Þjóðviljinn - 06.08.1964, Blaðsíða 10

SlÐA
ÞJ6ÐVILIINN
Fimmtudagur 6. ágúst 19S4
hefur gengið í beztu skóla í
austurfylkjunum en lagar vilj-
andi mestu öfgana í málfarinu.
Sjálf röddin var djúp og þægi-
leg og hún gerði karlmenn óör-
ugga og feimna í návist sinni
eins og hún myndi miskunnar-
laust gera gys að hvers konar
heimsku eða hégóma. Við upp-
tökumar var hún dugleg og ein-
beitt, eigingjöm. áköf í að verja
skoðanir sínar og áhugamál, viss
um eigin hæfileika, miskunnar-
laus gagnvart sviksemi. Delaney
hafði i upphafi sagt við Jack:
Ég skal gera mitt bezta til að
verja þig fyrir henni, en þú
verður líka að gæta þin. Hun
sópar þér bókstaflega út af
sviðinu ef þú slakar á andartak.
Líkamsvöxtur hennar var
rómaður og ekki að ástæðu-
lausu. Hún var mjúk og liðug
í hreyfingum eins og unglings-
stúlka. en hún þjálfaði kropp
sinn eins og fimleikamaður og
hún gætti þess hvað hún át og
drakk eins og hnefaleikameistari
í þjálfun. Hún var tuttugu og
sex ára og ef hún vildi gat hún
hæglega litið út eins og átján
ára. Hún las heilmikið, án ‘mik-
ils skipulags eða gagnrýni, rétt
eins og hún vildi ráða bót á
menntunarskortinum í kjölfari
olíugrafarans, og heili hennar
var eins og lukkupoki af stað-
reyndum og tilvitnunum frá ó-
líklegustu stöðum. Hún hafði
gengið upp í starfi sínu og hafði
aldrei gifzt.
Allt þetta hafði smám saman
fyllt Jack aðdáun, þrá og loks
ást. En hann var ekki ennþá
farinn að segja neitt.
Jack ók upp að stóra. hvíta
húsinu 'í hæðunum og stöðvaði
bilinn. Hundurinn fór að ýlfra
f aftursætinu, áfjáður eftir að
komast út.
— Æ, hver skollinn, sagði
Carlotta.
— Hvað er að?
Carlotta benti á Kádilliák sem
stóð í innkeyrslunni. Það er
gestur hjá mér, sagði hún. Þú
getur ekki komið með mér inn.
— Af hverju ekki? spurði
Jack.
— Gesturinn yrði afbrýðis-
samur.
— Hver er það? Jack horfði
hugsi á bflinn. Hann var stór.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÖDÖ
Laugavegi 18. III. h. flyfta) —
SÍMI 23 6 16.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa
D ö M U R I
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN. — Tiamar
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SlMI: 14 6 62.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆ.TAR — (María
GuðmundsdóttjrT r.aneavegi 13
— SfMT' '4 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
nýr og dýr, en í Hollywood
táknaði það hvorki eitt né neitt.
Það táknaði aðeins að einhverj-
um hefði tekizt að öngla saman
þúsund dollurum í fyrstu af-
borgun og vonadi hið bezta.
Hann átti sjálfur opinn Ford-
bfl, sem hann hafði keypt notað-
an.
— Hver hann er? spurði Carl-
otta tortryggin. Veiztu það ekki?
— Nei.
— Ertu að stríða mér?
— Ætti ég að vita það?
Carlotta hló og laut 'að honum
og kyssti hann létt á ennið. Fyr-
ir fáfræðina, sagði hún. Sem er
meiri en skyldan í Hollywood
mælir fyrir. Svo sagði hún hon-
um nafnið á eiganda Kádilljáks-
ins. Það var Kutzer. forstjóri
kvikmyndafélagsins, maðurinn
sem hafði gefið Jack nafnið
James Royal. Ég hélt að allir
vissu það, sagði Carlotta á-
hyggjulaus. Það hefur staðið síð-
an tveim dögum fyrir synda-
flóðið. . , ,
— Ertu hrifin af honum?
spurði Jack
— Hættu þessu ýlfri, Busi.
sggði Carlotta við hundinn.
— Ertu hrifin af honum? end-
urtók Jack. Kutzer var fertug-
ur að minnsta kosti, kvæntur,
átti tvö börn. Hann var þunn-
hærður og með dálitla ýstru og
vakti bæði ótta og aðhlátur í
kvikmyndaverinu, rétt eins og
aðrir pienn í svipuðum stöðum
í Hollywood. Jack hafði aldrei
heyrt neinn hrósa honum.
— Við skulum segja. að í kvöld
sé ég ekki hrifin af honum,
sagði Carlotta.
— Jæja. ég bið þá að heilsa
honum, sagði Jack. Góða nótt.
Carlotta opnaði bfldyrnar. svo
lokaði hún þeim þrjózkulega
aftur. Ég kæri mig ekki um að
segja góða nótt, sagði hún. Mig
langar í drykk.
— Ég er viss um að þú getur
hæglega fundið þér drykk þama
inni, sagði Jack og benti á hús-
ið.
— Mig langar í drykk með
þér, sagði Carlotta. Með þér ein-
um. Og vertu ekki með þessa
tuttugu og tveggja ára fýlu.
Seztu, Busi. og vertu rólegur.
Hún hagræddi sér í sætinu upp
við öxlina á Jack. Ratarðu héðT,
an og heim til þín, Jack? sagði
hún.
Jack leit aftur á húsið, leynd-
ardómsfullt og dimmt með tjöld-
in dregin fyrir og á gljáandi,
dýra bflinn í innkeyrslunni. Svo
ræsti hann Fordinn. sneri við
A skyndi og ók til baka niður
mjóan, bugðóttan veginn.
Jack bjó öfugu megin í Bev-
erly hæðum, fyrir neðan spor-
vagnabrautimar, í vistarverum
sem kölluðust garðíbúðir. Bygg-
ingin var í lögun eins og lokað-
ur ferhymingur, með inngang
inn um port og stóran. óræktar-
legan garð, sundurskorinn af
malarstígum.
Um leið og hann stöðvaði bíl-
inn, sá hann að eigandi einbýlis-
húss hinum megin við götuna
stóð snöggklæddur fyrir framan
húsið sitt og vökvaði grasblett-
inn sinn af mikilli alvöru. Það
var erfitt að gizka á hvers kon-
ar ást á moidinni eða andúð á
heimflislífmu hafði rekið granna
hans tSl þessarar næturvirmu.
Þau stigu útúr Fordinum og
gengu gegnum bogagöngin inn í
miðgarðinn og hundurinn snuðr-
aði á undan. Ljós var í nokkr-
um gluggunum og útum einn
þeirra bárust ómar úr ..Val-
encia“ sem danshljómsveit lék í
útvarp. Rakur þefur af lárviði
og eucalyptus barst úr garðin-
um. Jack opnaði dymar að íbúð
sinni og dró gluggatjöldin fyrir,
svo að nágrannarnir sæju ekki
inn þegar hann kveikti ljósið.
Áður en hann næði að kveikja,
færði Carlotta sig milli hans og
veggjarins og stóð þar og beið
í myrkrinu. Jæja? sagði hún.
Hann tók hana í fang sér og
kyssti hana. Meðan hann hélt
utanum hana, fann hann að
hundurinn þefaði rannsakandi
af fótunum á honum. Hann
mundi eftir hinum kossum
þeirra við upptökumar í skæru
Ijósinu fyrir framan myndavél-
amar og alla hina leikarana og
hárgreiðslufólkið og hljóðnem-
ana og rafmagnsmennina. Jæja,
við höfum þó allavega fækkað
áhorfendum, hugsaði hann með
kaldhæðni — nú er ekki eftir
nema hundur. Umhugsunin dró
úr gleði faðmlagsins.
Það var eins og Carlotta hefði
getið sér til um hugsanir hans,
þvi að hún losaði sig úr örm-
um hans og kom við rofann á
veggnum. Það heyrðist suð en
Ijósið kviknaði ekki: '
— Hvað er þetta? spurði hún
skelkuö.
37
— Þú skrúfaðir frá hitanum.
sagði hann. Hann kveikti á
lampa við skrifborðið við glugg-
ann og hann sá sér til undrun-
ar að hún var enn með andlits-
farðann frá myndatökunni um
kvöldið. Hann var búinn að
gleyma því að þau voru bæði að
koma beint úr kvikmyndaverinu.
Hann leit á sjálfan sig í spegl-
inum. Andlit hans var eins og
það væri aldurslaust, það var
vaXlegt og' óraunverulégt. Þegar
hann snéri sér frá speglinum,
var hún búin að tylla sér í þunga
spænska sóíann og hafði dregið
undif sig fætuma. Þú lofaðir
mér drykk, sagði hún.
Hann fór fram í eldhús og
sótti whiskíflösku og tvö glös og
könnu með vatni. Carlotta svip-
aðist um og gretti sig til að láta
í Ijós vanþóknun sína og hon-
um varð ljóst. að hann var bú-
inn að gleyma því hve ljótt og
bert og ósmekklegt þetta leigu-
herbergi var í vaun og veru.
— Þegar fólk kemur hingað,
sagði Carlotta, þá flytur það
í fyrstu alltaf í svona vistarver-
ur. Ég kalla það andheimili.
Hún tók við glasinu og saup
stóran teyg. Það em ósköp að
sjá okkur bæði, sagði hún og
kom við farðann á andlitinu. Er
það ekki Busi?
Hundurinn lá á miðju gólfi og
gaf henrii gætur. og nú dinglaði
hann rófunni og sló henni í
naktar gólffjalimar þegar hann
heyrði nafnið sitt.
— Fólk er hrætt við að festa
hér rætur, sagði hún og var dá-
lítið fljótmælt. Þetta var í fyrsta
sinn síðan Jack hafði verið
kynntur fyrir henni. að hann
fann að hún var taugaóstyrk
eða miður sfn. Þvf finnst ein-
hvern veginn sem jörðin undir
öllu þessu grængresi sé rotin og
sundlaugamar eitraðar. Hún
bandaði með glasinu í áttina að
dökku útskomu húsgögnunum
og grænu kalkveggjunum. Það
sem þessa stofu vantar er kvefi-
hönd, eins og þeir segja í kvik-
myndunum. Hún leit á hmn
rannsakandi og hikandi; ljósa
hárið féll laust niður axlimar
og peysuna hennar. Hér hefur
aldrei komið kvenhönd er það?
— Nei, sagði Jack, sem sat
á skrifborðsbrúninni og sneri
að henni og gætti þess að halda
sig í hæfilegri fjarlægð frá
henni.
— Þeir segja það, sag& hún.
Þeir segja það. Þeir segja líka.
að þú sért giftur. Er þaO satt?
— Já, sagði hann.
7- Þær veiða þá yngri og
yngri nú á dögum, sagði Carl-
otta. Hún teygði úr fótunum f
sófanum og tærnai' mvnduðu lít-
ið V. Hún hallaði bakinu upp
að sófabrikinni og hélt um glas-
ið báðum höndum. Hvar er hún
— konan þín?
— í New York.
— Hvemig stendur á því að
hún sleppir þér svona lausbeizl-
uðum?
— Hún vildi ekki koma með
mér. Hún er að vinna.
— Við hvað?
— Hún leikur í leikriti. Hún
er leikkona.
— Drottinn minn, tekur þetta
þá aldrei enda? sagði Carlotta.
Baðstu hana að koma með?
— Já, sagði Jack.
— Og hún vildi það ekki.
— Nei.
— Hvað heitir hún — ég á við
hvað kallar hún sig á sviðinu?
— Þú hefur aldrei heyrt hana
nefnda, sagði Jack. Það hefur
aldrei neinn heyrt hana nefnda.
Þetta er smáhlutverk.
— Og samt vildi hún ekki
koma með.
— Nei, hún tekur þetta mjög
alvarlega.
— Jæja — getur hún leikið?
— Nei, sagði Jack. Hún er
skelfileg.
— Veit hún það?
Jack hristi höfuðið. Nei, sagði
hann. Hún heldur að hún sé
Sarah Bemhardt Ameríku.
Carlotta hló fllgimislega. Hef-
urðu sagt henni það?
— Sagt henni hvað?
— Að hún sé skelfileg?
— Já, sagði Jack.
— Hvað sagði hún við því?
Jack gretti sig. Hún sagði að
ég gæti ekki unnt henni þess að
þenni gengi vel. ég væri ekki
á marga fiska sjálfur og ég
skildi ekki hvað það væri að
helga líf sitt listinni og Holly-
wood væri það eina sem ég
dygði í.
— Hamingjuríkt hjónaband í
leikhúslífi New York, sagði
Carlotta. Hún tæmdi glasið sitt
og setti það hjá sófanum og
hundurinn kom og þeíaði af því
vonarlegur á svip.
— Hvað heldurðu að hjóna-
band ykkar endist lengi enn?
spurði Carlotta og teygði sig
letilega í sófanum með hand-
leggina upp fyrir höfuð.
— Tvo daga, sagði Jack.
— Hvenær ákvaðstu það?
— 1 kvöld.
— Hvers vegna?
— Þú veizt vel hvers vegna.
Þá reis hún á fætur og kom
til hans og Stóð fyrir framan
hann, kom létt við öxlina á hon-
um með hendinni. stóru, grænu
augun voru djúp og lifandi í
farðanum. Ég er ekki bara kom-
in hingað til að fá drykk, það
veiztu vel, sagði hún.
— Ég veit það. Komdu, ég
ætla að aka þér heim.
Hún steig skref afturábak og
horfði á hann með hnykklaðar
brúnir. reyndi að skilja hvað
hann var að fara. Þú ert sá
furðulegasti náungi . . . sagði
hún.
— Hlustaðu nú á, sagði hann.
Ég ætla að aka þér heim núna
og á morgun flýg ég til New
York og segi konunni minni að
ég sé ástfanginn af þér Qg ég
vilji skilja og giftast þér strax
og ég get.
Carlotta hélt báðum höndum
um andlit hans og starði í augu
honum eins og til að fullvissa sig
um að hann væri ekki að gera
að gamni sínu. Ég er ósköp
venjuleg, spillt ung stúlka sem
kom til Hollywood ung að árum,
Jack. sagði hún og brosti við.
Ég veit ekki, hvort ég j*et stað-
izt allan þennan hreinleika . . .
Hann kyssti hana varlega eins
og til að innsigla orð sín.
— Og hvað um mig, sagði
hún dauf. Hvað hefurðu hugs-
.«ð þér að ég hafist að meðan
þetta er allt að gerast?
— Þú átt að fjarlægja alla
Kádilljáka úr innkeyrslunni
þinni, sagði Jack. I eitt skipti
fyrir öll.
Carlotta steig afturábak og
snart varir sínar eins og hik-
andi. Já, hvíslaði hún. Þetta læt-
ur vel í eyrum.
Þegar þau komu út og stigu
upp í Fordinn ásamt hundinum
stóð snöggklæddi maðurinn enn-
þ* og vökvaði miðnæturflötina
sína. Jack fannst hann horfa
á þar* undrandi vegna þess hve
þau komu fljótt út aftur.
— Segðu mér, hvað hcfurðu
oft verið gifíur? i
5KOTTA
FERDIZT
MEÐ
LANDSÝN
© Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða: #
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LAN n s V.N ^
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
VÖRUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó.
KRON - búðirnar.
Afgrei&slumaður
I
óskast sem fyrst. Upplýsingar er greini
heimilisfang, menntun og fyrri störf, send-
ist til Þjóðviljans fyrir 10. þ.m. merkt:
„AFGREIÐSLA“ — 500.
Auglýsið / Þjóðviljanum
I