Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.1986, Blaðsíða 30

42
DV. FÖSTUDAGUR 21. FEBRÚAR1986
féll í yfirlið vegna taugaáfalls
en konunum var ekkert mein
gert enda áttu skæruliðarnir
ekkert vantalað við þær
(höfðu liklega ekki hugmynd
um að þetta væri mamma
Feargal Sharkeys).., Hljóm-
sveitin Joboxers hefur lagt
upp laupana eftir mikla innri
baráttu liðsmanna. Þrir þeirra
hafa þó i hyggju að stofna
saman nýja hljómsveit...
Óstaðfestar heimíldir herma
að Led Zeppelin sáluga taki
brátt til starfa á ný. Þeír
Jintmy Page, Robert Plant og
John Paul Jones híttust á Life
Aid tónleikunum i sumarog
ku hafa likað félagsskapurinn
svo vel að þeir hafa verið að
æfa saman með Power Stat-
ion trommarann Tony Thomp-
son bak við settið... Smá-
skífa með Rolling Stones er
væntanleg fyrir mánaðamót
og heitir smellurinn væntan-
legi Harlem Shuffle. Breiðskif
an „skitadjobb" - Dirty Work
- er hins vegar væntanleg i
mars... Þá er von á nýrri
plötu frá Genesis fyrir vorið
en þeir félagar eru við upptök-
ur um þessar mundir...
meiraseinna...
því að vera barðir i spað. Ozzy
tók hins vegar létt á uppi-
standinu og lauk hljómieikun-
um með orðunum: Guð blesst
ykkur, amen... Áfram i Belf-
ast. Móðir og systir Feargals
Sharkeys lentu i honum kröpp-
um á dögunum er þær voru í
Belfast að heimsækja kunn-
ingja. Vissu þær ekki fyrr en
inn i ibúðina stormuðu al-
vopnaðir menn og tóku alla
sem þar voru í gíslingu. Voru
þetta skæruliðar Irska lýð-
veidishersins sem vantaði
samastað fyrir fyrírsát sem
þeir hugðust gera breskum
hermönnum. Móðir Sharkeys
SMÆLKI
Sælnú!... Þaðáekkiaf
honum Ozzy Osbourne að
ganga. Við sögðum frá þvi um
daginn að hann hefði verið
kærður fyrir að eiga óbeina
aðild að sjálfsmorði ungs
bandarísks pilts en því er
haldið f ram að pilturinn haf í
fyrirfarið sér eftir að hafa
hlustað á lag Ozzys, Suicide
Soulution. Ozzy var svo á
dögunum i Belfast á Irlandi á
hljómleíkum en eitthvað gekk
spilamennskan brösuglega
vegna háværra mótmæla hóps
kristinna unglinga sem álíta
Ozzy greyið vera hinn illa
sjálfan holdí klæddan. Að-
dáendur Ozzys urðu auðvitað
fjúkandi íllir og tókst lögreglu
með naumindum að forða
TVÆR Á TOPPNUM
STING-MOON OVER
BOURBON STREET (A&M)
Mikið væri gaman ef þetta
lag færi á toppinn einhvers
staðar. Það bæri þeim stað
vott um tónlistarsmekk á
háu plani. Þetta er gullfall-
egt lag; jassfílingurinn svífur
yfir vötnunum og Sting
syngur angurværri röddu.
Magnað.
PIL - RISE (VIRGIN)
Jón gamli rotni og félagar
eru dáldið sér á parti. Þetta
lag er frumlegra en obbinn
af þeim lögum sem gefín eru
út í dag. Hæg undiralda en
spennan á yfirborðinu. Sold-
ið mónó en góðir millikaflar.
VICIOUS PINK-
TAKE ME NOW
(PHARLOPHONE)
Mjög umfjölluð hljómsveit
og af þessu lagi að dæma
ekki alveg að tilefnislausu.
Formúlan samt ósköp svipuð
annarri hverri hljómsveit á
breska listanum; grjótharð-
ur trommuleikur og geltandi
hljóðgervlar. Þokkalegt lag,
söngurinn minnir dáldið á
Blondie sálugu. Hins vegar
er fyrra lagið á bakhlið plöt-
unnar miklu betra. Snúið
plötunni við.
EINN Á BOTNINUM
SHAKIN STEVENS-
TURNING AWAY (EPIC)
Já, það ætla ég að vona að
þú farir brátt að snúa þér frá
þessu gamla jukki, Stebbi.
-SþS-
Stórsöngvarí slær á létta strengi
Hvað meinar einn eftirsóttasti og
besti óperusöngvari heims, Placido
Domingo, með því að syngja inn á
jafnsykursæta plötu og Save Your
Night for Me? Svarið hlýtur að vera
peningar. Ekki getur mér dottið í hug
að gæði laganna hafi ráðið þar um.
Þótt inn á milli séu hin ágætustu
dægurlög þá eru þau ekki í þeim
gæðaflokki sem hann á að venjast.
Placido Domingo, sem á að baki
glæsilegan feril sem óperusöngvari,
hefur á síðari árum slegið í geng í
Bandaríkjunum og er þar vinsæll
gestur í þekktum sjónvarpsþáttum.
Allir hafa viljað koma fram með
þessum glæsilega manni og hann
hefur svo sannarlega kunnað að
meta frægðina. Ekki hefur það
skemmt fyrir honum að hafa leikið
í tveimur góðum kvikmyndaupp-
færslum á þekktum óperum. Sem
sagt - Placido Domingo er á góðri
leið með að verða Hollywoodstjama.
Því hefur hann ábyggilega fengið
gylliboð um að gera plötu með ró-
mantískri dægurtónlist - og hefur
tekið því.
Á Save Your Nigt for Me eru tíu
lög hvert úr sinni áttinni, bandarísk,
ítölsk og frönsk. Einstaka lag er
þekkt og þeirra þekktast er Maria
úr West Side Story og er ekki að
neita að kappinn fer sérlega vel með
þetta hugljúfa lag Leonard Bern-
stein. Önnur lög eru misgóð en eiga
það sameiginlegt að fjalla um ástina.
I einu laganna, A Love Until End
of Time, syngur Domingo dúett með
Maureen McGovern, sem ég veit því
miður ekki nánari deili á. Lagið er
ekkert sérstakt og dæmigerður ást-
arsöngur sem fer inn um annað eyrað
og út um hitt.
Þrátt fyrir að Placido Domingo sé
skapaður fyrir að syngja aðra tónlist
en á Save Your Night for Me er ekki
hægt annað en á stundum að hrífast
af kraftmikilli og tærri rödd hans,
og það er einmitt rödd hans sem gefur
þó plötunni það gildi að geta talist
yfir meðallagi þegar miðað er við
aðrar álíka plötur.
- HK.
DOUBLE - CAPTAIN
OF HER HEART (POLYDOR)
Annað rólegt lag; þetta frá
Sviss. Þokukennd stemmn-
ing; gamaldags píanóleikur
og hrífandi saxi inni á milli.
Það kemur fleira gott frá
Sviss en súkkulaði og klukk-
ur.
FJÓRAR í MIÐJUNNI
FRA LIPPO LIPPI -
SHOULDN’T HAVE TO BE
LIKE THIS (VIRGIN)
Einu sinni var það pönk-
bylgjan, svo var það nýbylgj-
an og nú er það norska bylgj-
an! Frómt frá sagt eru þessir
Lippo Lippar þrælgóðir. Að
minnsta kosti þetta lag.
Vandað popp, enginn hasar,
öllu vandaðri en landar
þeirra A-Ha og mun geðs-
legri fyrir mína parta. A
skilið að ná langt.
Má hafa viö eyrað
Ég man þá tíð þegar Boney M var
samnefnari yfir steingelda tónlist og
ég vildi frekar hlusta á samleik
froðuplasts og rúðu heldur en þessa
ömurlegustu hljómsveit allra tíma.
Það var þegar diskótónlist var guð-
spjall 'dagsins og ég ónæmur fyrir
guðspjallinu.
Það er undarlegt að hljómsveit eins
og Boney M skuli ekki hafa drukkn-
að í pönkbylgjunni miklu, að hún
skuli enn í dag vera að berjast við
að ná hlustum heimsbyggðarinnar.
Já, undarlegt en satt, út er komin
plata eins og skrattinn úr sauðar-
leggnum. Ég efast um að nokkur
leggi við hlustir nema þeir sem eru
tilneyddir, gagnrýnendur og aðrir
álíka. Ég hef verið með plötuna á
fóninum að undanförnu og reynt að
skúra gólfm í takt. Og gott ef hún
léttir ekki undir með mér þegar rykið
er að kæfa mig. Það er nefnilega
ekki til feilnóta á plötunni og fleira
mætti telja sem vel er gert. Eye dance
hefur alla kosti fyrri Boney M platna
til að bera og talsvert þar fram yfir.
Nú er ekki verið að hamra á og
skemma gömul, góð lög með þessun,
skelfilega niðursuðutakti sem gekk
í fólk fyrir nokkrum árum þegar ekki
varð, að mér fannst, komist neðar
en að hlusta á þess konar úrþvætti.
Eye dance inniheldur nær ein-
göngu lög sem ekki hafa heyrst áður,
en það er samt ákaflega fjarri lagi
að segja að platan sé á einhvern
hátt merkileg eða góð. Hins vegar
vil ég vera jákvæður og segja að hún
sé betri en ég hélt að Boney M-plata
gæti verið. Hún er náttúrlega alveg
óskaplega létt og svo sem ekkert
mjög ólík gömlu „góðu“ plötunum
með gömlu góðu lummunum. En
annaðhvort er ég orðinn ýmsu vanur
eða Boney M er orðin þolanleg
hljómsveit sem gerir svo sem ekkert
til að hafa við eyrað. Ég hallast að
seinni skýringunni, enda fer það ekki
milli mála að Be dance er betur gert
og metnaðarfyllra verk en fyrri plöt-
ur Boney M.
-JSÞ
Eyjólfur farinn að þreytast
Symfóníska rokkið er að heita má
útdautt fyrir utan stöku eftirlegu-
kindur sem enn fást við að pakka
tónlist inn í gífurlegar umbúðir.
Þar með er ég ekki að fordæma
allt symfónískt rokk, því þar, eins
og alls staðar annars staðar á tónlist-
arsviðinu, hefur margt stórgott verið
gert. Og raunar má segja að þeir
tímar sem nú eru séu miklu betur
fallnir til framleiðslu symfónísks
rokks en þeir sem sú tónlist blómstr-
aði hvað mest á.
Og það eru hljóðgervlar nútímans
sem gera það kleift að útbúa tónlist
með gífurlegum strengjaútsetning-
um án þess að hafa svo mikið sem
eina fiðlu á sviðinu.
Hér áður fyrr var ekki óalgengt að
symfónískar rokksveitir þvældust
með heilu kammersveitimar um all-
an heim á hljómleikaferðum.
Alan Parsons Project er ein þeirra
hljómsveita sem enn halda tryggð
við symfóníska rokkið og það sem
merkilegra er, notast enn við fíl-
harmóníusveitir á plötum sínum í
stað hljóðgervla.
Annað séreinkenni á Alan Parsons
Project er söngvaraleysi hljómsveit-
arinnar, en sá háttur hefur verið
hafður á að hinir og þessir söngvarar
hafa komið fram á plötum hljóm-
sveitarinnar.
Þetta hefur gefið góða raun að
mínu mati, því með þessu fæst sú
fjölbreytni í annars nokkuð einhæfa
tónlist, sem vitanlega fengist ekki
með einum og sama söngvaranum.
Á þessari nýjustu plötu Alan Par-
sons Project eru það þeir John Miles,
Chris Rainbow, Graham og Steve
Dye, Gary Brooker og reyndar
hljómborðsleikari hljómsveitarinn-
ar, Eric Woolfson, sem sjá um söng-
inn.
Tónlistarleg uppbygging þessarar
plötu er í mjög hefðbundnum Alan
Parsons stíl eða öllu heldur í hefð-
bundum symfónískum stíl, er byggð
í kringum lag sem byrjar og endar
plötuna, nokkurs konar tilbrigði við
stef.
Margt er hér vel gert en þreytu-
merki eru óneitanlega farin að gera
vart við sig, enda ekki óeðlilegt
þegar sama munstrið er saumað aftur
og aftur. Fyrir vikið er einhvern
veginn þyngra yfir tónlistinni, sem
áður einkenndist af léttleika og
frískum töktum.
Og því miður held ég að Eyjólfur
hressist vart úr þessu.
-SþS-
PLACIDO DOMINGO - SAVE YOUR NIGHT FOR ME
iALAN PARSONS PROJECT - STEREOTOM'*