Nýtt dagblað - 01.07.1941, Blaðsíða 4

Bæjarfréftír
Jónsmessuhátíd Eyrbekkincffl
fór fram á Eyijaitoakka dag'ane:
28. og 29. f. m- Hátí’ðin hófsi:
með útisamkomu við „Vesturbúð“
og fóru þar fram ræður, aöngur
og komu þor einnig frarn lteikar-
ar,nir Lárus Pálsson, Sigrún Magn
úsdóttir og Lárus Ingólfsson. Um
200 Eyrbekkingar búsettiir í Rvík
sóttu samkomuna og vár þar því
samain kominn fjöldi fólks, því
að þorpsbúar fjölmenntu mjög.
Hátíðin endaði með samdrykkju
kl. 4 seinni daginn.
Drykkjuskapur var mikill hér
í bænum um helgina. Eftir því,
sem lögreglan tjáði Nýju dag-
blaði í jgær, voru á milli 60 og
70 manns tekin úr umferð, bæði
föstudags- og laugardagskvöldið,
pn í gær voru menin orðnir svo
dasaðir, að ekki var farið að taka
neinin um sjöleytið í gær.
Frú Valgeraur Þórðprdóttir á
Kolviðarhóli átti sjötugsafmæli i
gær. Frú Valgerður hefur dvalið
nær fjörutíu ár á Kolviðarhóli og
mun hún ku'nn flestum Reykvík-
ingum og nærsveitarmönnum, ei
notið hafa framúrskarandi gest-
risni hennar þessa fjóra áratugi.
La.xfoss er nú hættur hinium
vikulegu ferðum sínum til Vest-
mannaeyja. Hefur þetta fcomið sér
illa fyrir Vestmannaeyinga, því
litlar aðrar samgöngur hafa ver-
ið j>angað. í gærkveldi fór Þór
til Eyja rneð marga farþega1.
Síðiistu tveir fcappleikir íslands
mótsins fara; fram í þessari viku.
Keppa Víkingur og Fram á mið-
vikudaginn, en úrslitaleikurinn á
milli K. R. og Vals mun verða
piðar i vikumni. Knattspyrnumenn-
irnir frá Akureyri fóru heimleiðis
í fyrradag. Buðu reykvískir 1 í-
þróttafélagar þeim austur, í sveit-
ir um síðustu helgi.
Síafford Crípps
Framh. af 1. síðu.
sérfræðingar, lýstu því yfir
við komu sína til Moskva, að
með för þeirra vildi brezka
stjórnin sýna, að hún óskaði
þess, að samvinna við Sovét-
ríkin gæti tekist sem fyrst.
Brezka útvarpið tilkynnir
ennfremur, að Molotoff utan-
likismálafulltrúi Sovétstjórn-
arinnar og sendiherra Banda-
ríkjanna hafi ræðst við. Ekk-
ert hefur verið látið uppi um
viðtal þeirra.
Bæjarpósturínn
Framh. af 3. síðu.
kemur vatnsveitan og lestina reka
svo hvert á fætur öðru síminmi,
gasstöðin, gatnagerð bæjarins o.
s. frv. — Hvermig væh að setja
á laggirnar eitt allsherjargötuum-
turnunarfyrirtæki? Það gæti ef
til vill sameinað að einhverju:
leyti inauðsynlegar aðgerðir hinna
ýmsu bæjarfyrirtækja.
Tímarít Máls o$ menníngar
1. hefti þessa árs er út komið
fyrir nokkru. Meðal merkra greina
má nefna: Frestun alþingiskosn-
inganna, eftir Pál Zóphónís-
son, en hann var eini þjóðstjórn-
arþingmaðurinh, sem greiddi at-
kvæði gegn því gerræði þinsins.
Greinin er sérstaklega mcrkileg
fyrir það, að hún leiðir skýrt og
rökvisst í Ijós sjónarmið hins lýð-
ræðissinnaða borgara á menning-
argildi kosniniganna í lýðfrjálsu
landi, þar sem þeim er ætlað að
vera tæki fyrir fólkið til að gera
vilja sinm gildandi og það á sjálft
að vera sér þess vitandi, að
því ber ábyrgðin á úrlausnum
þjóðmálannna. Maður getur gap-
að af undrun yfir þeim ósköp-
um, að sá heiðarleiki í hugsun,
sem fram fcemur í þessari rit-
gerð, skuli leynast í þjóðstjörn-
arliði þingbekkjanna nú á tím-
um. Þá er Iiar lærdómsrík grein
um hernám bannshugans, eftir
Aðalstein Sigmufidsson, kennara,
brennheit ábyrgðartilfinning
gagnvart uppeldi ungu kynslóð-
arinnar á þessum vandræðatím-
um. Ennfremur hvöss og þrótt-
mikil grein eftir ritstjórann, Krist
inn Andrésson, mjagister, til mót-
mæla gegn framferði brezku her-
stjórnarinnar hér á landi og þá
ieinkum hándtokiu blaðamanna
Þjóðviljans og bainni á íslenzku
dagblaði. Þá er þar saga eftir
Halldór Kiljan Laxness, kvæði eft-
ir Guðmund Böðvarsson, Stein
Steinarr og Jón Óskar, ennftfem-
ur ritgerð um Jón . Stefánsson,
málara, umsagnir um ýmsar bæfc-
ut og svargrein frá Sigurði Nor-
dal, prófessors gegn ritdómi eft-
ir Bjöm Franzson í siðíasta hefti
fyrra árs um Líf og dauða, fyr-
irlestrasafn prófessorsinis.
I Iok heftisins eru birtir reikn-
ingar Máls og menningar og Arfs
Isliendinga fyrir síðastliðið ár. Þar
fær maður upplýsingar um það;,
að tekjuhalli á árinu 1939 hafði
verið kr. 1134,61, það var árið
þegar stríðið brauzt út, og allir
hlutir hækkuðu sem skyndileg-
ast. Það iár var útgáfa félagsins
mest og meiri en tekjur leyfðu
undir þeim sfcilyrðum, er þá voru.
Síðastliðið ár var farið hóflegar í
'útgáfuna og varð þá útkoman
sú, að halli fyrra árs var jafn-
aður og rúmlega það, þrátt fyrir
hækkandi verðlag á pappír og
prentun og óbreytt ársgjöld. Á
þessu ári er árgjaldið þriðjungi
hærra en verið hefur, enda er
útgáfu félagsins ætlað að verða
meiri en í fyrra, þrátt fyrir sí-
hækkandi verðlag.
Hestamannamót héldu Reykvik
ingar, Árnesingar og Borgfirðing-
ar á Þinngvöllum síðastl. sunnu-
dag.
v*>vvvv
Tvennskonar viðhorf
W. Somerset Haogham
Boteniann Hunter hafði sofiö illa. A ferð sinni frá Tahiti
til San Francisco, sem tók hálfan mánuð, var honum ó-
mögulegt að hugsa um neitt annað en það, hvernig hann
ætti að segja frá erindislokunum. Hann glímdi viö þetta
nótt og dag. Varð fokvondur yfir því, að hann skyldi ekki
geta ráðið því hvað hann hugsaði. Og í þessa þrjá daga,
sem járnbrautarferðin stóð yfir, þá var sama sagan, sund-
urlausar setningar, svipbrigði, og hann vissi ekki hvað,
létu hann aldrei í friöi. Nei, það sem hann átti fyrir hönd-
um sér er heim kom, hvarf ekki úr huga hans — ekki svo
mikið sem eitt augnablik.
En nú var ferðin á enda. Eftir örfáar klukkustundir yrði
hann kominn til Chicago. En eftir því sem nær dró, læddist
einhver efi og óvissa um hug hans.
Hörundssár samvizka hans knúði hann til þess að spyrja
sjálfan sig, hvort hann hefði nú gert allt, sem í hans valdi
stóð.
Honum fannst innst inni, að það væri í raun og veru
skylda sín að gera meira en hægt var að búast við af
honum. Já, aö hann hefði jafnvel átt að reyna það, sem
var óhugsandi, aö gæti oröið.
Hann hugsaði um þetta fram og aftur. Spurði sjálfan
sig, hvort það væri nú alveg víst, að hann hefði ekki óaf-
vitandi látiö stjórnast af eigin hagsmunum.
Hann hafði verið reiöubúinn að færa þessa fórn. En
nú var eitthvaö í honum sjálfum, sem krafðist þess að allt
væri endurskoðað og gagnrýnt. En það var ekkert tækifæri
til þess að sanna, hve falslaus og óeigingjörn löngun hans
hafði verið og hann hafði fært þessa fórn af heilum hug.
Og einmitt vegna þess, aö nú var ekki lengur tækifæri til
þess að færa þessa fórn, þá var sem hann sæi álengdar
i hylla undir gamlar vonir, sæi möguleika fyrir því að gaml-
ir draumar rættust.
Hugarástand hans var líkt og manns, sem af mannkær-
Þýzkír hermenn
Framh. af 1. síðu.
svæði, lenti ég á rússneskri
jörð. Ég var strax umkringd-
ur af fjölda vopnaðra bænda,
sem tóku mig fastan“.
Hofbauer er 23 ára gamall
er hann húsgagnabólstrari og
vann hjá Alfons Wahl í Mun-
chen. Hann segist hafa verið
í flughernum 1 nær því 2 ár
og hafa farið í 47 árásarferðir
á franskar og brezkar borgir.
Flugmaöurinn skýrir svo
frá, aö sprengjur þær, sem
þeir fái nú, séu allar frá 1940
og benzínskortur sé farinn að
gera vart við sig.
í lok viðtalsins skorar Hof-
bauer á flugmenn þýzka hers-
ins að fylgja dæmi sínu, til
að flýta fyrir því að endi verði
bundinn á morðæði þýzka fas
ismans.
Hernaðaraðserðir
Brefa
Framh. af 1. síðu.
Palmara, en þýzka útvarpið
segir, að hersveitir Vichystjórn
arinnar verjist þar hraustlega.
Bretar tilkynna einnig loft-
árásir á Benghasi og fleiri
stöðvar í Líbyu.
Bretar skýra svo frá að þeir
hafi, það sem af er þessu ári
skotið niður 1434 þýzkar og
ítalskar flugvélar yfir austan-
Tíl minnís
Nœturlœknir: Þórarinn Sveim-
soú, Ásvallagötu 5, sími 2714.
Nœturvörðitr er í Ingólfs- og
Laugavegsapótekum.
Nœturakstur: Aðalstöðin, sími
1383.
Útvarpíó í dp.g:
12,00—13,00 Hádegisútvarp.
15,30—16,00 Miðdegisútvnrp.-
19.30 Hljómplötur: Lög úr óper-
ettum og tónmyndum.
19.50 Auglýsinngar.
20,00 Fréttir.
20.30 Erindi: Ástand og horfuT.
Ungfrú Rannveig Tómasdóttir.
20,55 Hljómplötur: a. Symfónía
nr. 5, eftir Tschaikovsky.
b. Andleg tónlist.
21.50 Fréttir.
Dagskrárlok.
Sídustu fréttír
Framh. af 1. síðu.
Brezka útvarpiö mótmælti
harðlega, í nótt, útvarpsræðu
Hoovers, fyrrum Bandaríkja-
forseta, um að þátttaka Sovét
ríkjanna í styrjöldinni hefði
skapaö breytt viðhorf í Banda
ríkjunum til ófriðarins.
verðu Miðjaröarhafi, en á
sömu stöðum og sama tíma
hafi Bandamenn misst 250
flugvélar.
íeika sínum byggir fyrirmyndar íbúðir handa þeim fátæku,
en sér svo að hann græðir á öllu saman.
Hann kemst ekki hjá því, að viðurkenna fyrir sjálfmn
sér, að hann finnur til ánægju yfir þessum tíu prósentum,
er brauðið, sem hann varpaði út í vatnið, hefur gefið af
sér. En einhvernveginn getur hann samt ekki varizt þeirri
hugsun að þau dragi úr góðverki hans, rýri gildi þess, sem
hann hefur gert.
Batemann Hunter vissi, að hjarta hans var hreint og
falslaust. En hann var ekki eins viss um, hversu stöðugur
hann yrði, er hann segði henni frá þessu. Augu hennar
sáu bæði langt og skýrt: Hann var ekki viss um, hvort
hjarta hans gæti leynt sér undir rannsókn hinna köldu,
gráu augna ísabel Longstaffés.
Hún mældi aðra á sinn eigin mælikvarða og horfði í
gegnum þá með sinni meðfæddu skarpskyggni. Enginn
dómur var jafn þungur og hennar dómur. Með þögninnl
kvað hún upp dóminn yfir öllu því, sem ekki átti heima 1
hennar umhverfi. Þeim úrskurði varð ekki áfrýjað, því að
hún skipti aldrei um skoðun.
En Batemann óskaði þess ekki að hún væri öðru vísi.
Hann elskaöi hana. Ekki aðeins hinn fagra, granna líkama
hennar og tígulegn höfuðburð, heldur einnig fegurð sálar
hennar. Hreinskilni hennar og næm tilfinning fyrir virð-
ingu sinni, ásamt djarflegri framkomu,------allt voru þetta
fegurstu eiginleikar Chicagokonunnar.
En hún var ekki aðeins nútímakona með sín amerí-
könsku einkenn. Hann sá, að kostir hennar voru sérkemii-
legir, hún var ólík öðrum konum, bæði að skapgerð og
eiginleikum.
Hún var hin fullkomna kona, mótuð af öllu því bezta,
sem Chicago átti til. Engin önnur borg í heiminum hefði
getað fóstrað slíka konu.
Þegar hann hugsaði um þau atvik, sem hann var neydd-
ur til að segja henni frá hve þungt henni mundi falla þau,
þá fékk hann sting fyrir hjartað.
Hann varð sárgramur við sjálfan sig, þegar honum varð
hugsað til Edvarðs Barnards.
Loksins brunaði lestin inn í Chicago. Það var eins og
honum létti um hjartaræturnar við það að horfa á gráu,
endalausu húsaraðirnar. Og þegar hann hugsaði um „State
og Wabash“, með iðandi fólksstrauminn, þá gat hann varla
dulið óþolinmæðina eftir því að hverfa í mannþröngina,
þjóta um borgina.