Vísir - 19.06.1968, Blaðsíða 3

iugþusundir sotnuöust saman 1 miöbænum undir miðnættið og hefur mannfjöldinn sjaldan eða aldrei verið slíkur á einum stað í borginni.
Ungir og gamlir fengu sér snúning og ef herrann var ekki
annars vegar dansaði bara dama við dömu.
Borgin dansar
ÞAÐ var ekki fyrr en í aftur-
eldingu, að bros einstaka þjóð-
hátiðargesta tóku að ygglast lít
ið eitt. Flöskum var veifað og há
tíðarskál sopin í húsasundum og
á almannafæri, án allrar tillits-
semi við góðborgarana, sem
leiddu konur sínar virðulega um
strætin. — Mest var það ung-
þýði, sem gerði sér öldurhátíð
úr kvöldinu, en svall varð hvergi
til skaða.
Einstaka rútur mun þó hafa
fengið gistingu í steininum eins
og jafnan þjóðhátiðarnóttina.
Það hefur einkennt þjóðhátíð
undangenginna ára, hversu þaul
setinn mannfjöldinn er í mið-
bænum eftir að skemmtun er
lokið. Þegar dansinn er úti, tek-
ur við hangs og slark. Unga fólk-
iö veit ekki hvað þaö á af sér
að gera. Og það fer þá aldrei hjá
því aö einhverjir finni »ér
skemmtun í drykkjulátum.
Flestir virðast þó leggja leið
sina í bæinn á þjóðhátíðarkvöld-
in — aðeins til þess að sjá —
dansinn verður aldrei almenn-
ur á götunum. Obbinn af fólki
gengur um bæinn til þess að
sýna sig og sjá aðra — sumir
kannski til þess að sjá aðra
skandalísera.
Þegar borgarinn vaknaði morg
uninn eftir þjóðhátíðina, hvort
heldur það var af værum blundi,
eþa af höfgum hátíðarsvefni, sér
engin merki um illa né góða
umgengni fólks þjóðhátíðarnótt-
ina. Starfsmenn borgarinnar
hafa þá farið hönðum um götur
og torg, hreinsað hvern blett eft-
ir hátíöardansinn og lífið geng-
ur sinn vana gang.
Það var heldur súr þjóðhátíð-
arsvipurinn ,á fólkinu, sem ark-
aði þúsundum saman inn í Laug-
ardal í fyrradag til þess að heyra
og sjá þjóðhátíöardagskrána.
'Fólk hafði litla eirð í sér fyrir
rigningunni og regnhlífarnar
skyggðu á skemmtiatriðin.
Eftir heitan kaffisopa um mið
degið fór hins vegar að glaöna
til í bænum. Regnhlífarnar voru
dregnar saman, unglingar settu
upp stráhatta og hver fiikaði
sínu sjaldhafnarstássi, fólk fékk
sér göngutúr niöur í bæinn og
snúning á Torginu. Fánar
blöktu hvarvetna við hún og
fengu sumir að hanga fram í
morgunsárið.
eða aldrei verið jafn mikill f
miðborginni Fólksmergðin þakti
Lækjartorg, Lækjargötu, Austur
stræti og „Hótel Islands lóðina"
— þrengslin voru svo mikil um
miðnættið að fólk varð að olh-
boga sig áfram um þessi stræti
og torg. — Ekki bar þó á öðru
en fólk tæki þessum umferöar-
þrengslum með þjálu brosi, eins
og reglur mæla fyrir.
Unglingarnir héldu sér vakandi fram á nótt og skemmtu
sér við að horfa á spilarana, sem léku fyrir dansinum á
götunum.
Regnskúrin hafði hreinsað loft
ið og rykið af götunum. Og
borgin skemmti sér við dans og
söng til klukkan eitt um nótt
þetta fegursta kvöld vorsins.
Mannfjöldinn hefur sjaldan
Uppi á Arnarhóli safnaðist
fjöldi fólks saman til þess að
horfa á sólsetrið, sem var ein-
staklega litríkt. Kvöldroðinn lék
um flóann, kastaði skærum
bjarma á hólinn og um'þil og
glugga í Vesturbænum.
i *t?' ■
■ -v
LÁTIÐ OKKUR INNHEIMTA...
t»oð sparar yður tlma og ójbægindi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
Tjarnargötu 10 — 111 hæd —Vonarstrætismegin — S'imi 13175 (3linur)