Alþýðublaðið - 14.05.1968, Blaðsíða 2

árum, að þýðing sumarbúðanna
verði mun meiri en í dag.
aEIÍPWÐ IDíKlvyiDiF)
Bitstjórar: Kristján Bersi Ólafsson (áb.) og BenedKct Gröndal. Símar 14900 —
14903. - Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu.
Reykjavik. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Sími 14905. - Askriftargjald kr.
120,00. - I lausasölu kr. 7,00 eintakið. — Útgefandi: Nýja útgáfufélagið hf'
Sumardvöl
FYRR á árum, þegar atvinnu-
vegir íslendinga voru fábreytt-
ari en nú, var næsta auðvelt að
fá sumaratvinnu fyrir börn og
uáglinga, ýmist í sveit eða salt-
fi§ki. Þau störf voru börnunum
héll og góður forsmekkur af lífs
in^ skóla.
Nú er þetta orðið vandamál.
ÞJóðinni hefur fjölgað ört og ár-
gangar skólafólks eru margfalt
stferri en áður. Jafnframt hefur
landbúnaður dregizt saman og
fi^kvinna úti svo til horfið. Nú
er mikið vandamál að forða börn
uöx og unglingum frá atvinnu-
leysi á sumrin.
Aðrar þjóðir búa að tvennu
leyti öðru vísi í þessum efnum.
Þær hafa skólana lengri og sum-
arleyfi þeirra styttri en við. Síð
an er alls ekki gert ráð fyrir, að
þjóðféiagið hafi til taks atvinnu
fyrir hinn mikla fjölda skóla-
barna, heldur er þeim ætlað að
skreppa í sumarbúðir og hvíla
sig í sumarleyfrnu eins og annað
vinnandi fólk gerir (því skólaset-
an jafngildir hverri annarri
vinnu).
Hér á landi þarf að koma upp
meiri og betri sumarbúðum fyrir
börn, helga þær mismunandi tóm
stundaverkefnum og setja þessi
mál í fastar skorður. Þá verður
að stilla dvalarkostnaði svo í hóf,
að allir hafi ráð á að veita börn-
um sínum þessa tilbreytingu.
Líklegt er, að þær breytingar
verði á þjóðfélagsháttum á næstu
Kurt Zier
Kurt Zier hefur nú slitið Mynd
listar- og handíðaskólanum í síð-
asta sinn. Lætur hann af störf-
um sem skólastjóri og heldur til
heimalands ■ síns, Þýzkalands.
Lokasýning skólans gefur nú
eins og undanfarin ár mynd af
fjölbreyttu og þróttmiklu starfi.
Er sýnilega vel unnið í þessu
musteri myndlistarinnar, hugað
rækilega að grundvallaratriðum
og lögð áherzla á að kenna
fyrst það, sem þeir kalla „mál-
fræði“ listarinnar, áður en nem
endur flytja sig í flokk meistar-
anna. Þarf ekki að efa, að þessi
skóli hefur, undir stjórn þeirra
Lúðvíks Guðmundssonar og Kurt
Zier, unnið stórbrotið verk á sínu
sviði og opnað þjóðinni ný lista
svið.
íslendingar sjá eftir Kurt Zier
og standa í mikilli þakkarskuld
við hann fyrir það starf, sem
hann hefur unnið hér á landi.
Helgi Valtýsson:
TJÖRNIN
Fegurðarauki köfuðborgarinn ar, stolt og yndi, Vítaverð van
ræksla um ár og aldir!
Cr tjörnin
hættuleg?
Ég hefi aldrei orðið meir for
viða, en er ég las ofanskráða
fýrirsögn yfir stuttri tvídálka
grein í Alþýðublaðinu s. 1.
sunnudag 5. þ. m. Þetta var
stórletruð fyrirsögn, og stutt
ur inngangur greinarinnar
settur með hálffeitum corpus.
Það var ófögur klausa.
Höfundur greinarinnar get-
ur ekki verið Reykvíkingur,
svo ófróður virðist hann vera
um sögu Tjarnarinnar og ör-
lög frá þeim tímum, er flest
eða öll skolpræsi og frárennsli
Miðbæjarins umhverfis lágu í
Tjörnina — og síðan einnig í
lokaðan Lækinn. Og um ára-
tugi var hundum og köttum
drekkt í Tjörninni eftir þörf-
imi.
Furðublindir virðast Reyk-
víkingar hafa verið — og eru
enn — um takmark og örlög
Tjarnar sinnar, þessa ómetan-
lega fegurðarauka, gleðigjafa
og hressingar-vettvangs höfuð
borgarinnar, sem vítavert hef
ir verið vanræktur af öllum
borgaryfirvöldum um langan
aldur.
Tjarnarást mín
Frá því er ég fyrst settist
að í Reykjavík, hefir Tjörnin
htifið mig stórlega. Hún
gladdi mig og grætli. „Ég fékk
hana á heilann,“ og hefir hún
ekki sleppt takinu síðan, þrátt
fyrir áratuga fjarveru.
Fyrir 30-40 árum fór ég fyrst
að hreyfa Tjarnar-málum.
Fyrst í Alþýðublaðinu, að mig
minnir. í löngum greinurp og
stuttum. Stundum í smápistl-
um vinar míns Ilannesar á
F'irnínn. Og einmitt hér vor-
um við sammála sem um svo
margt er horfði til menningar-
og fegurðarauka Reykjavíkur.
(M. a. Örfirisey sem eðlilega
átti að verða mikilvægur og
merkur hluli í fegurðarauka
borgarinnar.)
Ég ætla ekki að rifja upp
hér aðdáun mína og áhyggjur
útaf Reykjavíkur-Tjörn, þótt
þar væri margs að minnast.
Hvílíkur fegurðarauki hún
raunverulega er borginni,
þrátt fyrir vanrækslurnar, þeg
ar t. d. síðsumardagur bregður
sólbláu brosi á húmað yfir-
borð Tjarnarinnar, sem auðvit
að ætti að vera blikandi bjart
ur sólsindrandi töfraspegill,
sem endurvarpaði fegurð um-
hverfisins í dásamlegum ljóma,
væri vatnið tært og hreint til
botns. Og þá myndi sá æskulýð
ur og eldri( sem hugfangnir
gengju sér til skemmtunar um-
hverfis Tjörnina í húmblíðu
kvöldsins, ósjálfrátt raula fyrir
munni sér hugljúfri hvísl-
andi gleði:--Spegill, spegill
herm þú hver. . . . ?
Tjörnin okkar
allra.
Frumhugmynd mín um
Tjörnina var á þessa leið: Nauð
synleg hreinsun Tjarnarinnar
niður í hvítan skeljasand, sem
sennilega verður þó að sækja
útí „Flóann“. Síðan leiddur
hreinn sjór sunnan úr Skerja
firði og látinn mynda hægt
rennsli niður í Tjörnina, nægi
lega sterkt til þess að ósýni
leg straumhreyfing haldi
hreinu yfirborði vatnsins.
Helzt hefði ég kosið að breyta
Tjörninni á þennan hátt
í hreint og tært sjávarlón með
skeljum og fögrum smágerv-
um sjávargróðri og lífi, með
hressandi saltfrískum sjávar-
ilm í sólþrungnum kvöldblæn
um.
Þessari unaðshugmynd
minni hefi ég lýst svo ræki-
lega um áratugi, að ég fjöl-
yrði það eigi frekar né endur
tek. Alþýðublaðið geymir óef
að syrpu af Ijarnarhugleiðing
um minum og tjarnar-ást, svo
að eigi er þörf að bæta þar
við. Ég vil aðeins lýsa því
fyrir Reykvíkingum, hve það
hefir glatl mig um langa ævi í
éinverustundum mínum að
loka augum og sjá Ijóslifandi
fyrir mér þetta bjarta sólbros
borgarinnar yfir Tjörninni og
umhverfi hennar með leiftr-
andi geislabliki gegnum tært
lóiiið niður á hvítan sandbotn
Tjarnarinnar. Og ég sé borgar
búa glaða og hreykna ganga í
smáhópum fegursta bouleverd
Reykjavíkur framyfir mið-
nætti, umhverfis Tiörnina sól
bjarla hásumarnóttina.
Þessari Tjörn myndi stór-
Reykjavík halda hreinni — og
aldrei gleyma.
Lækurinn
Ég varð þess brátt var---
fyrir 40-50 árum, að þrátt fyr
ir yfirborðsfegurð Tjarnarinn
Framhald á bls. 14
VIÐ
nóT—
MÆLUM
Flugkennarar
Laugardaginn hinn 27. 4.
1968 birtist í Morgunblaðinu
aðalfrétt dagsins undir þessari
fyrirsögn „Flugkennarafélag
stofnað.“ Þessi stórfrétt er vel
til þess fallin að vekja lil um
hugsunar um þessi mál og þá
ekki sízt þessi setning í frá-
sögn af tilgangi félagsins. ,,Að
gæta hagsmuna félagsmanna í
hvívetna og vera forsvari fyrir
þá gagnvart atvinnuveitend-
um, yfirvöldum og öðrum að-
ilum, innlendum og erlendum,-
sem félagið kann að eiga sam-
skipti við.“ Innihald fréttarinn
ar er slíkt, að skilja má á
marga vegu, t. d. ef einhver
hinna svokölluðu „flugkenn-
ara“ verður fyrir óhöppum
við kennsluna og margsinnis
fótaskortur á sannleikanum
eftir á vil ég mega draga þá
ályktun að þá geti (yfirvöldin)
fengið tilkynningu frá félag-
inu um að láta ,,sannleikann
sofa svefni hinna réttlátu.“
En frá mínum sjónarhóli séð
tel ég iþó að það sé eitt atriði
sem ekki ætti að fá að hvíla í
þögn og friði og vitna ég um
það til Vísis 12. 2. 1968, en þar
stendur orðrétt „Telur eftirlit
ið og margir kunnáttumenn
að granda mætti vél með
skoti sem þessu.“ En þeir sem
korriið hafa þessari frétt á
framfæri hafa ekki hirt um að
láta þess getið að vélin flaug
langt undir leyfilegri flughæð
sem þó var staðreynd og þessir
menn láta undir höfuð leggjast
að gera sér grein fyrir um-
fangi flugeldaskots og hraða
Ijóskúlunnar og að ganga
fram hjá þessu tel ég sé verið
að „láta sannleikann hvíla í
friði“. Þó að þarna hafi um-
velt „margir kunnáttumenn“
þá tala þeir ekkert um hvort
símalínur séu hættulegar litl
um kennsluvélum og hvort há
spennulínurnar séu ekki var
hugaverðar kennslunni. Jæja,
kannske það sé bezt að iáta
þessi atriði hvíla í friði.
En fyrst ég er farinn að ræða
um þessi- mál á annað borð er
ekki óeðlilegt að ég spyrji
hvernig heíur verið hátlað
rannsókn þessa máls. Hefur
það til dæmis komið fram að
hina svokallaða ,,flugkennara“
skorti skynsemd og vilja til
þess að segja sannleikann og
ekkert annað en sannleikann
við lögreglurannsókn málsins.
Hinn 9. maí þetta ár eru liðn
ir 3 mánuðir síðan ég hagaði
mér eins og kjáni að dómi
Frh. á 14. síðu.
2 14. maí 1968 - ALÞÝ0UBLAÐIÐ