Bókasafnið - 01.03.1982, Blaðsíða 5

Bókavörður á Ísafirði. Með Hagalin á myndinni er Sæmundur Sæmundsson skipstjóri sem Virkir dagar fjalla um.
Nema þegar heim kemur 1927, fer ég
austur að Hvanná á Jökuldal og skrifa þar
bók. Um haustið flyt ég til Reykjavíkur,
haustið, sem Jónas frá Hriflu varð mennta-
málaráðherra. Ég hef þá ekkert að gera,
annað en ég flyt talsvert af fyrirlestrum á
Suðurnesjum fyrir Stúdentafélag Reykja-
víkur.
Svo er það, að til mín hringir Haraldur
Guðmundsson, alþingismaður ísfirðinga og
síðar ráðherra. Hann segist munu verða rit-
stjóri Alþýðublaðsins um áramót og spyr,
hvort ég vilji ekki verða þar blaðamaður.
Hann hafi frétt, að ég sé orðinn radíkalari í
skoðunum, heldur en ég hafi verið. Og ég
tek þessu boði.
Þá er það einn dag, að ég er á gangi á leið
niður á blað, að ég mæti Guðjóni Samúels-
syni, húsameistara. Honum hafði ég kynnst,
og hann segir: „Ég óska þér til hamingju
með starfið.“ „Hvaða starf,“ spyr ég? „Ja,
Jónas frá Hriflu mun tala við þig.“
Og svo hringir Jónas til mín og biður mig
að finna sig. Þeir voru þá að koma frá
Akureyri, G uðjón og Jónas, og höfðu komið
við á ísafirði, hitt þar að máli ráðamenn, og
þá fyrst og fremst Vilmund Jónsson, sem
seinna varð landlæknir. Og segist Jónas hafa
talað um það við Vilmund, hvort ísfirðingar
myndu ekki þiggja, að ég yrði bókavörður á
ísafirði með sömu skilyrðum og Davíð væri
á Akureyri.
Hvað vakti fyrir Jónasi? Atti að halda
áfratn á sömu braut og gera t.d. Halldór
Laxness að bókaverði í Reykjavík og Gunnar
Gunnarsson á Seyðisfirði?
Það veit ég ekki um. Ég hef ekki heyrt, að
það hafi komið til mála. Halldór ætlaði sér
út í veröldina. Við vorum félagar og ég
þekkti vel til þess. Og ég held, að hann hafi
5