Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.1998, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 1998
Spurningin
Heföir þú viljaö aö Keikó
færi til Eskifjarðar eöa
Vestmannaeyja?
Einar Ármann Sigurjónsson, 13
ára: Til Eskifjarðar.
Fannar Óli Ólafsson, 8 ára, að
verða 9: Til Eskifjarðar.
Eggert Ellertsson, 13 ára: Til
Vestmannaeyja.
Sigríður Theódóra Pétursdóttir,
13 ára: Til Eskifjarðar.
Sigrún Jónsdóttir, 13 ára: Bara til
Eskifjarðar.
Ámundi Ámundason, auglýsinga-
stjóri á Degi: Til Eskifjarðar.
Lesendur
Lágmarkslaun og
lágmarksframfærsla
H.E.R. skrifar:
Ég tel brýna þörf á að sýna þær
tölur sem snúa að fólki sem rétt
skrimtir í þessu svokallaða velferð-
arþjóðfélagi okkar. - Ég hef oft
hugsað um hvort reiknað sé með
því að almenningur á íslandi sé
óheiðarlegur. Svo lítur a.m.k. út fyr-
ir þegar maður heyrir hver lág-
marksframfærslan er. Fyrir hjón
96.473 krónur. En við höfum frétt
frá öðrum að eitthvað það sé til sem
heitir lágmarksframfærsla og við
ættum rétt á því að fá þá upphæð
frá Félagsmálastofnun.
Við hjónin erum bæði öryrkjar og
jafnframt löghlýðnir ríkisborgarar.
Við gengum í hjónaband á siðasta
ári en við það misstum við allar upp-
bætur. Það sama hefði gerst við það
að láta skrá okkur í sambúð. Fyrir
giftingu höfðum við sem sé um 118
þús. kr. á mánuði en eftir giftingu
féllum við niður fyrir lágmarksfram-
færsluna, í 89 þús. krónur. Það mun-
ar mikið um 7.473 krónur.
Ég horfl á brauðverðið hækka,
mjólkurverðið hækka o.s.frv. Þetta
hefði verið nógu erfitt þótt þessar
rúmlega 20 þús. kr. hefðu ekki ver-
ið teknar af okkur. Við þurfum að
borga reikninga eins og allir aðrir.
Við gætum farið að vinna í kannski
tvo tíma á dag og orðið veikari, séð
krónu koma á móti krónu sem fer.
Það sjá allir hvert rugl slíkt er.
Mér líður eins og annars flokks
manneskju. Ég sé matarverðið
hækka svo mikið vegna verðbólgu
Matarverðið hækkar og hækkar og brátt dugar ekki einu sinni að fara í Bón-
us, segir bréfritari m.a.
að það dugi ekki einu sinni að fara í
Bónus. Örorku- og lífeyrisgreiðslur
voru í kjarasamningum (’96-’97)
slitnar úr samhengi við almenna
launavísitölu. Þá áttum við öryrkjar
að þakka fyrir 3-4% hækkun á upp-
bótina. En hvaða uppbót? Áttum við
frekar að halda uppbótinni og vera
óheiðarleg? Eða er okkar elskulega
ríkisstjórn að segja okkur öryrkjum
að við ættum ekki að „para okkur“?
Hvorki ég né maður minn báðum
um að verða öryrkjar og ég vonast til
þess að í framtíðinni verði ég hæf til
að verða nýtur þjóðfélagsþegn. - En
svona getur þetta einfaldlega ekki
gengið lengur í siðvæddu þjóðfélagi
eins og við teljum okkur búa í.
Hringl með gildistíma
greiðslukorta
Einar Björnsson hringdi:
Það hefur tíðkast að greiðslu-
kortatímabil, þ.e. gildistimi hvers
mánaðar, hafi verið breytileg. Sum-
ar verslanir hafa auglýst: Nýtt
greiðslukortatímbil hefst í dag. Hef-
ur það gjarnan náð allt til fram til
12. viðkomandi mánaðar. Allir sem
nota greiðslukort Visa vita að 17.
dagur mánaðarins er hinn viður-
kenndi „siðasti útektardagur" hvers
mánaðar.
Stundum kemur það sér vel fyrir
marga að geta byrjað nýtt kortatíma-
bil fyrr en 17. dag mánaðarins. Fer
það líklega eftir eyðslu og er ein-
staklingsbundið. - Nú ber svo við að
í júnímánuði er haldið fast við hið
reglulega tímabil og hefst nýtt út-
tektartímabil Visa þvi ekki fyrr en
þann 18. þ.m. Nú hefði hins vegar
komið sér vel, ef það kemur sér vel
yfirleitt, að hefja hefði mátt nýtt
kortatímabil þann 16. júní. En, ónei,
nú er ekki hringlað með hlutina.
Mér er tjáð af verslunarstjóra
eins stórmarkaðarins að allt þetta
sé ákveðið af Kaupmannasamtökun-
um og kortafyrirtækjunum í
sameiningu. Svarið hjá Visa er að
allt þetta hringl hafi byrjað með
ásókn verslana í að flýta kortatímil-
inu. Því væri komin eins konar
regla á annars óreglulegt gildistima-
bil og núna gildi t.d. úttektartima-
bilið til 18. júní. Fáir skilja því kerf-
ið í dag en alltaf skal það vera til
óhagræðis fyrir viðskiptavin versl-
ananna.
Sakamál á íslandi fýrr og nú
Skarph. Einarsson skrifar:
Þegar litið er til baka og stærstu
sakamál á íslandi eru rifjuð upp þá
ber hæst þrjú mál. í fyrsta lagi Sjö-
undármálin, þá mál Natans Ketils-
sonar og síðast Geirfinnsmálið. Ég
ætla ekki að fjalla um mál Natans
Ketilssonar hér. I Sjöundármálum
réttaði og dæmdi Guðmundur Sche-
ving sýslumaður í Barðastrandar-
sýslu (1806 -1812). Það mál gerði
Gunnar Gunnarsson ódauðlegt í
Svartfugli- Þetta voru mál fyrri
tíma og vöktu mikla athygli.
Geirfinnsmálið er stærsta saka-
mál síðari tíma á íslandi. Það mál
virðist ekki hafa fengið réttláta
meðferð og virðist einnig hafa
JMSIM þjónusta
allan sólarhringinn
- eða hringið í síma
S50 5000
itíllli kl. 14 og 16
Geirfinnsmálið viröist hafa veriö eyöilagt strax á frumstigi rannsóknar, seg-
ir Skarphéöinn m.a. í bréfinu. - Dæmt í Geirfinnsmálinu.
stjómast af fáfræði, vankunnáttu og
pólitískum öfgum. Ég held að málið
hafi verið flækt og eyðilagt strax á
frumstigi rannsóknar sem fram fór
í Keflavík.
Ef leitað hefði verið strax til er-
lendra sérfræðinga sem vanir eru
svona málum, t.d. í Bretlandi eða á
Norðurlöndunum, hetði mátt leysa
það mál og forða fjölda fólks frá
leiðindum og röngum sakargiftum.
Og lögreglunni frá ævarandi
skömm.
Sannleikurinn kemur hins vegar
alltaf í ljós, fyrr eða síðar. Hann er
líka sagna bestur.
DV
Sjónvarpið til
óþurftar
Guðm. Sigurjónsson hringdi:
Ég tel að fullyrða megi að aðeins
fáir landsmenn greiddu afnota-
gjald af ríkissjónvarpinu mættu
þeir ráða og væru lausir við nauð-
ungaráskriftina. Sjónvarpiö er til
óþurftar á meðan það þrengir
kosti þeirra sem vildu horfa á aðra
sjónvarpsstöð. Það hafa ekki allir
efni á því að greiða fyrir nema
eina sjónvarpsstöð. Óánægja með
Sjónvarpið er orðin almenn. Það
sér maður m.a. á því að þetta er til
umræðu á Netmiðlunum. Sá ég t.d.
innlegg um þetta hjá Net-Þjóövilj-
anum sem margir fletta upp á sér
til fróðleiks og ánægju. Þar voru
m.a. skilaboð til menntamálaráð-
herra um að auka ekki enn kostn-
að báknsins með flutningi Sjón-
varpsins í Efstaleitið. Arðbærara
væri að leggja báknið niður. Flest-
ir eru áreiðanlega sammála.
Dæmalaust
dómgreindar-
leysi
Árni Árnason hringdi:
Manni verður hugsað til fyrri
áratuga þegar það þótti jafngilda
útskúfun að verða uppvís að svik-
um í fjármálum. Jafnvel gjaldþrot
gat eyðilagt orðsporið og erfitt að
ganga uppréttur eftir. Nú er öldin
önnur. Gjaldþrot eru léttvæg fund-
in, og svik og prettir eru vart litin
hornauga. Dæmalaust er og dóm-
greindarleysi þessara bankastjórn-
enda sem liggja undir ámæli um
fjársvik. Eða svokallaðra „bisness-
manna“ sem bjóöa bankastjórum í
laxveiði vegna aðstoðar við að
koma upp t.d. veiðikofa við ein-
hverja ána. Þetta eru dæmigerðir
gapuxar.
Fyllum landið
af fólki
Katrín skrifar:
í ijósi hörmunga flóttafólks, sem
er vegalaust í austanverðum Evr-
ópulöndum, ættum við íslendingar
að aðstoða með því að bjóða því
landvistarleyfi hér. Hér er nóg
pláss og skortur á fólki og blóðbl-
öndun. Hvoru tveggja munum við
finna verulega fyrir innan ekki
langs tíma. Á meðan viö getum að-
stoðað fólk sem býr við ógn í Evr-
ópulöndum eigum við að sýna það
í verki. Síðar kann að koma að því
að verða að taka á móti flóttafólki
sem er lengra að komið. Þaö hent-
ar okkur síður. Fyllum landið af
fólki á meðan við höfum gott tæki-
færi til aðstoðar. Við þurfum á því
að halda.
Bæjarstjóri
vill sitja
Þorlákur hringdi:
Bæjarstjóri einn á Suðurnesjum
vill sitja áfram í sinum stól þrátt
fyrir að hann fmni þrýsting um að
mál sé komið að hætta eftir 16 ára
starf sem slíkur. Fái hann ekki aö
sitja segist hann ekki sætta sig við
neina „sárabót". Líklega starfs-
lokalaun í einhverju formi. Ein-
kennilegt er að ávallt skuli verða
eftirmál er opinberir starfsmenn
hætta störfum. Frægt er að stjórn-
sýslan hefur orðið að sitja uppi
með gamlingja og eftirlaunaþega
sem skaffa hefur þurft verkefni
svo að ekki fari allt í bál og brand.
Hið opinbera skal alltaf blæða.
Hvalfjaröar-
göngin
Þ.S.Ó. hringdi:
Ég undrast aö lesa um að ekki
sé rúm fyrir hjólreiðamenn í Hval-
ijarðargöngum, svo og að vegna
mengunar þar þyldu þeir varla við
þær mínútur sem tæki að hjóla í
gegn. Enn fremur hugnast mér
ekki orðrómur rnn að jarðskjálfti
kunni að hafa valdiö skemmdum í
göngunum. Vil ég hreinlega að
ábyrgir aðilar lýsi yflr að hér sé
um sögusagnir og uppspuna að
ræða, sé það tilfellið.