Helgarpósturinn - 18.04.1996, Blaðsíða 18

18
RMIVmJDAGUR 18. APRÍL1996
mmmmí
mBmm
1. Vorhret. Þaö er alltaf eins: viö los-
um okkur viö naglana og viku slöar
er allt á kafi í snjó. Alveg pottþétt.
2. Sumarfri leikhúsanna. Þaö er stór-
elnkennilegt, aö öll starfsemi þeirra
liggi niöri yfir menningarsnautt sum-
ariö.
3. Auðar gjaldkcrastúkur f bönkum.
Þú kemur í bankann í hádeginu á
annatíma og 1 af hverjum 3 stúkum
er galtóm.
4. Fólk á röngum aldri. Þaö er hárrétt
hjá Davíð: fólk undir fimmtugu getur
stjórnað landinu, en ekki Bessastöö-
um.
5. Ónot og fúllyndi. Miöaldra maöur-
inn hjá ATVR í Austurstræti er ai-
gengasta orsök þunglyndis hjá miö-
bæjarrottum.
6. Hangsið á McDonald’s. Þegar staö-
urinn opnaöi átti hámarks biötími aö
vera 90 sekúndur, en í raun: 15 mín-
útur.
7. Harkaleg meðferð á gosi. Það er
óþolandi aö koma meö 2 litra flösku
heim, opna hana og púff: kolsýran
farin.
8. Skemmd myndbönd. Þú rétt nærð
út í leigu fyrir lokun, hallar þér
selnna fyrir framan imbann og sþól-
an er skemmd.
9. Fíflaleg gleðilæti. Maöur leyfir sér
aö brosa ekki í klukkutíma og fólk
mætir strax og segir fimmaurabrand-
ara.
10. Vantrú og oftní. Þaö er gamla
sagan meö okkur Frónara: viö trúum
á aumlngja og vantreystum veröug-
um snillingum.
Hefndin er sæt
Þaö er búiö aö reka þig meö skít og
skömm og þaö eina sem kemst fyrir í
huga þínum er: HEFNDMI Til aö and-
leysi komi ekki i veg fyrir aö þú náir
hefndum hefur//F'tekiö hér saman
lista yfir fjögur snjöll úrræöi sem þú
getur gripið til viö brottrekstur. Listinn
miöast viö þær tuttugu mínútur sem yf-
irmaöurinn hefur gefiö þér til aö
hreinsa skrifboröiö, skila lyklunum og
koma þér út...
1. Bréfsefni
Öll fyrirtæki eiga sérþrentaö bréfsefni
og þaö er er tilvalið I hatursherferð.
ímyndiö ykkur þegar viðskiþtavinir fara
aö fá aövörunarbréf þar sem segir:
„Sjónvarpiö sem þér keyptuö hjá fyrir-
tæki voru hefur reynst stórhættulega
gallað. Næst þegar þér hleypið straumi
á gæti þaö sprungiö í loft upp." Og fyrir
þá sem unnu hjá stjórnmálaflokkum:
„Kæri fréttastjóri. Ég skrifa þér I eln-
lægri von um aö þú getir nýtt hjálagöar
upplýsingar. Aö Franiboösfýlkingin geti
nýtt sér styrki frá ESB sem ætlaöir
voru til norölægra landbúnaðarhéraöa
er ófært meö öllu."
2. Tækjabúnaðurinn
Til aö framkvæma þetta þarftu aöstoö
nokkurra góöra félaga. Ljósi punkturinn
er aö viögeröarmenn tækjabúnaöar fyr-
irtækja I dag eru svo vel til haföir, aö
ekki nokkur maöur kippir sér upp viö
þaö þótt nokkrir jakkafataklæddir og
ókunnir menn rölti út meö Ijósritunar-
vélar, síma, tölvur og faxtæki. Athugiö
aö skemmdarverk á tækjabúnaöi eoi
dýrkeypt spaug og því er heppilegast
aö fara á næstu góögerðarstofnun og
gefa drasliö.
3. Nlakarnir
Þeir hafa svipt þig góöu og vellaunuðu
starfi og kippt undan þér tilverugrund-
vellinum. Því er 'ekki nema réttlátt aö
þú sviptir þá mökunum. Byrjaöu á aö
hafa samband viö alla þá maka sem
veist aö eru I hjónabandskrísu og
þakka fyrir viökynnin. Daöraöu aö vild
og reyndu að fá viökomandi til aö
skreppa á krána meö þér og ræða
málin. Ef þú treystir þér ekki I neitt al-
varlegra en Ijótan hrekk þá skaltu hafa
samband viö vin þinn sem Ijósmyndar
næturlífiö fyrir eitt af dag- eöa vikublöö-
unum og plana myndatöku svo lítiö
beri á. Hugsaðu þér sjokkiö sem gamli
yfirmaöurinn þinn fær þegar hann opn-
ar blaöiö sitt daginn eftir. Ef þú vilt
hins vegar ganga alla leið þá... góöa
ferð. Hefndin er jú sæt.
4. Nafnspjöklin
Rændu eins mörgum nafnspjöldum og
þú getur frá þeim kollegum þínum sem
ekki voru reknir og leggöu sérstaka
áherslu á aö ná nafnspjöldum frá þeim
hæstsettu. Hvenær sem þú ferö eftir
þaö I partý og gerir sjálfan þig aö fifli
skaltu dreifa þessum nafnspjöldum til
vinstrl og hægrí. Skemmtilegast er aö
fara erlendis og bjóöa fólki endilega I
heimsókn til landsins.
eðlilega var tífalt hærri en fyrir
sambærilegar veitingar á Ítalíu.
Við fórum út.
Daginn eftir var hann enn í
sjokki og ákvað að aka út á land
sér til upplyftingar. Þegar hann
kom til baka var gjaldeyririnn
gjörsamlega búinn og þar að
auki komin stórskuld við ítalskt
kreditkortafyrirtæki. Hann hafði
því ekki efni á öðru síðustu
daga dvalar sinnar hér en að
leika við dóttur mína.
Á brottfarardegi labbaði hann
niðurlútur inní Leifsstöð, bug-
aður maður og skuldugur upp
fyrir haus — sjálfsagt bölvandi
landi og þjóð ofan í bringu sína.
Hann hringdi annars í mig um
helgina og tjáði mér að hann
yrði að fresta námi um eins til
tveggja ára skeið til að vinna
fyrir skuldum ferðarinnar. Hann
ætlar samt að reyna bjóða dótt-
ur minni í heimsókn í sumar.
Höfundur reynir nú fyrir sér sem blaða-
maður á HP eftir að hafa gefist upp á að finna
starf við hæfi í landkynningarbransanum. Hug-
myndir hans um að fela íslenska þorramatinn
(og kannski ísiendinga yfirtiöfuð) féllu í frem-
ur giýttan jarðveg hjá ferðafrömuðum...
■ Á heimasíöunni http:// info
.mcc.ac.uk/Dr-Fun/ er síðan að
finna sköpunarverk teiknimynda-
höfundar sem heitir David Farl-
ey. Verkið nefnist Dr.Fun og er
einsog vænta mátti teiknimynda-
saga um samnefndan náunga.
Dr.Fun er aö mati undirritaðs ekki
líkt því eins fýndinn og Dilbert, en
á móti kemur aö undirritaður hefur
aldrei fílað afstrakt — hvað þá
afstrakt húmor...
■ The Guardian er
óumdeilanlegasta eitt
vandaðasta og yfirhöf-
uð besta dagblað
heims og á heimasíö-
unni http://www.
guardian.co.uk/ gef-
ur á að líta vefvædda
dýrðina. Gagnrýnir fréttafíklar (sem
því miður eru heldur fáliöaöir hér á
landi) fá þarna allnokkuð fyrir sinn
snúð því ótrúiega lítið af „fídu-
sum“ tapast viö yfirfærslu blaðs-
ins í netheima. Þess má geta að
meðan á viðgerðum stóð í prent-
smiöju Guardian I Austur-London
eftir IRA-sprengjuárásina í síðasta
mánuði var blaðið gefið algjörlega
út á Veraldarvefnum. Aðgerðin
þótti takast meö eindæmum vel
og vera fyrirboði þess sem koma
skal — kannski...
hp@centrum.is
t:- nv

„Hev som rotten sjark, mæ frend!“
tvífarar^ ‘ibcib1iví
Halldór Bjömsson og Sigríður Ölafsdóttir
Þaö má með sanni segia aö verkalýðshreyfingin hafi mörg andlit, en hins
vegar er það nú oft svo aö andlit þessl eru tiltölulega svipuð ásýndum.
Og vitaskuld er ástæöan sú, aö þreytan (og bölvuö veöráttan) ristir andlit
fólks á áþekkan hátt og tekin baráttuandlit hins vinnandi manns — eöa
konu — leita I sama fariö. Þaö er til dæmis meö miklum stórmerkjum
hversu lík andlit Halldórs Bjömssonar, formanns Dagsbrúnar, og Sigrfðar
Ólafsdóttur, gjaldkera félagsins, eru (ogjafnvel kraftalegir líkamamir sömu-
leiöis). Þetta uppgötvuöum viö þegar viö litum síöasta tölublað Vinnunnar
(málgagn ASÍ) augum. Kúluleit og frostbitin andlitin gera hvorttveggja: lýsa
glaölyndislegu innræti og biturri lífsreynslu þeirra sem þekkja baráttuna fýrir
brauöinu eins og hún veröur þyngst og erfiðust. Brosiö er tregablandiö og
eölilega er vott af áhyggium þar aö finna, en þó er glottið ávallt stutt undan í
góöra vina hópi - - ófáar hláturshrukkumar eru til vitnis um þaö...
Skemmtilegasti staöur ráðhúss-
ins er sennilega kaffihúsið
Ráðhúskaffi sem staðsett er í
suöausturhluta hússins. Ráöhús-
kaffi er lítið, rólegt og þægilegt
kaffihús. Helsti kostur staöarins
er hiö frábæra útsýni yfir tjörnina.
Yndislegt er aö fylgjast meö fugla-
lífinu þar sem endur og svanir
hringsóla í rólegheitunum fýrir
framan gluggana. Tjarnarsvæðið
er eini alvöru útivistarstaðurinn í
miöbæ Reykjavíkur og þangað
sækir mikið af fjölskyldufólki um
helgar og mannlífiö er þar líflegt á
fallegum, sólhvössum degi. Margir
nýta þá tækifæriö til að líta inn í
Ráöhúskaffi og getur þá orðiö
þröng á þingi. Mest er aö gera um
helgar en opið er á daginn frá
klukkan 11.00 til 18.00 og fara
vinsældir staöarins að miklu leyti
eftir veðri. Langmest er að gera
um helgar og er fjölskyldufólk þá f
meirihluta. Ólíkt mörgum öðrum
kaffihúsum er ekki mikið um fasta-
gesti á staðnum og starfsfólk ráð-
hússins er þar heldur ekki mjög
áberandi. Gestir eru því aöallega
fólk sem á leið hjá. Úrval kaffiteg-
unda er með ágætum á staönum
og má til dæmis nefna Espresso,
Cappuccino, Swiss Mocca og Café
au Lait. Fyrir þá sem ekki drekka
kaffi er á boðstólum ágætt te og
heitt súkkulaði. Einnig er boðiö
upp á gos og ávaxtasafa og bjór
fýrir þá sem vilja gera sér daga-
mun. Þá er fýrirhugað að selja á
staðnum vín og ýmsa líkjöra. Af
matvælum er helst boðið upp á
tertur, sem eru það vinsælasta
meðal gesta, og ostakökur staðar-
ins eru margrómaðar.
★ ★★
- EBE
fkafflhúsið
Útsýnið... Rólegheitin...
Ráðhúskaffi
■ The Vault nefn-
ist heimasíða
„snillinganna sem
framleiddu fýrsta
áfenga gosdrykk-
inn“ svo alsæluóð
ungmennin fengju
svalaö þorsta sín-
um í e-heimum. Passið ykkur á
þessum gaukum, krakkar! Þarna
inni er annars áhugaverðasta efn-
iö svonefnt Piercing Gallety þar
sem götunarbrjálaðir Bretarnir
hafa hengt uppá sýndarveruleika-
veggi myndir af glæsilegustu göt-
uðu jíkamspörtum Bretlandseyja.
Nethausum er boðið að leggja
fram myndir af eigin götuðu eyr-
um, geirvörtum, kynfærum, nefjum
og svo framvegis. Veffangið er
http://www.whereitsat.com
/vault/ — og ekki dveljast of
lengi...
■ Útgáfufýrirtækið United Media
er með heimasíðu á slóöinni
http://www.unitedmedia.com/
þar sem gefur á að líta hinar frá-
bæru teiknimyndasögur um Dil-
bert. Höfundurinn heitir Scott Ad-
ams og fýrir ykkur sem lítt þekkið
til Dilbert þá er vert að geta þess,
aö kjarni húmorsins þarna inni er
fólginn í stöðugu gríni um vinnu,
vinnustaðinn — og vinnufélag-
ana...
Einn vinur minn á meginlandi
Evrópu er ítali nokkur sem
hefur verið óþreytandi gegnum
árin við að spyrja mig spjörun-
um úr um allt sem viðkemur ís-
landi. Eftir áralangan bókalest-
ur, viðamikla upplýsingaleit og
ötula fjársöfnun var hann reiðu-
búinn fyrir vikuferð og kom í
langþráða heimsókn til landsins
á þorranum til að uppfylia
drauma sína — eða það var
meiningin. Þegar ég hitti vininn
út á Keflavíkurflugvelli, eftir að
hafa tekið þangað rútu, skein
eftirvæntingin úr augum hans.
Maðurinn glóði af lífshamingju,
enda gjörsamlega óviðbúinn
því sem beið hans.
Þar sem japanska druslan
mín var eina ferðina enn í við-
gerð (þess vegna tók ég rútuna)
ákvað ítalinn að leigja sér bíl,
því ætlunin var að þeysa með
nýkeypta myndavél um og festa
þetta dásamlega ísland á filmu.
Alls óskyldur fursta-
fjölskyldunni í Brúnei
Með gjaldeyri hans að vopni
gengum við að bílaleigunni: ital-
inn saklaus og glaður, en ég hik-
andi. Vissi nefnilega sem var, að
hann var alls óskyldur furstafjöl-
skyldunni í Brúnei og hafði því
rýran sjóð að ausa úr. Og vinin-
um hafði greinilega sést yfir eina
tiltekna ferðabók þar sem segir,
að jafnvel soldáininn í Brúnei
myndi hugsa sig tvisvar um áð-
ur en hann leigði bíl á íslandi.
Hvað þá fátækur ítalskúr náms-
maður.
En hann kom sem sagt auga á
heppilegan bíl og afgreiðslu-
maður tilgreindi verðið glað-
beittur. Ég dró ég mig þegar
þarna var komið skömmustuleg-
ur í hlé, því mér hafði árum sam-
an tekist að forðast umræðuefn-
ið „verðlag á íslandi” og sá
hvernig stefndi í ógöngur. Him-
inhá upphæðin reyndist og slík,
að vinur minn áleit að um lírur
væri að ræða en ekki íslenskar
krónur. Honum þótti það nokk-
uð sanngjarnt, en þegar hann
komst að því að maðurinn var
að tala um íslenskar krónur
þá... Jæja til að gera langa sögu
stutta þá gengum við út um hálf-
tíma síðar. Ég: að vonum sakbit-
inn yfir ölium hvítu lygunum.
Hann: helmingi fátækari en fyrr.
Af skömm minni bauð ég hon-
um af þessum sökum, að gista í
litlu íbúðinni minni í Vestur-
bænum þar sem hann gæti sof-
ið á sófanum innan um leikföng
eins árs dóttur minnar og upp-
eldistímarit konunnar. Hann
ákvað að slá til. Réttara sagt:
Hann neyddist til, því hótelgist-
skrýtin og hryllti sig þegar mat-
urinn var innan skamms borinn
fram og grámyglað og óheilsu-
samlegt sælgætið blasti við.
„Jess, off kors júr suppósd tú ít
ðis!“ sagði hneyksluð frænka og
hélt áfram með eldra fólkinu að
horfa fyrirlitningaraugum á
ungu kynslóðina og hvetja til
neysludáða — eins og gengur.
Fljótlega var allt komið á fleygi-
ferð: brennivínið teygað með
hákarli og hrútspungum.
ítalinn hélt þéttlega að sér
höndum í fyrstu, en eftir að hafa
skellt í sig nokkrum brennivíns-
skotum með hákarlinum (og
gefið frá sér tilheyrandi sælu-
uml, búkhljóð og japl) fóru karl-
arnir á svæðinu að sækja fast að
honum. Þeir vildu endilega
troða í hann þessu líka góðgæti.
Svo sem vænta mátti héldu þeir
því blákalt fram, að þetta væri
besti og langsamlega hollasti
matur í heimi. Eitthvað annað
en þetta ítalska pastadrasl.
„Hev som rotten sjark, mæ
frend,“ sagði einn karlhlunkur-
inn og gerði sig líklegan til að
troða hákarlskvikindinu ofan í
vin minn. Þar sem hann er giska
kurteis og vel uppalinn að út-
lenskum hætti þorði hann ekki
öðru en að hlýða. Þegar hann
fór svo að kúgast bætti karlinn
um betur og hellti upp í hann
„tradisjonell æslandik blakk
deþþ“ brennivín. Vinur minn
engdist um af ógeði og flýði út í
annað horn. Þar tók annar reffi-
legur sveitamaðurinn við og
sagði: „Jú hev tú teist ðö sjíp-
testikúls, men.“ og tróð hrúts-
pungum ofan í hann. Að lokinni
hálftímadvöl á klósettinu kom
ítalski vinurinn náfölur fram aft-
ur og þá voru allir orðnir nægi-
lega brennivínshressir til ítar-
legra samræðna um hversu
spes, hress og frábær þjóð við
íslendingar erum; „Hev jú hörd
abát öð æslandik sagas? — Vott
abát ðö æslandik nóbelvinner
and ol ðö kod ví fissj?“
Enn eitt áfallið dynur yfir
Eftir þorrablótið og svaðalegt
brennivínsslarkið þar yfirgáfum
við staðinn við illan leik, og
héldum niður í miðbæ og inn á
næsta bar. Til að ná úr sér
óbragðinu pantaði vinur minn
sér eina rauðvínsflösku og osta-
bakka með og enn eitt áfallið
dundi yfir: reikningurinn, sem
„Hev som rotten sjark, mæ
frend,“ sagði einn karlhlunkur-
inn og gerði sig líklegan til að
troða hákarlskvikindinu ofan í
vin minn ... Þegar hann fór svo
að kúgast bætti karlinn um betur
og hellti upp í hann „tradisjonell
æslandik blakk deþþ“ brennivín.
Vinur minn engdist um af ógeði
og annar reffilegur sveitamaður-
inn [tók] við og sagði: „Jú hev tú
teist ðö sjíptestikúls, men.“
ing hefði kostað hann hinn
helming gjaldeyrisins.
Síðan var brunað til Reykja-
víkur og þótt vinurinn hefði orð-
ið fyrir þungum skakkaföllum
strcix við komuna þá var eftir-
væntingin enn til staðar. Hann
beið nú spenntur eftir hinni frá-
bæru íslensku náttúru, en ekk-
ert blasti við nema hraunauðin
svo langt sem augað eygði.
Eyðilegt tungllandslag. Og þeg-
ar rennt var inn fyrir mörk höf-
uðborgarsvæðisins tók ekki
skárra við því í stað glaðlyndis-
legs borgarhliðs eða móttöku-
skiltis stóð þar vitaskuld sjón-
mengunin sem við nefnum ál-
nKur
rgmann
larsson
d
verið í Straumsvík. Það fór
hrollur um vininn meðan ég
rannsakaði innvols hanskahólf-
ins annars hugar.
Eftirvæntingin var þannig
allmjög farin að minnka þegar
við komum renndum í hlað á
áfangastað í Vesturbænum. Við
tók drykkja á tollinum og upp-
rifjun á nokkrum skemmtilegum
tilvikum frá ferðalögum sem við
höfðum upplifað saman. Eftir
þessar björgunartilraunir mínar
fór sá ítalski nokkuð sáttur í
háttinn.
Klukkan sjö um morguninn
næsta dag vaknaði hann svo við
að dóttir mín var farin að hoppa
á andliti hans og keyra járn-
brautarlest þar um í hvíldar-
pásum. Eftir fortölur og kynn-
ingar varð þeim þó ágætlega til
vina og seinna um daginn fórum
við þrjú í bæinn.
Um kvöldið var svo haldið á
það sem í fyrstu virtist ætla að
verða settlegt og fínt þorrablót
hjá fjarskyldum ættingjum mín-
um.
“Jess. off kors júr
suppósd tú ít ðis!“
í upphafi voru allir til að gera
edrú og í ljómandi formi: rólegir
og yfirvegaðir — lausir við asa
og stress. Sumir reyndu að
kreista fram hjárænuleg bros og
nokkrir þorðu jafnvel að segja
nokkur feimin orð við vin minn.
ítalanum líkaði í fyrstu nokkuð
vel við aðstæður og undi sér
sæmilega. Gerði meðal annars
nokkrar mishéppnaðar tilraunir
til að að ræða við ættmenni
mín. Hann hafði þó á orði að
lyktin þarna inn væri nokkuð