Alþýðublaðið - 10.06.1966, Page 16

TUNNUR EÐA TONN?

;Madur þarf ekki aó líta niður
á ';Sbvísur, isem granga. í stutt
luar pilsum. AÖ minnsta kosti
cXéá eiiis langt nið'ur og áður.
<Margar af þessum nýju íbúð
um eru svo vei einangraðar
ii‘a maður getur ekki einu sinni
'íieýrt í sjálfum sér. . .
'iíomas ætlar að vinna við
ítvalskurð í Hvalstöðinni í Hval
rffrta í sumar en hann var þar
íánnig í fyrraj(umar svo að
tKann virðist kunna vel við sig
\>M hvalskurðinn, enda kom í
fcjós að hann mun líklega
•r-.ianda læknisfræðinám við Há
*-5?;ðSa íslands næsta vetur, ,
Visir.
MEV finnst það táknrænt fyr
<ir karlmennina, að grasekkju
'dfíonn skuli Iáta uppvaskið eiga
sígf, þótt þeir hafi kvenmanu
•fyá sér , .
Nú eru þeir að veiða síldina
með látum, og sjálfsagt gera
menn sér vonir um góða vertíS
þótt raunar sé of snemmt að spá
nokkru um árangurinn. Sum skip
hafa þó fengið dágóðan afla, þótt
fisknastir hafi þeir kannski verið
á Þórði Jónssyni, en þar létu þeir
sér fyrir nokkru alls ekki nægja
að fylla skipið a£ síld, heldur
komu þeir einnig að landi með tals
vert af ufsa^ sem hafði veiðst al
veg óvart. Ufsinn hafði sem sé
synt ótilkvaddur um borð í bót
inn, sem var svo drekkhlaðinn,'
að lensportin fóru í kaf, og munu
vart dæmi áður að slíka aflasæld
að fiskurinn hafi hreinlega ruðst
upp í veiðiskipin, án þess að nokk
uð væri gert til að ná í hann.
Raunar getur verið, að aðra
skýringu megi finna á þessu en
fádæma aflasæld skipverja, þótt
engan veginn sé rétt að gera lít
ið úr henni. En þess er skemmst
að minnast, að fyrsti laxinn, sem
kom í Elliðaárnar á þessu sumri,
stökk ótilkvaddur á land og varð
þannig veiddur, án þess að ein
hver sportveiðimaður fengi þá á-
nægju að draga hann að landi.
Ýmislegt virðist benda til að þessi
tvö dæmi séu ekki einangruð til
felli, lieldur sé þar eitthvert sam
band á milli, og liggur þá bein
ast yið að álykta, að sjálfsmorðs
faraldur hafi gripið um sig með
al fiska hafsins. Sé svo ætti síld
veiðin að geta orðið afburða góð
í ár, en sé horft lengra fram í
tímann, lilýtur þessi grunur að
valda mönnum kvíða.
an. Nú er nefnilega hætt að mæla
síldina í málum og tunnum, eins
og gert hefur verið frá örófi alda
en í stað þess farið að vega hana
og er aflinn gefinn upp í tonnum
og kílóum. Þetta hefur valdið tals
verðum ruglingi, einkum meðal
þeirra sem standa ekki sjálfir í að
drepa síldina. Það hafa þeir t.d.
fengið að reyna í útvarpinu í
fyrrasumar varð einum þulnum á
að lesa skammstöfunina tn, sem
tonn, en þar átti auðvitað- að
vera tunnur Fyrir bragðiö var
hlegið að honum um gjörvallan
flotann. En nú fyrir fáum dög
um las þessi sami þulur úr þess
ari sömu skammstöfun, og nú
varaðist hann hið fyrra. vítið og
sagði tunnur. En þá var enn hleg
ið að honum, og hann jafnvel
skammaður fyrir vanþekkingu, því
að nú átti hann að segja tonn.
Að því er blöðin herma hefur
veiðiveður verið heldur stirt síð
ustu dagana. Það stendur nú til
bóta, en óvarlegt væri þó að gera
ráð fyrir neinni blíðu, fyir en
veðurfræðingaþinginu verður lok
Auðvitað er erfitt að sanna, að
fiskarnir séu komnir í sjálfsmorðs
hug, og enn erfiðara er trúlega
að skýra hvað því . kunni að
valda, ef svo er. En geta mætti
sér þess til, að um áhrif frá geisla
virkum úrgangsefnum sé að ræða
en eins og allir vita demba kjarn
orkuveldin slíku rusli í sjóinn í
gríð og erg. Geislavirk efni geta
haft margvísleg áhrif á lifandi
verur og meðal annars valdið sál
sýki, og er þá nokkuð líklegra en
fiskhugurinn hafi breytzt fyrir á-
hrif geislanna. Þessu er hér með
varpað fram sálfræðingum vorum
til vinsam'legrar athugunar, ef
þeir skyldu vera komnir úr kosn
ingahamnum.
Fyrsta síldarskýrslan var hirt
nú fyrir fáum dögum, en reynd
ist vera illskiljanleg þeim, sem
hafa fylgzt með sildarskýrslunum
regluiega árum og áratugum sam
Hvað er það sem gengur stöð
ugt, en hreyfist ekki úr stað? —
Hvað er það sem stækkar og stækk
ar þeim mun meira sem af er telc
ið? — Hvað er það sem. . .
Ef þú eert ekki sérlega hrifinn
af rabarbarasúpunni, er þá ekki
nægilegt að þú segir mér það?

í stuttu máli
Nú er jörffin græn og óþarfi aff láta sér leiðast.
Ná lengjast dagarnir óffum og pilsin styttast.
Nú er sumar í lofti og síldin farin aff veiðast.
Menn segia hver öðrum brandara, þar sem þeir hittast.
Og blessuð skattaskráin okkar á leiðinni.
Og skýin hvit eins og gull yfir Mosfellslieiðinni.

INFOiW