Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.1981, Síða 4

4
DAGBLAÐIÐ& VÍSIR. FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1981.
JARÐHITINN
FARINN AÐ
VERMA Á
AKRANESI
Skagamenn hafa ástæðu til að kæt-
ast þessa dagana. Heitt vatn úr iðrum
jarðar er tekið að streyma í húsin í
bænum.
íslensk orkulind leysir þar með olí-
una af hólmi. Þurfa Skagamenn þvi
ekki lengur að sjá eftir ómældum upp-
hæðum úr landi til að greiða fyrir
svarta gullið.
Það var föstudaginn 11. desember sl.
sem vatni var hleypt á fyrstu húsin á
Akranesi úr vatnsæðinni frá Deildar-
tunguhver. Fyrir áramót er talið að 37-
40% húsa í bænum verði búin að
tengjast hitaveitunni. Gert er ráð fyrir
að allur bærinn verði kominn með hita-
veitu fyrir næsta sumar.
Uppbygging hitaveitu Akraness og
Borgarfjarðar er nú á lokastigi. Borg-
nesingar eru þegar farnir að njóta jarð-
hitans. Vinnu við birgðageymi og
dælustöð á Grjóteyri lýkur í febrúar og
framkvæmdir við dælustöð við Akra-
nes eru langt komnar.
(ilS'á
Margs þarf aö gæta við hitaveituframkvæmdirnar á Akranesi. Hér er einn galvaskur á leið upp úr iðrum jarðar þar á staðnum.
DV-mynd Fríðþjófur.
Heymarskertir vilja
fá aura fyriraö koma
fram í Sjónvarpinu
en t il þessa hefur enginn viljað borga neitt fyrir
f réttaágip á táknmáli
Félag heyrnalausra hefur óskað
eftir þvi við sjónvarpið, að þeir fé-
lagsmenn, sem starfa við útsending-
una á fréttaágripi á táknmáli fái
greitt fyrir það. Rúmt ár er liðið síð-
an byrjað var á þessari þjónustu við
heyrnarskerta í sjónvarpinu og hafa
þeir sem starfað hafa við þættina
aldrei fengið neitt greitt fyrir þá.
„Það er ekki verið að fara fram á
neinar stórar greiðslur heldur smá-
umbun fyrir þá miklu vinnu sem lögð
er í þetta,” sagði Vilhjálmur B. Vil-
hjálmsson á skrifstofu heyrnalausra í
viðtali við DV.
Sjálfsagl gera ekki allir sér grein
fyrir hversu mikil vinna er bak við
eina fréttasendingu fyrir heyrnar-
skerta, sem venjulega er á undan al-
mennum fréttum í sjónvarpinu. Fyr-
ir utan starfsfólk sjónvarpsins þarf
þrjár manneskjur frá félagi heyrna:
skertra í hverja útsendingu. Það er sá
sem kemur fram hverju sinni, að-
stoðamaður hans, sem einnig er
heyrnaskertur og fylgist með að
þannig sé frá skýrt að allir heyrnar-
skertir skilji. Þriðji maðurinn er
heyrandi og útskýrir hann fréttirnar
nánar fyrir hinum tveim.
Mörg orð og orðasambönd í frétt-
um eru þannig, að erfitt er að koma
þeim til skila á táknmáli. Þarf því oft
mikinn undirbúning fyrir hvern þátt
og ekkert undarlegt að heyrnarskertir
vilji fá eitthvað fyrir þá vinnu. Allir
aðrir sem koma fram í sjónvarpi fá
greitt fyrir sín störf þar.
„Það var um það talað í byrjun að
gerð yrði tilraun með þetta í sjón-
varpinu í tvo mánuði. Nú er meira en
ár síðan, og þetta fréttaágrip hefur
öðlazt fastan sess í dagskránni,”
sagði Vilhjálmur. ,,Þau sem vinna
við þessa þætti vilja nú fá eitthvað
fyrir ómakið, og ætti það varla að
koma neinum á óvart.
Sjónvarpið, útvarpsráð og aðrir
sem við höfum talað við, vilja að
fréttaágripið haldi áfram, en það er
eins og enginn vilji borga neinum
neitt fyrir það”. . . -klp-
Pétur Guðfinnsson f ramkvæmdastjóri
Sjónvarpsins:
, Jöldum að greiðslan
ætti að koma af f élags-
málapeningunum”
„Það var um það rætt í byrjun, að
við legðum til alla aðstöðu en félag
heyrnarskertra fram þann starfskraft
sem til þyrfti,” sagði Pétur Guð-
finnsson, framkvæmdastjóri sjón-
varpsins, er við spurðum hann um
málið.
,,Það var aldrei talað um neinar
greiðslur fyrir þetta en þær kröfur
komu þó fljótlega fram. Þar sem
þarna er um að ræða sjálfsagða sér-
þjórjustu fyrir mjög þröngan hóp,
töldum við rétt að þetta væri greitt af
félagsmálapeningum þjóðarinnar en
ekki af okkur hjá sjónvarpinu.
Aldrei kom annað til greina en að
borga eitthvað. Spurningin var að-
eins hver ætti að gera það. Því fórum
við fram á sérfjárveitingu en höfum
nú gefist upp á að bíða eftir henni.
Sjónvarpið mun því taka þessar
greiðslur að sér og byrjar að borga
eftiráramótin”. . .
-klp-
Hyggsf reka knatf borðssfof u
og matsölu íTryggvagötu
Hreiðar Svavarsson, eigandi
Smiðjukaffis, hefur sótt um leyfi til
að reka knattborðsstofu og matsölu
við Tryggvagötu i Reykjavík.
Umsóknin var lögð fyrir borgarráð
11. desember sl. Vísaði borgarráð
henni til umsagnar borgarlögmanns.
Hreiðar hyggst innrétta matsölu-
stað, sem rúma á 40—50 manns, og
knattborðsstofu með fimm borðum, i
húsnæðinu við hlið pylsuvagnsins,
Bæjarins bestu. Er það einnar hæðar
timburhús.
Veiti borgarráð leyfið er búist við
að reksturinn geti hafist fljótlega upp
úr áramótum. -KMU.
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Jóladýrð í bóka og sagnaf lóði
Mikið er af jólabókunum og alltaf
er þetta huggulegur tími, þegar úr
fylgsnum þjóðarinnar sprettur hið
prentaða mál, en á þeim vettvangi
hefur hún löngum borið af öðrum
þjóðum vegna þess hve margir sýna
sig í að vera ritfærir. Ekki svo lítinn
þátt í þessari almennu fæmi eiga ís-
lendingasögur og hin munnlega
geymd, sem færist auðveldlega yfir á
pappirinn, eins og fróðleikur svo-
nefndra alþýðumanna ber vitni um.
Ljóðin eru sungin á hljómplötur og
nú síðast er farið að gera kvikmynd-
ir eftir sjálfri sagnahefðinni, og þykir
það ekki minni tíðindum sæta. Þann-
ig aðhæfum við íslendingar hið
gamla hinu nýja og sveigjum jafnvel
atburði fornaldar undir nútímann og
þá tækni, sem honum fylgir. En und-
irrót þessa alls er hin almenna sagna-
mennt í landinu og söguþörf.
Nýafstaðin aldahvörf i lífsháttum
hafa leitt af sér sterkar og stórar
upprifjanir, sem við köllum stundum
þjóðlegan fróðleik eða neftóbaks-
fræði. En einmitt í fróðleiksskrifum
margvislegum felst sönnunin fyrir
hinni almennu ritleikni. Og sú beina
björgunarstarfsemi, sögulega séð,
sem felst í þessum skrifum er ekki
iítils virði. Þótt bækur um stjórn-
málamenn séu ekki þjóðlegur fróð-
leikur i eiginlegum skilningi, þjóna
þær að vissu leyti sama hlutverki.
Gaman er að horfa upp á það, að tvö
bindi Matthíasar Johannessen um
Ólaf Thors skuli vera metsöluverk,
sem væntanlega fer i sex þúsund ein-
tökum eða tólf þúsund bindum.
Bæði vilja menn fræðast um Ólaf og
svo stjórnmál hans tíma frá hans
sjónarhóli. í bókinni skilar Matthías
umdeildum manni inn á lygnan sjó
virðingar og sanndæmis, og mun
þetta verk verða hin hæfilega um-
gjörð um merkan stjórnmálamann og
áhrifamikinn. Þá grípur fólk fegins
hendi bókina um Gunnar Thorodd-
sen, enda full ástæða til að hlýða á
útgáfu hans af viðburðum, sem hafa
veríð mjög á döfinni á undanförnum
árum, þar sem Gunnar er ein af aðal-
persónunum. Það mun hins vegar
koma á daginn að ævisaga Gunnars
er að hluta eftir handa höfundum á
borð við Matthías til að skila i fram-
íiðinni.
Þriðja bókin um stjórnmálafræð-
ina er svo Stóra bomban um heiftar-
mál þau sem risu í kringum 1930 og
beindust einkum að Jónasi Jónssyni
frá Hriflu. Hér er um að ræða af-
markaða sögu um timabil í iifi þessa
stjórnmálamanns. Jónas á sögu frá
liku tímabili og Ólafur Thors, og
væri ekki ónýt lesning að sjá sögu
hans á prenti, sem skrifuð væri af

I -3
ámóta sanngirni og verk Matthíasar.
Sögur stjórnmálaflokka eru ekki eins
marktækar, og þar getur hent að ekki
sé hægt að skrifa nema aftur að
ákveðnum ártölum vegna innri viga-
ferla. Höfundur á borð við Matthias
er aftur á móti frjáls að segja það sem
hann telur eiga að koma á prent
vegna sögu og persónu og kann með
að fara.
En þær eru fleiri bækurnar,
sem spretta upp úr sagnajarðvegin-
um, og komast ekki allar fyrir í stutt-
um þætti. Skrifað i skýin eftir Jó-
hannes Snorrason er eitt þeirra verka,
þar sem mætur flugstjóri sprettur
fram sem fullgildur rithöfundur þar
semstýrisveiinum sleppir og penninn
tekur við. Svona einfalt er þetta fyrir
íslendinga. Og ekki skyldi Svarthöfði
gleyma henni Málfriði Einarsdóttur,
sem sprettur upp allt i einu sem ein-
hver mesti stílisti sem við eigum eftir
Þórberg og skrifar nú bréf til Stein-
unnar hvað sem það á að þýða, og
sumt á dönsku. Guðbergur kom í
hennar hús með fimmtán kíló af
pappír. Ætli það hafi ekki verið þýð-
ingin á Kíkóta? Þannig mætti lengi
■ telja. Landið Ijómar í bókadýrð á
þessum tíma, og gerir okkur svo stolt
að við göngum helst á tánum eins og
Mutesa kóngur.
Svarthöfði