Dagblaðið Vísir - DV - 03.04.1986, Blaðsíða 16

16
DV. FIMMTUDÁGUR 3. APRÍL1986.
Spurningin
Fórst þú út úr bænum
um páskana?
Heiðar Ragnarsson sjómaður: Nei,
ég fór ekki neitt, hafði engan hug á
því.
Helgi Jónsson ellilífeyrisþegi: Ó, nei,
ég lá nú í flensu um páskana, það
var heldur leiðinleg útkoma.
Bernharð Svavarsson nemi: Nei, ég
var bara heima. Og þó, bíddu við, ég
fór hálfa leið upp á Esju á páskadag,
ég nennti ekki lengra.
Lóa Björk Jóhannsdóttir: Nei, ég var
með þriggja ára lasið barn og komst
því ekkert þrátt fyrir útþrá.
Stefanía Y. Freysteinsdóttir nemi:
Nei, ég fór ekki neitt og ástæðan er
sú að ég bara hafði ekki efni á því.
Guðriður Jóhannsdóttir, starfs-
stúlka í Hampiðjunni: Nei, en það
hefði nú verið gaman að skreppa á
skíði. Ég var bara því miður að vinna
og komst hvergi.
Karlar í konuleit
F æreyingur skrifar:
DV hefur nýlega birt frétt í blaðinu
um átök í Færeyjum þar sem lumbrað
var á nokkrum Islendingum sem virð-
ast hafa verið í Færeyjum í kvenna-
leit. Þetta vekur verðskuldaða at-
hygli. Hvaða rétt hafa íslendingar til
þess að leita að kvenfólki í Færeyjum?
Færeyingar eiga í vök að verjast fyrir
ágengni Islendinga á þessu sviði sem
halda að það sé besta lausnin að leita
til Færeyja en ekki leysa vanda-
málin í eigin landi. Geta þá ekki
íslenskir menn lært eitthvað af Fær-
eyingum á þessu sviði? Það er ekki
■nokkur vafi á því. Hvers vegna eru
t.d. auglýsingar eins og þær þegar
karlar óska eftir konum ekki leyfðar
í Færeyjum? Slík kynning milli heim-
sálfa er umdeild, jafnvel þótt um starf
sé að ræða (vegna herstöðva?) Slík
vandamál milli landa eru afvarlegs
eðlis. Menn koma til að stunda ein-
hvers konar vinnu í einhverju landi,
en þeirra land er lokað og hér er
ekki um gagnkvæm skipti að ræða.
Það er því um óeðlileg samskipti að
ræð'a. Á þessum forsendum ber að
hafna slíkum auglýsingum. Að öðrum
kosti hlýtur að koma upp sú spuming
hvers vegna Islendingar fara ekki í
kvennaleit til Ameríku? Hér er um
að ræða spurningu um peningamál
fyrst og fremst, ekki rétt?
Að lokum: Færeyingafélagið hefur
gengist fyrir ódýrum ferðum milli
landa okkar allt árið. Það er því
ódýrast að leita til Færeyja. Þessu
má ekki breyta. Einangrun á því sviði
er ekki rétta úrlausnin, eða hvað
finnst ykkur? Margir íslenskir menn
virðast fegnir því að geta flutt til
annarra landa, þótt þeir verði að lifa
einlífi.
„Það er því ódýrast að leita til Færeyja,
Þessu má ekki breyta.“
Fatlaðir njóti
tollalækkunar
Helgi Jóhannesson skrifar:
í fjölmiðlum var nýlega sagt frá
því að mjög margir fatlaðir menn
hefðu nú hug á að endumýja bíla
sína og þá einnig aðrir að kaupa
sér nýjan bíl og notfæra sér þannig
þær kjarabætur sem boðnar eru í
nýgerðum kjarasamningum.
Áð sögn fjölmiðla hefur þá komið
upp erfið staða vegna þeirra tolla
eða þess tollaleysis sem var á bílum
til fatlaðra áður en nýgerðir kjara-
samningar tóku gildi.
Ég tel að þetta mál só mjög einfalt
að leysa svo að öllu réttlæti sé fram-
fylgt gagnvart þessum fötluðu
mönnum sem svo sannarlega eiga
fullan rétt á þeim kjarabótum er
samningarnir segja til um.
Þegar fatlaður maður kaupir sér
nú nýjan bíl, hvaða tegund svo sem
það er, ó hann að fá bílinn hjá
umboðinu með sömu kjörum og
voru fyrir kjarasamningana. Síðan
á hann að fó afslátt sem nemur
þeirri upphæð er þeir fá sem nú
kaupa bíl samkvæmt nýju kjara-
samningunum og nýju tollalögun-
um. Þó upphæð, hvort sem hún er
50-60 eða 100 þúsund krónur, skal
svo ríkissjóður greiða umboðinu.
Þessi stóri hópur fatlaðra, sem
öðrum fremur þarf á nýjum bíl að
halda, á svo sannarlega rétt á sömu
bótum frá ríkinu og þeir aðrir er
nú kaupa sér bíl og fá þennan afslátt
sem nýgerðir kjarasamningar segja
tilum.
Svona einfalt er þetta.
H
...„öllu réttlæti sé framfylgt gagn-
vart þcssum fötluðu mönnum sem
svo sannarlega eiga fullan rctt á
þeim kjarabótum er samningarnir
seaatilum."
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Hjálparstofnun kirkjunnar hjálpí löndum
okkar fýrst - síðan þeim í Afríku
Skattgreiðandi skrifar:
Það eru víða bágindi í þessum heimi
og mikið væri hægt að gera ef allir
legðust á eitt til að hjálpa þeim þurf-
andi.
í Afríku eru sennilega mikil bágindi
vegna ýmissa orsaka. En þau eru líka
hér á okkar landi. Og það hefur ein-
mitt komið fram nýlega að hér séu
um 25% heimila í landinu undir fá-
tæktarmörkum ef miðað er við
„standard" þann sem gildir í Mið-
Evrópu.
Stærsta „hatterí" neyðarhjálpar hér
á landi, Hjálparstofnun kirkjunnar,
virðist einskorða sig við aðstoð til
hinna þurfandi í Afríku. Þangað er
sent fólk og farartæki ásamt vörum
og þjónustu og fslendingar hvattir til
að láta fé af hendi rakna til þessarar
aðstoðar.
Gott og vel, svo langt sem það nær.
En þessi aðstoð nær nú sennilega
ekki langt þegar til kastanna kemur
enda er aðstoð við Afríkubúa lítt
fólgin í matar- og peningagjöfum
heldur fyrst og fremst kennslu og
verkmenntun hvers konar.
Málið er hins vegar það að Hjálpar-
„Stærsta „batterí" neyðarhjálpar hér á landi, Hjálparstofnun kirkjunnar, virð-
ist einskorða sig við aðstoð til hinna þurfandi í Afríku.“
stofnun kirkjunnar hefur miklu nær-
tækara verkefni að vinna en það að
standa í vörusendingum til Afríku.
Hér á landi er stór hópur fólks sem
þarfnast aðstoðar og það er orðin
opinber staðreynd.
Hjálparstofnun kirkjunnar þarf
ekki að leita eða fara langt. Hún getur
leitað til Félagsmálastofnunar
Reykjavíkur eða annarra slíkra víðs
vegar um land til að afla sér upplýs-
inga um þörf landa okkar.
Ég er fúllviss um að skattborgarar,
almennt talað, myndu fúslega leggja
fram sinn skerf til þessara samborg-
ara okkar og kannski miklu fremur
en til hinna fjarlægu staða þar sem
ekki er nein fullvissa fyrir því að
aðstoðin komist til skila.
Hér heima ætti að vera hægt að
fylgjast vel með hvemig aðstoð
Hjólparstofnunar kirkjunnar skilar
sér og öll framkvæmd er mun auð-
veldari.
Ég fyrir mitt leyti mun ekki framar
gefa til samskota Hjálparstofnunar
kirkjunnar nema fyrst verði hugsað
til hinna bágstöddu landa okkar sem
nú er staðreynd að líða sáran skort.
Einnig skora ég á þá sem sama
sinnis eru að láta heyra í sér annað-
hvort í íjölmiðlum eða með beinum
hringingum til Hjálpárstofhunar
kirkjunnar. - ísland umfram allt.