Þjóðviljinn - 06.10.1965, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — KTiðvnatdagar «. október 196^
KERLINGA
SAGA
EFTIR MARÍU LANG
augunum eða þunglamalegu and-
litinu. Þar mátti sjá hörku og
einbeitni, en það hafði hvort
tveggja einkennt hana allt frá
því að Leó hafði komið í heim-
sókn á Bengtsnes sem smá-
strákur. Hún talaði stundarkom
um markaðsverðið og giktina
og síðan sagði hún;
— Ég þarf að hitta héraðs-
dómarann Ég er að velta því
fyrir mér hvort hann sé enn-
þá í þinghúsinu eða hvort ég
aetti að leita að honum heima.
— Klukkan er bráðum fjögur.
Þá er hann sjálfsagt heima í
Hyttgötu.
— Þökk fyrir. Og vertu bless-
aður. Þú ert annars orðinn
býsna myndarlegur lögreglu-
þjónn í einkennisbúningnum
þínum. Er ekki kominn tími til
að þú staðfestir ráð þitt og
komir þér upp konu og bömum?
Hann horfði lengi á eftir þung-
lamalegu, svartklæddu konunni
sem þrammaði á aumum fótum
yfir steinlagt iorgið. Það var
ekki aðeins fomfálega, svarta
silkihyman sem gerði það að
verkum að hún -sýndist mjög
gömul. En hún hlaut raunar
að vera faedd árið 1859, og Leó
hugsaði sem svo að það væri
ekki að kynja, þótt ellimörk
væru farin að sjást á heni.
Hann var svo niðursokkinn í
’igin hugsanir, að hann tók
v&rVff eftir þvi að útidyrnar
voru enn opnaðar. Hann áttaði
sig ekki fyrr en Clara sagði
híessilega:
— Það þýðir ekki að taka
þag hátíðlega. Þáer eru úrillar
vegna þess að ég er búin að
yfirgefa þær og búgarðinn og
neita að þræla lengur fyrir þær.
það er heila málið. En nú lát-
um við það allt lönd og leið,
þvi að ég er búin að erfa býsn
af peningum og nú skulum við
tvö skemmta okkur.
Hárgreidslan
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Steinu og Dódó
^augavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
3-arðsenda 21 SÍMl 33-9-68
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra bæfl
TJARNARSTOFAN
riaraargötu 10, Vonarstraetis-
megin — Simi 14-6-62.
Hárffreiðslustofa
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttlr
Laugavegi 13, sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
Fylgdarmaður hennar þóttist
víst hafa verig órétti beittur og
var í illu skapi. Hraðmynda-
smiður tók mynd í skyndingu,
og Clara borgaði hana með
glöðu geði, þótt myndin gerði
sízt að fegra þau — hún
brosti fánalega með augun á
stilkum, nefið eins og kartöflu
og hárið út í allar áttir; hann
góndi þungbúinn inn í mynda-
vélina, ólundarlegur á svip eins
og rakinn þorparj og nýju, bláu
sivjotfötin lufsuðust um magr-
8
an kroppinn. Ef eitthvað var
til í því hjá Lovísu, að hann
væri búinn ag töfra ráðskonu
sína, þá sýndi þessi mynd að
minnsta kosti ekkí hvaða ráð-
um hann beitti til að ná til-
gangi sínum.
Stundu síðar fór Leó framhjá
þeim við leikfangaborð Emmu
Rohdins. Clara var drukkin af
auði og hafði kastað sé,r út í
innkaup í stórum stíl, og nú
var hún að handfjatla litla
brúðu sem sat í trérólu. Vinc-
ent var hlaðinn kústum, kopar-
kötlum og kökukeflum, og hann
var jafnvel enn þungbrýnni en
rétt áðan og Leó Berggren þótt-
ist sjá fyrir, að kaup á rólu-
brúðunni myndu orsaka spreng-
ingu hjá karlmanninum. Því
miður hafði hann ekki tíma til
að bíða eftir henni. hann var
glorhungraður og varð að flýta
sér til þess að fá tfma til að
borða þessa stuttu fristund sem
hann átti áður en hann taeki
síðdegis- og kvöldvaktina á
Breiðgötunni og tívólítorginu.
Á síðarnefnda svæðinu fór
fólksmergðin vaxandii Sólin
skein, hringekjumar snerust,
ráfmagnsbílar neistuðu, helreið-
arekillinn John Farr, sýndi
vöðva sína á pallj fyrir utan
ökutjaldið, það var þ.efur af
hefilspónum og svita og sykur-
vatni, það var hljómlist og hlát-
ur og sköll og ævintýri og há-
tíð. Fyrir níu og tíu ára snáða
var þetta paradís.
— Og þó er það fjandj hart,
sagði Christer, ag þú skulir
þurfa að draslast með þessa
stelpu.
— Hún má líka skemmta sér
svolítið á markaðnum. — Eii
hélt fast í höndina á litlu syst-
ur sinni —• Og svo fékk ég
líka fimmkaU fyrir að passa
hana.
Þetta vora rök sem dugðu, og
þeir héldu áfram að rölta með
rauðhærða telpukrakkann í eft-
irdragi. En sú litla virtist þó
furðu áhugalaus um unaðssemd-
ir markaðslífsins. Innj j spila-
skálanum, þar sem spilavélar
voru í röðum meðfram endilöng-
um veggjunum. varð hún dauð-
skelkuð þegar fimmeyringur
rann út með vinning og íéU
glamrandi niður í málmskálina
og fjórfr aðrir fimmeyringar á
eftir. Vig skotskálann lyfti
Chrisfer henni upp í Ioftið til
þess að hún gaeti séð þegar
Bengtson bankagjaldkeri sendi
skot gegnum ófélega brjóstmynd
af Vilhjálmi keisara. Húrrahrón
strákanna drukknuðu í skerandi
gráti smátelpunnar — og það
gerði sannarlega ekkert til, því
að það hafði í för með sér að
Magnhildur Bengtsson gaf þeim
öllum aura fyrir rjómaís. Við
kraftamælinn reyndi karl með
dökkt hár og bólginn háls að
mæla krafta sina meg sleggju
og sex metra háum skalla og
gulklædda frænkan úr bakarí-
inu hrópaði til hans uppörvun-
arorð, og Christer Wijk sem eng-
in systkini átti' dauðskammaðist
sín þegar litla telpan vældi eins
og ugla í hvert skipti sem
sleggjunni var barið niður. ög
auk þess þorði hún varla að
taka puttann út úr munninum
til ag heilsa kátu frænkunni.
f rauninni var það aðeins
eitt — auk rjómaíssins — sem
Ingrid litla Bure kunn; heils-
hugar að meta á Gleðibakkan-
um. og það var tónaflóðig hjá
parísarhjólinu. Fyrir framan'
það sat hún endalaust, gapandi
af aðdáun, eins og reyndar fleiri
tívólígestir. Þetta var svo sem
engin venjuleg spiladós, en öllu
fremur stórt, einstætt orgel.
nokkrum metrum til vinstri við
sjálft hjólið. Orgelpipurnar bar
vig blóðrauðan grann, þær voru
skreyttar hvítum súlum með
gylltu skrauti, krýndum lokka-
prúðum kvenhöfðum og stand-
andí á dásamlegum hvítum og
gylltum stalli. Úr pípunum
streymdu án afláts svellandi
tónar: polkar og marsar og
Waldteufelvalsar. En bezt af
öllu og það sem gerðj það að
verkum að hópur fólks, þar á
meðal þrjú böm og tvær roskn-
ar konur með sjöl starði eins
og í leiðslu á .viðundrið, voru
máluðu trébrúðurnar, sem
hreyfðu sig allar í takt við
hljómlistina. f miðið gnæfðu
þrjár englumlikar konur, ein
hvítklædd sem blés í básúnu,
tvær bláklæddar fóra höndum
um gullnar hörpur. og yzt í
hringnum börðu litlar brúður
trumbur án afláts.
Lovisa Bengtsson, sem var
sjálfri sér lík þrátt fyrir hund-
rað þúsund krónu arfinn, hróp-
aði hátt og yfirgnæíði Wald-
teufel;
— Og að hugsa sér að þetta
skyldi ekki kosta neitt.
En Ellen stundi;
— Mig klæjar í fætuma eins
og skórnir mínir væra fullir af
maurum. Ef það væri nú hægt
að finna eitthvert sæti.
Christer horði upp til hennar,
sá hvernig kippir fóru um and-
lit hennar, og hann skildi að
hún var gömul og ósköp þreytt.
En í næstu andrá stanzaði par-
ísarhjólið og athygli hans beind-
ist að öðru.
— Sjáðu. Eii, hver passar
parísarhjólið!
— Ingvar. Þetta er Ingvar!
— Hann hefur gefið skít í
mömmu sína og er aftur orðinn
tívólímaður, þetta er svei mér
það sem hún vildi að bann
gerði.
— Mamma hans?
— Nei, asninn þinn. Stúlkan
með blöðrumar auðvitað.
Bengtsson frökenamar hlust-
uðu á þetta og horfðu undrandi
yfir að hjólinu. Það var sýni-
legP Ingvar Sjöberg sem var
að vinna þar, nýr Ingvar sem
hafði fleygt frá sér slifsi og
jakka og stóð þarna með upp-
brettar skyrtuermar og sigar-
ettustubb í munnvikinu og féll
ótrúlega vel inn i umhverfið.
— Hvert ertu ag fara, Ellen?
spurði Lovísa, þegar systirin
tók strikið á sinn einbeitta hátt
í áttina að parísarhjólinu. Var-
aðu þig. Það fer af stað eftir
nokkrar mínútur.
— Ég verð þá að setjast í
það, tautaði Ellen, því að ég
verð að tala við Ingvar.
Lovísa hikaði og virtist íhuga
málið, en svo fylgdi hún á eftir.
Á kringlótta timburpallinum
moraði af bömum og ungling-
um sem voru á leið upp í rólu-
sætin. Ingvar klóraði sér í ljós-
um lubbanum, baðaði út hönd-
unum og hló Síðan hjálpaði
hann hinni feitu Ellen Bengts-
son upp í sæti. þóttist athuga
hvort keðjumar þyldu alla
þyngdina, festi öryggiskeðjuna
fyrir framan hana og sneri sér
að Lovísu, en hún hafði upp á
eigin spýtur klöngrazt upp í
sætið og sat nú þama með
barnalegan eftirvæntingarsvip.
— Heyrðu, sagði Eii, þær
þurftu ekki ag kaupa neina
miða!
— Jæja. Kannski hleypirhann
BURGESSTARRAGON
mayonnaise er betra
BLADADREIFING
Börn eða fullorðnir óskast til að bera blað-
ið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Reykjavíkurveg — Sigftún — Kleppsveg
— Sogamýri — Gerðin — Seltjamarnes
I og II.
KÓPAVOGUR
Blaðburðarbörn óskast til að b’era blaðið
til kaupenda í Kópavogi.
Hringið í síma: 40319.
Sími
17 500
Plast
þakrennur og
niðurfallspípur
fyrirliggjandi
PLASTMO
Ryðgar ekki
þolir selfu og sót
þarf aldrei að móla
MARS TRADING COHF
Akureyrí! Akureyrí!
Unglingar óskasf til að bera blaðið til kaup-
enda á Akureyri. — Upplýsingar hjá Aðal-
steini Þórarinssyni, Hafnarstræti 96 eða á
skrifstofu Verkamannsins, Brekkugötu 5,
ÞJÓÐVILJINN
SKIPATRYGGINGAR
Tryggingar
á vörum í flutnlnoi
á eigum skipverja
Heimistrygging hentar yður

Veíðarfæra
Aflafiryggingar
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIR
IINDARCATA 9 REYKJAVlK SlMI 21S60 SlMNEFNI , SURETY
H
F
m