Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1984, Blaðsíða 4

4
DV. MANUDAGUR 6. FEBRUAR1984.

Nóaflóflifl, enskur miflalda-undraleikur, gerflur
afl barnasöngleik af tónskáldinu Benjamin
Britten í sýningu íslensku óperunnar. Texta-
þýfling: Jón H. Jónsson.
Hljómsveitarstjóri: Jón Stefónsson.
Leikstjóri: Sigríður Þorvaldsdóttir.
Leikmynd: Gunnar Bjarnason.
Búningar: HukJa Kristín Magnúsdóttir.
Dýrahausar: Brynhiidur Þorgeirsdóttir.
Dansar: Ingibjörg Björnsdóttir.
Lýsing: Árni Baldvinsson.
í aflalhlutverkum: Róbert Arnfinnsson, Halldór
Vilhelmsson, Guflmundur Hafsteinsson, Lárus
ísfeld, Júlíus S. Pálsson, Hrafnhildur Björns-
dóttir, Hrönn Haflifladóttir, Elizabeth H. Mar-
lies, Ellen Símonardóttir, Marta Halldórsdóttir,
Guflmundur Eyfells, Jarþrúflur Guðnadóttir.
Auk þess skari í hlutverkum dýra og Hljóm-
sveit íslensku óperunnar ásamt fjölmennri
Bamahljómsveit íslensku óperunnar.
Sýningarstjóri: Guðný Helgadóttir.
Það bregst ekki að þegar frumsýna
á í Islensku óperunni, skal veörið
setja strik í reikninginn. Að þessu
sinni varð ekki meira en dags töf, svo
að tæpast er þaö til að gera veður út
af. — Nóaflóöið er í raun gamall
enskur dýradagsleikur, sem Britten
tónsetti af sinni alkunnu snilld og
smekkvisi. Og eins og leikjum Dags
dýranna var á sínum tíma ætlað,
kemur Britten boðskap biblíunnar til
skila á áhrifamikinn hátt. Britten er
snillingur hermitónlistarinnar og
nægir að benda á nokkur atriði úr
Nóaflóðinu sem dæmi þar um: flóðið
sjálft, dans hrafnsins og dans dúf-
unnar.
önnur vinnubrögð
En hvernig tekst svo til að koma
herlegheitunum á fjalirnar? — I
óperu þessari eru aðeins tvö hlutverk
sniðin fyrir fulloröna, Nói og kona
hans, og í samanlagðri hljómsveit-
inni er aðeins einn lykil-atvinnu-
maður á hverri rödd. Þaö segir sig
því sjálft að hér þarf að beita dáh'tið
öðruvísi vinnubrögöum en venju-
lega. Þannig hvílir miklu meiri
ábyrgð á herðum hljómsveitar-
stjóra, leikstjóra og síðast en ekki
síst sýningarstjóra en í venjulegri
óperusýningu. Það er ekkert smá-
ræðis verkefni aö láta allan þennan
skara bama koma rétt og skipulega
inn á sviðið, samræma hreyfingar og
Eyjólfur Melsted
Fékk Nói þau skiiaboð að skipa út
hverjum grip.
makalaust góða stjóm á öllum
sviðum. Beiting ljósanna er vel í takt
við hermitónlist Brittens og auka
þau vissulega mjög á áhrifamátt vel
útfærös leiks og söngs. Leikmyndin
getur ekki einfaldari verið, né snjall-
ari, og gerir hún það ekki síst að
verkum að atriði eins og óveðriö
mikla takast svo vel sem raun er á.
Búningar og gervi em eins og annað í
þessari sýningu ágætlega unnin, sér-
staklega klæði Nóa og fjölskyldu
hans.
yfirleitt gæta þess aö ekki fari allt í
hnút hjá öllum þessum barnaskara.
— I sýningu þessari gengur allt upp.
Hún rennur hnökralaust á ágætum
hraða. Söngurinn er hreinn og text-
inn skýr og hljóðfæraleikurinn betri
en nokkum hefði órað fyrir. Sem
sagt, óperuuppfærsla af bestu gerð.
Aðeins hiutiþeirra fjöimörgu barna sem þátt taka iNóafióðinu, sýningu isiensku óperunnar.
Sigur hópsins
Menntuðu, fullorðnu söngvararnir
gera sig aldrei seka um að notfæra
sér yfirburði sína á kostnað með-
söngvaranna, heldur nota kunnátt-
una til að styðja og lyfta undir með
hinum ungu og óreyndu. Börnin í
aöalhlutverkum gera sínum hlut-
verkum undantekningarlaust hin
bestu skil, eins og segja má reyndar
um alla þátttakendur í sýningunni.
Raunar er ekki réttlátt að geta eins
umfram annan, en ég get ekki stillt
mig um að minnast einnig á dansar-
ana htlu í hlutverkum hrafnsins og
dúfunnar.
Þessi frábæra sýning er því fyrst
og fremst sigur hópsins og dæmi um
Óperuuppeldi
Islenska óperan sér sóma sinn í því
að uppfylla skyldur sínar viö yngstu
kynslóöina. Þau böm, sem nú fara að
njóta góðrar sýningar í óperunni,
koma þangað í framtíöinni sem upp-
lýstir og jafnframt kröfuharðir
óperugestir. I Nóaflóðinu eru þau
ekki aðeins áhyerendur heldur þátt-
takendur lika.
Dýradagsleikirnir gömlu höfðu
það markmið að uppfræða ólæsan al-
múgann um efni biblíunnar. I
höndum Islensku óperunnar verður
hin makalausa bama- og fjölskuldu-
ópera Brittens að áhrifamiklu og
vönduðu uppeldistæki. Megi þar
flæða bæði vel og lengi.
-EM.
Tónlist
I dag mælir Pagfari
Í dag mælir Dagfari
í daa mælir Daafari
Vill maðurinn ekki selja ömmu sína?
Frjálshyggjupostulinn Hannes
Hólmsteinn heldur áfram vlð þá iðju
sina að koma óorði á frjálshyggjuna.
Sýnist hann vera á góðri leið með að
koma henni fyrir kattaraef meðan
hann lelðlr auðhyggju sina inn á þær
brautir að samkvæmt kenningunni
sé í lagi að selja böm og kaupa sér
skyndikonur. Kemur það tll viðbótar
fyrri greinaskrifum um nauðsyn
þess að gefa sölu eiturlyfja frjálsa.
Stundum er sagt um aurapúka eða
gróðapunga, eins og Matthías
Bjamason orðaði það einu slnni, að
þeir myndu selja ömmu sina ef
gróðavon væri í þeim viöskiptum.
Sýnist nú allt benda til þess að
Hannes Hólmsteinn geti orðið
fyrstur manna tU að taka þessl háðs-
yrði alvarlega. SjóndeUdarhringur
þeirrar frjálshyggju, sem maðurinn
boðar, takmarkast við peningakass-
ann þar sem mannúð og manngttdi
er falt fyrir tiu sUf urpeninga.
Annars em ritverk þessa fullhuga
ekki bundin við neðanmálsgreinar í
dagblöðum. Almenningi tU upp-
lýsingar skal þess getið að hann rit-
stýrir timaritinu Frelsið þar sem
skiptast á fræðigreinar eftir ritstjór-
ann og myndir af rltstjóranum. Má
þar fylgjast með Hannesi i aðskUjan-
legum boðum, kokkteUdrykkju og
ráðstefnum með alþjóðlegum frjáls-
hyggjumönnum og fínastar em
myndimar þegar Hannes tekur i
höndina á Friedman eða Iyftir giasi
með Hayek. Virðist Húnvetningurinn
vera kominn i famUiutengsl við þessa
lærifeður, og sagt er að síðast hafi
hann sést á mynd í fylgd með ömmu
Friedman á gamalmennahæil vestur
í USA. Tímaritið er sem sagt orðið
privatfjölskyldualbúm fyrir Hannes
og einkavini hans sem boða þá
kenningu að hamlngjan fellst i þvi að
kaupa og selja bömin sin.
Þá er þess að geta að unglr sjálf-
stæðismenn gefa út málgagn sem
heitir Stefnir. 1 selnni tfð er það
einnig orðlð að einkamálgagni fyrir
Hannes þennan Hólmsteln. Þar
hefur hann nú síðast skrlfað langloku
um landsfund Sjálfstæðlsflokksins.
Sú grein gæti heitið Jesú var kosinn
formaður því að annað elns mærðar-
hjal og lofsöngur hefur ekki verið
kyrjaður um Þorstein Pálsson, nema
þá að Elmreiðarhópurinn hafi haft
það á dagskrá að æfa sig i tttbelðslu.
Nú má vel vera að stofnun Jóns
Þorlákssonar hafi verið sett á lagg- dUka sjálfstæðismenn niður í
irnar tU að hafa Hannes á launum við rangláta og réttláta en eitthvað
hefur Stefnir vUlst af leið þegar það
blað er notað tU að plssa upp á hrygg-
inn á Þorsteini Pálssynl og Davíð
Oddssyni af því að Hannes Hólm-
steinn þarf að seija sjálfan sig í Sjálf-
stæðisflokknum.
Ef menn eiga að selja bömin sín og
skipta við skyndlkonur tU að öðlast
hamingjuna samkvæmt formúlum
frjálshyggjunnar gefur augaleið að
Hannes Hólmstelnn kann engar betri
aðferðir gagnvart jesúbömum Sjálf-
stæðisflokksins heldur en að bjóða
sig falan með englasöng í Stefni.
Hins vegar er rétt að vara bæði for-
manninn og borgarstjórann vlð
þessum viðsklptum. Nóg er nú að
Hannes Hólmsteinn eyðUeggi frjáls-
hyggjuna og nafn Jóns Þorlákssonar
þótt hann taki ekki bæði Þorsteln og
Davíð með sér í faUinu.
Ef það er mehiing Stefnis, Frelsls-
lns og frjálshyggjuliðsins í Sjálf-
stæðisflokknum að gera nýja for-
manninn og unga borgarstjórann að
skUgetnum afkvæmum sínum er
betra að gera það á lokuðum Eim-
reiðarfundum heidur en að rúa þá
ærunni í nafni Sjálfstæðlsflokksins.
Dagfari.