Dagblaðið Vísir - DV - 04.01.1994, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 1994
15
Mótsagnakenndur
málflutningur
„Það hefur enginn haldið því fram að
með tilkomu grænna símanúmera hjá
opinberum stofnunum sé búið að ná
lokatakmarki um lækkun símakostn-
aðar landsbyggðarfólks.“
Bjöm Davíðsson, setjari á ísafirði,
skrifar dæmalaust sérkennilega
grein í DV þann 20. desember sl.
Tilefni greinar hans er kjallara-
grein undirritaðs þar sem lagt er
út af þingsályktunartiUögu okkar
sjö þingmanna Sjálfstæðisflokks-
ins úr öflum landsbyggðarkjör-
dæmunum. Með þeirri þingsálykt-
unartillögu var ætlun okkar að
stuðla að jafnari símakostnaði í
landinu, en það hefur verið yfirlýst
markmið undangengin ár.
Bjöm kveðst vflja jafna síma-
kostnaðinn í landinu, samt sem
áður finnur hann tfllögu okkar
flest til foráttu svo undarlega sem
það hljómar. Ástæðan virðist vera
sú að í tillögu okkar er tekist á við
afmarkað verkefni. Það er að jafna
símakostnað landsmanna sem
þurfa að leita til opinberra stofnana
með erindi símleiðis, með uppsetn-
ingu svokallaðra grænna síma-
númera. Enginn vafi er á því að
slík símanúmer em mjög til hags-
bóta fyrir fólk af landsbyggðinni
og um leið afskaplega skjótvirk leið
til þess að auka jöfnuð í símakostn-
aði landsmanna.
Mikilvægt skref
Það hefur enginn haldið þvi fram
að með tilkomu grænna símanúm-
era hjá opinberum stofnunum sé
búið að ná lokatakmarki um lækk-
un símakostnaðar landsbyggðar-
fólks. En með því yrði hins vegar
stigið mikflvægt skref. Þess vegna
er það dæmalaust að lesa málflutn-
ing sem í öðm orðinu hvetur tfl
aukins jöfnuðar en í hinu úthrópar
ágæta og einfalda aðferð sem geng-
ur í þá átt. Slíkur málflutningur er
svona álíka og að skammast yfir
vegagerð um Strandir, af því að
hún næði ekki jafnframt til vegar-
ins um Djúp!
Úr1 á móti 10,7
í 1 á móti 3,8
Bjöm ver síðan nokkru rými í
grein sinni tfl þess að gera lítið úr
þeim árangri sem náðst hefur við
jöfnun símakostnaðar á undan-
fornum árum. Þó er það svo að
símakostnaður hefur lækkað mjög
mikið hér á landi. í því sambandi
KjaUarinn
Einar K. Guðfinnsson
annar þingmaður Sjálfstæðis-
flokksins á Vestfjörðum
má þess geta að frá því í nóvember
1981 hefur hlutfall þriggja mínútna
staðarsímtals að degi til og lengri
langlínu lækkað úr þvi að vera 1 á
móti 10,7 í það að vera núna 1 á
móti 3,8. Hlutfall 20 mínútna sím-
tals hefur á sama tíma lækkað úr
því að vera 1 á móti 23,3 í 1 á móti
6,4 á sama tíma. Þá sýnir alþjóðleg
samanburðarathugun OECD að
símanotkun innanlands er ódýrust
hér á landi.
Þess ber að geta aö tímamæling
símtala á íslandi sýnir aö símtöl
að degi tfl eru á bilinu 150 til 240
sekúndur (2,5 tU 4 mínútur). Því er
langeðlflegast að hafa í huga 3 min-
útna símtöl, eins og Póstur og sími
gerir í samanburði sínum í sam-
ræmi við alþjóðlegar viðmiðanir.
Þetta er vissulega góður og
merkjanlegur árangur. Enn munu
opnast á næstu árrnn möguleikar
til frekari lækkunar símakostnað-
ar með aukinni tækni. Það breytir
hins vegar því ekki, að það er sjálf-
sagt framfaramál að fjölga grænum
símanúmerxnn þar sem því verður
komið við. Þess vegna lögðum við
sjö þingmenn Sjálfstæðisflokksins
fram þingsályktunartfllögu okkar,
sem hefur orðið tflefni blaðaskrifa
okkar Bjöms Davíðssonar.
Einar K. Guðfinnsson
„Enn munu opnast á næstu árum möguleikar til frekari lækkunar símakostnaðar með aukinni tækni,“ segir
m.a. í grein Einars.
Vatnsleki er vágestur
Fasteign telst gölluð ef hún hefur ekki
þá eiginleika sem kaupandi gat áskilið
sér að hún hefði eða verðminni en sam-
bærilegar eignir eru venjulega.“
Þetta haust hefur verið óvenju vot-
viðrasamt og því óvenju mikið um
að leka verði vart í íbúðarhúsum.
Leki er eitt af þessum snúnu
vandamálum sem erfitt er að al-
hæfa um en engu að síður skal
reynt að fjalla almennt um helstu
atriði sem tfl áhta koma.
Þeir sem nýlega festu kaup á
húsum sínum telja oft að um leynd-
an gafla sé að ræða. Svo kann að
vera hafi seljanda verið kunnugt
um lekann eða hpft grunsemdir um
hann og látið það ósagt. Fasteign
telst göUuð ef hún hefur ekki þá
eiginleika sem kaupandi gat áskilið
sér að hún hefði eða verðminni en
sambærilegar eignir eru venjulega.
Stundum hefur seljandi í kaup-
samningi ábyrgst að eign sé tU-
teknum kostum búin. Hann kann
líka að hafa gefið ýmsar munnlegar
upplýsingar við samningsgerðina
svo sem að nýtt gler sé í gluggum,
og þak þétt eða endurnýjað. Rétt-
mæti slíkra fuUyrðinga verður selj-
andi að ábyrgjast.
Kaupanda er skylt að skoða eign-
ina og þegar húsið talar má selj-
andi þegja. Upplýsingar gefur selj-
KjáUarinn
Steingerður
Steinarsdóttir
kynningarfulltrúi
Húseigendafélagsins
andi oft í góðri trú, þ.e. hann hefur
átt eignina í stuttan tíma eða ekki
búið í henni sjálfur, og er því að-
eins að hafa eftir það sém aðrir
hafa sagt honum, til að mynda
verktaki, íbúi, eða fyrrum eigandi.
Ábyrgð seljanda gagnvart kaup-
anda er þó söm en hann gæti átt
endurkröfurétt á hendur heinúld-
armanni sínum. Væntingar kaup-
anda eru aö sjálfsögðu hreytilegar
eftir aldri, byggingargerð, bygging-
arefni og kaupverði íbúðar.
Nýr leki gerir vart við sig
Hafi eigandi búið lengi í íbúð
sinni og aldrei fyrr orðið var við
leka spyr hann venjulega fyrst
hver sé ábyrgö tryggingafélags
síns. Húseigendatrygging bætir
ekki vatnstjón komi vatnið að utan
nema ef rok brýtur þak eða glugga.
Verði skýfaU eða asahláka svo mik-
U aö niðurfoU hafl ekki undan nær
tryggingin yfir það en ekki ef nið-
urfóll reynast stífluð.
Sé íbúðin í fjölbýlishúsi ber sam-
eigendum að taka þátt í kostnaði
af viðgerðinni nema ef gluggi lekur
vegna óþéttra glerlista þá verður
að telja það séreign viðkomandi
íbúðar og mál eiganda að laga það.
Sinni húsfélag ekki lögboðinni við-
gerðarskyldu sinni kann það aö
verða bótaskylt fyrir því tjóni sem
af vanrækslunni leiðir.
Rétt er aö ítreka að mál af þessu
tagi eru flókin og sjaldnast svo ljós
og einhlít að hægt sé að alhæfa um
úrræði og niðurstöðu. Séu menn í
vafa er vissara að leita ráðgjafar
lögfræðings, t.d. hjá lögfræðiþjón-
ustu Húseigendafélagsins.
Steingerður Steinarsdóttir
„Ég tel að
langvinnt sjó-
mannaverk-
fall geti skað-
aö bæði út- |
gerð og fisk-
vinnslu þaö
mikið að mjög
víöá muni sighvatur Bjama-
rekstur þess- son) ,ramkvajmda.
ara fyrir- stj0ri vinnslustöðv-
^rinnar.
eiga ser viðreisnar von. Þessi
defla snertir ekki einungis liags-
muni sjómaima. útgerðarmanna
og fiskvhmslunnar heldur þjóðfé-
lagsins aUs. Afleiðingin gæti orð-
ið varanlegur atvinnumissir hjá
fjölda landverkafólks.
Að mínu mati eru kröfur sjó-
manna um sérkjarasamninga
réttlætanlegar og frá þeim verður
aö ganga á eimi eða annan hátt.
En kröfur sjómanna varðandi
kvótamáUn eru þess eðlis að það
er mjög erfitt fyrir okkur útgerð-
armenn að gera eítthvað í mál-
inu. Þessar kröfur lúta að fisk-
veiðistjómuninni og á þeim
málaflokki hafa útgerðarmenn
ekki stjórn, þó máítugir séu. Það
eina sem við getum gert er að
standa við þá samninga sem við
höfum gert við sjómenn. Þar er
kveðið á um að láta þá ekki taka
þátt í kvótakaupum. En að tak-
marka framsalsréttinn gctum við
ekki falhst á, því í því er hagræö-
ing kvótakerfisins fólgin.
Að mínu mati er það algjört
neyðarúrræði að binda enda á
vinnudeilu með inngripum. Slíkt
getur enginn stutt 1 hjarta sínu.
Verði verkfallíð hins vegar það
langvinnt að það fari að skaða
loðnuvertið eru slík inngrip þó
Okkar mál
„Ég sé enga
ásúeðu t-il
þess aö ríkis-
stjórnin
biandi sér inn
í kjaradeilu
sjómanna og
útgerðar-
m,a?nÍÞa«1á 6*8« Jón Her-
að leyfa aöfl- mann880n> ,ram-
kvæmdastjóri öflur-
ðu IJUKH peSS' yflrnf
ari deilu. Við utgerðarmenn
reyndum að fá það í Ijós út á hvað
þessi defla gengur og samkvæmt
dómi snýr hún að okkur en ekki
stjórnvöldum. Sé þetta hins vegar
eittiivert einkastiíö milli sjó-
manna og ríkisstjórnarinnar þá
verða þeir aö láta okkur vita og
beina verkfallinu í rétta átt. Sam-
kvæmt kjaradómi er það hins
vegar okkar að leysa þetta verk-
faU og til þess eigtun við aö gefa
okkur góðan tíma.
Þó það sé ekki mín skoðun þá
halda því margir fram að flotinn
sé of stór og sé allt að drepa. Því
þá ekki að hvíla flotann nú og um
leið að hvila fiskistoínana? Tím-
ann eigum við að nýta tilaðljúka
deUunni í sátt og saralyndi. Það
er mun heppUegra heldur en að
rjúka upp og rífa glæpinn af
mönnum með lagasetningu.
Menn segjast hræddir um aö
missa af loönunni vegna verk-
fallsins. Ég er ekkert viss um að
hún komi. Ekki hefur hún hringt
í mig. Og þó hún komi þá þá sé
ég ekkert athugavert við þaö þó
loðnan syndi framhjá án þess að
vera drepinn í gúanó. Þorskstofn-
irni fengi þá eitthvert æti og næði
jalhvcl að styrkja sig. Það ætti
að vera í lagi í eitt ár meðan við
erum að útkljá okkar mál. Við
eigum allavega ekki að láta loðn-
unatruflaokkur,'1 -kaa