Þjóðviljinn - 06.10.1965, Blaðsíða 8

▼
• Þarfasti þjónninn
• Þessi mynd var tekin við Laugardalsvöllinn á sunnudaginn, þcgar KR og Akranes háðu úrslitaor-
ustuna um Islandsmcistaratitilinn í knattspyrnu.MikilI mannfjöldi var á vellinum og cins og s.já má
á myndinni hafa margir mætt til leiks á ..þarfasta þjóninum“. (Ljósm. Þjóðv. A.K.)
heyrt
• Sökin var
Hljóma
• Umboðsmað-jr ,,Mljóma‘‘ úr
Keflavik kom hér inn á blað
í gær og bað að láta þess get-
ið. í sambandi við frétt í blað-
inu um vítaverða framkomu
við unglinga, að í þessu tilfelli
væri ekki við aðstandendur
Silfurtunglsins að sakast. held-
ur ,.Hljóma“, sem ekki hefðu
msett. Hefði það stafað af ó-
viðráðanlegum orsökum; þeir
hefðu orðið síðbúnir við vinnu
að kvikmynd sinni suður í
Keflavík. Hitt væri ekki réít,
að þeir hefðu á þessum tíma
leikið á vellinum, enda hljóð-
færin verið í Silfurtunglinu
allan tímann. ,,Hljómar‘‘ hamia
að sjálfsögðu þennan atburð.
biðja viðkomandi unglinga af-
sökunar, og vonast til að slíkt
komi ekki fyrir aftur, sagði
umboðsmaðurinn að lokum.
• Glettan
„Stundum eru augun i honum
svo falleg á lítinn“.
• Minning
Jóns Vídalíns
• Forseta Islands barst fyr
ir nokkru peningagjöf frá fv
Soffíu Sigurbjömsd., Leslie.
Sask. Kanada, og óskaði get
andi að fénu yrði varið í minn-
ingu Jóns biskups Vídalín. Á-
kveðið hefur nú verið að fénu.
sem með vöxtum nemur nú kr
25.000.00, skuli varið til skreyt-
ingar á prédikunarstóli Garða-
kirkju, en Jón biskup var
fæddur að Görðum á Álftanesi
þar sem faðir hans, síra Þor
kell Arngrímsson, var prestui
og hann sjálfur hafði prest-
þjónustu á hendi um hríð.
Hefur féð nú verið afhent
prófastinum í Kjalarnespró-
fastsdæmi, síra Garðari Þor-
steinssyni Hafnarfirði, og for-
manni sóknarnefndar í Garða-
sókn, Óttari Proppé, til varð-
veizlíi óg ráðstöfunar í sám-
ræmi við ofanritað.
• Eftir erindi
Erlendar
• Mánudaginn 27. september
talaði Erlendur Jónsson í út-
varpið í þættinum ,,um daginn
og veginn'1. Eftir erindi Erlend-
ar varð þetta kvæði til.
Það er tímabært að byggja
bændum út í þessu landi.
Þjóðarhaginn þarf að tryggja,
það er líka enginn vandi.
Dyrhóla við ey þeir ættu
allir saman byggð að taka.
Þjóðin yrði þá úr hættu
þeir mundu allir fara að skaka.
Breiðist svo um byggðar lendur
Bandarikjaherinn glaður.
Yfir þessu öllu stendur
Erlendur sem landnámsmaður.
Fer svo allt að fyllstu vonum
frægðarsagan strax að baki
landnáms Ari hossar honum,
hann var fyrstur þar á skaki.
Benedikt frá Hofteígi.
• Irma la Douce
"T ' | , ,
oiiirlcy MacLaine ( á mynd-
inni hér að ofan) Ieikur aff-
alhlutverkið' í næstu mynd,
sem sýnd verður í Tónabíó,
Irma Ia Doucc. Lcikur hún
þar gleðikonu í París, en
mótleikari hennar, Jack Lem-
mon leikur lögrcgluþjón í
hverfinu þar sem hún „vinn-
ur“.
13.00 Við vinnuna.
15.00 Miðdegisútvarp: Sinfóniu-
hljómsveit Islands leikur m-
trada og kansónu eftir Hall-
grím Helgason. Smetacek stj.
F. Corena bassasöngvari og
hljómsveit frá Milanó flytja
gamanþátt: „Hljómsveitar-
stj. á æfingu“ eftir Cimar-
osa; Amaducci stj. J. Demus
píanóleikari leikur „Barna-
herbergið‘‘ eftir Debussy. C.
Silvestri stjórnar hljómsveit,
sem flytur Tónlist fyrir tíu
blásara op.- 14 eftir Enescu.
E. Bernatova leikur á píanó
„Islamey‘‘ eftir Balakíi'off.
16.30 Síðdegisútvarp: A. Babs,
W. Múller o.fl. flytja dægur-
lagasyrpu. A1 Caiola og
hljómsveit hans leika gítar-
lög fyrir ástfangið fólk. The
Platters syngja þrjú lög. Tony
Mottola og hljómsveit hans
leika spænsk lög. S. Vaug-
han syngur lög eftir Berlin
og Carmichael. Alþjóðlega
stjömuhljómsveitin leikur lög
úr kvikmyndum. E. Wachter,
Gúden o.fi. góðir söngvarar
syngja lög. W. Múller og
hljómsveit hans leika vinsæl
lög.
18.30 Lög úr kvikmyndum.
20.00 Flautukonsert í F-dúr
eftir Joh. G. Graun. Jean-
Pierre Rampal og hljómsveit-
in Antiqua-Musica ieika; —
Roussol stj.
20.15 Um Dritvfk undir Jökli.
Guðmundur Guðni Guð-
mundsson flytur erindi.
20.40 Islenzk Ijóð og lög. Kvæð-
in eftir Krist.ián Jónsson,
21.00 Nielsen á Eyrarbakka. —
Margrét Jónsdóttir les grein
eftir Martin Larsen.
21.20 Ruggiero Ricci lelkur ým-
• is smálög þekktra tónskálda:
v
í FAVELUNNI -
þar sem ólíft er
Dagbók Carolinu Mariu de Jesus
Á meðan ég var að reyna að
gera við ljósaleiðsluna, sagði
Ramiro: „Kveiktu ljósið.
Kveiktu ljósið eða ég mola á
þér andlitið“ Vírinn var ekki
nógu langur til þess að hægt
væri að tengja. Það varð að
auka hann. Ég kann ekki mik-
ið til þessara verka. Ég sendi
eftir Senhor Alfredo, sem er
rafvirki. Hann var smeikur og
var alltaf að gefa Binidito
auga. Juana, sem er kona
Biniditos, gaf Senhor Alfredo
50 cruzeiros. Hann tók við
peningunum, brosti ekkj neitt,
en lét sér þetta vel líka Ég
aá það á svipnum á honum.
Alltaf skal illt hljótast af pen-
ingum.
16. maí. Mér var illt í maga
þ*gar ég vaknaði. Mig lang-
aði til að þurfa ekki að fara
neitt, en það var ekkert til
að borða.
Ég ætla ekkert að borða því
þaff er ekki til nema lítið eitt
af brauði. Skyldi nokkur eiga
aðra eins ævi og ég? Hvers
má ég vænta á ókomna tím-
anum? Skyldu nokkrir fátæk-
lingar annarra landa eiga eins
illt og við eigum? Mér leið
svo illa að ég fór að vekja
illdeilur við .Toao son minn al-
veg að ástæðulausu.
Vörubíll kom inn í faveluna.
Bílstjórinn og aðstoðarmaður
hans fleygðu út nokkrum nið-
ursuðudósum. í þeim voru
bjúgu. Ég hugsaði; svona fara
jressir kaldlyndu kaupsýsí u-
menn að. Þeir geyma vöru
sina í von um að verðið hækki.
Svo þegar allt er orðið óætt
hjá þeim, fleygja þeir því fyr-
ir fálkana og okkur vesaling-
ana í favelunni.
Það var ekkert slegizt um
þetta. Ég sá að bömin opn-
uðu bjúgnadósimar og svo
hrópuðu þau:
— Namm! Gott!
Dona Alice fékk mcr eina
til reynslu, en dósin bungaði
út Það var úldið í henni.
18. maí. f favelunni fréttist
allt á svipstundu. Það frétt-
ist að Dona Maria José væri
dauð Margir komu að líta á
líkið St. Vincent-bróðirinn,
sem hafði annazt hana, kom í
heimsókn. Hann hafði komið
til hennar á hverjum sunnu-
degi. Hann hefur ekki and-
styggð á favelufólkinu og hann
vorkennir því vandræðin. Þá
er öðru máli að gegna um fá-
tækrahjálpina.
Líkkistan kom. Hún var
rauð. Þetta er sá litur beiskj-
unnar, sem umlykur hjörtu
favelufólksins.
Dona Maria var heittrúuð og
hún sagði að heittrúaðir væru
fyrr komnir í sælustaðinn en
þeir skildu við. Það á að
jarða hana klukkan þrjú í
dag. Hinir heittrúuðu eru að
syngja sálm. Þeir syngja vel.
Mér finnst, það vera' englar,
sem eru að syngja. Ég sé eng-
an drukkinn mann. ‘ Ætlf það
komi af virðingu fyrir hinni
dauðu, — samt efast ég um að
svo sé. Ég held fremur að það
sé af því að þeir hafa enga
peninga.
Vagninn kom til þess að
flytjá Dona Mariá José til hins
rétta heimkynnis hennar —
grafarinnar. Dona Maria José
var mjög góð kona. Þaff er
sagt að lifendur eigi að fyrir-
gefa þeim sem dauðir eru, og
að það geti komið fyrir alla
að verða eitthvað á. Líkvagn-
inn er kominn Qg bíður eftir
Því að flyt.ia líkig til graf-
arinnar.
Nú ætla ég að hætta að
skrifa. Ég ætla að fara að
vinda þvottinn, sem ég skildi
eftir í skolun í fyrradag. Mér
þykir ekkj gaman að horfa á
jarðarfarir.
19. maí. — Ég fór á fætur
klukkan 5. Spörfuglarnir eru
nýbyrjaðir á morguntónleik-
unum sínum. Fuglunum líður
ugglaust betur en okkur. Ætli
þeir séu ekki jafn réttháir
allir, og þess vegna sé eng-
inn fugl ólánssamur. — Að
minnsta kosti er betra í fugla-
rikinu en hér í favelunni, þar
sem fólkið leggst út af á kvöld-
in en getur ekki sofið fyrir
sulti. Það sem forseta okkar
Senhor Huscelino er bezt gef-
ið, það er söngröddin. Hann
syngur eins Og fugl og rödd-
in er þægileg fyrir eyrað. Og
nú býr þessi fugl í gullnu
búri. sem kallast Catete-höll.
Farðu varlega, litli fugl, svo
þú missir ekki búrig þitt, þvi
soltnir kettir sitja um fugla
í búri. Þessir kettir, það er
íólkið í favelunni og það er
soltið. — Ég týndi þræðinum
þegar ég heyrði rödd bakar-
ans:
— Komið hingað. Nýbakað
brauð og nú er morgunmatar-
tími!
Hann veit ekki a^ íæstir af
okkur í favelunni fá nokkurn-
tíma morgunverð. Við borðum
ekki nema þegar við höfum
eitthvað til að borða. Allar
fjölskyldur í favelunni eru
barnafjölskyldur. Hér er
spænsk kona, sem heitir Dona
Maria Puerta. Hún keypti
landskika og reyndi að vinna
og spara, svo hún gæti byggt
sér hús. Þegar húsið var kom-
ið upp, lágu börnin veik af
lungnabólgu. Og hún á átta
böm.
Sumir sem koma hingað
hafa sagt:
„Hér er ekki líft nema fyrir
svín. Þetta er svínastían í Sao
Paulo.“
Mér er hætt að þykja nokk-
uð gaman að lifa. Mig hryliir
við því Og það er ekki að
ástæðulausu.
Ég þvoði gólfið af því að
ég á vom á þingmannsefni, og
hann ætlar að fræðast af rnér.
Hann segist vilja kynna sér
ástandið í favelunum, og út-
rýma þeim verði hann kosinn.
Himinninn var dökkfjólublár
og ég fann að ég elska land-
ig mitt, Brazilíu. Ég renndi
augunum yfir trén, sem vaxa
þar sem Pedro Vincente-stræti
byrjar. Blöðin hreyfðust af
sjálfu sér. Ég hugsaði; Þau
eru að svara því sem ég sagði
um föðurland mitt. Ég hélt
áfram að huga að pappír. Vera
var í góðu skapi og hló og
mér varð hugsað til þess, sem
Casemiro de Abreu, skáld
Brazilíu sagði; „Hiæ þú bam.
Lifið er fagurt.“ Sú var tið-
in. En nú eru tímamir breytt-
ir. Því nú sér enginn framar
nema þetta: „Gráttu barn, Líf-
ið er beiskt“.
Ég var svo niðursokkin i
hugsanir að ég tók ekki eftir
görðunum í borginni, hvað þá
öðru. Nú er tími hvítu blóm-
anna, nú spretta þau. Og í
maímánuði á að skreyta ölt-
uru hvítum blómum. Okkur
ber að þakka guði náttúrunn-
ar, sem skreytti himininn
stjörnum, og lét grös gróa og
blóm í görðum og á völlum
og í skógum.
Þegar ég var á gangi í Suð-
urkross-stræti. sá ég konu á
bláum skóm og með bláa
handtösku. Vera sagði við mig:
— Sjáðu mamma, hvað þetta
er falleg kona. Hún á að fá
að fara inn í vagninn minn.
Vera dóttir mín meinar það,
að hún ætlj að kaupa bíl og
í þann bíl skuli ekki kama
nema fallegt fólk. Konan brosti
og Vera sagði:
— Það er svo góð lykt af þér.
Ég sá að dóttir mín hefur
lag á að skjalla fólk. Konan
opnaði veskið sitt og fékk
henni 20 cruzeiros.
Hérna í íavelunni vei'ða
nærri því allir að berjast
harðri baráttu fýrir lifinu. En
enginn nema ég fæst við að
skrifa um það hvernig bján-
ingarnar eru, Ég geri það fyr-
ir aðra. Margir leita í ruslinu
að skóm handa sér. En skórm
ir eru ónýtir og duga ekki
nema í viku Áður fyrr þ.e.
a.s. á árunum 1950—1958, þá
söng fólkið í íavelunni. Það
bauð hvað öðru heim. En á ár-
unum 1957—58 fór að harðna.
Nú eiga þeir ekki fyrir svo
22.10 Kvöldsagan: Gersemi eft-
ir W. Somerset Maugham.
Guðjón Guðjónsson les síð-
ari hluta sögunnar í þýðingu
sinni.
22,30 Lög unga fólksins. Bergur
Guðnason kynnir.
• Brúðkaup
o Þann 17. 'sept. voru gefin
saman í Árbæjarkirkju af séra
Jóni Þorvarðssyni ungfrú Ida
Einarsdóttir hjúkrunarkona og
Páll Sigurðsson, Skipholti 66.
(Ljósm. Stúdíó Guðmundar.
Garðastræti 8).
• Nýlega voru gefin saman í
Hallgrímskirkju af séra Sveini
Víkingi ungfrú Sigurveig Gunn-
arsdóttir og Birgir Jónsson,
Reykjavíkurvegi 10.
(Ljósmyndastofa Sigurðar Guð-
mundssonar, Laugavegi 2)
ðct—Kiwiiniwr .Miii'iiiTrmr—
8
miklu sem pinga. Heimboðin
dvínuðu og hurfu svo..
Ég háttaði Joao og Veru
ofan í rúm og fór út að líta
eftir José Carlos. Síðan sím-
aði ég til lögreglustöðvarinnar.
Ekki gagnar það alltaf að tala
í síma. Ég fór upp í sporvagn
áleiðis til stöðvarinnar. J?að
var ekki hrollur í mér, held-
ur fannst mér ég vera með
40 stiga hita. Ég talaði við
kvenlögregluna og mér var
sagt að José Carlos vaeri i
Asdrubal Nascimento-stræti
(unglingadómstóilinn). Æ, hvað
ég var íegin. Enginn getur
skilið það nema kona, sem
sjálf á son.
Ég fór til Asdrubal Nasei-
mento. Ég rata aldrei á kvöld-
in. Ljósin eru mér villuljós,
svo ég geng í hring. Ég spyr
og spyr til vegar. Að nóttu til
og á síðkvöldum vil ég helzt
ekki annað gera en að horfa
á stjörnurnar, hve skærar þær
eru, lesa og skrifa. Það er
alltaf hljóðara á nóttuni.
Ég komst til Asdrubal Nasci-
mento og vörðurinn bað mig
að bíða. Ég fór að gefa börn-
unura gætur. Sum voru að
gráta o.g önnur voru reið við
lögregluna, af því hún vildi
ekki leyfa þeim að lifa og láta
eins og þau lysti. José Carlos
var að gráta. Þegar hann
heyrði mig tala, varð hann
feginn. Ég fann hvernig hann
stilltist Hann leit á mig og
þetta var fegur.sta augnaráð,
sem ég hef séð á ævi minni.
Klukkan 8.30 var ég aftur
stödd í favelunríi og farin að
anda að mér lykt af saur og
súrri mold. Þegar ég er kom-
in út j bæ, finnst mér alltaf
> I
i

i
i