Dagblaðið Vísir - DV - 03.04.1984, Blaðsíða 30

30
DV. ÞRIÐJUÐAGUR 3. APRlL 1984.
Menning Menning Menning Menning

6,/#sferð*'f
f/«oda
— kemur út laugardaginn 14. apríl.
Blaðið kemur ut á þeim tíma sem flestar
ferðaskrifstofur hafa fullgert sumaráætlun sína og þegar landinn ætti
að skipuleggja sumarleyfisferð til útlanda.
AUGLYSENDUR | sem áhuga hafa á að augiýsa vörur sínar og þjónustu, vinsam-
legast hafi samband við auglýsingadeild DV, Siðumúla 33 eða i sima 82260, virka daga kl. 9—17
fyrir fimmtudaginn 5. apríl nk.
HAFIÐ SAMBAND!
Auglýsingadeild,
Síðumúla 33
símar 27022 -
- Reykjavík,
82260.
Tónleikar íslensku hljómsveitarinnar i Gamla
bíói 27. mars.
Stjórnandi: Guðmundur Emilsson.
Einsöngvari með meiru: Bo Maniette.
Efnisskrá: Atli Ingólfsaon: Negg; Johann
Strauss yngri: Keisaravals (úts. Arnold Schön-
berg); Strohmayer, Johann og Josef Schram-
mel: Dansar fró Vín; Páll Pampichler Pálsson:
Tónlist á tyllidögum; Heinz Karl Gruber: Herra
Frankenstein.
Tyllidagar Islensku hljómsveit-
arinnar tengdust aö stórum hluta
Austurríki. Raunar má frekjulaust
halda því fram aö öll verkin á tón-
leikum hennar í þetta skiptiö hafi
verið austurrísk að uppruna utan
Negg Atla Ingólfssonar. En á því
verki hóf hljómsveitin tónleikana.
Einn ánægjulegasti þátturinn í
margir hverjir eru ámóta orígínal og
Jón í Möörudal.
Heimsósómakveðskapur
Undir lokin fór húmorinn svo aö
dökkna. Bo Maniette flutti Herra
Frankenstein, djöfladans fyrir
söngvara og hljóðfæraleikara við
barnaljóö eftir H.C. Artmann, ásamt
hljómsveitinni. Kvæði Artmanns er
biturt heimsósómakvæði. Hryllings-
iðnaður, stríðsáróður, súpermanna-
dýrkun og skrímsla eru svo ríkur
þáttur í alþjóölegum bamaefnis-
iðnaði nútímans að uppvakningur
Frankensteins greifa í Sjödranga-
sýslu handan skóga verður ekki
meira en venjulegur smádrýsill i
þeim fans. Artmann yrkir oft upp
þekkt barnaljóð, sem komast vel til
skila í lifandi þýðingu Ríkharðar
Arnar Pálssonar. Heinz Karl Gruber
fer sviþaða leið í tónsmíð sinni við
kvæðið. Hann speglar meira að segja
oft og iðulega Kindersymphony, þá
sem eignuð er Papa Haydn. Og til
þess ætti pilturinn aö hafa leyfi þar
sem báðiir voru aldir upp á sömu
stofnun, eða réttar sagt, i sama
drengjakór. Framsetningin er mark-
viss. Gott dæmi er sjöunda erindið
um skrímslinginn þar sem ort er upp
í orðum og tónum bamagælan sem
við þekkjum öll undir heitinu; Hér
búálfur á bænum er. Já, víst er
húmorinn svartur og mergjaður. Bo
Maniette er hreint makalaus í erfiðu
hlutverki Frankensteins og
meðleikur hljómsveitarinnar var
flutningi hans fyllilega samboðinn.
En ein hætta er svo mergjuðum
flutningi samfara — sú, að
heimsósóminn verði manni of
geðfelldur. EM
Tyllidagamúsík
amstri músíkskríbentsins er að
fylgjast með þeim feikna gróanda
sem er hjá ungu tónskáldunum
okkar. I Tónlistarskólanum er búið
að koma upp stöð þar sem ungum og
efnilegum tónskáldum er klakiö út í
massavís. Og sum eru meira en efni-
leg. Þar í hópi er Atli Ingólfsson sem
teljast verður óvenju bráðþroska í
tónsköpun sinni. Hjá Atla hefur mátt
greina stöðuga þróun sem kemur
glögglega fram í verkum eins og
ballettþættinum Idu, Bergingu, ein-
leiksverki fyrir flautu sem flutt var
fyrir viku og svo nú í Neggi sem er
lokaprófsverkefni hans við Tón-
listarskólann í Reykjavík. Hér sýnir
það sig að Atli hefur náð allgóðum
tökum á hljómsveit, fullskipaðri þótt
með einfaldri skipan sé. Atli sneiðir
hjá effektum en leggur áherslu á
ljóðrænt samspil. En þegar hann
beitir effektum verka þeir eins og
pipar á plokkfiskinn, til dæmis þegar
hellt er úr poka af hnetum yfir
marimbuna undir lokin. Sláandi
brella — vel til þess fallin að krydda
gott stykki. Og þar með var upptakt-
ur að einhverjum húmorsfyllstu tón-
leikum, sem ég hef lengi oröið vitni
aö, gefinn.
T™m'
Eyjólfur Melsted
Til að sýna
að hann kynni það
Eiginlega hefði mér fundist betur
viðeigandi að spila útsetningu
Amolds Schönberg á Keisaravalsi
Johanns Strauss á eftir Schrammel-
polkunum því að í útsetningu sinni
gerir Schönberg víða hárfínt grín að
yfirdrifnum stíl öndvegismanns
skemmtitónlistarinnar á öldinni sem
leið. Keisaravals og Schrammel-
polkar voru frábærlega leiknir, með
miklum húmor. Stílekta, en allt aö
því of fágað og vel. Hins ýkta og yfir-
drifna stíls sakna víst annars fáir
aðrir en þeir sem skolað hafa
Schrammelmúsíkinni niður með
súru hvítvíni og öðru tilheyrandi, í
stofum vínbændanna og þar í sveit er
„bigsbiglando” jafnómissandi og
belghristingur hjá góðum nikkara. —
Svo hafa menn velt því fyrir sér
hvers vegna Schönberg hafi unniö
þessa útsetningu. Mín tilgáta er sú
að útsetningin þjóni sama tilgangi og
negrastrákurinn, sem stóð frammi
við dyr í vinnustofu Ásmundar, eða
ferskeytlan sem Steinn Steinarr
kastaði fram þegar menn höfðu
hakkað skáldskap hans í sig, sem sé
að stinga upp í menn og sýna að hann
kynniþetta.
Æskuminningar
Eg sagði hér aö framan að verkin
hefðu öll, utan eitt, verið austurrísk.
Ekki vil ég með því halda fram að
Páll Pampichler sé ekki íslenskt tón-
skáld því að það er hann svo sannar-
lega.
En i verki sínu, Tónlist á tylli-
dögum, leitar Páll fanga í lúðra-
ljóðum fæðingarsveitar sinnar, sem
oft eru hátíðlegir jóölsöngvar,
sungnir á lúðra, keisaralegri
kammermúsík og eigin klarínettu-
polka sem saminn var handa góöum
félögum á tyllidegi. Hljómsveitinni
er skipt upp í smágrúppur sem
blása og saga hver í kapp viö aöra
svo að úr verður einn fjári huggu-
legur músíkalskur hrærigrautur.
Það er mikill húmor í stykki Páls og
eins og hann sé þar að syngja um
karaktera æskustöövanna sem

A MORGUN-MIÐVIKUDAG
BÍLASÖLU
300 FERMETRA
SÝNINGARSALUR
Óskum eftir öllum tegundum bifreiða á skrá.
Opið frá mánudegi til föstudags kl. 10—19,
einnig laugardaga kl. 10—17.
Bílasalani Val
SMIÐJUVEG118 C — KÓPAVOGI.
SÍMI 79130.
Tónleikar