Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.1981, Blaðsíða 12

12
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1981.
Mezzoforte / Þvilikt og
annað eins/ Steinar 053
Mezzoforte hefur bætt enn
einni skrautfjöður i hattinn þar
sem nýja stóra platan þeirra,
„Þvilikt og annað eins”, er.
Sem áður eru það þeir Friðrik
Karlsson og Eyþór Gunnarsson
sem semja öll lögin (utan stutts
upphafsstefs) og sérstaklega
vekja athygli smellin nöfn á lög-
unum t.d. „Greiðið afnotagjöld-
in” og „Freðýsufönk”. Það þarf
vist vart að taka fram að hljóð-
færaleikur allur er i fyrsta
klassa.
Mezzoforte, sem er eina is-
lenska „fusion”-hljómsveitin
stenst fyllilega samanburð við
bestu bræðsluhljómsveitir er-
lendis og það er engin tilviljun
að þeir skuli hafa vakið athygli
á erlendri grund. Hið eina sem
ég vildi hafa heyrt á plötunni en
er þar i litlum mæli er notkun
ásláttarhljóðfæra hverskonar.
Þó örlar á þessu 1 „Uppstifi” og
vonandi er það aðeins upphafið
að meiri ,,bongó”-takti.
Sem sagt: Frábær plata.
9,0
MEZZOFORTE
> t z •.
-
SEEJUNGLEIGO
JOIN YOURGANG
YEAH.CITYALL >f
OVER! GO
APECRAZY!
Bowwowwovv / RCALP
3000 PL25376
„Að vera öðruvisi” er boðorð
númer eitt meðal flestra popp-
hljómsveita enda ekki nema
sjálfsagt. Mjög er þó mismun-
andihve langt er gengið I þessa
átt og árangurinn er ekki siður
upp og niður.
Breska hljómsveitin
Bowwowwow (bávává) hefur
haldið inn á áður ótroðnar
brautir I poppinu, eftir þvi sem
ég kemst næst. Hljómsveitin
samanstendur af trommara git-
ar- og bassaleikara og söng-
konu. Trommarinn ber á ein-
hverskonar trumbur, sem
svipar til svokallaðra „tin-
drums”, bassistinn er á pönk-
bylgjunni og gitarleikarinn sér
um rest. Og söngkonan syngur
ágætlega.
Otkoman er skemmtileg að
mörgu leyti. Undirniðri drifur
harður og áberandi trumbu-
slagur áfram oft á tiðum falleg-
ar melódiur af krafti og góður
söngur sér um afganginn. En i
heild verður platan einhæf þvi
að nær sami takturinn er gegn-
umgangandi i flestum lögunum.
Semsagt: hress plata og „öðru-
visi’
HUMORINN
ÍÖNDVEGI
— Hljómsveitin „Bad Manners” lítillega kynnt
Liðskipan:
Louis Alphonso, 20 ára: Hálf-
spænskur, fjórðungs-franskur,
fjórðungs-italskur Lundúnarbúi
og ryþmagitarleikari. Sonur
Rolands Alphonso, klarinettu-
smiðs og réttborinn erfingi að
klarinettum föður sins.
Brian Chew-it, 20 ára: Að
langri og krefjandi leit lokinni
tókst að finna hæfileika hans til
að berja húðir og gekk hann þá
til liðs við „ósiöina”.
Chris Kane, 21 árs: Þegar
hljómsveitin þurfti á stærri
lúðraflokki að halda hélt hún 1
Cirkus Gerry Cottles (hvert
annað?) og þar fundu þeir Chris
leikandi á pianó. Hann var ráð-
inn á staðnum. Chris er norður-
tri en spilar samt ágætlega á
saxafón og það sem meira er:
hann kann að lesa nótur.
David Farren 20 ára: kenndi
sjálfum sér á bassann sinn af
einstakri kostgæfni: i heil fimm
ár æfði hann sig daglega, allt
upp I þrjár minútur á hverjum
einasta degi. Það var þó ekki
fyrr en hann uppgjötvaði að
bassinn var ekki blásturshljóð-
færi að honum fór að fara fram.
Eins og gefur að skilja hefur
hann til að bera einkar persónu-
legan spilastil.
Gus „Hot Lips” Herman, 20
ára: blæs öllum stundum i
trompet en hann segist samt
hata tónlistarmenn. Það er
væntanlega þessvegna sem hon-
um likar svo vel við vini sina i
„Bad Manners”. Helsta áhuga-
mál Gus er að endurrita barna-
bækur Enid Blyton-, „það er
miklu auðveldara heldur en að
semja sjálfur”.
Fatty Buster Bloodvessel
(Doug Trendle) 21 árs: er væg-
ast sagt afar sérstæður söngvari
og persónuleiki. Hann er afar
þéttvaxinn en þó fallega
lagaður, til að mynda höfuð-
skelin og tungan lipra. Buster
heldur þvi ótrauður fram að
hann sé básúnuleikari númer
eitt hér á jörð og með tilliti til
tungulengdarinnar er erfitt að
rengja framburð hans. Annars
er eitt meginmarkmið hans i lif-
anda lifi að borða 30 hamborg-
ara hvern á eftir öðrum það er i
einni striklotu Fyrir stuttu
munaði mjóu að þetta tækist en
að 20 loknum voru allir
„ósiöirnir” orðnir blankir.
Andrew „Marcus Absent”
Marson 23 ára: kemur frá
Birmingham en þaðan hélt hann
i kjölfar svarts kattar sem
strauk frá honum til London.
Andrew fann köttinn en þá var
hinn sami búinn að gefa upp
öndina. Fyrir tryggingaféð
keypti Andrew sér saxófón og
hélt glaöur til móts við „Bad
Manners”.
Martin Stewart, 23 ára: fyrr-
verandi fjárhirðir og vörubil-
stjóri. Kynntist hljómsveitinni i
sandgryfjunum þar sem hún
var á æfingu. Fékk inngöngu
fyrir skarplega athugasemd,
nefnilega að hljómsveitin væri á
vitlausum æfingastað.
WinstonBazoomies, 21 árs: til
allrar óhamingju fann hann
munnhörpu aðeins fjögurra ára
gamall og blés i hana öllum
stundum. Winston varð brátt
munaðarlaus. „Bad Manners”
tóku hann að sér.
Viðbætir
Með þessum hætti kynnir
hljómsveitin „Bad Manners”
eða „Ósiðirnir” sig fyrir aðdá-
endum sinum. Ekki ber á öðru
en að skopskyn þeirra drengja
sé i ágætasta lagi og það sem ef
til vill skiptir enn meira máli:
tónlistin sem þeir flytja er
vönduð, áheyrileg og að sjálf-
sögðu mjög upplifgandi.
Strákarnir niu komu fyrst
saman fyrir rúmum 18
mánuðum og byrjuðu á þvi að
leika sér saman i Stoke Newing-
ton-klúbbnum i Norður-London.
Og siðan hefur leiðin legið beint
á toppinn. Þeir hafa átt 7 litlar
plötur i fyrsta sæti breska vin-
sældarlistans (tvær hafa náð i 3.
sætið) og nýjasta stóra afkvæmi
„Bad Manners”: „Gosh it’s...”,
hefur selst mjög vel á heima-
slóðum þeirra. Flestir kannast
til að mynd við lagið „Can
Can”, sem selst hefur i yfir
400.000 eintökum á Bretlands-
eyjum og kannski ekki siður
„Walking in the Sunshine” sem
við sáum i Skonrok(k)i ekki alls
fyrir löngu og er á leið upp á við.
En taka „Bad Manners” sig
aldrei alvarlega? Látum þá
sjálfa svara. „Við virðum að
sjálfsögðu aðdáendur okkar og
viðleggjum okkur alla fram i að
gera þeim til hæfis. En samt
viljum við ekki láta taka okkur
allt of alvarlega. Við höfum
mörg sorgleg dæmi um það
hvernig popp-stjörnur eru tekn-
ar i guðatölu. Við erum ósköp
venjulegir náungar, sem tökum
ekkert meira mark á sjálfum
okkur heldur en öðru fólki”,
Það er ekki tekið út með sitj-
andi sældinni að ná frægö i
poppinu. „Bad Manners” hafa
nú verið á stöðugu hljómleika-
ferðalagi i marga mánuði og
það hefur haft sin áhrif.
Bazoomies munnhörpuleikari
varð að taka sér fri vegna of-
þreytu. En samt sem áður er
engan bilbug að finna á öðrum
liðsmönnum „Bad Manners”.
Þeir halda áfram að spila fyrir
hina fjölmörgu aðdáendur sina
úti um alla Evrópu „allavega
þangað til Buster hefur náð af
sér 20 kilóum”, segja þeir gal-
vaskir. En sjá um leið fram á
mjög, mjög langa hljómleika-
ferð.
TT