Bókasafnið - 01.11.1985, Blaðsíða 23

Skólasöfn
Svipmynd úr bókasafni Fjölbrautaskólans í Breiðholti.
mjög bagalegt fyrir starfsfólk
safnanna og torveldar samvinnu
milli safna, en sími er t.d. mikil-
vægt hjálpartæki við millisafna-
lán.
Miðað við staðla UNESCO
hafa öll söfnin of fáu starfsfólki á
að skipa, og á það sérstaklega við
um þau söfn þar sem spjaldskrár
eru settar upp á staðnum. Á
mörgum safnanna vinna nem-
endur við aðstoðarstörf. Hefur
það þann galla í för með sér að
margir nemendur skipta með sér
vinnunni, mannaskipti eru tíð
þannig að mikill tími fer í að
kenna þeim störfm og skipuleggja
vinnuna. Á móti kemur að tengsl
geta skapast við nemendur og
þeirra raddir, sjónarmið og hug-
myndir berast inn á safnið. Hvað
afgreiðslutímann varðar eru
söfnin fullsæmd af honum, og
fullvíst er að oft er lítið næði til að
vinna þau störf sem fara fram bak
við tjöldin. Þar er þjónustan við
notendur greinilega látin sitja í
fyrirrúmi. Helst er að nemendur
öldungadeilda verði afskiptir ef
viðkomandi safn er ekki opið að
kvöldi til, eins og t.d. á við um
safn Fjölbrautaskólans í Breið-
holti.
Sumum kunna að virðast
staðlar UNESCO allrýmilegir,
sérstaklega ef ástand safnanna hér
á landi er borið saman við þá, en
vonandi er samt að söfnin nái
þeim með tíð og tíma. Þegar gæði
háskóla eru metin er gjarnan spurt
hvernig bókasafnið sé, og gæði
safnkosts þess og þjónustu talin
segja til um gæði viðkomandi
skóla. Vissulega eru þetta orð að
sönnu, og er trúa mín að þetta eigi
alveg eins við um framhaldsskóla.
Lokaorð
Ljóst er af því sem hér hefur
komið fram, að enn er uppbygg-
ing flestra skólasafna í framhalds-
skólum á höfuðborgarsvæðinu
stutt á veg komin, og eru þess
jafnvel dæmi að töluvert magn
safnkosts sé óflokkað og óskráð,
en flokkun og skráning safngagna
er fyrsta skrefið í þá átt að gera þau
aðgengileg notendum. Húsnæðis-
skortur háir sumum safnanna
mjög, fjárskortur háir flestum
þeirra og ennfrenrur er víðast hvar
of fátt starfsfólk, og fer þar af leið-
andi hlutfallslega of mikið af tínra
þess í að sinna frumvinnu eins og
flokkun og skráningu og frágangi
safngagna. Þetta ástand skapar
togstreitu hjá bókaverði milli þess
hvort hann á að grúfa sig yfir
skrifborðið og flokka og skrá eða
hvort hann á að láta grunnvinnuna
sitja á hakanum og leggja mesta
áherslu á þjónustuna við notendur
senr er jú aðalmarkmið skóla-
safnsins. Of lítill tími vill gefast til
að hafa frumkvæði að samvinnu
við kennara og sinna ýmis konar
þjónustu við notendur, en bóka-
verðir verða að taka upp fruni-
kvæði að samvinnu milli kennara
og bókasafns þar sem henni er
ábótavant. Margir kennarar hafa
ekki vanist virkri bókasafnsvinnu
á sínum námsárunr og eru henni
því e.t.v. ókunnugir. En gott
samstarf milli bókasafns og
kennara skólans er einmitt mjög
mikilvægt eigi safnstarfsemin að
vera öflug og virk. Skólasafn-
vörðurinn þarf t.d. að fá að vita
með fyrirvara hvenær er þörfá riti
vegna verkefnagerðar eða annars
slíks, svo hægt sé að tryggja það
að ritið sé fyrir hendi á safninu.
BÓKASAFNIÐ
23