Þjóðviljinn - 07.10.1970, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJOÐVIUIN'N — Miðviikudagur 7. október 1970

' • ' JS :-'v
• -^í Mé> >í

1»

Éils

Frá Straumsvík, meðan byggingarframkvæmdir stóðu sem hæst. Byggingarmenn á leið á vlnnustað.
•[••/. ; | .•■; ■ •-., ■ '..
Hvernig er brugðizt vi5 röngum
„meðmælabréfum" frá fyrirtækjum?
Kristinn Snæland, rafvirkjameistari, sendir Þjóðviljanum gögn vegna
viðskipta sinna við Bræðurna Ormsson hf. og „meðmælabréf' þeirra
Kristinn Snæland rafivirkja-
meistari hefur sent Þjóðviljan-
um afrit atf bréfiuim er hann hef-
ur sent fyrirtældnu Bræðrunum
Ormsson hí. og Aiþýðusaim-
bandi Islands og fleiri aðiluim,
þar sem hann kvartar yfir því
að nefnt fyrirtæki hafi sent frá
sér villandi uimsögn uim upp-
sögn Kristins hjá fyrirtækinu.
Umsögnin var send utan og er
'á enskri tungu, en hljóðar svo
í þýðingu:
,,Til viðfcoimandi aðila:
Við sitadfestum hérmeð að hr.
Kristinn Snæiland vann hjá fyr-
irtasM okikar um tveggja mán-
aða tíma, frá 20/4 1960 til 30/6
1969, mieðan unnið var að upp-
setnin@u á bræðsilu Alusuisse í
Straumsyík. har sem við töldum
hr. Snasilamd ekiki tiraustan starfs-
mann, var honum saigt upp
þainn diag sem siðar er
nefndur.
Reykjavfk, 20. áglúsit 1970,
Brasðumir Ormsson, h.f.
Karl Eirfksscn.“
Þjóðviljinn birtir hér bréfa-
sikriftir Krisitins vegna þessa
méls. Fyrsta bréf það er hann
semdi vegna umsaignar fyrirtæk-
•isins og sáöan það bréf, er hainn
ritaði til Alþýðusaimbandsins og
fleiri aðila og ósfcað etftir um-
sögnum þeirra um álit fyrir-
tækisins.
★
Karl Eiríksson.
Vegna meðmætebréfs þess er
þú sendir mér vil ég taka eft-
irfarandi fram. Samkvætót upp-
sagnarþréfi mraínu firá fyrirtæki
þínu er mér sagt upp vegina þess
að verkefni fyrirtækisins við Ál-
verksmiðjuna var að ljúka. 30
starfsmönnum fyrirtækisins var
þá sagt upp starfi saimtímis og
af sömu ástæðu. Uppsagnarbréí
okkar allra voru samhJjóða, og
voru í samræmd við ráðningu
okkair flestra, en einmitt við
ráðningu tjáðdr þú mér að þetta
væri aöeins verkefni til skaimms
tfona og væri þess að vænta að
vinnan sitæðtt uim það bil
í tvo miánuðd. Við uppsögn
miína var ég búinn að starfa í
tvo mánuði og tiu dögum betur,
þannig að uppsögnin var í hæsta
máta eðlilag.
Ég tel þvi að við samningu
meðmælabrófs till mán hafir þú
verið eitthvað annars hugar og
séu þetta bara leið mistök sem
þú hefur gert cg sért fús að
bæta fyrir þau.
Sú staðféynd að fyrirtækið
greiddi ekki laun til okkar raif-
virkjanna í Straumsvík á rétt-
um.. tíma og s§m^¥j3eimt .saimn-
ingi, og það að ég var ekki á-
nægður með það greiðsluform,
hefur áreiðanlega ekki hatft á-
hrif á gerð meömæilabréfsins.
Eða hvað?
Að lokum vil ég tatoa fram:
Ég vann hjá fyrirtæki þínu í
tvo mánuði og tíu daga. Á þeim
tíma vann ég samtals 322 klst.
í dagvinnu, 69 Mst. í eftirvinnu
og 132 kl. í hö’gidaigavinnu. Á
þessu tímabili eru 5 lögsikipaðir
hoigidagar og vann ég marga
þeirra; sé reitonað með helgi-
dögunum verður samianlagður
vinnustundafjöldi minn á tíma-
bilinu 568V2 klst. Hefði ég unn-
ið aðeins samkvæmt samningum
þá hefði ég unnið í ca. 390 klst.
á tímabilinu. Ætti þetta að vera
næg sönnun að etoki getur verið
að ég haíi varið talinn ábyrgð-
arlaus starfsmaður þann tfona
er ég vann hjá fyrirtækinu. Enn
má geta þess að mér var fal’ið
að annasit lagnir í loftpressustöð
Álverksmiðjunnar og unnum við
þar saman Jón Þór Guðmunds-
son og ég, vissi ég ekki annað
en að þeir er sáu um störfin
væru ánægðir með það er við
Jón gerðum; við lukum verketfn-
inu með ca. 10% hagnaði mið-
að við akkorð og bendir það
ekki til þess að dómur þinn um
ábyrgðarleysi mitt sé á rökum
reistur.
Ég vona að þú getir að lcfcn-
um þessum lestri sent mér sönn
og rétt meðmæli. Getir þú ekki
verið heiðarlegur og réttlátur
maður sé ég mág knúinn til að
kynna þetta fyrir núverandi
starfsmönnum þánum.
Því miður án virðingar, en
það er þin sök,
Kristinn Snæland“.
★
Málmey 20/9 1970.
Tií:
Alþýðusambands Islands,
Félags ísl. rafvirkja, Reykjav.,
Félags lögg. rafv.m. Reykjav.,
Vinnuveitendasamb. Islands
og aiþýðusinnaðra dagblaða í
Reykjavík.
Mál það er ég vil taka upp
með bréfi þessu, er persónulegt,
en þvi tek ég mól þeitta upp á
svo breiðum grundvélili, að ég
tel hér um mál að ræða, er
snert getur hvem launiþega og
hvem atvinnurekanda.
Eins og í Ijós kemur atf með-
fylgjandi bréfum, hetfst mól
þetta með því að ég skrifa Br.
Onmsson/Karli Eiríkssyni og bið
um vottorð vegna vinnu minnar
hjá fyrirtækinu við Álverið í
Straumsvík. Eins og ráða má
af svari Hr. Karls Eiríkssonar,
hef ég unnið hjá fyrirtækinu í
rúm 9 ór eða frá 20/4 1960 til
30/6 1969 og allan tímaen v'.ð
uppbyggingu Áöversins i
Straumsvík.
Eins og fram kemur atf voitt-
crðinu, kemst i, .rtækdð að því
á þessum tíma, að ég sé eigi
ábygigilegur stairflsmaður, og hatfi
mér því verið saigt upp af þein-i
ástæðu, mí.ðað við 30/6 1969.
Nú má þar til fyrst netfna, að
í mtfnuim huiga, svo og flestra er
þekkja fyrirtækið Br. Ormsson,
er um að ræða traust og gagn-
merkt fyrirtæki, því meir á &
vart kemur sú ónákvæimni, er
fram kemur í nefndum sitarfs-
tírna miínum.
Samkvæmt pappírum minum,
starfaðd óg hjá fyrirtækinu frá
20/3 1969 til 30/5 1969 eða í tvo
mónuði ög tíu daiga, eða í sam-
ræmi við ráðningu miína.
Hins vegar er fuilyrðing hr.
Karls Eiríkssonar að mér hafi
verið sagt upp vegna ábyrgðar-
leysis, og er það sú fúllyrðing
sem ég tel þurtfa notokurrar leið-
réttingar við.
Að því viðbættu er framkem-
ur í meðfylgjandi bréfi mtfnu
til hr. Karis Eirítossonar dags.
24/8 1970 í Málmey tel ég rétt
að taika enn fram: Vertoeffni það
er ég og Jón Þór Guðmundsson
rafvirki leystum atf hendi í
Straumsvík, var þannig af hendi
leyst að verkstjóri fyrirtæikis-
ins Hr. Ormsson, hr. Sigurður
Maignússon táldi óstæðu tilþess
otftar en ednu sdnni, að siýna
vinnu cktoar, með þessum orð-
um; „Svona er hægt að vinna
fallega“.
Að lotonu þessu verketfni í
loftpressustöðinnd var ég settur
einn í spennistöð hafnarinnar, til
að leigigja þar Ijósaöaignir. Um
þetta leyti var ég farinn að
vinna að utanför minni, og
vegna hennar spurði ég verk-
stjórann að þvi, hvort ég gæti
fengið að hætta starfi aðeins
fyrir fyrirhugaðan uppsaignar-
tfona. Hann sagðd að það væri
í laigi svo fremii sem verkefn-
inu í spennistöðinni væri lokið.
Var é-g því tæplega reiknaður
ábyrgðarlaus sitarfsmaður um
þetta leyti.
Enn má taka fnaim.að nokkru
áður en við hinir 30 fengum
uppsögnina var saigt upp 3 eða
6 mönnum og var sama ástæða
fyrir uppsögn þeirra, eða sam-
d-ráttur vinnunnar í Straumsvík.
Tvær ástæður eru fyrir því
að ég geri þetta að svo miklu
máli. önnur er sú, að persónu-
lega þykist ég verða fyrir alfar
ósanngjamri meöhöndlan í máli
þessu, en hin er sú, að ef fuifls
samræmis gætir hjá hr. Karli
Eiríkssyni, þá hetfur hann sagt
upp 33—36 rafvirkjum um
svipað leyti og ég fókk mtfna
uppsöign, og þá vegna þess að
þeir væru óábyggilegir stairfs-
menn; hér er því um svo al-
variegan atburð að ræða aðeigi
má lóta kyrrt liggja. Að segja
upp starfsimönnum, vegna sam-
dráttar í vinnu, en gefa síðan
vottorð um, að uppsögnin hafi
verið vegna þess að stamflsmað-
urinn sé óábyggilegiur, em mis-
tök sem traust og heiðariegt fyr-
irtæki má ekki gera sigseiktum.
Vegna þess, að ég taldi að
sjálfsögðu, að um misskilning
væri að ræða, sendi ég þann
24/8 1970 hr. Karli Biríkssyni
meðfylgjandi bréf, og gaf horn-
um þar með kost á, að leið-
rétta þerrnan misskilning. Enn
hefur hann ekki séð ástæðu tdl
að svara bréfi því, og má því
telja að edgi hafi verið ummis-
tök að ræða hjá fyrirtækinu v'.ð
afgreiðslu meðm æi abréfs þessia.
Félagi ísilenzkra rafvirkja í
Reykjavilk og Alþýðusamibandi
ísilands treysti ég til að vinna
að því að fyrirtætoið Br. Onms-
son/Karl Eiríkssan verði knúið
til þess að gafa rétt meðimæli
um störtf starfsmianna þess í
fraimifcfðinni, svo og að-sjá 'um
það að hr. Karl Eirítosson sendi
mér siönn og rétt meðmiæli vegna
starfs míns hjá fyrirtækinu.
Vinnuveitendasamibandi' IsláhdS
og Félagi löggiltra rafvirkja-
meis-tara í Rcykjavík ber og
skylda til að veita fýrirtækinu
Br. Onmssian hf. ámdnningu
vegna máls þessa. Alþýðusam-
bandi Islands má vena Ijóst, að
miikilvægt er að í samninguim
séu til ákvæði um að vinnu-
vottorð eöa meðlmiælabréf fylgi
til dæmis síðustu launum í
framtíðinni, þannig að ekki
kornd til að treysta þurfi svo
brengluðu minni atvinnurek-
Framlhald á 9 síðu.
svipmmna
Að 'jndanfömu hafa menn
fylgzt furðu slegnir með
hinni heitftúðugiu valdabar-
áttu í Sj álfstæðisflokknuim,
en hún náðd hámarki í því
opna pFÓfkjöri, þar sem
valdaklíkuimair fengu tæki-
færi til þess að safna at-
kvæðum með áiróðri, toosn-
ingaskrifstofum, skipulagðri
smölun og hæpnum dreng-
sfcap, eins og Ólafuir Bjöms-
son alþingismaður hefur lýst
hér 1 blaðdnu. En enginn
skyldi halda að valdabarátt-
unni sé lokið þrátt fyrir próf-
kjörið. Menn em svo hlaðndr
af tilfinningum og ofsa að
ekki miá orðinu halla. Dæmi
um það er grein sem Sigur'ð-
ur Grimsson borgarfógeti
skrifaði í Margunblaðið í
gær. Þar segist hann í upp-
bafi alltaf hafa lesdð Reykja-
víkurbréf Morgunblaðsdns sér
til gagns og ánægju, „þ.e.a.s.
meðan hinn þrótitmikli og
gáifaði þjóðarleiðtogi, Bjami
Benediktsson, skrifaði þau
eða hafði umsjá þeirra.
En nú við hið sorglega frá-
fall hans. batfa pistlar þessir
orðið æ svipminni, bæði um
stíl og efni“. Síðan víkur Sig-
urður að pisitii sem birtist í
síðasta Reykj avikurbréf; und-
ir fyrirsögninni Mengað hug-
arfar:
Meng-
að hugarfar
„Er þar deilt á Þjóðvilj-
ann vegna ótta hans við próf-
kjör. Mér þóbti þessi fyrir-
sögn pistilsdns snjöll og hitta
prýðilega í tóiark, en einhvem
veginn gat ég etoki varizt
þeirri hugsun, að fyrirsöign-
in hefði getað sómt sér eins
vel yfir hugleiðingum bréf-
rifcarans um prófkjör Sjálf-
stæðisflokksins. — Bréfritar-
inn fagnar mjög sigri þeiirra
Geirs Hadlgrímssonar og Jó-
hanns Hafsteins og get ég
vissulega tekið undir það,
enda eru þeir a0 mínu áliti
báðir ágætir menn og mikil-
hæfir. En bréfritaranum
gleymdist, því miður eða
hafði kannski ekki áhuga á,
að geta þess frambjóðandans,
sem tvímælalaust vann glæsi-
legasfcan sigUr við þefcta próf-
kjör. — En það vao- dr. Gunn-
ar Thoroddsen, sem enda þótt
hann um mörg ár hafi verið
ofsóttur með svo andstyggi-
legu nið; og rógi, að telja
má þjóðarskömm, flaug inn
sem þriðji maður við próf-
kjörið, með svo miklum at-
kvæðafjölda, að ekki munaði
nema 302 atkvaíðum á hon-
um og Jóhanni Hafstein, for-
sætisráðherra, sem varð í
öðru sœti. — Þetta var ein-
mitt það merkasta sem gerð-
ist í þessum kosningum. Róg-
urinn Og níðið hafði beðið
ósigur, kjósendum til sóma.
Þegar haft er í hiuga það sem
á undan er gengið gagnvart
dr. Gunnari Thoroddsen, voiru
það vissiulega óafsakanleg
mistök (eða ,,gleymstoa“?)
bréfritarans að geta að engu
þessa mitola sigurs, og manni
verður jafnvel á að sipyrja:
Réð hér mengað hugarfar?“
Einn
af mörgum
Hér er ekkj klipið utan af.
Ritstjórar Morgunblaðsins eru
bornir þeim söikum að huig-
arfar þeirra sé mengað af
rógi og níði um Gunnar Thor-
oddsen, að þeir séu aðilair að
þeirri „þjóðarskömm‘‘ sem
Sigurðuir Grímsson talar um.
En ritstjóraimir láta sér ekki
segjast, þótt svo höstuglega
sé á þá yrt. Þeiir svara:
„Morgunblaðdð vísar grein
þessari til föðurhúsanna og
þeim dylgjum sem í henni
felast. í Reykjavíkurbréfi var
fjallað um prófkjör og tvo
af helztu foirustumönnum
Sjálfstæðdsflokksins, en ekki
sigra einstahra frambjóðenda,
sem ekki eiga sæti á þiingi,
s.s. Gunnars Thocroddsens,
Ragnhiidar Helgadóttur og
EXlerts B. Schram, né þeirra,
sem sæti eiiga á þingd, þeirra
Auðar Auðuns og Pétuirs Sig-
urðssonar“. Ritstjórar Morg-
unblaðsins skipa þannig
frambjóðendum Sjálfstæðis-
flokksdns í tvo gæðaílokka,
forustumenn og óbreytta. Að
þeirra mati er Gunnar Thor-
oddsen aðeins einn af mörg-
um óbreyttum, sem eiga af
dyggð og trúmennsku að lúta
forustu þeirra Geirs og Jó-
hanns; það er engin ástæða
til að nefna hann umfiram
aðra.
Ör-
lítill fyrirboði
Morgunblaðið hefur dyggi-
lega framkvæmt þá sitefnu að
nefna ekkj Gunnar Thorodd-
sen. Endurholdgun hans á
stjórnmálasviðinu er einn
fró01ega'sti atburður sem
gerzt hetfur hér á landi um
langt skeið, og aimenningur
hefur um fátt meira talað.
En hið mikla fréttablað
Morgunblaðið hetfur á engan
hátt speglað þessj tíðindd;
Matthías Jobannessen hefur
til að mynda ekki birt neinn
viðtalslanghiund „í fáum orð-
um“ af þessu tilefni. Ástæðan
er sú að ritstjórair Morgun-
blaðsins og fjaknargir aðrir
í forustuliði Sjálfstæðisflokks-
ins eru logandi hræddir við
Gunnar Tboroddsen. Þeir
vita fullvel að hann hetfur
ekki þátttöku í pólitík á
nýjan leik af einhverjum ó-
hlutstæðum þjóðmálaáhuga,
heldur telur hann sig þurfa
að hefna persónulegra bairma.
Hann er þeirrar skoðunar að
forustumenn Sjálfstæðis-
flokksins og Morgunblaðið
hatfi sviikið sig í forsetakosn-
ingunum, þrátt fyrir fiagurt
yfirskin. Hann hefur ekki
gleymt því að fbrusita Sjálf-
stæðistflokksins hafinaði hon-
um seim bankastjóra í Lands-
bankanum en valdi í staðinn
utanflokksmanninn Jónas
Haralz. Hann geymir það í
minni að í þingflokki Sjálf-
stæðifloktosins var engin sál
sem tók undir þá áskoæun
lögfræðinga að Gunmar Thor-
oddsen yrði gerður að dóms-
málaráðhierra. Allar þessar
sakir ætlar Gunnair Thorodd-
sen að gera upp. Hann hugs-
ar sér ekiki að verða neinn 6-
breyttur liðsmaður í Sjálf-
stæðisflokiknuim. heldur ótví-
ræður forustuma’ður, og tþl-
ur eins og Sigurður Grímsson
að próflkjörið hafi þegar skor-
ið úr um það álitamál. Á
næstu mánuðum og árum
ætlar hann að láta andsitæð-
inga sina hlita því Móselög-
máli að gjalda aiuiga fyrir
auga og tönn fyrir tönn. í
hópi hinna vanþóknanlegu
eru Matthías Johannessen og
Eyjólfur Konráð Jónsson of-
arlega á blaði. Grein Sigurð-
ar Grímssomar er aðeins ör-
lítill fyrirboði þess sem fram-
undan er. — Anstri.