Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.2003, Blaðsíða 34

Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.2003, Blaðsíða 34
3 4- Helcjarblctð X>‘\T LAUGARDAGUR 8. MARS 2003 Morðið á Sharon Tate Shoron Tate, eiginkona Romans Polanski, var myrtá hrottafenginn hátt 9. ágúst 1969. Morðingjarnir voru hluti af „Manson-fjölskyld- unni“ sem stjórnað var af Charles Manson. Bak við sófa lá Sharon Tate, ung ljóshærð kona, langt gengin með barni, útötuð í blóði og reipi um háls lienni. Sharon Tate var náttúru- lega falleg, hafði sem bam unnið fegurðarsamkeppnir. Hún hafði samt engan metn- að til þess að fylgja eftir ferli sínum sem tyrirsæta heldur setti hún alla sína orku í að koma sér áfram á sviði leik- listarinnar. Það var þó ekki fyrr en hún varð 22 ára sem hreyfing komst á þann feril. Þá kynntist hún framleið- andanum Martin Ransohoff sem kom henni að í sjón- varpsþáttunum Beverly Hill- billies og Petticoat Junction og síðar kvikmyndunum The Americanization of Emily og The Sandpiper. Fyrsta aðalhlutverk henn- ar var í kvikmyndinni Eye of the Devil þar sem hún lék á móti David Niven og Deboruh Kerr. Á meðan á tökum myndarinnar stóð í London hitti hún Roman nokkum Polanski. Hann hafði þá vakið mikla athygli fyrir myndimar Cul de Sac og Repulsion. Polanski fékk hana strax í aðaihiutverk í myndinni The Fearless Vampire Kiilers og á meðan á tökum stóð urðu þau ástfangin. Það varö þó ekki fyrr en eftir frumsýningu myndarinnar Rosemary’s Baby sem þau giftust. Árið 1969 tóku þau síöan á leigu lítið sveita- setur fyrir utan Los Angeles og settust þar að. Velþokkuð Sharon var vel þokkuð í Holiywood. Hún var jarð- bundin og hógvær og sumir vildu jafiivel kalla hana bamalega. Ferill Sharon náði aldrei jafnhátt á stjömu- himinfim og ferill eiginmanns hennar. Kvikmyndaleik- stjórar voru tregir til að nýta sér hæfileika hennar held- ur einblíndu á fegurð hennar og skipuðu henni í hlut- verk í samræmi við það. Þegar hún varð ófrísk minnk- aði síöan eftirspum eftir kröftum hennar hratt og örugg- lega og eiginmaðurinn og hið ófædda bam urðu miödep- ill í lífí hennar. Sveitasetrið HeimUið í útjaðri Los Angeles varð Sharon mikUs virði á meðgöngunni og þangað leitaði hún í ró og næði. Húsið var nokkuð einangrað, stóð hátt og því var lofts- lagið þar mUdara og svalara, líka á þessum heita degi, 9. ágúst 1969. Hún bauð tU sín þremur gestum þetta kvöld: AbigaU Folger, kærasta hennar, Voyzek Frykowski og hárgreiðslumanninum Jay Sebring. Hún var gengin átta mánuði og saknaöi eiginmanns síns sem þá var í Evrópu að vinna að nýrri kvikmynd. Óformlegar veislur af þessu tagi vora ekki óvenjulegar. „Ó, guð, ekki“ Þegar komið var fram yflr miðnætti kvöldið 9. ágúst heyrðu nágrannar skothveUi í nágrenninu. Þar sem aUt féU í ljúfa löð eftir hveUina höfðu þeir ekki frekari áhyggjur af málinu. Á sama tíma var Tim Ireland meö nokkra krakka í útUegu í nágrenninu. Hann heyrði öskr- að: „Ó, guð, ekki, geröu það, ekki! Ó, guð, ekki, ekki...“ Hann keyrði um nágrennið tU að athuga hvort hann sæi eitthvað athugavert, sá ekkert og lét málið afskiptalaust. Hundar bónda í nágrenninu urðu óðir miUi tvö og þrjú um nóttina. Bóndhrn fór á fætur og leit út um gluggann en ekkert óvenjulegt bar fyrir augu þannig að hann fór aftur í háttinn. Robert BuUington hafði þann starfa um nætur að fylgjast með eignum nokkurra vel stæðra manna. Hann heyrði skothveUi upp úr fjögur um nóttina og hafði sam- band við höfuöstöðvar sínar sem aftur höfðu samband við lögregluna í Los Angeles. Rauðar slettur urn allt Winifred Chapman fylgdist meö húsinu fyrir Sharon og Roman. Hún kom að húsinu um áttaleytið að morgni 10. ágúst. Hún tók eftir því að símavír lá yfir hliðinu. Þegar hún gekk heim að húsinu sá hún ókunna Rambler- bifreið á hlaðinu. Þegar hún kom aö húsinu opnaði hún bakdymar og fór inn í eldhúsið. Þar tók hún upp síma og ætlaði að hringja en sambandið hafði sUtnað þegar síma- vírinn var rifinn niður. Hún fór inn í stofuna og sá að að- aldymar vora opnar og rauðar slettur vora um aUt. Þeg- ar hún leit út um dymar sá hún blóðpoUa og eitthvað sem virtist vera manneskja liggjandi á jörðinni. Winifred öskraði upp yfir sig og hljóp út úr húsinu og fram hjá Rambler- bifreiðinni. Hún sá annað lík í bUnum og hljóp viti sínu fjær af skelfingu yfir að næsta húsi. FYrstur á vettvang Lögreglumaðurinn Jerry DeRosa var fyrstur á vettvang. Um svipað leyti og hann sá ung- an mann í blóði sínu í bílnum kom annar lögreglumaður tU liðs við hann. Þeir leituðu var- lega í öðrum bifreiðum á hlað- inu og einnig í nálægum húsum. Á snyrtUegri lóðinni fundu þeir tvö lík. Annað var af AbigaU og hitt af Jay Sebring. Hann hafði verið sleginn oft í höfuðið auk þess sem fjöldinn aUur af sáram vora á líkama hans. AbigaU hafði verið stxmgin. Þegar inn var komið blasti viö hræðUeg sjón. Innan á hurð- ina hafði verið skrifað með blóði: PIG (svín). Á gólfinu vora tvær stórar ferðakistur, gler- augu og brot úr byssuskefti. Bak við sófa lá Sharon Tate: ung ljós- hærð kona, langt gengin með bami, útötuð í blóði og reipi um háls hennar. Reipinu hafði verið hent yfir bita í loftinu og hinum enda þess bragðið utan um háls Voyzek Frikowski. Sama kvöld var þriggja Sharon var vel þokkuö í Ilollywood. Hún var jarðbuiidin og hógvær og sum- ir vildu jafnvcl kalla hana harnalega. Ferill Sharon náði aldrci jafn liátt á stjörnuhimininn og ferill eiginmanns hennar. veita þeim verðlaun sem gætu hjálpað tU við að finna morðingjann. Viðbrögðin voru mikU og upp hófust miklar sögusagnir um aðUd ýmissa afla að málinu. „Þið hafíð dæmt yltkur sjálf Fljótlega byrjaði lögregl- una að gruna að íbúar á Spa- hn-búgarðinum tengdust mál- inu. Á búgarðinum höfðu verið teknar margar kúreka- myndir á fyrstu árum kvik- myndaiðnaðarins. Þar höfð- ust við nokkrir hippar undir forystu Charles Manson og köUuðust „Manson-íjölskyld- an“. Bobby BeausoleU var hluti af þessari „fjölskyldu" og hafði verið ákærður fýrir morð á Gary Hinman nokkra áður en ráðist var á Sharon Tate og félaga. Kærasta hans sagði lögreglunni frá því að Susan Atkins, felagi í hópi Mansons, hefði eftir skipun foringjans farið að húsi Hin- mans með Bobby og haldið honum föngnum þar tU Bobby drap hann. Kærastan minntist þess einnig að Sus- an hefði lýst því að hafa stungið einhvem mann aftur og aftur í fætuma. Þessi lýsing fór nærri morðunum á Shar- on og vinum hennar og því var Susan færð tU yffr- heyrslu. Við yfirheyrslur játaði Susan. Eftir umfangsmikU réttarhöld komst kviðdómur að þeirri niðurstöðu þann 15. janúar 1971 að Charles Man- son, Patricia Krenwinkel, Susan Atkins og Leslie Van Houten væra sek um morð og samsæri. Seinna komst kviödómur að því að dæma ætti Manson tU dauða. Þeg- ar kviðdómur las upp dómsorðin sagöi Patricia Krenwin- kel: „Þið hafið dæmt ykkur sjálf'‘ og Susan Atkins sagði: „Eins gott fyrir ykkur að laesa húsum ykkar og passa bömin“. Charles Manson er enn á lífi en dómur hans var mUd- aður úr dauðarefsingu í lífstíðarfangelsi. Roman Polanski er tilnefndur til óskarsverðlauna fyrir niynd sína Píanistinn. Eiginkona lians var inyrt á hræðilegan liátt suinarið 1969. manna íjölskylda myrt í næsta nágrenni við þennan morðstað. Þar var á svipaðan hátt skrifað með blóði á veggi hússins. Djöfladýrkendur? Roman Polanski var yfirheyrður ítarlega vegna morð- anna. Hann kom fyrst á morðstaðinn 15. ágúst og þá í fylgd með miðli. Hann var miöur sin vegna morðanna og réðst harkalega á fjölmiðla fyrir að dylgja um aö hann og kona hans hefðu verið djöfladýrkendur og tekið þátt í kynlífs- og eiturlyfjaorgíum. Hann sagði að Sharon hefði verið svo yndisleg að hann hefði ekki trúað að slíkt fólk væri tU fyrr en hann kynntist henni. Hann sagði að árin með henni hefðu verið þau einu sem hann hefði búiö við hamingju. Hann kvaðst vera áhyggjufuUur yfir því að hann taldi jafnvel að árásin hefði haft hann að skotmarki en ekki hana. Hann auglýsti fljótlega að hann myndi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.