Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2000, Blaðsíða 30

30
LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2000
Helgarblað
immmmnm*
Ekkillinn var haldinn sjúklegu hatri:
Hugðist
myrða lækni
konu sinnar
Hinn þrekni maður reisti sig með
erfiðismunum frá sakamanna-
bekknum og rétti prófessornum
höndina: „Ég iðrast þess sárlega að
hafa skotið á yður. Þér verðið að
trúa mér og ég biðst margfaldlega
afsökunar. Ég vona að þér náið
fullri heilsu á ný.“
Prófessorinn, Karl Bremer dr.
med., tók í hönd ellilífeyrisþegans
Heinz Möllers og þrýsti hana hjart-
anlega:
„Ég trúi yður og tek við afsökun-
arbeiðni yðar. Ég vil gjarnan hjálpa
svo að þér náið yður eftir missi
konu yðar.“
Þetta var óvenjulegt atvik í
óvenjulegum réttarhöldum. Sviðið
var dómsalur í landsréttinum í
Bochum í Þýskalandi.
Kviðdómendur áttu að dæma í
máli 69 ára gamals ellilífeyrisþega
sem var ákærður fyrir morðtilraun
á lækni sem tókst ekki að lækna
konu hans af krabbameini.
Kynntust á unglingsaldri
Hjónaband Heinz Möllers, sem
var vélvirki, og konu hans Sigrid
varði alla ævina. Að minnsta kosti
alla ævi Sigrid. Hún var 64 ára þeg-
ar hún lést af völdum krabbameins.
Heinz Möller jafnaði sig aldrei eftir
missinn. Þau höfðu þekkst frá þvi
að þau voru unglingar. Hann var 19
ára en Sigrid aðeins 15 ára þegar
þau kysstust í fyrsta sinn. Frá
þeirri stundu héldu þau saman.
Hann varð vélvirki og hún fékk
starf á skrifstofu. Fimm árum
seinna var haldið brúðkaup. Þrem-
ur árum eftir brúðkaupið fæddist
einkabam hjónanna, dóttirin Ulri-
ke.
Árið 1990 fór Heinz Möller á eftir-
laun fyrir tímann. Hjónin liföu góðu
Sigrid Möller
Hún var aöeins 15 ára þegar hún
kynntist stóru ástinni í lífi sínu.
tíma tók hann að sér heimilisstörf-
in. Sigrid starfaði áfram sem skrif-
stofustúlka á sjúkrahúsi bæjarins.
Heinz Möller gerði innkaupin, eld-
aði matinn og hélt öllu hreinu og
flnu í íbúðinni. Hjónin voru spar-
söm og þess vegna höfðu þau ráð á
að eiga lítinn bíl. Einu sinni á ári
gátu þau leyft sér að fara i sumarfrí
til Spánar.
Dapurleg tíðindi
í október 1992 skall ógæfan yfir
þau eins og elding af himni ofan.
Morgun einn, þegar Sigrid var á
snyrtingunni, tók hún eftir litlum
hnút á hálsinum. Hún leitaði þegar
í stað til heimilislæknis þeirra
hjóna. Hann brást einnig skjótt við
og lét leggja Sigrid inn á sjúkrahús.
Fjölskyldan fékk þau dapurlegu tíð-
mein. Hún lá á sjúkrahúsinu í þrjár
vikur þar sem hún gekkst undir
lvfjameðferð gegn eitlakrabbameini.
Á þessum erfiðu stundum sýndi
Heinz Möller að honum hafði verið
alvara þegar hann svaraði játandi
orðunum „þangað til dauðinn skil-
ur ykkur að“ við brúðkaup þeirra
fyrir 41 ári. Hann vék ekki frá
sjúkrabeði konu sinnar. Hann fórn-
aði sér fyrir hana. Hann hugsaði
um hana nætur og daga. Hann eld-
aði matinn handa henni og blandaði
ávaxta- og jurtadrykkina sem áttu
að bæta heilsu hennar. Hann fór
með konu sína i sund. Heinz Möller
fór einnig með konu sina til hvers
krabbameinssérfræðingsins á fætur
öðrum. Hann sætti sig ekki við að
konan hans fengi bara meðferð á
sjúkrahúsinu í heimabænum.
Rétti sérfræðingurinn
Loksins fann hann sérfræðing
allra sérfræðinga: Karl Bremer dr.
med. og prófessor í Bochum. Heinz
Möller var viss um að hafa fundið
þann rétta því læknirinn fyrirskip-
aði strax 120 klukkustunda lyfja-
meðferð. Þegar Sigrid Mölier var
send heim viku seinna sagði
krabbameinssérfræðingurinn við
Mölier: „Kúrinn hefur virkað vel á
konuna yðar. Hún mun ekki þjást
meira.“
Heinz Möller var á allt annarri
skoðun. Konan hans lá nefnilega
sljó í rúminu. Hann gat varla talað
við hana því að hún átti erfitt með
að gera sig skiljanlega. Viku seinna
var ástand hennar orðið enn verra
því líkami hennar kipptist allur til.
„Þetta var eins og hjá spastískum
rnanni," minntist Möller.
Hann var viti sínu fjær af
hræðslu við að missa konuna sína
og hringdi á næturlækni. Nætur-
læknirinn gaf Sigrid tvær róandi
sprautur. Möller var ekki ánægður
og krafðist þess að Sigrid yrði lögð
inn á sjúkrahús en það vildi nætur-
læknirinn ekki. Möller hringdi þá í
heimilislækni þeirra sem lét leggja
Sigrid inn. Á sjúkrahúsinu vissu
menn ekki hvað þeir áttu að gera
vegna krampans í Sigrid sem staf-
aði af heilaæxli. Það var öll von úti
og Sigrid var útskrifuð svo hún gæti
dáið heima. Heinz lofaöi henni að
hann skyldi ekki láta flytja hana á
sjúkrahús aftur. En hún grét samt.
Hún var svo hrædd um að hún yrði
lögð inn aftur.
Það var erfiður tími framundan
hjá Heinz. Konan hans krafðist jafn
mikillar umönnunar og lítið barn
og eftir nokkra mánuði var hann að
niðurlotum kominn, bæði andlega
og líkamlega. Hann neyddist til að
láta leggja hana inn á ný. Hann
dvaldi hjá henni nætur og daga.
Hann var hjá henni þegar hún
skildi við.
Sjúklegt hatur
Eftir andiát konu sinnar og jarð-
arför dvaldi Heinz Möller löngum
stundum í kirkjugarðinum. Tvisvar
á dag fór hann að leiði hennar og
skipti um blóm í hvert sinn. Hann
fægði legsteininn svo að marmarinn
gljáði. Hann talaði við látna konu
sína. Heima hjá sér rifjaði hann upp
ferðalög þeirra og skoðaði myndir
lifi. Nú þegar Möller hafði nægan indi að Sigrid væri með krabba-
Sérfræðingurinn
Karl Bremer prófessor, til vinstri, meö lögmanninum sínum.
Ekklllinn
Heinz Möller var óhuggandi eftir lát eiginkonu sinnar.
„Hann tók að safna
greinum um læknamis-
tök. Hann var viss um
að læknarnir höfðu
sent konu hans í dauö-
ann. Og að einn þeirra
bæri meiri ábyrgð en
hinir."
með tárin i augunum. Hann tók
ekki eftir því að ástand hans var að
verða sjúklegt. Hann var fullur ör-
væntingar en hann fylltist einnig
hatri.
Hann hataði einkum læknana
sem að hans mati höfðu látið Sigrid
gangast undir ranga meðferð. Hann
tók að safna greinum um læknamis-
tök. Hann var viss um að læknarn-
ir hefðu sent konu hans í dauðann.
Og að einn þeirra bæri meiri ábyrgð
en hinir: Karl Bremer prófessor sem
hafði fyrirskipað lyfjameðferðina.
Heinz Möller ímyndaði sér að lyfja-
meðferðin hefði valdið dauða konu
hans. Hann keypti sér byssu á svört-
um markaði.
Skaut lækninn
Þann 3. mars 1999 tók hann bil á
leigu því að hann vildi ekki sjást á
sínum eigin bíl. Hann ók að lækna-
stofu Bremers prófessors. Klukkan
var átta að kvöldi en BMW-bifreið
læknisins var fyrir utan stofuna.
Möller lagði bifreið sinni við hlið
bifreiðar læknisins og skrúfaði nið-
ur rúðuna. Þegar læknirinn leitaði
að bíllyklinum i vösum sinum
skaut Heinz Möller hann tvisvar.
Skotin hæfðu lækninn í bakið.
Læknirinn hné niður en honum
tókst að ná númerinu á bíl Möliers.
Honum tókst einnig að skriða inn á
læknastofuna þar sem hann hvísl-
aði bíinúmerið að þeim sem komu
honum til aðstoðar. Það var því auð-
velt fyrir lögregluna að ná þeim sem
skaut á lækninn.
Karl Bremer sveif á milli heims
og helju í tvær vikur.
Kviðdómendur í Bochum dæmdu
Heinz Möller í þriggja ára og niu
mánaða fangelsi. Var það sjö mán-
uðum styttri refsing en ákæruvald-
ið hafði farið fram á.
Reyndar þurfti Heinz Mölier ekki
að dvelja í fangelsinu á daginn.
Hann varð hins vegar að mæta í
fangelsið á hverju kvöldi þar sem
hann var læstur inni í fangaklefa.
Gamli vélvirkinn hélt heimilinu
snyrtilegu eins og áður en mestum
tíma sínum varði hann í kirkjugarð-
inum við leiöi eiginkonu sinnar.
Eitt kvöldið mætti Heinz Möller
ekki í fangelsið. Morguninn eftir
hófst leit að honum. Lögreglumanni
nokkrum hugkvæmdist að aka fram
hjá kirkjugarðinum. Þar sat Möller
á bekk sem hann hafði dregið að
leiði konu sinnar. Á stígnum við
bekkinn var byssa. Heinz Möller
hafði skotið sig í hjartað.
Leit að morðingja
Franz Karkut hætti ekki fyrr en hann haföi fundið
morðingja dóttur sinnar.