Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.1985, Blaðsíða 20

DV. LAUGARDAGUR13. JULÍ1985.
ÞaA þurfti anga vegpresta til þess að visa veginn að svæðinu þar sem
rokkhátiðin í Hróarskeldu fór fram ð dögunum: ó götum borgarinnar var
mýgrútur af fólki upp úr hódegi ó laugardegi sem allt gekk i sömu óttina
og þvi hægast að fylgja straumnum. Roskilde-festivalen, eins og rokkhó-
tíðin heitir uppó dönsku, lokkaði að þessu sinni til sin 46.000 gesti,
nokkru færri en róð hafði verið fyrir gert, en hótiðin var nú haldin i
fimmtónda sinn og ku vera stærsta rokkhótíð í Evrópu ó hverju sumri.
Einskonar
NinaHaflen.
Paul Young.
Aldrei þessu vant rigndi litiö sem
ekkert meöan á hátíöinni stóö en aö
sögn óljúgfróðra hefur hingað til
mátt sjá rokkiö rista gat á himininn
og væta duglega í rokkunnendum.
Nú var vætan bara innvortis og
mestanpart í formi bjórs frá Þýska-
landi sökum verkfalla í bjórverk-
smiðjunum dönsku; einstaka maöur
sást aö sönnu lepja Alaborgarákavíti
og aörar veigar af sterkari gerðinni
og býsna margir drukku stíft úr
pappafernum sem viö fyrstu sýn
virtust áþekkar mjólkurfernum og
öörum umbúöum undir heilsusam-
lega drykki en reyndust við nánari
athugun innihalda léttvín, bæöi hvítt
og rautt.
Maður með hálsbólgu
Þaö komst víst enginn hjá því
aö greiöa ríflega fúlgu fyrir
aðgöngumiöana, annaöhvort uröu
menn aö borga sig inn á hátíöina
alla eöa standa úti ella og samkvæmt
opinberum prísum, yfirfæröum í
íslensk skeini, var gjaldið rúmar eitt
þúsund krónur. Félagi minn haföi
hins vegar heppnina með sér; aö
honum vatt sér ungur maöur, stál-
heiöarlegur í andliti meö ónotaöan
miða í annarri lúkunni og hálsbólginn
tíöin dálitið flöt — en annars
friösamleg .
Ég haföi á oröi viö félaga minn að
svona hátíö væri í rauninni eins og
dýragaröur mannfólksins þar sem
þaö líki eftir villtum dýrum og lifði
sumpart eins og frummenn. Þaö
væri menningarsjokk aö koma á
svona staö. Hann hélt því fram að ég
væri orðinn of gamall og viö felldum
taliö.
Merkar leifar hippa
En hvaö rekur fólk á hátíð sem
þessa? Jú, rokkið ef til vill, félags-
skapurinn og hömluleysiö í öllu, en
fylgir því endilega þessi sóöaskapur
og ómenning? Er rokkiö kannski
svona ómerkilegt aö þaö eigi ekki
annaö viö en fimmta flokks
skrílslæti?
Viö höföum ætlaö okkur aö leita
uppi stærsta sviðiö á hátíöinni en
vorum svo dolfallnir af mannlifinu
aö það fórst fyrir að spyrja til vegar
uns okkur rak inní stórt tjald meö
sviöi og dönskum rótara sem í síbylju
fór meö stefið fræga: einn-tveir,
einn-tveir . . . Þar upplýstu okkur
danskar hreingerningakonur sem
voru aö tína bréfarusl aö þetta væri
Ryþmatjaldiö og Canonpysviðið
MEÐVITUÐ
BREIKKUN A
HÚSAFELU
eftir Gunnar Salvarsson
bróöur einhvers staöar útí bæ, og
bauð miöann til sölu á mun lægra
veröi en í söluopinu fimm metrum
fjær. Miöarnir sem fengust reyndust
aö vísu ekki langlífir í lófum okkar
því Danimir höfðu komiö sér upp
mjög flóknu kerfi viö þessa inn-
heimtu sem fólst í því að armbandi
var skipt fyrir hvem miöa og því
slöngvaö utan um úlniö hvers og
eins, síöan hert aö meö þar til geröri
klemmu og loks klippt á spottann —
og þurfti ekki færri en þrjá fíleflda
karlmenn til verksins. Að þessari
athöfn lokinni blasti dýrðin viö.
Mér fannst þetta strax vera eins-
konar meðvituö breikkun á Húsa-
. felli. Þangaö haföi maöur álpast á
unglingsárum og lifað vætusömu lífi
eina helgi viö rokk á pöllum og
rómantík í tjöldum svona í blámóöu
minninganna en við vosbúö og kulda
og leiöindin sjálf ef hönd væri lögö á
helga bók og sagt: sannleikann og
ekkert nema sannleikann . .. Héma
á Rosskille var ljóst aö timbur-
mennimir voru þeir einu sem ekki
voru atvinnulausir þetta hádegiö.
Fólk af öllum stæröum og gerðum lá
eins og hráviði út um allar þorpa-
grundir og hættu menn sér út fyrir
alfaraleiö mátti passa sig aö missa
ekki skóinn oná eitthvert andlitið
sem þar lá og svaf vímuna úr sér.
Margir sváfu auövitað enn í tjöldum
sínum eftir slark næturinnar en þessir
flötu höföu ánnaðhvort aldrei fundiö
tjaldið sitt eöa ekki haft fyrir því aö
finna það. Löngu síðar skildi ég af
hverju Extrablaðinu haföi þótt há-
væri þarna. Svo bentu þær með
vísifingri hægri handar og viö
héldum í stefnumót viö Style Counsil.
A leiöinni þangaö haföi mér unnist
tími til þess aö upphugsa svar viö
þeirri kjánalegu aödróttun félaga
míns aö ég væri oröinn of gamall
fyrir hátíð af þessu tagi. Eg benti
honum í fullri vinsemd á þaö aö hér
væri allt löörandi í gömlum bongó- og
gæruhippum sem væru enn aö skrifa
písmerki á magann á sér og safna
skeggi niörá pung. Leifar af þessari
hippakynslóö eru aö sönnu mestar í
Danmörku og þaö þurfti ekki tvo til
þess aö sjá aö þeir höföu fjölmennt á
hátíðina að þessu sinni, skröltu um
á sandölunum sínum meö
engilbjartan svip og hassfýluna
fram úr sér, rétt eins og þeir væru
klipptir út úr Woodstock-myndinni
forðum tíð. Síðar um daginn mátti
sjá gömlu mennina heimsækja eitt
af mörgum friðartjöldum sem upp
höfðu verið sett; þama buðust
teikniáhöld og hvítur pappír í þágu
friöarins og sköpunargleöin átti aö
sjá um aö koma boöskapnum á
pappírinn. Eins mátti grípa í gítar
inní tjaldinu endurgjaldslaust og þar
settust meöal annars tveir forn-
hippar síöskeggjaöir og horföu djúpt
í augun á hvor öörum meðan þeir
lokkuöu fram á hljóöfæriö stirðum
fingrum nokkrar laglinur úr House
Of the Rising Sun. Af svipum að
dæma var sælan fullkomin.
Style Counsil
Canopysviðið var afgirt og
mönnum óheimilt aö hafa þangaö
meö sér flöskur, skotvopn, eggjám
eöa annað sem til skaða mætti verða.
Þetta ku hafa verið endurbót frá
fyrra ári þegar nokkrar flöskur
höföu tekið sér flugfar uppá sviðið.
Eftir sem áöur var nóg af bjór og
hann meiraaðsegja seldur við vægu
veröi í hvítum stömpum innan
giröingar. Hinsvegar voru Style
Consil annaöhvort of snemma á
ferö — klukkan tvö á laugardegi —
eöa hljómsveitin lítt kunn í Dan-
mörku (nema hvort tveggja sé) því
lítill áhugi var á þeirra tónleikum.
Sjálfur haföi ég reyndar litiö svo á aö
Style Counsil væri eitt af stærstu
nöfnum hátíðarinnar en sá fljótt aö
dönsku blöðin voru mér ósammála
og hömpuöu helst Clash, Ninu
Hagen, Ramones, Leonard Cohen og
svo auðvitaö innlendum
listamönnum einsog önnu Linnet,
Sebastian og Michael Falch.
Paul Weller í Style Counsil var í
köflóttum stuttbuxum og ákaflega
enskur að sjá og heyra enda breska
þjóðfélagiö og misfellur þess
aðalyrkisefni hans þó tónlistin sverji
sig dálítiö í ætt viö bandaríska sól-
tónlist. Mörgum þykir stíll Style
Counsil kaffihúsalegur og elegans er
orð sem oft er notaö um tónlist
hljómsveitarinnar; allt þetta má til
sanns vegar færa en óneitanlega fór
þessi fína hljómsveit og hennar fína
tónlist framhjá ófínum gestum
Roskilde-hátiöarinnar sem margir
hverjir höföu augsýnilega lagt leiö
sína til Hróarskeldu til þess aö hlusta