Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.1997, Page 3

5D"\T FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 1997
HLJÓMPLjÍTU
mm t/ji
DJ Shadow - Entroducing..
Snilldarplötusnúður ***
Það hefur tekið undirritaðan
þónokkum tíma að mynda sér
skoðun á þessari plötu DJ
Shadow. Eitt er víst, hann er
enginn venjulegur plötusnúð-
ur. Að baki þessari plötu liggur
gífurleg vinna, stórt plötusafn
og hugmyndaauðgi sem á ekki
marga sína líka. En það er ekki
til neitt eitt orð sem lýsir plöt-
unni. Shadow blandar saman
tali annarra (úr bíómyndum og
af plötum), sínum eigin takti
(sem stundum er spilaður inn
af trommusettum, stundum búinn til á tölvu), hljóðfæraleik og bætir
síðan við innskotum úr furðulegu plötusafni.
Þessi blanda er ótrúlega vel gerð en ekki mjög grípandi. Frumlegheit-
in liggja fyrst og fremst í því hversu sterk blandan er (ekki að ég sé að
gera hann að barþjóni). Það eina sem dregur plötuna niður er hljóðfæra-
leikurinn og lagasmíðamar sjálfar sem era í raun aðeins leiðarlinur
fyrir þennan frábæra plötusnúð. Lagasmíðarnar byggjast að mestu á
einfóldum, endurteknum laglínum sem hvorki snerta streng í huga,
hjarta eða líkama. Uppbygging Shadows í kringum þessar einfóldu lag-
línur á síðan engan sinn líka og er það sem hlustandinn furðar sig á og
spáir mikið í hvemig maðurinn geri þetta eiginlega. Og takturinn er
hreint unaðslegur. Platan flokkast hins vegar ekki sem dansplata held-
ur væri hægt að segja að þeir sem spá mikið í hjjóð og hljóðblöndun
fengju mikið fyrir sinn snúð á þessari plötu. Þeir sem vilja dansa kaupa
sér þá bara Fat Boy Slim, Prodigy, Underworld eða Chemical Brothers.
Þú hlustar á DJ Shadow einn eða með einhverjum sem þú heldur að
kunni að meta hann. Guðjón Bergmann
Snörumar - Snörurnar
Kraftmikið kántrírokk ***
Söngkonumar Erna Þórar-
insdóttir, Eva Ásrún Alberts-
dóttir og Guðrún Gunnarsdóttir
hafa tekist á við margt söng-
hlutverkið á liðnum áram, ým-
ist allar saman, tvær og tvær
eða hver í sínu lagi. - Fag-
mennskan uppmáluð hvort sem
þær fást við bakraddir eða aðal-
söng. Það þarf því engum að
koma á óvart að útkoman sé
þriggja stjömu hljómfang þegar
þær leiða loksins saman hesta
sina í eigin nafhi (reyndar sem
Snörumar) og hijóðrita nokkra áheyrilega kántríslagara.
í aðalatriðum hefur vel tekist með lagaval á plötunni Snörumar. Hið
ofboðslega vinsæla Kveiktu ljós frá því á sjöunda áratugnum gengur til
dæmis aftur í sinni upphaflegu, amerísku útsetningu, eða ailt að því.
Textar laganna eru upp og niður en meginþema þeirra er basl og bar-
átta við karlpeninginn. Stöku sinnum líta þær stöllur þó upp úr hvers-
dagsbaslinu og svífa upp til skýja eða gera eitthvað annað sniðugt.
Undirleikur á plötunni er prýðilegur. Kannski mætti vera örlítið
meira af slidegítar hér og þar en banjós, mandólíns og fiðlu er ekkert
saknað þar eð fyrst og fremst er um kántrírofck að ræða. Pródúsent plöt-
unnar er lítt þekktur tónlistarmaður, Óskar Éinarsson. Spyrja má hvort
hann hefði ekki átt að leggja enn meiri rokkkraft í útsetningar en raun
varð á fyrst ekki er flutt hefðbundið kántripopp heldur rokk í sveitastíl.
Ásgeir Tómasson
Presidents of the United States of America - 2
Missir marks **
Fyrri plata þessa bandaríska
tríós var skemmtileg áheymar,
kímin, hrá og kraftmikil. Á
nýrri plötu þess fær maður hins
vegar á tilfmninguna að það sé
app bú (eins og blessuð bömin
hans Hemma myndu orða það).
Hljómsveitin virðist einfald-
lega hafa misst frumkraftinn
sem gerði hana aðlaðandi til að
byrja með. Lögin era flest léleg-
ar stælingar á fyrri smíðum,
textarnir út í hött (ná þvi tæpast
að vera fyndnir) og hljóðfæra-
leikurinn hefur að miklu leyti verið poppaður upp.
Undirritaður viðurkennir ákveðin vonbrigði vegna lofs sem hann gaf
fyrri plötu hljómsveitarinnar, enda hefði hún átt að vera betri miðað við
framþróun hljómsveita almennt. Fljótt á litið virðast Forsetamir vera
andsetnir öðrum forsetum (í seðlamynd). Það vill nefnilega oft gerast að
rokkhljómsveitir poppast upp til að þjóna útgáfufyrirtækjum sínum
sölulega. Einnig hefur alltof mikið verið lagt í upptökur á hrárri tónlist
sem þessari og hljómurinn því of fágaður (sem væri sjálfsagt gott ef Cel-
ine Dion ætti í hlut).
Ekkert eitt lag vakti athygli enda hafa þau ekki náð neinum veruleg-
um vinsældum þrátt fyrir itrekaðar tilraunir útvarpsmanna hérlendis
til að koma plötunni á framfæri. Undirritaður sér því sér þann kost
vænstan að mæla með fyrri plötu hljómsveitarinnar sem vekur að
minnsta kosti kátínu - en alls ekki þessari.
Guðjón Bergmann
*$t6nlist 19
Brad Roberts, söngvari Crash Test Dummies:
fer ótroðnar slóðir
„Þegar ég var
drengur og var að
missa bamatenn-
urnar hafði ég
miklar áhyggjur af
tönnunum í mér
og ég var stöðugt
að reyna að ná
þeim úr mér. Mér
tókst einu sinni að
losa mig við tvær
á einu kvöldi.
Mörgum árum
seinna var ég svo
að hugsa um hvað
þetta hafi verið
furðulegt; að einu
sinni hefði ég ver-
ið lítill pjakkur
með tennur sem
hrundu beinlínis
úr mér.“ Svona
lýsir Brad Roberts,
söngvari og höfuð-
paur hljómsveitar-
innar, hugmynd-
inni bak við
nýjasta smell
sveitarinnar sem
kallast. He Likes
to Feel It.
Qgeðfellt
myndband
Lagið fjallar
einmitt um ungan
dreng sem langar
endilega til þess að
láta draga úr sér
tennumar með öll-
um mögulegum að-
ferðum. Mynd-
bandið við lagið
sýnir tilraunir
hans við að rífa úr
sér tennurnar á
afar fjölbreyttan
hátt. Þar á meðal
reynir hann að
kippa þeim út með
flísatöng, binda
þær við hurðar-
húna eða við skottið á hundinum
sínum. Á sumum sjónvarpsstöðvum
vestanhafs er myndbandið einungis
sýnt á kvöldin og nóttinni enda
þykja sumar tilraunir drengsins í
myndbandinu við að losa sig við
tennur sínar frekar ógeðfelldar.
Crash Test Dummies hafa reynd-
ar aldrei fetað troðnar slóðir og er
það mikið til Brad Roberts að þakka
(eða kenna). Hann byrjaði að semja
lög þegar á táningsaldri en stofhaði
Crash Test Dummies árið 1990.
Áður var hann í mastersnámi í bók-
menntmn og heimspeki. Sveitin er
skipuö bróður Brads, bassaleikaran-
um Dan Roberts, trommaramun
Mitch Dorge, hljómborðsleikaran-
um Ellen Reid og hinum fjölhæfa
Benjamin Darvill sem leikur á hin
ýmsu hljóðfæri. Fyrsta plata hljóm-
sveitarinnar, sem kom út árið 1991,
The Ghosts That Taunt Me, seldist í
700 þúsund eintökum en Crash Test
Dummies slógu í gegn með laginu
Mmm, Mmm, Mmm af plötunni God
Shuffled his Feet. Vinsældir lagsins
voru helstu hvati þess að platan
seldist í 5,5 milljónum eintaka.
Á nýjustu plötu sveitarinnar, A
Worms Life, er fjallað um jafli ólika
hluti eins og hundalíf, samkeppni
manna í millum og hversu laga-
smíðar eru í raun erfiðar, svo að
eitthvað sé nefnt. „Sumt af þessu bý
ég bara til en sumar hugmyndir
koma í gegnum eitthvað sem ég hef
heyrt, séð í sjónvarpi, lesið um eða
lent í sjálfur. Þessir hlutir, sem
vekja athygli mína fyrir að vera
öðruvísi en það hversdagslega, þetta
hrærist svo saman í höfðinu á mér
og úr því verða hugmyndir að lög-
um,“ segir Brad Roberts.
Samantekt: JHÞ