Dagblaðið - 31.03.1976, Blaðsíða 4

4
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1976.
Deilan við Sigöldu
Hver ber annan þungum sökum
Júgóslavarnir við
Sigölduvirkjun bera sig illa
undan viðskiptum við
forystumenn verkalýðsfélaga í
Rangárvallasýslu. Þeir hafa
skrifað Vinnuveitendasam-
bandinu, stjórn Lands-
virkjunar og fleiri aðilum bréf,
þar sem þeir segjast hafa tapað
milljónum króna á skyndilegri
vinnustöðvun járnabindingar-
manna í síðustu viku.
Júgóslavar segjast hafa beðið
eftir bréfi frá Sigurði Oskars-
syni þar sem hann gerði grein
fyrir afstöðu verkalýðs-
félaganna, að því er tekur til
kjara járnabindingarmanna, en
ekki fengið. Þeir segja í
bréfinu að Jón Snorri Þorleifs-
son, formaður Trésmíða-
félagsins hafi fyrir hönd starfs-
manna fallizt á að járna-
bindingarmenn fengju laun
samkvæmt lægri töxtum í bili
en gætu gert kröfur um hærri
taxta síðar. Júgóslavar telja að
verkalýðsforystan hafi látið
fresta samningafundi, sem vera
átti 25. marz, en Sigurður
Öskarsson hefur sagt í viðtali
við Dagblaðið að Júgóslavar
hafi látið fresta þessum fundi. I
deilunni stendur staðhæfing
gegn staðhæfinguog menn eru
reiðir.
Þá segja Júgósiavar í bréfi
sínu að Sigurður hafi „komið
aftan að þeim" með skyndilegri
vinnustöðvun eftir kvöldmat
24. marz.
Pétur Pétursson, starfs-
mannastjóri við Sigöldu sagði í
viðtali við Dagblaðið í gær
að hann mótmælti þeirri
ákæru Sigurðar Öskarssonar,
sem fram kom í Dagblaðinu að
Júgóslavar færu ekki að lögum.
Samningi við járnabindingar
menn hefði verið sagt upp 26.
október svo að samningar væru
ómögulega í gildi. Verið væri að
vinna að því að finna nýtt
bónuskerfi fyrir þessa menn.
Verktakinn hefði talið að járna-
bindingarmenn hefðu fallizt á
að fá veramannakaup á meðan.
Þessari staðhæfingu Péturs
hafa verkamenn mótmælt.
-HH.
Austurbæjarbíó: Ma;ne ★ ★★ 112 mín.,
bandarísk, gerð 1974, Technicoior,
Panavision.
Leikstjóri: Gene Saks.
Patrick Dennis missir föður
sinn og er sendur til Mame
föðursystur sinnar þar sem
hann á að búa. Hún er efnuó
og vill að allir vinir sínir
njóti þess með henni. Patrick
litli er sendur i skóla hjá
manni sem hefur mjög
frjálslegar hugmyndir um
það hvernig veita eigi
unglingum menntun. En
Babcock, sem hefur umsjón
með arfi drengsins, tekur hann
frá Mame og setur hann í
afturhaldssaman skóla. Fellur
Mame þetta mjög þungt og um
svipað leyti verður hrunið
mikla i kauphöllinni og hún og
margir aðrir verða öreigar. En
það er þó bót í máli að Patrick
strýkur úr skólanum og snýr
aftur til hennar. Mame fær
vinnu í stórverslun og þar
SKEMMTILEG MYND, - OG
FÖT FYRIR 60 MILLJÓNIR
kynnist hún vel efnuðum
Suðurríkjamanni sem hún
giftist. En hann verður ekki
mjög langlifur svo að Mame
verður efnuð ekkja. Þegar
Patrick er orðinn fullorðinn
maður kynnist hann Gloríu
Upson og vill kvænast henni.
Mamí líst ekki meira en svo á
ráðahaginn þar sem Gloría og
foreldrar hennar eru geysilega
snobbuð. Hún sýnir Patrick
fram á þetta og ráðahagurinn
fer forgörðum. Þegar svo
Patrick hefur kvænst annarri
sem Mame líst betur á og þau
Mame og Suðurríkjamaðurinn Beauregard Jackson Pickett Burn-
side sem hún giftist, ásamt systur hans.
hjónin hafa eignast dreng, er
hann auðvitað settur undir
umsjá Mame.
Mame er byggð á Broadway
söngleik sem var svo aftur
saminn upp úr ýmsum
leikritum og kvikmyndum sem
gerð vorú eftir metsölubók
Patrick Dennis. Enda er ekki
laust við að myndin sé
hálfgerður hrærigrautur. Þrátt
fyrir það og geysilegan íburð
hafði ég þó töluvert gaman af
myndinni því það er mikið að
ske og manni þarf ekki að
leiðast nema undir tveimur
atriðum. Það er undir atriðinu
eftir hina sprenghlægilegu
refaveiði og svo atriðinu á eftir
því. Þessi tvö atriði eru ansi
langdregin þó svo að þau séu
vel gerð. En það eru náttúrlega
margir sem hafa gaman af
fjölmennum dansatriðum og
sungnum, væmnum og
rómantískum ástaratriðum þar
sem fólk kyssist ekki einu
sinni. Fyrri hluti myndarinnar
ber af hvað fjör snertir og mér
þykir verst að geta ekki sýnt
atriðið þar sem Mame er að
sýna Patrick það markverðasta
í New York. Þau fara meira að
segja og sitja á kórónu
frelsisstyttunnar. Lucille Ball
er flestum kunn úr
sjónvarpsþáttum þeim er
sýndir voru með henni í
íslenska sjónvarpinu á sínum
tím. Það er ekki annað hægt en
Hóstéttarblóðsuga
Nýja bíó: Blóðsugusirkusinn (Vampire
cirkus) ★ 75 mín. bresk, gerð 1971, litir frá
Rank, breiðtjald.
Loikstjóri: Robert Young.
Vondi greifinn er drepinn og
hann formælir drápurum
sínum. Mörgum árum seinna
kemur sirkus í borgina og er
hann samansettur af
blóðsuguhyski sem er að hefna
dauða greifans og lífga hann
við.
Þetta er ein af þessum
ótalmörgu fjöldaframleiðslu-
myndum frá Hammer sem
sérhæfa sig í gerð hryllings-
mynda. Það versta er
að hryllingurin'n verður að
yfirgengilega hlægilegri
gamanmynd sökum fáránleika
myndarinnar. Að sjálfsögðu
gerist myndin í einhverju ríki
með balkönsku nafni, í þessu
tilfelli Serbíu. Það er bara
verst hvað nöfn fólksins í
myndunum eru skrítin. Vondi
greifinn heitir Mitterhouse,
fyrri helmingur nafnsins er
þýskur en seinni hlutinn,
house, er enskur. Ætti það ekki
að vera Mitterhaus? Einnig
hefur mér oft orðið hugsað til
þess af hverju aðalblóðsugan
þarf alltaf að vera einhver
aðalsmaður. Eru það einhver
forréttindi aðalsmanna að fá að
sjúga blóð? Það gæti verið nógu
gaman að fá að fylgjast með
bónda í Kamerún eða kúreka i
Suður-Ameríku sem færi að
leggjast á fólk eins og minkur í
hænsnakofa. Einnig er gaman
að sjá atriði sem eiga að ske í
einhverju Balkanlandanna
tekin í sama skógi og byrjunin í
sjónvarpsþáttaseríunni um
hann Dóminikk. Gömlu góðu
burknarnir gera alltaf sitt
gagn, fyrir nú utan það að vera
ákaflega „fótógenískir.” Það er
ymislegt af þessu taginu sem
maður ígrundar þegar maður
kemur út af Blóðsugu-
sirkusnum og svo eru þarna
tvíburar sem
ættaðir úr
Billy Smarts
flogið. ög ekki nóg
það, þeir taka farþega
eru sjálfsagt
fjölleikahúsi
og þeir geta
með
líka.
Sæti strákurinn revnir að bjarga sætu og gúðu stelpunni frá
manninum úr lannkremsauglýsingunni.
Þvílika lukku gætu þeir ekki'
gert i Jólasýningu Billy Smarts.
Maður getur næstum séð
Jasnúnu Smart fyrir sér þar
sem hún stendur i hringnum og
kynnir: „Hér konta hin frægu
llelga og Ileinrich og þau ætla
að sýna okkur svolitið setn
aldrei hefur verið gert áður
nema í kvikmynd." Og svo bíta
llelga og Heinricb blessuð
biirnin á sýningunni á háls við
ge.vsileg fagnaðarlæti áhorf-
onda
að bera virðingu fyrir henni,
kominni á þennan aldur. Hún
gefur þeim sem yngri eru
ekkert eftir í dansatriðunum og
margir í myndinni syngja verr.
En sú persóna sem ég
persónulega var hrifnastur af
var vinkona Mame, Vera. Hún
er leikin af Beatrice Arthur og
er einhver sú geðveikasta
persóna sem ég man lengi eftir
í kvikmynd. Tæknivinna og
leikmynd er mjög góð og má í
því sambandi geta þess að föt
þau er Lucille Ball notar í
myndinni kostuðu rúmlega
300.000.- (þrjúhundruðþús-
und) dollara, 60 milljónir
króna. Mame er fyrir alla ald-
ursflokka og eru aðdáendur
Lucy hvattir til að láta þessa
mynd ekki fram hjá sér fara,
• jafnvel þótt hún (þ.e. Lucy) sé
alltaf mynduð með mjúkri
skerpu (soft-focus) svo að
hrukkurnar sjáist ekki.
Mame og Patrick fá sér snúning í búlu sem er ólögleg, enda eru þau
tekin föst.
ÞORSTEINN
ÚLFAR
BJÖRNSSON
Vondi greifinn er ekki lifnaður við ennþá og góði kennarinn sla'st
við fra'itda lians á nieðan. Takið eftir hinni frába'ru leikmynd á bak
við þá.