Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2000, Blaðsíða 30

34
Tilvera
FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 2000
r>v
Nafn: Eva Sólan.
Aldur: 27 ára.
Starf: sminka og þula.
Klukkan er 11 að morgni. Hvar
ertu og hvað ertu að fara að
gera?
„Ég er stödd í Háskólabíói við
UDDtökur oa síðan
leiðin upp í sjónvarp i kvöld.“
í hvaða flík klæddirðu þig
fyrst í morgun?
„Nærfötin, eins og venjulega."
Kanntu á skrúflykil og borvél?
„Ég kann á flest verkfæri nema
kannski loftpressu. Ég hef ekki
prófað slíkt verkfæri.“
Það eru fimm mínútur í
heimsendi. í hvern myndirðu
hringja?
„Ég myndi hringja í kærastann ef
ég væri ekki með honum.“
Þú verður að eyða 100 milljón-
um í dag - hvað myndirðu
kaupa?
„Ætli ég myndi ekki byrja á að
kaupa mér hús, bíl og bát. Síðan
myndi ég kaupa sumarhús í útlönd-
um og nota svo afganginn til að
styrkja dýravemdunarfélög og bág-
stadda.“
Þú verður að yfirgefa
landið á stundinni.
Hvert færirðu?
„Ég held ég
myndi fara til
Bali. Ég veit að það er
fallegt land.“
Hver er undarlegasta flíkin í
fataskápnum þínum?
„Það er kjóll og jakki frá 1960 sem
ég keypti í Kolaportinu fyrir löngu.
Þetta eru röndótt föt og alveg ótrú-
lega ljót. Þau eru svo ljót að ég
stóðst ekki mátið og keypti þau. Ég
hef aldrei sýnt mig i þeim og efast
reyndar um að ég eigi eftir að láta
verða af því.“
Hvaða dreymdi þig i nótt?
„Það er eiginlega svo ósmekklegt
aö ég get varla sagt frá því. Mig
dreymdi að
ég væri í
matarboði
með Bar-
böru
Streisand og
ég ældi yflr
hana. Ég
skil bara
ekki af
hverju ég
gerði það.“
í vor hefur sést til fólks á ýmsum aldri á ferö um borgina
á línuskautum:
Líða um á
línuskautum
Rennir sér daglega á línuskautum:
Ekki búinn aö læra að stoppa
- segir Guðfinnur Halldórsson
„Ég er frægasti línuskautamaður
á íslandi, miðað við þyngd og ald-
ur,“ sagði Guðfinnur Halldórsson
bilasali af hógværð sinni þegar
blaðamaður innti hann eftir kynn-
um hans af íþróttinni. Hann segist
skella sér á skautana á hverjum
degi á sumrin, minnst klukkutíma í
dag. „Þetta kom þó ekki til af góðu,“
segir Guðfinnur, „Ég var staddur á
skíðasvæði í austurísku Ölpunum
fyrir nokkrum árum að sumarlagi.
Ég vildi ganga um staðinn en var
því miður ekki í nógu góðum skóm
og gat því ekkert gengið. Þess í stað
ákvað ég að fá mér línuskauta til að
komast ferða minna.“ Að sögn Guð-
finns gengu þessi fyrstu kynni hans
af íþróttinni ekki áfallalaust fyrir
sig: „Ég skildi við þijá eða fjóra
staura skakka eftir að ég lenti í
faðmlögum við þá. En það var nú
vegna þess að ég kunni ekki að
stoppa. Ég er reyndar ekki alveg bú-
inn að læra það enn þá enda er orð-
ið varla til í mínum orðaforða. Ég
kýs frekar að æða stöðugt áfram.“
Einföld og góð íþrótt
„Það sem ég fæ út úr þessu er
fyrst og fremst rosaleg spenna, til
dæmis þegar maður rennir sér nið-
ur Laugaveginn, aö vita hvort mað-
ur verður keyrður niður eða ekki,“
segir Guðfinnur. „Svo er þetta líka
sérstaklega góð hreyftng sem reynir
á allan líkamann." Guðfinnur mæl-
ir með íþróttinni fyrir alla enda sé
hún einfold og góð: „Það sem skipt-
ir mestu máli er að vera á góðum
skautum, með hlífar og renna sér á
stígum þar sem er gras til beggja
hliða svo maður geti hlaupið út ef
manni gengur illa að fóta sig.“
Guðfinnur segir aðstöðu fyrir
línuskautafólk til fyrirmyndar í
Reykjavík: „Það er ekki til betri að-
staða fyrir línuskauta en þessir mal-
bikuðu göngustigar sem liggja um
borgina. Það sem fer helst illa með
okkur eru gamlar og sprungnar
gangstéttir eins og þær sem má
finna í eldri hverfum."
Guðfmnur segir línuskautafólki
hafa fiölgað mikið á síðastliðnum
tveimur árum en þó viti hann ekki
um marga á sínu reki sem stundi
íþróttina: „Ætli jafnaldrar mínir
sæki ekki mest í þá gamalmennaí-
þrótt sem nefnist golf. Það er nú
einu sinni svo að fyrstu ellimerki
manna eru þau að fyrst gleyma þeir
að renna upp buxnaklaufinni, síðan
gleyma þeir að renna henni niður,
sem er sýnu verra, og loks fara þeir
að spila golf. Ég er kominn með
fyrsta einkennið en sem betur fer
ekki hin tvö. Það er engin spenna
við golfið. Á línuskautum fær mað-
ur hins vegar gífurlegt adrenalín-
flæði um allan líkamann.“
-EÖJ
Þegar vorar
breytist ásýnd
borgarinnar. Fólk
skríður út úr hús-
um og bílum og
verður sýnilegt á
götum borgarinn-
ar og göngustíg-
um. Sumir ferð-
ast gangandi, aðr-
ir á hjóli og línu-
skautar, sem ekki
hafa mikið sést á
undanfomum
árum, eru að
verða nokkuð
algengir á ný.
Á göngu-
stígnum við
Ægisíðu má sjá
fólk á línuskaut-
um i fylgd ungra
Inga Valdimarsdóttir:
Leikkona á
línuskautum
DV-MYND E.OL.
Bílasali á línuskautum
Guðfinnur er kominn á besta aldur
en það aftrar honum ekki frá því að
renna sér á línuskautum daglega.
barna
- rennir sér á skautum í góðra vina hópi
á reiðhjól-
um, fólk
sem viðrar
hunda sína og svo for-
eldra og börn, öll á línu-
skautum. DV tók nokkra tali sem
stunda línuskauta reglulega.
DV-MYND E.ÓL.
Inga Valdimarsdóttir leikkona á línuskautum
Inga segist stunda skautana fyrst og fremst sér til
skemmtunar
Inga Valdimarsdóttir leikkona er
ein fiölmargra íslendinga sem feng-
ið hefur línuskautabakteriuna. „Ég
keypti skautana þegar ég var á
þriðja ári í Leiklistarskólanum árið
1996 og hef átt þá síðan og nota mik-
ið,“ sagði Inga í samtali við DV.
Hún segist skella sér á línuskautana
að meðaltali um þrisvar til fiórum
sinnum í viku á sumrin en geri af
skiljanlegum ástæðum ekki mikið
af þessu á veturna. „Það sem maður
fær út úr þessu er náttúrlega mjög
mikil líkamsrækt
og útivist," sagði
Inga. Hún sagðist
að öðru leyti ekki
vera ýkja hrifin
af líkamsrækt:
„Eftir að ég hætti
í fimleikum þegar
ég var 15 ára hef
ég ekki stundað
neinar íþróttir
nema línuskautana. Ég reyndi einu
sinni að vera í líkamsrækt en gafst
fljótlega upp á henni þar sem mér
þótti hún svo rosalega leiðinleg."
Líka fyrir fullorðna
Inga gefur litið fyrir það viðhorf
að línuskautar séu fyrst og fremst
fyrir börn og unglinga: „Það er fullt
af fullorðnu fólki á þessu ekki síður
en krakkar. Maður hefur séð allt
upp í fertugt, jafnvel fimmtugt á
skautum." Sjálf kveðst hún hafa
kynnst línuskautunum þegar hún
dvaldi erlendis og þar séu viðhorf
til íþróttarinnar önnur en hér: „I út-
löndum er fólk á öllum aldri á línu-
skautum. Þar eru þeir jafnvel notað-
ir sem farartæki en ekki aðeins
tómstundagaman." Sjálf segist Inga
fyrst og fremst stunda skautana sér
til skemmtunar en þó hafi hún farið
nokkrum sinnum á þeim í vinnuna.
Hún segir að aðstaða fyrir línu-
skautafólk sé yfirleitt ágæt í Reykja-
vik en sjálf kýs hún helst að renna
sér á Ægisíðunni: „Það er mjög fínt
að vera þar enda er malbikið slétt
og fellt. Það er líka mjög gott svæði
í kringum Tjömina og við sjávarsíð-
una hafnarmegin.“
„Mér finnst þetta bara mjög
skemmtilegt," sagði Inga þegar hún
var spurð af hverju hún hefði valið
línuskautana, og bætti við að félags-
legi þátturinn skipti miklu máli í
þessu sambandi: „Við erum stór
vinahópur sem er í þessu og við
erum búin að skipuleggja ýmsar
ferðir saman en því miður hefur
ekki enn orðið úr. Við stefnum þó
að því að hittast reglulega í sumar
þegar veður leyfir." Að sögn Ingu er
hópurinn nokkuð stór og sam-
anstendur einkum af fólki úr leik-
arastétt: „Halldóra Geirharðsdóttir
er með okkur í þessu, Björn Ingi
Hilmarsson, Margrét Ragnarsdóttir,
Jolli og Hrafn Friðbjörnsson, svo
nokkrir séu nefndir. Svo ætlar
Steinunn Ólína líka að fá sér skauta
svo að hún geti verið með okkur 1
sumar." -EÖJ