Þjóðviljinn - 06.01.1976, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 06.01.1976, Blaðsíða 4
4 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 6. janúar 1976. DWÐVIUINN MÁLGAGN SÖSÍALISMA VERKALÝÐSHREYFINGAR OG ÞJÓÐFRELSIS. ’tJtgefandi: Otgáfufélag Þjóðviljans Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann Ritstjórar: Kjartan Ólafsson Svavar Gestsson Fréttastjóri; Einar Karl Haraldsson Umsjón með sunnudagsblaði: Arni Bergmann Kitstjórn, afgreiðsla, auglýsingar: Skólavörðust. 19. Sfmi 17500 (5 linur) Prentun: Blaðaprent h.f. HNEYKSLANLEG LINKIND RÍKIS- STJÓRNARINNAR í LANDHELGISMÁLINU I útvarpsþætti i fyrrakvöld kom ákaf- lega vel fram i fjölmörgum spurningum hlustenda að þjóðin er blátt áfram dolfall- in yfir aðgerðarleysi rikisstjórnarinnar i landhelgismálinu. Þrátt fyrir hverja á- siglinguna og ásiglingartilraunina á fætur annarri gerir rikisstjórnin ekkert til þess að koma umheiminum i skilning um hversu islenska þjóðin litur ofbeldið al- varlegum augum. Kynning landhelgis- málsins er i algeru lágmarki og handar- bakavinnubrögð, slóðaháttur og þröng- sýni hafa einkennt fréttaflutninginn i mörgum tilvikum. Alvarlegast er þó það að rikisstjórnin fæst ekki til þess að gripa til þeirra aðgerða sem áhrifarikastar gætu verið, þ.e. að hóta úrsögn úr Atlants- hafsbandalaginu, að kalla heim sendi- herra Íslands hjá NATO og i London og að senda starfslið breska sendiráðsins i Reykjavik heim. Allt eru þetta þó svo sjálfsagðar aðgerðir sem frekast má vera og svokölluð rök ihaldsins fyrir þvi að gripa ekki til þessara aðgerða eru fjar- stæðan helber. Litum aðeins á þau: Geir Hallgrimsson forsætisráðherra hélt þvi enn einu sinni fram i útvarpinu i fyrrakvöld að ekki kæmi til greina að segja ísland úr NATO þar sem með þvi móti værum við að einangra okkur! Þessi röksemd forsætisráðherrans er endileysa þvi að allir sjá að - NATO-herrarnir myndu blátt áfram skjálfa á beinunum ef eitt aðildarrikið lýsti yfir úrsögn. Þeir yrðu svo hræddir að þeir vildu bókstaflega allt til vinna til þess að koma i veg fyrir úrsögn íslands úr NATO. Með úrsögn úr NATO eða hótun um úrsögn væru islend- ingar loks að gera þeim og umheiminum ljóst að landhelgismálið er alvörumál, lifshagsmunamál þjóðarinnar. Röksemd forsætisráðherrans fyrir þvi að halda sendiherra i Bretlandi er sú að með þvi móti takist okkur að koma upp- lýsingum fyrr á framfæri við fjölmiðla þar i landi en ella væri. Einnig þetta er fárán- legt, þvi að allir fjölmiðlar, i Bretlandi og annars staðar, myndu þá fyrst fara að gefa landhelgismálinu gaum, ef ofbeldis- verkunum á miðunum yrði svarað með heimköllun sendiherrans. Og ekkert væri islendingum auðveldara en að koma upp- lýsingum á framfæri við breska fjölmiðla i sliku ástandi sem skapaðist við slit stjórn- málasambands. Forsætisráðherra má ekki heyra á það minnst að gripið verði til neinna áhrifa- rikra aðgerða i landhelgismálinu. Með þessari afstöðu sinni er forsætisráðherra íslands að gefa umheiminum i skyn að landhelgismálið sé að hans mati ekki það alvörumál sem þjóðin telur það vera. Hér er mikið sagt, en þetta er engu að siður staðreynd. Forsætisráðherra íslands gefur með öðrum orðum i skyn að hann taki útlönd fram yfir ísland, NATO fram yfir islensku þjóðina og fiskistofnana. Eigum við að éta NATO þegar þorskurinn er dauður, spurði einn útvarpshlustandi hneykslaður i fyrrakvöld. Það er ekki undarleg spurning. En fleira kom fram i þessum þætti en hér hefur verið rakið um landhelgismálið, og skal að siðustu vikið að einu atriði. For- 1 sætisráðherrann var spurður hvort til greina kæmi að hans mati að setja versl- unarbann á breta. Þá varð honum tregt tungu að hræra og stundi: Hver og einn má vitanlega gera það upp við sig hvort hann kaupir breskar vörur eða ekki. En að stjórnarvöldin hafi forgöngu um það? Nei, slikt kemur að sjálfsögðu ekki til greina!! Af hverju stafar þessi aumingjaskapur forsætisráðherra? Stafar hann af þvi að hann er sjálfur einn umsvifamesti inn- flytjandi og heildsali þessa lands? Stafar það af þvi að hann er sjálfur einn athafna- samasti kexinnflytjandi til islendinga frá bretum? Ekki er undarlegt þó að slikar spurningar vakni við þessa afstöðu for- sætisráðherrans. Það væru algerar lágmarksaðgerðir af hálfu islensku rikisstjórnarinnar nú að þvi yrði lýst yfir að komi til ásiglinga af hálfu breta á miðunum verði stjórnmálasam- bandi slitið samdægurs. Slitum stjórn- málasambands mætti siðan fylgja eftir — ef bretar létu ekki segjast — með öðrum þeim aðgerðum sem hér hefur verið minnst á. Aumingjaskapurinn i afstöðu rikisstjórnarinnar til ofbeldisaðgerða breta i landhelginni er himinhrópandi hneyksli, sem þjóðin öll er agndofa yfir. —s. Svona slys eru alltof algeng á islandi Hœgt að minnka slysatiðni smáflugvéla 1 athyglisverðu viðtali i Morg- unblaðinu sl. sunnudag vekur Gunnar Finnsson, rekstrarhag- fræðingur hjá Alþjóðaflugmála- stofnun Sameinuðu þjóðanna i Montreal, máls á viðkvæmu máli, sem óþarfa þögn hefur rikt um hér á landi. Það eru hin tiðu slys smáflugvéla. Gunnar segir að það sé i senn athyglis- vert og uggvænlegt hve siysa- tiðni smáfiugvéla sé geigvænleg hér á landi. Um orsakirnar hefur hann þetta að segja- — Ég tel, að þar séeinkum um að ræða lélegt eftirlit og ónógan öryggisbúnað á flugvöllum. Það er liklega best að taka fram, að þær skoðanir, sem ég set hér fram, eru minar en ekki Al- þjóðaflugmálastofnunarinnar. Ég tel nauðsynlegt að hafa langtum rækilegra eftirlit með tæknilegum útbúnaði þessara litlu flugvéla, öryggisbúnaði og flugmönnum þeirra. Það er stundum verið að tala um áræði og dugnað litlu flug- félaganna við að halda uppi flugsamgöngum með þvi að fljúga á staði, þar sem ekki er grundvöllur fyrir reglubundnu flugi með stærri vélum. Þarna er þó fyrst og fremst um að ræða biræfni. Mér er kunnugt um a.m.k. þrjú tilfelli s.l. eitt og hálft ár, þar sem gáleysi hefur valdið slysum i flugi þessara litlu véla hér á landi, en þar að auki eru svo banaslysin. Þeir menn sem i hlut áttu i þessi þrjú skipti, fljúga enn eins og ekkert hafi i skorist. f Ástraliu er slysatiðni litlu vélanna hverfandi litil og sama er að segja um Bandarikin. Að- stæður i Astraliu eru svipaðar og hér að £vi leyti að landið er strjálbýlt og mikið er þar af smástöðum sem nauðsynlegt er að halda uppi flugsamgöngum við, þrátt fyrir fámenni. Þarna er eftirlitið svo strangt, að sum- um finnst jaðra við að við lýði sé lögregluriki ef svo má að orði komast. Gunnar Finnsson Meira fé til öryggismála 1 viðtalinu leggur Gunnar Finnsson áherslu á að i flugmál- um á fslandi sé mest aðkallandi að ráða bót á þvi sem miður fer i öryggismálum. Um það farast honum orð á eftirfarandi hátt: Litlu flugvélarnar eru bráð- nauðsynlegar hér á landi, en að- hald og eftirlit þarf að stór- herða, svo þessi nauðsynlega þjónusta verði ekki of dýru verði keypt. Það eru þessir tveir þættir, sem fugöryggi veltur á. Hæfni flugmanna og eftirlit með þvi að farið sé eftir settum öryggisreglum. Ef ætlunin er að verja fjár- munum til flugmála hér á landi á næstunni, þá er tvimælalaust mest aðkallandi að ráða bót á þvi sem miður fer i öryggis- málunum — sérstaklega hvað viðkemur flugi litlu vélanna. Það er lika athyglisvert i sam- bandi við þróun flugsamgangna hér á landi, að innanlandsflugið hefur ekki notið opinberra styrkja, eins og viðast hvar annars staðar, þar sem um er að ræða það að halda uppi flug- samgöngum til afskekktra staða. Meira að segja i Banda- rikjunum sem nefnd hafa verið höfuðvigi einkaframtaksins i heiminum, hefur hið opinbera varið verulegum fjármunum i þessu skyni, sagði Gunnar Finnsson að lokum. Fyrir þjóð sem flýgur mikið við erfiðar aðstæður er full ástæða til þess að gefa þessum varnaðarorðum gaum. Kjarnavopn á Islandi A Þorláksmessu sagði Þjóð- viljinn frá grein sem nýlega birtist i „Bulletin of the Atomic Scientists”, alþjóðlegu timariti kjarneðlisfræðinga, sem gefið er út i Chicago. Þar segir Barry Schneider, starfsmaður Mið- stöðvar fyrir hernaðarlegar upplýsingar i Washington, m.a. frá þVi hvar bandarisk kjarn- orkuvopn eru staðsett viða um heim. Greinin hafði áður birst i Defence Monítor, timariti miðstöðvarinnar. 1 greininni eru mjög ýtarlegar upplýsingar um kjarnavopn Bandarikjanna heima og er- lendis. Þar eru birti'r uppdrættir þar sem isiand er inerkt sem eitt þeirra svæða, sein hafi kjarnorkuvopn frá Bandaríkj- uiium. Ennfremur segir i greininni: ,,Meira en helmingi kjarnorkuvopnaforða Banda- rikjanna er komið fyrir erlendis eða úti á hafinu. Meðal landa sem samkvæmt skýrslum hafa bandarisk kjarnorkuvopn eru: Belgia, Sambandslýðveldið Þýskaland, Grikkland, island, Italia, Suður-Kórea. Holland, Filipseyjar, Portúgal, Spánn, Tyrkland og Bretland.” Þjóðviljinn mun á næstunni gera nánari grein fyrir upplýsingum Scneiders i Defence Monitor. Talandi þögn Þetta eru svo sannarlega al- varlegar upplýsingar, ef réttar reynast. Það hefur aldrei verið viðurkennt að hér væru geymd kjarnavopn og væri það enda i mótsögn við samninga íslands og Bandarikjanna og það hlut- verk sem herstöðin á Kefla- vikurflugvelli er sögð gegna. Opinberir aðilar hafa ekki séð ástæðu til þess að hafa nein orð um þessa frétt. Meðan ekki kemur annað fram verður þvi að lita svo á að með þögn sinni séu þeir að viðurkenna að bandarisk kjarnavopn séu geymd hér. Þar er liklega að finna skýringuna á þvi hvers- vegna allir erlendir hernaðar- sérfræðingar, sem fjallað hafa um hernaðargildi Islands, eru sammála um að herstöðin hér yrði forgangsskotmark i upp- hafi kjarnorkuátaka. —ekh

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.