Þjóðviljinn - 26.02.1966, Blaðsíða 6

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 26. febrúar 1966
Frá nemendamóti Verzlunarskólans

• A dögunum fór fram 34. nemen.damót Vcrzlun arskóla Islands í Sigtúni og er alltaf mikill við-
burður á hverjum vetri hjá nemendum skólans- Mörg frábær skemmtiatriði hafa komið fram á
þessum nemendamótum og þarna stíga sumir nemendur fyrstu spor sín í Icikiistinni. Síðastliðinn
sunn.udag voru öll skemmtiatrðin endurtekin í Sigtúni fyrir foreldra nemendanna og vakti til
dæmis betta skemmtiatriði mikla athygli. Þetta er upphugsað sem skólanefndarfundur árið 1000 í
hugsanlegum verzlunarskóla á þeim gömlu og glöðu tímum, — hér er um að ræða nokkurn
stíganda í atburðarás og minnsta kosti einn klerkur kyrktur og drekka menn úr hornum og ölteiti
haft um hönd. — Hér eru talið frá vinstri: Sigurður G. Magnússon, Kjartan Magnússon, Asgeir
H. Eiríksson, Vilhelm Kristinsson og Höskuldur Frímannsson í kllerkgervinu.
Afmæii
• 75 ára er í dag, 26. febr.
Hjálmar Jónsson Díego, Stein-
hólum við Kleppsveg, fyrrver-
andi bakari og síðar fulltrúi hjá
tollstjóra.
• Galsworthy
• John Galsworthy hefur
sarnig leikritig sem flutt er í
kvöld Hann lærðj ti'l lögfræð-
ings en gerðist snemma á-kaf-
lega mi'kilvirkur skáldsagna-
höfundur og leikskáld. Hann
samdí mörg ádeiluverk um þær
stéttir sem réðu fyrir Englandi
er Það stóð á hátindi veldis
síns; er þeirra fræigast hinn
miklj bálkur bans „The For-
syte Saga“ þar sem hann kryf-
ur mjög innvirðuglega þau
verðmæti. sem giltu þar í
landi á dögum Viktoríu og
op. 40 eftir Saint-Saens. b.
„Tam O’Shanter", forleikur
op. 52 eftir Amold.
20.15 Leikrit; ,,Fornenskur“ eft-
ir John Galisworthy. Þýðandi;
Bogi Ólafsson. Leikstjóri:
Baldvin Halldórsson. Leik-
endur: Valur Gíslason, Jón
Sigurbjörnsson Gísl; Al-
freðsson, Ævar Kvaran.
Helga Valtýsdóttir, Sigriður
Þorvaldsdóttir. Þorsteinn Ö.
Stephensen. Sigríður Haga-
lín, Haraldur Bjömsson,
Valdemar Helgason, Bessi
Bjamason Gestur Pálsson,
Guðrún Stephemsen, Valgerð-
ur Dan, Róbert Arnfinnsson,
Jón Júlíusson og Þorgrím-
ur Einarsson.
22.00 Lestur Bassíusálma (17).
22,20 Danslög.
24.00 Dagskrárlok.
fram að lokum seinni heims-
styrjaldar. Galsworthy dó árið
1933 og bafði þá fengið Nób-
elsverðlaun. Hann gerði martga
hluti ágætlega vel .en varla
telst hann þó til þeirra böf-
unda sinnar kynslóðar, sem
forvitnir menn leita til j dag.
13.00 Óskalög sjúklinga. Krist-
ín Anna Þórarinisdóttir kynn-
ir lögin.
14.30 í vi'kulökin, þáttur und-
ir stjórn Jónasar Jónassonar.
16.00 Umferðarmál.
16.05 Jónas Þórir Þórisson
bankagj aldkeri frá Akureyri
velur sér hljómplötur.
17.00 Ragnheiður Heiðreksdótt-
ir kynnir nýjuistu dægurlög-
in.
17.35 Tómstundaþáttur bama
og unglinga. — Jón Pálsson
flytur.
18.00 Útvarpssaga ' barnanna:
„Flóttinn“.
18.30 Söngvar í léttum tón.
20.00 Nýja sinfóníusveitin í
Lundúnum léikur; Gibson
stjórnar: a. „Danse Macabre"
• Félagsskapur
við hæfi
• „Ekki veit ég hversu menn
taka alvarlega þessar áfeng-
isvarnariefndir Ég heyrði eitt
sinn sögu. er bendir tii þess,
að mönnum hafi ekki þótt mik-
il nauðsyn á slikri nefnd. Þesis-
ar áfengisvamamefndir urðu
til með áfengislögunum frá
1935, er sterku drykkirnir voru
leyfðir, Ráðuneytið vildi fram-
kvæma hin nýju lög eftir beztu
samvizku og röggsemi og skipa
formenn í allar áfengisvamar-
nefndir á landinu, en svo ó-
hönduglega tókst til, að sá er
skipaður var formaður áfeng-
isvamamefndar hrepps nokk-
urs var látinn. Til þess að
sá látni formaður hefði félags-
skap við sift hæfj og nefndin
starfhæf, skipaði hreppsnefnd-
in tvo látna hreppsbúa í nefnd-
ina Er nefndin sögð enn við
lýði“. _
(Úr ræðu Guðm. I, Sig-
urðssonar á Stúdentafé-
laigsfundi um bjórinn, Vís-
ir 24/2).
Hjúskapur
• Þann 12. febrúar voru gef-
in saman í hjónaband af séra
Bjarna Sigurðssynj í Mosfells-
kirkju ungfrú Rannveig Magn-
úsdóttir, Snorrabraut 83 og
Hjálmar Steindórsson, IJeimili
þeirra er að Kirkjugarðsstíg 6.
— Ljósm. Stúdíó Guðmundar,
Garðastræti 8.
• Þann 12. febrúar voru gef-
in saman í hjónaband af séra
Óskari J. Þorlákssyni ungfrú
Kri'Strún Jónsdóttir útstillinga-
dama, Háaleitisbraut 43 og
Gylfi Árnason verzlunarmaður,
Miklubraut 18.
— Ljósm. Stúdíó Guðmundar,
Garðastræti 8.
• Laugardaginn 16. febrúar
voru gefin saman í Dómkirkj-
unni af séra Óskari J. Þor-
lákssyni ungfrú Guðríður
Helgadóttir Kjartanssonar skip-
stjóra og Sigurður Sigurðsson
Halldórssonar trésmiðs, Innri
Njarðvík.
— Ljósm. Stúdíó Guðmundar,
Garðastræti 8.
wsfé&t. 'e ' íí íl Hp "
• Laugard-aginn 19. febrúar
voru gefin saman í hjónaband
af séra Bjama Sigurðssyni,
Mosfelli, ungfrú Ema Björg
Kjartansdóttir og Guðvarður
Hákonarson. Heimili þeirra er
að Hlíðarhvammi 9 Kópavoigi.
— Ljósm. Stúdíó Guðmundar,
Garðastræti 8.
Gletta
— Eg er kominn til að kaupa
bílinn sem ég skoðaði hér í
gær.
— Prýðilegt. Og segið mér
nú, hvað það var fyrst pg
fremst sem kom yður til að
kaupa þennan bíl?
— Konan mín.
Eftir STUART og ROMA GELDER
28
gegnum nýju gleraugun sín.
Eitthvað hið ánægjulegasta
sem við sáum í nýja spítalanum
var sú unglingsstúika sem lá í
sjúkrarúmi, en báðir fætur
hennar, sívafðir sjúkrabindum,
vora bundnir upp með bönd-
um, sem léku á trissu. Tíbezk-
ur heimilislæknir sagði hana
vera komna úr fjallabyggð i
norðvesturhluta landsins. Hún
hafði hrapað í klettum og kom-
ið niður 9 metrum neðar, möl-
brotin á báðum fótum. Þrjá-
tíu skurðaðgerðir höfðu verið
gerðar á henni á einu ári. Bat-
inn var hægur en skurðlækn-
arnir sögðu það vafalaust, að
hún mundi geta gengið óhölt
þegar henni væri batnað. Ef
þetta hefði komið fyrir áður
en skurðlæknar komu til Tí-
bet, hefði hún orðið örkumla-
maður alla ævi. Við rúmstokk-
inn sat gráhærð kona, og var
að stafa sig fram úr bók, sem
hún hafði í höndunum en
stúlkan benti henni á stafina
og konan hafði þá yfir upphátt.
Þetta var móðir sjúklingsins,
og stúlkan var að kenna henni
að l’esa,
Viðtal við fólkið í Iitla.
þorpinu
í þrjár vikur vorum við á
ferðalagi um sveitirnar, og
komum þá í þorpin. Þau eru
hvert öðru lík, Öll sýndu þau
hið sama hvemig lífinu var
lifað í tíbezku sveitunum H
árum eftir að kommúnistar
kornu til landsins, Vð máttum
fara hvert sem vig vildum,
því engin áætlun hafði verið
gerð fyrirfram. Við höfðum
jeppa, bílstjóra og tíbezkan
túlk, og á hverjum morgni
sögðum við sjálf til um það
hvert við vildum fara. Svo
lögðum vig af stað án Þess
að vita hvar staðnæmast
skyldi, bentum svo á þann
stað, sem okkur þóttj líklegast-
ur til fróðleiks, og fórum svo
þangað. Og svo var það einn
góðan veðurdag. að við kom-
um tjl þorpsins Tsai Gon Tang,
sem liggur milli byggakra ná-
lægt veginum til Chengtu í
Szechuan í 2.200 km. f.iar-
lægð þaðan Jökulkrýnd fjöll
hprfa yfir þessa þyrpingu af
lágum lejrkofum áþekkum
þeim sem forfeður okkar Saxar
höfðu forðum.
Við gengum gegn um trjá-
lund (öll þorp í Tíbet hafa
lund umhverfis) og komum að
mjög fagurri gamalli kapellu,
þar sem ung kona var að leika
sér við barn sitt, Hún sagð-
ist heita Da Chuen og vera
bóndakona þar á staðnum.
Eldri kona (’Sem sagðist vera
fimmtug, en sýndist vera tíu
árum eldrj eins og allir Tíbet-
ar). kallaði sig Losang Wa
Mo. Tvö litil böm sem vorú
að leika sér við tjöm, sagði
hún vera bamabörn sín. Við
settumst á grasbala þar sem
skyggðí fyrir sól, og báðum
þær að segja ofckur hvernig
lífinu hefði verig lifag þarna
áður en Han (Kínverjar)
komu, og hverjar breytingar
hefðu orðið á síðustu þrjú ár-
in eða éftir uppreisnina og
flótta Dalai Lama til Ind-
lands.
„Fyrir þremur áram“. sagði
Da Chuen „vorum vig öli á-
nauðug og lénsherra okkar hét
Guo Sang Tze. Hann átti heima
í borginni en ég man ekki
til að' ég hafi ség h-ann. Hann
lét árniann sinn annast mál-
efni sín. Okkur var úthlutað
landskika. Vig guldum ekki
jarðarafgjald í peningum, því
til þess höfðum vig ekkert,
heldur létum vig af hendi
helming uppskerunnar. Það
sem afgangs var höfðum við
okkur til viðurværis. En þó
uppskeran væri svo lítil að það
sem eftir var skilig nægði okk-
ur engan veginn tók landeig-
andinn ekkj minna, en lánaði
okkur svo það sem við með
engu móti gátum án verið og
tók dagsverk í staðinn. Með
þessu móti losnuðum vig aldrei
úr skuldum1/
En svö komu Kínverjar fyr-
ir 11 árum. Varð þá engin
breyting? Nei. sagði Da Chuen,
hvorki hún né nágrannar henn-
ar höfðu orðið variT vig það,
nema hvag vegurinn frá Kína
til Lhasa var lagður framhjá
þessu þorpi. Ag öðru leyti
gekk allt sinn vanagang. Kín-
verskir hermenn komu til að
setja niður símastaura en þeir
gátu ekki talað við fólkig af
því að hvorugir skildu aðra.
Þau heyrðu orðróm um að Kín-
verjar hefðu komig til landis-
ins til þess að frelsa það und-
an valdi útlendra manna. en
enginn vissi hvaða útlending-
ar þetta voru, því enginn hafði
séð þá Og þótti þetta held-
ur ótrúleg saiga.
Fyrst þau fengu ekkert kaup
hjá I'andeigandanum hvemig
fóru þau þá að því að klæða
sig?
Losang Wa Mo sagði, að flest-
ir ættu fáeinar sauðkindur sem
þeir keyptu fyrir eldivið. sem
höggvinn væri og seldur. Ullin
var svo unnin í fatnað. Ef
þau aðeins létu ekki á því
standa, að gjalda landeigand-
anum það sem hann krafðist,
máttu þau gera hvað sem þau
vildu á jörðinni. svo framar-
lega sem þau ræktuðu það sem
þeim var gert að rækta, og
höfðu þann búfénað sem þeim
var gert að hafa.
Auk ásakana Daia; Lama á
hendur Kínverjum höfðum vjð
lesið Þær staðhæfingar kin-
verskra kommúnista ag léns-
herrar hefðu oft farig iUa með
ánauðuga menn sína ef þeir
guldu ekkj það sem krafizt
var, eða voru ekkj nógu auð-
sveipir. Stundum hafia þeir
verið kvaldir eða jafnvel
drepnir. Hafði slíkt komið
fyrir í Tsai Gon Tang? Hvorki
Wa Mo eða Da Cbuen vissu
til þess,
Þær voru fátækar, en það
voru allir. Satt var það að
enginn mátti flytja burt nema
með leyfj landeigandans sem
jafnframt var eigandj að þeim.
en þær vissu ekki til að nokk-
ur hefði kærf sig uei það.
Hvert hefðu þeir þá átt að
fara? Satt var þag ]jka. að
engjnn máttj giftast án hans
leyfis, og börn ánauðugra urðn
ánauðug líka. En þetta hafði
viðgengizt á öllum öldum. Eng-
inn þekkti neitt annað.
Dailai Lama hafðj gefið út
yfirlýsingu um að áður en
kínverskir kommúnistar komu
hafi þjóð sín lifað í friði og
sátt og verig sæl í trú sinni,
ViðspurðumDa Chuen og Los-
ang Wa Mo hvort þær hefðú
öfundað ríka fólkið sem ekki
lifði í ánauð. Þær skildu ekki
spurninguna fyrst, en þegar
við skýrðum hana betur hlógu
þær eins og þeim fyndist þetta
vera einhver fjarstæða. Losang
Wa Mo sagðj og kímdi við:
,Hver mundi ekki öfunda þann
sem betur er settur en bann
sjálfur? Það er hverjum manni
í brjóst borið. En lénsherra er
lénsherra og ánauðugur maður
~
CRTU ÁSKRIFAHDI AD RtTTfí - tf SVÍ ER iKKl, ÞÁ HRIN QDU í 17, 506.