Frjáls verslun - 01.04.1961, Blaðsíða 21

Að Stong í Þjórsárdal fengu ferðalangarnir nokkra innsýn í fortíðina
Sigurður Þórarinsson jarðfr., tal-
aði þar og lýsti því m. a., á hverju
hópurinn mætti eiga von í ferðinni
hvað gistingu snerti. Flestir settu
upp svip, eins og þeir vildu segja,
að þeim myndi hvergi bregða, og
fyrsti dagurinn liafði ekki valdið
þeim vonbrigðum.
Photo! Photo!
Sunnudagurinn var tekinn árla,
enda var löng ferð fyrir höndum
— alla leið til Akureyrar. Ekið
var sem leið liggur fyrir Hvalfjörð
og hádegisverður borðaður í Bif-
röst. Reyndar var áð í Hvalfjarð-
arbotni og gluggað í nokkur jarð-
fræðilcg fyrirbrigði undir leiðsögn
Sigurðar. 1 Húnavatnssýslu þurfti
ekki annað en að líta í skurðina mcðfram þjóðveg-
inum til þess að sjá þverskurð af öskulögum, sem
áttu uppruna sinn að rekja til Heklu. Þóttu það
býsn mikil.
Myndavélar voru stöðugt á lofti. Enda hafa þær
ekki verið færri en 50 í þessum rúmlega 30 manna
hópi. Aðeins aldursforsetinn, sem áður er getið, lét
sér nægja að skoða það eigin augum, sem fyrir
bar. Allir aðrir vildu þar að auki festa það meira
og minna á filmur.
Ekki er því að leyna, að allar myndat.ökurnar
töfðu allmjög ferðina. Oft var hrópað: Picture —
Photo! — Picture! — Photo!, eftir því hvort hljóðin
komu úr ensku- eða frönskumælandi barka. Var
þá ætlazt til, að bíllinn stanzaði, svo að hægt væri
að komast út og taka myndir. Stundum þótti
mönnum nóg að gert og Sigurður reyndi að telja
fólkinu trú um, að annað eins, og reyndar bctra,
niyndi það sjá síðar í ferðinni. Og stundum var hægt
að telja þá áköfustu á að taka myndir út um
gluggann.
Enginn mun hafa hrópað hærra eða oftar, Photo!
Photo! en Mme. Prof. Jaqueline Beaujeu-Garnier.
Hún er húsmóðir í París og prófessor við háskól-
ann í Lille. Verður að draga í efa að ferðalangarnir,
þótt víða væru að komnir, hafi áður litið yndis-
legri prófessor — og fáa duglegri. A. m. k. sparaði
hún ekki hlaupin til að ná góðum myndum. Leið
ekki á löngu þar til orðið „Photo“ var notað af
öllum í bílnum, þegar þeir vildu taka mvndir.
Að lokum var þó komið til Akureyrar, seint. um
kvöldið, og þóttust rnenn vel að góðri gistingu
komnir. En móttökurnar á Hótel KEA voru ekki
í samræmi við það, sem vonazt var eftir. Laus her-
bergi voru mun færri en reiknað liafði verið með.
Og ástæðan? — jú, hótelstjórinn sagði, að það væri
svo Iangt síðan þau hefðu verið pöjituð! Þá einu
sinni, að sýnd var veruleg forsjálni, kom hún við-
komandi í koll í þessu verðandi ferðamannalandi!
Ekki var annað að gei-a, en skikka ýmsa til að vera
saman í herbergi, og nokkrir þurftu að gista úti
í bæ.
„Tillitssemi" við fjallgöngumenn
Næsta dag, mánudag, var lagt af stað frá Akur-
eyri. Um morguninn höfðu nokkrir skolað af sér í
sundlauginni, en aðrir skoðað Lystigarðinn o. fl. —
Ferðinni var heitið að Mývatni. Nú voru samferða-
mennirnir farnir að kynnast nokkuð, og var margt
talað á 9 tungumálum. Gekk það misvel, að von-
um. Þannig mun annar Japaninn hafa talað lítið
annað en sitt eigið móðurmál, og var því aðeins
einn í ferðinni sem skyldi hann — og var það auð-
vitað landi hans. Sá danski gat vcl talað ensku, en
hann vildi halda sinni Kaupmannahafnardönsku
að undirrituðum, og vonandi hefur hún verið mjög
slæm, því að verra var að skilja hann en ítalina.
Oskulög voru skoðuð í Vaglaskógi og margar
myndir teknar af Goðafossi. Komið var við í Lax-
árvirkjun og síðan haldið að áfangastað við Mý-
vatn. Borðað var í Hótel Reynihlíð, og flestir
gistu þar einnig. Að vísu var nokkuð þröngt um
FRJÁbS YEnZLUTf
21