Dagblaðið Vísir - DV - 25.04.1984, Blaðsíða 15

;va
15
Menning
Menning
Menning
JOHANNESAR-
PASSÍAN
Jóhannesarpassían eftir Johann Sebastian
Bach í flutningi Kórs Langholtskirkju 15. apríl.
Stjórnandi: Jón Stefánsson.
Einsöngvarar: ólöf Kolbrún Haröardóttir, Sol-
veig Björling, Michael Goldthorpe, Kristinn
Sigmundsson, Halldór Vilhelmsson.
Konsertmeistari: Michael Shelton.
Loks er svo langt komið að Kór
Langholtskirkju getur ráöist í að
flytja tónleika sína heima hjá sér við
nokkum veginn viöunandi aðstæður.
Að vísu varð dragsúgur þess vald-
andi að gestum hitnaði ekki um of, en
samt held ég að ekki hafi verið
kaldara í kirkjunni en í kirkjum víða
erlendis að vetrarlagi. Raunar er
það einn af þeim þáttum sem mörg-
um útlendingnum finnast furðulegir í
fari okkar, að við skulum kapphita
kirkjur okkar og hafa í þeim hin
þægilegustu sæti, engin samskot í
messulok og samt sé kirkjusókn síst
meiri en í öðrum löndum.
Kór Langholtskirkju hefur
lengstum verið iðinn að glíma við
stórvirki kirkjutónlistarinnar. Nú
var það Jóhannesarpassían. Til liðs
við sig fékk kórinn, að venju, úrval
einsöngvara. Ekki er óralangt síðan
nær allir slíkir einsöngvarar vom
fluttir inn frá útlöndum. En nú um
árabil höfum við verið mestan part
sjálfum okkur næg í þeim efnum. Er
það ekki eingöngu þvi að þakka aö
við eigum nú fleiri vel menntaða
söngvara hér heima, heldur fá þeir
fleiri og betri tækifæri til að halda
kúnst sinni við en áður. Er það meðal
annars að þakka starfi kóra á borð
við Kór Langholtskirkju sem reglu-
lega ræðst í flutning meiriháttar tón-
verka.
Úrvals einsöngvaralið
Til að syngja guðspjallamanninn
var fenginn Michael Goldthorpe,
breskur tenórsöngvari og okkur að
góðu kunnur. Hann hefur óratóriu-
söng fyrir aöalstarf. Okkar islenski
markaöur er sem betur fer of lítill til
að bjóða upp á slíka sérhæfingu.
Oneitanlega gefur sérhæfing af
þessu tagi góöan árangur, eins og
heyra má af frábærum söng Gold-
thorpes, en samt held ég að það sé á
sinn hátt svolitið þreytandi að festast
á afmörkuðu sérsviði ef söngvarinn
hefur fjölhæfni til að bera á annað
borð.
En reynslan (og hún er stór partur
af sérhæfingunni) hefur mikið að
segja. Það er ekki hvaö síst að
merkja í söng Halldórs Vilhelms-
sonar. Nú sleppti Halldór þeim
óþörfu átökum sem honum hefur
verið gjamt að beita og uppskar dún-
mýkt raddar sinnar sem hann má, að
mínu áliti, þakka því að með nægum
verkefnum helst hans stóra rödd í
réttu formi. Það hefur sýnt sig, aö
þegar Halldór hefur hvað mest að
starfa, jafnvel svo að ofbyði mörgum
miðlungsmanni, þá syngur hann
best. Skýrasta dæmi þar um fengu
Tónlist
Eyjólfur Melsted
menn að heyra í aríunni, „Betrachte,
meine Seel,. .. ” — þar fór Halldór á
kostum og stóð fyllilega jafnfætis
tenórnum, sem átti næstu aríu á
eftir, „Erwage, wie sein Uutgefarbter
Riicken”. Þar á eftir, aö höndum
Pílatusar þvegnum, bætti Kristinn
svo enn einni snillarvel sunginni
aríunni, ,,Eilt, ihr angefochteten
Seelen”, við.
Á kvenröddunum mæðir lítt í
Jóhannesarpassíunni. I sínum löngu
hléum er þeim ráðlegast að taka
undir með kórnum til að stirðna
hreinlega ekki upp. En Olöf Kolbrún
Harðardóttir þarf ekki viðamikiö
hlutverk til að gera vel. Solveig naut
sín einnig vel, einkum í hægum
köflum, en þegar á herti, í ariuxuii
„Es ist voilbracht”, söng hún ekki
alveg hreint. En rödd hennar hefur
hvergi notið sín betur en í þessari
kirkju á þessum tónleikum.
Einsöngvarar úr kór skiluðu sínum
stuttu innskotum með prýði.
Má skera
Hljómsveitin vann sitt verk með
ágætum. Þó fór ekki hjá því að mér
fyndist hún of stór. Að hluta var hún
upprunaleg og munurinn leyndi sér
ekki þegar lútan og gamban komu
inn í. Einhvern tíma veröur hljóm-
sveitin öll með upprunahljóðfærum;
gimi í strengjum og styttri grip-
bretti, einfaldar traverse flautur og
barokóbó og organo di legno. Það eru
hljóðfæri sem myndu njóta sín vel í
hinni stóm Langholtskirkju. I heyrð
er Langholtskirkja stór og með
barokkarakter. I sliku húsi hæfir
ekki að þeyta hávaðasöm verkfæri,
nema í hófi og með gætni. Því var
þaö líka að á köflum fannst mér kór-
inn allt of stór, þ.e.a.s. við þessar
aðstæður. Eg hygg að hann þyldi
niðurskurð um allt aö þriðjung án
þess að kæmi í neinu niður á gæðum
og þá hygg ég að hann hljómaði enn
betur í þéssu volduga hljómhúsi. Það
er hins vegar höfuðverkur hverjum
ætti aö hafna af þvi samstilita,
velsyngjandi fólki sem kórinn
skipar. -EM.
SINNHOFER
KVARTETTINN
Tónleikar Kammermúsíkklúbbsins í Bústaða-
kirkju 13. aprll.
Efnisskró: Josef Haydn: Strengjakvartett f D-
dúr, op. 76 nr. 5; Bóla Bartók: Strengjakvartett
nr. 2, op. 17; Johannes Brahms: Strengjakvart-
ett f B-dúr, op. 67.
I þriðja sinn er Sinnhofer kvart-
ettinn kominn til Isiands til að gleöja
eyru landans. Heimsóknir hans eru
viðburður sem unnendur kammer-
tónlistar láta vart fram hjá sér fara.
Þó er það svo að framboðið er orðið
svo gífurlegt, sérstaklega um þetta
leyti árs, að jafnvel þótt svo frábærir
listamenn séu á ferð fá þeir ekki
aösókn nema í meöallagi. En
einhvem veginn hlýtur hún að dreif-
ast, aðsóknin að þeim tíu, eða ellefu
tónlistarviðburðum sem íbúar höfuð-
borgarsvæðisins gátu valið um frá
föstudagskvöldi til sunnudags-
kvölds.
(Og er ég ekki einu sinni viss um að
ég hafi munað að telja alla viðburði
svo að vera kann að þeir hafi verið
ennfleiri.)
Bjöm heitinn Olafsson var
Kammermúsikklúbbnum stoð og-
Tónlist
EyjólfurMelsted
stytta meðan krafta hans naut við og
til að minnast hans léku þeir félag-
arnir eina af fúgum Bachs sem
Mozart umritaði fyrir streng jakvart-
ett. Þær voru reyndar á dagskrá
sunnudagstónieikanna. Þegar í fúg-
unni sýndu þeir félagar eina af
sínum sterkustu hliðum, með hreint
ótrúlega samstilltri, pianissimo tón-
myndun, svo að varla varð greint
hvenær tónninn hófst. Og áheyr-
endur áttu eftir að heyra fleiri dæmi
um samstillingu þessa frábæra
hljóðfæris. Þeir félagar spila virki-
lega inn á tón hver annars og maður
ímyndar sér að hver hljómur hafi
kostað langa yfirlegu. Nú hugsa
sumir sem svo að þessir náungar
geri fátt annað en að spila í kvartett.
Ekki aldeilis — þeir hafa allir
skyldum að sinna í Bayrischem
Stattsorchester, svo að kvartettspil
er ekki númer eitt. Mannaskipti eru
heldur ekki óþekkt fyrirbæri, til
dæmis hefur verið skipt um aðra
fiðlu síðan þeir voru hér síðast fyrir
réttum tveimur árum.
Þegar vel er spilaö, er strengja-
kvartett eitt hljóðfæri. En hann er
erfitt hljóðfæri á að leika. Ingo Sinn-
hofer og félagar hans leyfðu okkur
enn einusinniaðheyrahvemig, ekki
bara eitt hljóðfæri, heldur úrvalsgott
hljóðfæri, hljómar.
-EM
T Hafnarfjörður —
=— matjurtagarðar
Leigjendum matjurtagarða Hafnarfirði tilkynnist hér með að
þeim ber að greiða leiguna fyrir 5. maí nk., ella má búast við
að garðlöndin verði leigð öðrum.'
BÆJARVERKFRÆÐINGUR.
Frá Sérleyfisbifreiðum
Keflavikur.
BREYTINGAR Á BROTTFARAR-
TÍMUM Á HELGIDÖGUM.
Frá og meö 1. maí nk. verða eftirgreindar breytingar á brott-
farartímum vagna okkar á helgidögum:
Frá Keflavík kl. 11 í stað kl. 12.
Frá Reykjavík kl. 11.30 í stað kl. 10.30.
Frá Reykjavík kl. 23.30 í stað kl. 23 og kl. 24.
SÉRLEYFISBIFREIÐIR
KEFLAVÍKUR.
FIATEIGENDUR,
NÝKOMIÐ:
Stuðarar Fiat 132.
Stuðarar Fiat 127 L-CL.
Stuðarar Fiat Panda.
Stuðarar Ritmo, að aftan.
Grill Fiat 127, ’78-'81.
Grill Fiat 127, '82.
ER FLUTTUR
VWGOLF
VARAHLUTIR:
Frambretti — húdd —
framstykki — svuntur —
stuðarar — demparar —
pústkerfi — aurhlífar —
kúpldiskar — kúpllegur —
kveikjuhlutir — kerti —
o.fl.
Grill Fiat 132. Afturljós á: Fiat Ritmo,
Grill Argenta. Autobianchi, Fiat Panda,
Framljós á Fiat Panda, Fiat Alfasud, Fiat 127, '78—'81,
131 —132 og Ritmo. Cortina, Benz 307 D o.fl.
STEINGRÍMUR BJÖRNSSON SF.
SUÐURLANDSBRAUT 12, REYKJAVÍK. SÍMAR 32210 - 38365.
‘SS—*-