einni. En það er nóg
til af þeim léttum og snotrum,
sem fara mun betur undir
jakka.
>f
af þvf að karlmennirnir sjái
ekki hversu þarfur gripur hún
er, heldur vegna þess að fáir
þora að bera þær. Af ungum
mönnum er það ekki nema f
hæsta Iagi einn af hundraði.
Hinir bölva f hljóði, jafnvel
upphátt, bretta upp kragann og
skunda leiðar sinnar rennblaut-
ir. Fyrir löngu sfðan var byrjað
að framleiða regnhlifar fyrir
karlmenn og unnu þær mjög
fljótlega markað erlendis. Sala
þeirra hér gengur fremur hægt,
en smáeykst þó.
Það er orðið nokkuð dýrt fyr-
ir karlmenn ekki síður en konu,
að fylgjast með tfzkunni nú
orðið. Hér á Islandi erum við
nú samt nokkuð seinir að taka
við okkur, og svo íhaldssamir,
þegar við erum búnir að festa
tryggð við eitthvað, svo að
ekki erum við alltaf klæddir eft-
ir Parisartízkunni, enda eru það
ekki nema konur okkar sem
hafa efni á þvf.
Hins vegar er enginn vafi á
því, að smekkvfsi hefur farið
batnandi, þó að enn sé langt f
land. Við erum að miklu leyti
að losna við feimni þá og hleypi
dóma um að karlmenn (sem við
jú allir viljum vera) hugsi ekki
alltaf um að vera „toppklæddir"
og að blotna ekki f rigningunni.
i x í x-:\
'
■■ ' '
< .

■ '■ \
■■'■'■■■ ■ : ■■■ ■ :
8
:
: ■ • :