Þjóðviljinn - 08.07.1979, Blaðsíða 3

Sunnujjagur 8. júH 1979 ÞJ6ÐVILJINN — SIÐA 3
Umrœður um líknardauða:
Ógnun viö
alvarlega
fatlað fólk
Umræða um líknardauða
hefur verið mjög hávær á
Norðurlöndunum og víðar
síðustu ár, einkum eftir að
í Ijós kom að líknarmorð
hafa verið framin í nokkr-
um tilvikum af starfsfólki
sjúkrahúsa. Málaferli
vegna slíkra atvika hafa
hrundið af stað heiftugri
umræðu um rétt alvarlega
sjúks eða bæklaðs fólks.
1 Sviþjóð hafa fatlaðir fjallað
um þessi mál innan sinna sam-
taka og telja margir þeirra að
með þessum miklu umræðum sé
búið að skilgreina iif fatlaðs fólks
minna virði en lif hinna full-
hraustu.
„Þetta var það sem við máttum
sist af öllu við,” segir Kerstin
Denkert, sem hefur verið bundin
við hjólastól I 25 ár og vinnur hjá
samtökum fatlaðra.
„Maður þarf æ ofan i æ að sann-
færa fatlað fólk um að lif þess sé
eins mikils virði og hinna. Það
eru nógu miklir fordómar fyrir
gagnvart fólki sem alla ævina er
bundið á stofnunum og getur ekki
séð fyrir sér sjálft, þótt það bætist
ekki við að það sé álitið eins vel
sett i gröfinni. Ég hef horft upp á
alvarlega fatlað fólk veslast upp á
sjúkrahúsum, vegna þess að það
fékk ekki nauðsynlega læknis-
hjálp við öðrum sjúkdómum, sem
að lokum drógu það til dauða.
Gamalt og fatlað fólk nýtur oft
minni hjálpar á sjúkrahúsum, og
það er talið tilgangslaust að
reyna að lengja lif þess, þar sem
það er hvort eð er orðið svo las-
burða. Umræða um liknardauða
hefur sist bætt þetta ástand,”
segir Kerstin.
Hún bendir einnig á fjölda
dæma um fólk sem hefur náð ó-
trúlegum bata og komist út á
vinnumarkaðinn með óbilandi
kjarki og utanaðkomandi hjálp.
„Við þurfum hvatningu, hjálp
og uppörvun, en ekki ábendingar
um hversu litils virði lif okkar sé.
Allir sem fá alvarlegan sjúkdóm
eða bæklast ganga i gegnum
timabil uppgjafar og vonleysis.
Sjálf hef ég gert það, að hvernig
ég hef komist upp úr þvi hefur að
mestu leyti verið undir umhverf-
inu og fóki komið. Það á að virða
vonleysi okkar og hjálpa okkur
upp úr þvi, i stað þess að ýta undir
það,” segir hún ennfremur.
Sovsem kunnugt er, er mikill
munur á þvi hvort um er að ræða
að hjúkrunarfólk beinlinis hjálpi
fólki til að deyja með þvi að taka
það af lyfjum eða taka af þvi á-
kveðnar vélar, hvort fólk fær ekki
nauðsynlega læknishjálp, hvort
þvi er neitað um að fá að deyja, ef
það krefst þess en getur ekki
fyrirfarið sér vegna t.d. lömunar,
eða hvort þvi er beinlinis gefið inn
lifshættuiegt Iyf. Spurningin er
margþætt, siðfræðileg, læknis-
fræðileg, trúarleg og manneskju-
leg, og hafa dómstólar jafnan
verið lengi með slik mál til um-
fjöllunar og dómar oft ósam-
hljóða. Almenningur hefur til-
hneigingu til að hafa samúð með
þeim sem er valdur að liknar-
dauða, eða krefst liknardauða,
sbr. foreldra bandarisku stúlk-
unnar Karen Ann Quinlain, sem
fengu dómstóla til að staðfesta
rétt til að taka öndunarvél hennar
úr sambandi.
Fjármálaráðuneytið
Fjárlaga- og hagsýslustofnun
óskar eftir að ráða skrifstofumann nú þeg-
ar. Góðrar islensku- og vélritunarkunn-
áttu er krafist. Æskilegt er að umsækjandi
geti skrifað á ensku og t.d. einu Norður-
landamáli. Laun skv. launakerfi opin-
berra starfsmanna. Umsóknir ásamt upp-
lýsingum um aldur, menntun og fyrri störf
óskast sendar fjármálaráðuneytinu, fjár-
laga- og hagsýslustofnun, Arnarhvoli.
Blikkiðjan
Ásgarði 7, Garðabæ
önnumst þakrennusmíði og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmíði.
Gerum föst verðtilboð
SÍMI53468
151 Felagsmalastofnun Reykjavíkurborgar
I j f Vonarstræti 4 sími 25500
- ^
Lausar stöður
Hér með framlengist umsóknarfrestur um
lausar stöður ritara og skrifstofumanns
hjá stofnuninni i Vonarstræti 4 til mið-
vikudags 11. júli n.k.
KYNNUMI DAG
GALANT BÍLANA
FRÁ JAPAN
Komið, skoðið
og reynsluakið
P. STEFANSSON HF.
SÍÐUMÚLA 33 — SÍMI83104 • 83105