Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1992, Qupperneq 83

VIÐTÖKUR ÍSL. BÓKMENNTA í JAPAN
83
Ryu, er uppi var á dögum Ólafs Tryggvasonar. Atburðarásin er
ntjög margbrotin. Guðir og menn, átök milli feðga, skærur, ást,
trúarskipti o.s.frv. Myndaröð þessi hefur þegar verið í gangi í
fimrn ár í sex bindum. Höfundurinn veit í svipinn ekki, hver endir
á þessu verður.
Hún hefur teiknað aðra myndaröð um Miðgarð af miklu
hugmyndaflugi, þar sem hinar ungu andstæðu hetjur féllu, en
lifBu svo áfram með öðrum persónum. Ungfrú Axumi hefur tekið
ástfóstri við Island og var þar á ferðinni í fyrra.
Haruka Takachiho (1951-þ er vinnur mjög að afþreyingarbók-
menntum, hefur skrifað „Dýrið fagra“. Hetjan er Hallder, hálf-
guð, tilkvaddur af Óðni. Hann hefur að vopni Gungni með rúnurn
og vinnur að lokum Miðgarð eftir stöðuga bardaga.
Japönskum börnum er nýjung í ijölskyldu tölvuleikum, sem
komnir eru í tízku. Sagt er, að Island sé kjörið sem leikvangur
ævintýra. Heitið „Kappinn í galdraturninum“ villir á sér heimildir.
Mig langar ekkert til að horfa á það.
Eg hef lýst hér að ofan í grófum dráttum viðtökum íslenzkra
bókmennta. Auk sérfræðinganna þekkja einungis fáir Japanir til
þeirra. En eins og þér vitið, fjölgar árlega japönskum ferðamönn-
um á Islandi. A.m.k. veit örlítið brot þeirra, að ísland er vörzlu-
staður miðaldabókmenntanna. Einungis fáir japanskir fræðimenn
hafa fram til þessa numið á Islandi. En við þá bindurn við sérstakar
vonir. Islenzka fræðafélagið mun örugglega sækja í sig veðrið.
Þegar ég hef lokið þýðingu verks Olaus Magnus um sögu nor-
rænna þjóða (Historia de gentibus Septentrionalibus) helga ég
ævikvöld mitt þýðingu þjóðsagna Jóns Árnasonar. Hin andlega
fjarlægð milli Ultima Thule og Zipang skreppur örugglega óðum
saman.
Eg þakka yður fyrir að veita mér fálkaorðuna. Eg er sannfærður
um, að veiting hennar verður hvöt til dáða öllum þeim, er fást við
íslenzk fræði í Japan, og menningarböndin milli þjóðanna rnunu
stöðugt styrkjast.
Finnbogi Guðmundsson þýddi.