Dagblaðið Vísir - DV - 17.11.2001, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 2001
Helgarblað
DV
eru komin á alla
útsölustaði
Mokveiði
Jón Grímsson á eigin frystitogara meö risahal á Alaskamiöum.
að engir skæruliðar voru á ferð og
hann reis á fætur. Þó atburðurinn
væri spaugilegur þá kenndi þetta okk-
ur jafnframt að engin trygging var fyr-
ir því að hermenn kæmu okkur til
hjálpar. Ég svaf því enn rólegri á þak-
inu eftir þetta.
Lífið á samyrkjubúinu var hinn full-
komni kommúnismi í framkvæmd.
Allt var í sameign þeirra nokkur
hundruð einstaklinga sem þar bjuggu.
Fjölskyldur borðuðu í mötuneytum og
bömin voru á dagheimili. Fullkominn
jöfnuður rikti.
Flæktur í Geirfinnsmálið
í þessari ferð fékk ég nóg af lifmu á
samyrkjubúinu sem þó skildi eftir sig
fjölda minninga. Þetta var fyrir þann
tíma að íslendingar flykktust til sólar-
landa og flestra heimshoma og því
talsvert ævintýri á þeim tíma. Eftir
nokkurra mánaða dvöl hélt ég heim
aftur og hafði engin áform um að snúa
aftur til ísraels.
í millibilsástandi starfaði ég sem bíl-
stjóri við virkjunarframkvæmdir við
Sigöldu. Þetta var um nokkurra mán-
aða skeið árið 1974 en ég lenti þá í
rannsókn sem tengdist einu dular-
fyllsta sakamáli siðustu aldar, Geir-
finnsmálinu, sem enn er óráðin gáta.
Eitt sinn sendi verkstjórinn mig til
Reykjavíkur að sækja starfsmann sem
lent hafði í solli borgarinnar. Mitt hlut-
verk var að koma manninum upp í
Sigöldu á ný.
Ferðin til Reykjavíkur gekk vel og
ég fann manninn þar sem hann dvaldi
hjá vinafólki. Bifreið sem hann átti
hafði orðið eftir í Keflavík og ég tók að
. mér að fara suður eftir og frnna bílinn.
í Keflavík villtist ég og þurfti að
spyrja tii vegar. Ég fór því inn í Hafn-
arbúðina og spurði afgreiðslustúlkuna
til vegar en hringdi síðan.
Þessi atburður átti eftir að vefja upp
Kúrekar á sjó
Jón ásamt bandarískum skipsfélögum. Róiö var frá San Francisco.
á sig því þetta sama kvöld týndist Geir-
fmnur Einarsson. Nokkru eftir að ég
kom aftur upp í Sigöldu kallaði verk-
stjórinn á mig og sagði undrandi að
lögreglan vildi hafa tal af mér. Ég var
jafnhissa enda vissi ég ekki til þess að
eiga neitt vantalað við laganna verði.
Þá kom á daginn að þeir vildu vita
hvað ég hefði verið að gera í Keflavík
umrætt kvöld. Þeir spurðu mig í þaula
um erindi mitt og hvemig ég hefði ver-
ið klæddur. Ég svaraði greiðlega og
lýsti því að ég hefði verið i brúnum
leðurjakka. Yfirheyrslan tók nokkum
tima enda þurfti ég að svara alls kyns
spumingum sem vora misviturlegar.
Fleiri yfirheyrslur
Nokkur tími leið áður en ég heyrði
meira af málinu. Ég var í frii í Reykja-
vík þegar Njörður Snæhólm yfirrann-
sóknarlögreglumaður hafði uppi á mér
og spurði hvort við gætum hist. Ég
samþykkti það og meðal þess sem hon-
um lá á hjarta var að hann vildi að ég
færi í leðurjakkann sem ég var í ör-
lagakvöldið. Ég gerði það en hann var
óánægður með litinn á jakkanum. Þá
spurði hann hvort ég gæti bent á lík-
lega banamenn horfna mannsins.
Hann hafði haft af því spumir að Geir-
finnur hefði átt kunningja í Búrfells-
virkjun. Þess vegna fannst honum
hugsanlegt að einhver í Sigöldu væri
viðriðinn málið.
Síðan tók hann upp lista með nöfn-
um vinnufélaga minna og bað mig að
frnna líklega sökudólga. Ég renndi aug-
unum yfir listann og merkti síðan við
tvo menn sem voru einstaklega leiðin-
legir að mínu mati. Þetta var í síðasta
sinn sem ég var yfirheyrður vegna
Geirfmnsmálsins en mér hefur oft síð-
ar verið hugsað til þess að lýsing
stúikunnar í Hafnarbúðinni á mannin-
um grunsamlega, sem kom um kvöldið
og spurði til vegar, passaði alveg við
mig. En ég var einfaldlega rammvilltur
og ekki á þeim buxunum að fremja
nein glæpaverk.
Aðrar sögupersónur bókarinnar era
Bjami Tryggvason, geimfari á Flórída,
Halifriður Guðbrandsdóttir Schneider
í Washington D.C. og hjónin Hibnar og
Kristin Skagfield á Flórída. Nýja bóka-
félagiö gefur Ameríska drauminn út.
einfaldlega of stór fyrir okkur.
Þegar til Grikklands kom seldum
við Hjalti bílinn og ætluðum að kaupa
bát til að komast á yfir til ísraels. Við
dvöldum á eyju meðan æskilegs far-
kosts var leitað. í fjöru þar rak ég aug-
un í trilluhom sem okkur þótti líklegt
að hentaði til fararinnar.
Við gáfum okkur góðan tíma og
leigðum herbergi af gamalli konu fyrir
nokkrar krónur á dag. Þama áttum
við skemmtilegan tíma. Ég var með
köfunarbúnað með mér og notaði hann
mikið. Á milli þess að við flatmöguð-
um á ströndinni og köfuðum lifðmn
við hóglífi þar sem ekkert var til spar-
að í mat og drykk.
Kommúnismi á samyrkjubúi
Ég hafði þá reglu að skrifa reglulega
heim og segja tíðindi af ferðalagi okk-
ar. Eitt kvöldið var ég hýr af víni og
settist niður til að skrifa heim. Ég
sagði pabba að við hefðum fundið bát
sem sennilega hentaði einstaklega vel
til siglingarinnar til Israels. Bréfið var
póstlagt og ekki leið langur tími þar til
harkaleg viðbrögð bárast frá íslandi.
Hraðbréf barst frá pabba og þegar ég
opnaði það blasti við mér þvílikur
fiöldi sterkra lýsingarorða að ég man
ekki eftir öðru eins safiii á einum stað.
Við voram fáráðlingar og vitleysingar
að ætla okkur að sigla triflunni tii fsra-
els. í bréfinu tilkynnti hann mér að
hann og Þórður Júlíusson, faðir Hjalta,
hefðu hist á skyndifundi vegna máls-
ins. Þar hefði verið ákveðið að ef ekki
tækist að koma vitinu fyrir okkur og
fá okkur ofan af þessu ragli þá kæmi
annar hvor þeirra suður tU Grikk-
lands til að grípa í taumana.
Okkur leist ekki á blikuna og ég
sendi skeyti um hæl þar sem því var
afdráttarlaust lýst að við værum hætt-
ir við áform okkar um bátsferð.
„Förum með skipi, stóra, stóra
skipi,“ var textinn.
Eigi að síður óttuðumst við að
skeytið bærist ekki tímanlega og
gömlu mennirnir hefðu þegar lagt af
stað til að grípa inn í málin. Daglega
kom ferja út í eyjuna og næstu dagana
voram við Hjalti mættir til að gæta að
mannaferðum. Felmtri slegnir fylgd-
umst við með þeim sem stigu á land og
óttuðumst mest af öllu að annar hvor
karlinn dúkkaði upp.
Nokkrum dögum síðar var einsýnt
um að þeir kæmu ekki og fargi var af
okkur létt. Við tókum þegar að svipast
um eftir öðrum ferðamöguleikum til
ísraels.
Eftir mánaðardvöl á eyjunni héld-
um við til Aþenu. Þar duttum við nið-
ur á skemmtiferðaskipið Tassapalonia
sem var á leið til Tyrklands, þaðan
sem auðvelt var að komast á áfanga-
stað. Við fengum far á þriðja farrými
og ferðin með skipinu var skemmtileg.
Fagnaðarfundir
Við komuna til ísraels var farangur
okkar skoðaður nákvæmlega. Svo virt-
ist sem í vandræði stefhdi hjá okkur
þegar tollaramir ráku augun i köfun-
arbyssu mína.
Þá bar að tollara sem unnið hafði
með okkur á samyrkjubúinu í fyrra
sinnið. Miklir fagnaðarfundir urðu
með okkur og hann fullvissaði félaga
sína um að ekki þyrfti að hafa áhyggj-
ur af mér.
Þegar við komum á samyrkjubúið
vora Gunnar og Kristín þegar búin að
vera þar um hríð og hópurinn náði
loks saman aftur.
Daginn áður höfðu skæruliöar gert
árás á samyrkjubúið og tvær konur
farist.
Jón kynntist Lindu konu sinni þegar
þau gengu í málamyndahjónaband.
Hér eru þau ásamt dætrum sínum.
Skipstjórinn
Jón haföi ekki stundaö sjó lengi frá
Bandaríkjunum þegar hann varð
skipstjóri.
Skuggi sorgar hvíldi því yfir og fólk
var harmi lostið. Gunnar og Kristín
sögðu okkur að minnstu hefði munað
að þau yrðu fyrir skothrið skærulið-
anna.
Önnur konan var skotin í sundlaug-
inni en tilviljun réð því að Gunnar og
Kristín ákváðu að fá sér að borða áður
en þau færu í sund. Þau lögðu því
lykkju á leið sina og héldu í mötuneyt-
ið og á meðan þau vora að borða var
árásin gerð.
Sofandi á vakt
Að þessu sinni var allt annar og
verri andi á samyrkjubúinu en í fyrri
dvöl okkar. Stöðugur ótti var meðal
fólksins um að árás yrði gerð. Allt fólk-
ið var vopnað og skiptist á að standa
vörð jafnt nótt sem dag. Þá fékk hver
maður ljósabyssu. Ég fékk belgískan
riffil til að verjast með og var settur á
vaktir.
Yrði vart ferða skæruliða áttu menn
að skjóta af ljósabyssunni. Þá lýstist
upp svæðið og allir fóra þegar í vam-
arstöðu. Væri skotið upp neyðarljósi
áttu israelskir hermenn aö koma inn-
an skamms tíma. Fyrstu nóttina sem
ég var á vakt kom ég mér fyrir uppi á
húsþaki með koddann minn og svaf
lengst af nóttu.
Meðal þeirra sem stóðu vaktir var
ungur Breti. Hann var gífurlega
spenntur og tók hlutverk sitt alvar-
lega. Fyrstu nóttina á vakt ímyndaði
hann sér árásarmenn í hverju skúma-
skoti og um morguninn missti hann
stjóm á sér. Við eitthvert þrask skaut
hann af ljósabyssunni og kastaði sér
niður. Siðan æpti hann: „Skæruliðar,
skæruliðar!"
Allir á búinu brugðust við sam-
kvæmt neyðarskipulagi en engir her-
menn birtust. Eftir að hafa legið garg-
andi um hríð áttaði Bretinn sig á því

VrCi-" - .. - -
1
■* .#s
-
c . » «•
* ^ • .

KRAKKAR!
MUNIÐ EFTIR OKKUR
TANNIOGTÚFA
öll Lionsdagatöl eru merkt:
Þeim fylgir límmiði með Tanna og Túpu og tannkremstúpa.
Allur hagnaóur rennur tíl líknarmála.