Dagblaðið Vísir - DV - 15.08.1987, Blaðsíða 10

56
LAUGARDAGUR 15. ÁGÚST 1987.
Sérstæð sakamál__pv
Mömmudrengur
Dieter Wildhagen tilkynnti lög-
reglunni um morðin.
Samúð viðstaddra með unga mann-
inum, sem stóð syrgjandi við gröf
móður sinnar og bróður, var greini-
lega mikil en þau höfðu bæði verið
myrt.
Dieter Wildhagen var líka fölur en
reyndi að sýna af sér dugnað er hann
kastaði vendi úr hvítum rósum í gröf-
ina sem enn var ekki búið að loka.
Það var síðasta kveðja hans.
Engan grunaði neitt
Þennan dag, er fram fór jarðarför
Hellu Wildhagen, sem varð fimmtíu
og tveggja ára, og Gerhards Wild-
hagen er varð, tuttugu og tveggja
ára, grunaði engan að Dieter hefði
átt neinn þátt í þeim sorgarleik sem
fram hafði farið. Þó hafði það verið
hann sem hafði skotið þau bæði þar
sem þau lágu sofandi í rúmum sín-
um.
Atburðurinn gerðist aðfaranótt 20.
október i fyrra. Hella Wildhagen og
synir hennar tveir bjuggu í Munchen
í Vestur-Þýskalandi. Er lögreglan
kom á vettvang varð ljóst að leitað
hafði verið í öllu húsinu og skart-
gripir Hellu voru horfnir. Rannsókn-
in hafði því ekki staðið lengi er
rannsóknarlögreglumennirnir töldu
sig hafa komist að þeirri niðurstöðu
að brotist hefði verið inn í húsið og
hefðu innbrotsþjófamir myrt Wild-
hagenmæðginin.
Dieter tilkynnti atburðinn
Það var Dieter Wildhagen sem til-
kynnti atburðinn. Hann var þá
nýkominn heim úr „ferð til fjallahér-
aðanna". Hann varð harmi lostinn
er hann kom að líkum móður sinnar
og bróður en kvaddi þó lögregluna
fljótlega á vettvang. Þegar rann-
sóknarlögreglumennimir komu
sagði hann þeim svo niðurbeygður
og stamandi það sem hann vissi -
að minnsta kosti það sem hann taldi
rétt að lögreglan vissi.
Saga sem trúað var
Ymsir hafa orðið til þess að lýsa
því yfir að saga Dieters hafi verið svo
sannfærandi að ótrúlegt megi teljast.
Hvert einasta smáatriði virtist
óhagganlegt er hann gekk um húsið,
sem var allt á öðrum endanum, og
sagði frá. Þá virtist hann svo sorg-
mæddur yfir því sem gerst hafði að
Dieter Wildhagen.
ekki varð annað greint en þær til-
finningar væru sannar. Aðkoman
hafði líka verið ljót því alls hafði
verið skotið á Wilhagenmæðginin
ellefu sinnum. „Hver getur hafa gert
svona lagað?“ sagði Dieter við lög-
regluna.
Rangar vísbendingar
Og Dieter Wildhagen hélt áfram
að leika hlutverk sitt á sama hátt.
Hann var meira að segja nógu hug-
myndaauðugur til þess að gefa
rangar vísbendingar. Þannig skýrði
hann fréttamönnum blaðanna svo
frá að móðir hans hefði átt leynileg-
an elskuhuga. Hann kvaðst þó aldrei
hafa komist að því hvað hann hét
„því mamma fór afar leynt með
slíkt“. Er Dieter hafði látið þessi orð
falla við fréttamennina brosti hann
dapurlega. Er hann var orðinn einn
heima fór hann hins vegar að hlæja
er honum varð ljóst að lögreglan var
farin að leita að elskhuganum sem
ekki var til.
Foreldrarnir fráskildir
Er jarðarför mæðginana fór fram
stóð Dieter við hlið sextíu og eins
árs gamals föður síns, Gerhards
Wildhagen, sem hafði á sínum tíma
skilið við konu sína, Hellu. Þar beið
Dieter eftir því að rekunum væri
kastað svo hann gæti tekið til sín
launin fyrir erfiði sitt. Hann var
einkaerfingi eigna sem metnar voru
á tvær milljónir marka - um 42 millj-
ónir króna - en þá var ótalið gríðar-
stórt sumarhús við vesturströndina
þar sem hann ætlaði sér að hefja
rekstur á gistihúsi fyrir ungt fólk.
Grunurvaknar
Það var hins vegar þessi mikli arf-
ur sem varð til þess að nokkrir
lögreglumenn fengu áhuga á því að
rannsaka málið nánar en gert hafði
verið. Þar að auki var það enn óupp-
lýst og því engin vandkvæði á því
að halda rannsókninni áfram.
Er farið hafði verið nákvæmlega
yfir nokkur helstu atriði málsins á
ný fannst morðdeildinni nauðsynlegt
að kanna frekar hvernig á því gæti
staðið að innbrotsþjófnum hefði sést
yfir umslag sem legið hafði á borði
í setustofunni en hafði haft að geyma
átta þúsund mörk sem eru jafnvirði
um 165 þúsund króna.
Og hvernig gat á því staðið að inn-
brotsþjófar höfðu notað markriffil
með, lítilli hlaupvídd? Þá þótti það
enn furðulegt að skotið skyldi hafa
verið ellefu skotum. Hefðu ekki
harðgerðir innbrotsþjófar notað
skammbyssu eða annað álíka hand-
hægt vopn?
Grunsemdirnar aukast
Það fór líka brátt svo að starfs-
menn morðdeildarinnar fór að gruna
enn sterkar en áður að ekki væri
allt eins og Dieter Wildhagen hafði
haldið fram. Einhver af kunningjum
hans lét þau orð falla við lögregluna
að besti vinur hans, Albert Koch sem
var nítján ára, hefði farið til Belgíu
nokkrum dögum fyrir morðin og
keypt þar markriffil sem síðan hefði
verið settur hljóðdeyfir á.
Dieter Wildhagen var nú hand-
tekinn, grunaður um að hafa myrt
móður sína og bróður. Þá kom í ljós
að ungi maðurinn, sem hafði þóst
vera svo sorgmæddur yfir örlögum
sinna nánustu, var það í raun og
veru alls ekki.
Játning
Eftir nokkra yfirheyrslu játaði Di-
eter á sig morðin. Hann gaf þá
skýringu á því að hann hefði ráðið
móður sína og eldri bróður af dögum
að á milli hans og þeirra hefði ríkt
„mikið hatur". Það mátti hins vegar
ekki heldur gleyma arfinum mikla
og eigninni við vesturströndina.
Brátt kom svo í ljós að Dieter hafði
fengið Albert Koch í lið með sér og
lofað honum greiðslu að upphæð
tuttugu þúsund mörk en það er jafn-
virði um fjögur hundruð þúsund
króna.
Fjarvistarsönnunin
Hún átti að byggjast á því að Diet-
er og Albert hefðu farið „upp í fjöll“
og verið þar er morðin voru framin.
Ungu mennirnir ákváðu því að láta
skrá sig sem gesti í lítið gistihús sem
var i Walchensee sem er um áttatíu
kílómetra frá Munchen. Gistihúsið
var í eigu fjölskyldu og gátu gestirn-
ir komið og farið eins og þeim
þóknaðist. Á því þurfti Dieter ein-
mitt að halda til þess að geta hrundið
áætlun sinni í framkvæmd.
19. október,
skömmu fyrir miðnætti, læddust
þeir Dieter og Albert út úr herbergi
sínu og óku á bíl Alberts til
Múnchen. Dieter hafði orð á því við
vin sinn að hann vonaðist til þess
að lögreglan væri ekki að kanna
hæfni ökumanna á þessari leið þá
nótt eins og hún hafði verið að gera
viku áður en Dieter ætlaði sér að
fremja morðin. Þá hafði hann hætt
við það af því að hann taldi viðtalið
við lögregluþjóna þá nótt geta eyði-
lagt fjarvistarsönnunina.
I þetta sinn var lögreglan ekki með
eftirlit á veginum. Er til Múnchen
kom ók Albert heim til Dieters sem
fór úr bílnum og inn í húsið.
Örlagarík nótt
Er inn kom hófst Dieter handa við
að framkvæma áætlun sína. Hann
skaut sex skotum á sofandi bróður
sinn og fimm á móður sína. Þá tók
hann skartgripi hennar en fór síðan
um húsið og opnaði skúffur, velti um
hlutum og rótaði til á ýmsum stöðum
til þess að láta svo líta út sem um
innbrot hefði verið að ræða.
Á leiðinni til Walchensee stöðvuðu
þeir félagar, Dieter og Albert, bílinn
við lítið vatn og í það kastaði
Dieter bæði skartgripunum og rifílin-
um.
Klukkuna vantaði fimmtán mínút-
ur í þrjú um nóttina er þeir lögðust
til svefns í herberginu í gistihúsinu.
Daginn eftir, 20. október, hélt Dieter
svo á ný heim til sín. Skömmu eftir
að hann kom til Múnchen hringdi
hann síðan til lögreglunnar og gerði
aðvart um ódæðið.
Hefði getað gerst fyrr
Yfirheyrslurnar leiddu í ljós að
Dieter kynni að hafa myrt móður
sína og bróður hálfu ári fyrr hefði
allt gengið til eins og hann hefði
helst á kosið. Þá hafði einn af félög-
um hans gortað af því að vera með
byssu heima hjá sér. Dieter Wild-
hagen hafði svo brotist inn til hans
skömmu síðár en ekkert skotvopn
fundið. Þar hafði móðir félaga hans,
íjörtíu og eins árs gömul leikkona,
hins vegar komið að honum. Dieter
sýndi þá hörku af sér við það tæki-
færi að taka hana með sér sem gísl
og aka um með hana í hálfan annan
tíma í Múnchen. Konan hafði hins
vegar ekki séð Dieter áður og gat
því ekki borið nein kennsl á hann.
Hún hafði orðið svo hrædd eftir þetta
atvik að hún hafði ekki haft orð á
því við lögregluna. Og engan grun-
aði að sjálfsögðu Dieter Wildhagen
sem talinn var mesti sómapiltur.
I kjöltu móður sinnar
Eftir játningu Dieters hafa margir
sálfræðingar og læknar reynt að
kanna hugarástand hans til þess að
ganga úr skugga um hvað það var
sem fékk hann til þess að fremja þessi
óhugnanlegu morð.
Hvað er það sem fær sautján eða
átján ára gamlan pilt til þess að ráða
móður sína af dögum? Ymislegt at-