Vísir - 09.05.1968, Blaðsíða 6

6
V1SIR . Fimmtudagur 9. maí 1968,
AUSTURBÆJARBÍÓ
Ný' ,Angelique-mynd:“
Angelique i ánauð
Áhrifamikil, ný, frönsk stór-
mynd. — lsl. texti.
Mlchéle Mercier
Robert Hossein
Bönnuð bömum.
Sýnd kl. 5 og 9.
HÁSKÓLABÍÓ
Slm* 22140
Myndin, sem beöiö hefur veriö
eftir:
TÓNAFLÓÐ
(Sound of Music)
Ein stórfenglegasta kvikmynd,
sem tekin hefur verið og hvar-
vetna hlotið metaösókn, enda
fengið 5 Oscarsverðlaun.
Leikstjóri: Robert Wise.
Aðalhlutverk:
Julie Andrews
Christopher Plummer
ISLENZKUR TEXTI
Myndin er tekin í DeLuxe-lit-
um og 70 mm.
Sýnd kl. 5 og 8.30.
Ath. breyttan sýningartíma.
HAFNARBÍÓ
Einn meðal óvina
Afar spennandi og viðburðarfk
litmynd með:
Barbara Perez
Jeffrey Hunter
Bönnuö bömum innan 14 ára.
Endursýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
Stmi 5018«.
BO WIDERBERC’S
PIA OEGERMARK • THOMMY BERGGREN
Verðlaunamynd f litum. Leik-
stjóri: Bo Widerberg.
fslenzkur texti.
Sýnd kl. 9
Bönnuð bömum.
Fyrsti tunglfarinn
Spennandi amerisk stórmynd i
litum eftir sögu H. G. Wells.
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 5.
WÓDLEIKHÖSIÐ
m im
Óperetta eftir Franz Lehár
Þýðandi: Bjöm Franzson
Leikstjóri: Sven Age Larsen
Hljómsveitarstjóri: Bohdan
Wodiczko
Frumsýning föstudag kl. 20.
önnur sýning sunnudag kl. 20.
Sýning laugardag kl. 20.
AðgöQgumiðasaian opin frð
kL 13.15 til 20. Simi 1-1200
Hvenær er dauður
maður dauður ? '

X/'iðkomandi er hættur að
T draga andann, hjarta hans
er hætt að slá — hann er sem
sé dauður frá viðteknu, læknis-
fræðilegu sjónarmiði og þvi ekki
nema sjálfsagt og eðlilegt að
hann sé kistulagður, og jarðsett
ur, eða þá brenndur. Og ekki
einungis sjálfsagt, heldur laga-
leg skylda — því að frá lagalegu
sjónarmiði er viðkomandi lika
dauður.
Það er nú svo með það...
Séu aftur á móti þær aðstæð-
ur, sem með þarf fyrir hendi,
er alls ekki útilokað að takast
megi að vekja hinn dauða aft-
ur til lífsins, ef sú tilraun er
gerð í tæka tíð. Jafnvel að hann
geti lifað svo mánuðum og ár-
um skiptir, eftir að hann var
læknisfræðilega dauður að við-
teknu mati, að hann geti geng-
ið um meðal sinna nánustu,
þeim og sjálfum sér til ánægju,
lengi eftir að það var lagaleg
skylda þeirra að hola honum
ofan i kirkjugarðinn. Annað
eins hefur gerzt og er stöðugt
að gerast á þessum sfðustu —
og að sumra áliti — verstu
tímum. Þetta er staðreynd, sem
vakið getur ýmsar spumingar,
t.d. réttar - og lagalegar —
er það morð frá lagalegu sjón-
armiöi, ef „látinn" maður er
jarðsettur, áður en reynt hefur
verið með öllum tiltækum ráð-
um að vekja hann til lffsins
aftur, og ef svo er, hvem ber
þá að sækja þar til sakar? Ef
það er hins vegar ekki morð,
eru þá þeir, sem tekizt hefur
að vekja upp, dauðir eftir sem
áður — lagalega — og þar með
lausir við allar þær skyldur, sem
þjóðfélag og réttarfar leggur
lifandi mönnum á herðar? Já,
vissir trúflokkar kunna jafn-
vel að spyrja, hvort það sé leyfi
legt að vekja menn aftur til
lffsins og enn aðrir, hvort þaö
sé þetta, sem átt sé við í
ritningunum, þegar þar er talað
um að dauður muni aftur upp
rfsa, þegar dómsdagur sé
skammt undan?
Meginspumingin er samt sú,
hvenær maðurinn sé í raun og
vem látinn — frá líffræðilegu
sjónarmiði.
Að undanförnu hafa þeir at-
burðir gerzt á þessu sviði, sem
gera það óhjákvæmilegt, að þaö
svar fáist við þeirri spumingu,
sem hvorki verður vefengt
læknisfræðilega, lagalega — né
frá siðgæðislegu sjónarmiði.
Þann 16. júlí, 1967, var líkið
af Jack Behan, liðþjálfa f banda-
ríska hemum, flutt í líkhúsið til
smumingar að bandarískum sið,
eftir að læknar hersjúkrahúss-
ins töldu sig hafa beðið ósigur
f bardaganum við dauðann um
líf hans — eftir að bæði gervi-
öndun og hjartanudd hafði
reynzt árangurslaust og eftir að
rafsveiflu-mælitækin hættu að
skrásetja nokkur lffsmerki frá
hjarta hans. Þá var það fyrir
hendingu, að einn af líkberunum
taldi sig finna örveika slagæð-
arhreyfingu, áður en æðamar
skyldu opnaðar til blóðtæming-
ar. Fyrir bragðið var liðþjálfinn
fluttur aftur inn í sjúkrahúsiö,
þar sem hann lá meðvitundar-
laus, en þó með örlitlu lífsmarki
f fullar þrjár vikur. Að þeim
liðnum vaknaði hann aftur til
lífsins, og er enn á lífi — meira
að segja við beztu heilsu.
Segja má, að þarna hafi hend-
ingin tekið í taumana. En hvað
þá um „andlát" hins heims-
fræga, rússneska eðlisfræðings,
Lew Landau. Hann lenti í bíl-
slysi þann 7. janúar, 1962, á
leiðinni milli Moskvu og kjarn-
orkurannsóknastofnunarinnar
að Dubna, og hlaut slík meiðsl,
að vonlaust var talið að hann
fengi haldið lífi. En hann var
samstundis fluttur í hendur fær-
ustu læknum rússneskum, sem
hófu harðari baráttu við sláttu-
manninn um líf hins mikla
kjamorkufræöings, en dæmi eru
til áður og ekki nóg með það,
heldur komu frægustu sérfræð-
ingar hvaðanævaúrheiminumtil
Iiðveizlu við þá. Ekki er rúm til
að rekja þá baráttu hér — en
læknisfræðilega séð „lézt“ hinn
frægi vísindamaður alls fjórum
sinnum í höndum þessara
manna og þvívegis tókst þeim
að vekja hann til lífsins aftur
um lengri eða skemmri tíma.
Þess ber að gæta í þvf sam-
bandi, að Landau var svo lík-
amlega slasaður, höfuðkúpubrot
inn, hryggbrotinn, lungun rifin
og fleiri mikilvæg lfffæri stór-
sködduð, að þess hefði ekki ver
ið nein von, að hann hefði getað
lifað eðlilegu lífi, þótt endur-
vakningin hefði tekizt annars.
Ef um mann hefði verið að ræða
sem minni áverka hefði hlotið,
er eins víst að tilraunimar hefðu
borið tilætlaðan árangur, og
maðurinn væri enn á lífi við
sómasamlega heilsu, eins og lið
þjálfinn.
Svo virðist sem þýzkir líf-
fræöingar og læknar ætli að
verða fyrstir til að taka afstöðu
til þessa nýja vandamáls, sem
knýr harðara á en nokkru sinni

sr- ,
viö k
sá
Lew Landau, hinn frægi, rúss
neski eðlisfræðingur, „dó“
fjórum sinnum í höndum
frægustu lækna heims.
fyrr eftir að öld hjartaígræösl-
unnar hófst í sjúkrahúsinu í
Jóhannesarborg ekki alls fyrir
löngu. Samband vestur-þýzkra
skurðlækna hefur nú opinber-
lega látið frá sér fara svar við
spurningunni hvenær maður sé ,
dauður. Þaö svar er svolátandi: 1
1. Þegar starfsemi öndunar- i
færa æða og hjarta hefur }
gersamlega stöðvazt.
2. Þegar sjáaldrið sýnir eng-
in viðbrögð þótt sterkum
ljósgeisla sé að því beint.
3. Þegar þar til gerð mæli-
tæki hafa ekki sýnt neina
starfsemi heilafruma eða
taugafruma í fullar tólf
klukkustundir.
Þá hefur maður þaö. Veröi
þessar dauðasannanir lögboðn-
ar í öllum löndum, er ekki ólík-
legt, að það hækki enn dánar-
kostnaðinn. Og eitthvaö er ó-
huggulegt við þetta allt saman,
eins og dr. Werner Forsmann,
þýzki nóbelsverðlaunaþeginn,
lét eftir sér hafa: „Ættingjarn-
ir bíða þessi ekki einungis, að
dauðadómurinn verði upp kveð-
inn, heldur og að læknamir, sem
líka bíða bess að sá dómur veröi
upp kveðinn, geti nálgazt hjarta
hins Iátna og önnur líffæri, sem
að gagni mega koma sem vara-
hlutir, og afganginum skilað til
nánari ráðstöfunar ...“
Kannski fá þeir þá líka, að-
standendumir, eitthvaö upp í
allan kostnaðinn, því vafalaust
verður þess ekki langt að biða,
að fastur verötaxti verði settur,
varðandi varahlutina.
KÓPAVÓGSBÍÓ
Sfm' 41985
South Pacific
Heimsfræg og snilldarvel gerð
amerfsk stórmynd I litum og
Cinema Scope. Myndin hefur
alls staðar fengið metaðsókn.
Rosano Brazzi
Mitzy Gaynor
Endursýnd kl. 5.15 og 9.
AUGLÝSIÐ
í VÍSI
TÓNABÍÓ
STJÖRNUBÍÓ
Réttu mér hljóðdeyfinn
— íslenzkur texti. —
i Hörkuspennandi, ný, amerísk
i kvikmvnd með:
' . Dean Martin
j Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð innan 14 ára.
NYJA BÍÓ
— tslenzkur texti.
Heimsfræp og afbragðs vel
gerð. ný, ensk sakamálamynd
f algjörum sérflokki. Myndin
er gerð eftir samnefndri sögu
hins heimsfræga rithöfundar
lanFlemmínee sem komið hef-
ur út á fslenzku Myndin er J
litum
Sý^id kl. 5 og 9.
Böhnuð innan 14 ára.
Oturmennið Flint
COur Man Flint)
íslenzkur texti.
Bönnuð yngri en 12 ára.
Sýnd kl 5 7 og 9.
LAUGARÁSBÍÓ
Maður og kona
Sýnd kl. 5 og 9.
tslenzkur texti.
Bönnuð bömum innan 14 ára.
i im
M
REYKJAyÍKUR1
GAMLA BÍÓ
S/o konur
(7 Women)
Bandarísk kvikmynd f litum
með ÍSLENZKUM TEXTA.
Anne Bancroft
Sue Lyon.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýning f kvöld kl. 20.30.
Örfáar sýningar eftir.
Heddo Gabler
Sýníng laugardag kl. 20.30.
Aðgöngumiðasalan ’ Iðnó er
opin frá kl. 14 Sfmi 13191.