Alþýðublaðið - 01.03.1977, Blaðsíða 2

2 STJðRNMÁL Þriðjudagur 1. marz 1977 b!SXu>*'
EIN-
Fréttir af
loðnuveið-
Fréttir um mikla loönuveiöi eru
vissulega ánægjulegar. Gifurleg-
um fjármunum er skóflaö upp Ur
hafinu á skömmum tlma. Menn,
sem ekki áttu bót fyrir rassinn á
sér I gær, eru forríkir I dag. Há-
setahlutur skiptir hundruöum
þiisunda og jafnvel milljónum
króna. Hver er þá hlutur skip-
stjóra, stýrimanns og vélstjóra?
Loönuveiöin er gullgrafarævin-
týri okkar tslendinga, rétt eins og
sfldveiöarnar voru. En hvaöa
áhrif hafa þessi herjans miklu
umskipti í peningamálum lftils
hóps i þjóöfélaginu? Fréttir um
mikla loönuveiöi eru beinllnis
veröbólguhvetjandi. Almenning-
ur telur aö meö þessum veiöum
safnist sllkur auöur I þjóöarbUiö,
aö nU séu allir okkar efnahags-
öröugleikar Ur sögunni. Fréttir
um mikinn afla og aflaverömæti á
þessum veiöum eru beinllnis
hættulegar og gefa alranga mynd
af ástandinu I þjóömálunum.
Þaö fer hins vegar ekki á milli
mála aö sala á loönumjöli og lýsi
bætir nokkuö Ur en bjargar engu.
Fréttirnar veröa hvati hverskon-
ar eyöslu. Margir telja, aö svo
mikiö fjármagn komi nU I um-
ferö, aö hreyfing komist á alla
verzlun, öll viöskipti. Þaö er
einnig staöreynd aö loönuvertlöin
hefur áhrif á bllamarkaö og
IbUöasölu. En þarna kemur oft
gamli huröarásinn til sögunnar.
Menn reisa sér hann um öxl I von
um betri tíö meö blóm I haga.
Þetta veröa oft falsvonir; menn
gleyma þvl, aö fjármagnsveltan
kemur aöeins örfáum til góöa I
byrjun, þótt öll þjóöin njóti aflans
slöar meir.
Margur sjómaöurinn hefur og
fariö flatt á skjótfengnum loönu-
gróöa. í trausti þess aö önnur
jafngóö og jafnvel betri vertíö
komi aö ári er fjármunum eytt
og skatturinn gleymist. Aö ári
stendur rýtingur I baki.
Fréttir af mikilli veiöi og afla-
verömæti hvetja til eyöslu. Fjöl-
margir treysta þvi, aö batinn
veröi slíkur aö óhætt sé aö fjár-
festa verulega, þótt ekki séu fyrir
hendi f jármunir til aögreiöa meö.
Þetta muni koma I þvi peninga-
flóöi, sem loönuvertlöin hljóti aö
beina I allra vasa. í þessu felst
mikill misskilningur, sem mörg-
um hefur reynzt þungbær.
Af þessum sökum sakaöi ekki
aö draga Ur fréttaflutningi af
loönuveiöum. Raunverulega
snerta fréttirnar ekki beinllnis
aöra en nánustu aöstandendur
sjómannanna sem á bátunum
eru. Þeir sem ekki eiga beinna
hagsmuna aö gæta, fyllast mikilli
bjartsýni á llfiö og tilveruna og
telja, aö nU sé skUtan aö komast á
réttan kjöl. Þessi trU magnast
eftir aö hafa hlustaö á fréttirnar
dag eftir dag i margar vikur. A1
menningur fjárfestir I bflum og
jafnvel IbUöum I þeirri trU, aö nU
muni peninga geymslur bank
anna opnast upp á gátt og aö þaö
veröi auöveldur leikur aö fó eitt-
hvaö af öllum þeim peningum,
sem fyrir loönuafuröir fást.
Af þessum ástæöum má renna
stoöum undir þær fullyröingar, aö
fréttir af mok-loönuveiöi séu
veröbólguhvetjandi.
Styrkið
neyðarvamir
RAUÐA KROSS ÍSLANOS
DÁLKURINN
alþýðu'
blaðiö
Gtgefa.idi: Alþýöuflokkurinn. ;
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgöarmaöur: Árni Gunnarsson. Fréttastjóri: Bjarni Sigtryggsson.
Aösetur ritstjórnar er I Slöumúla IX, slmi 81866. Auglýsingadeild, Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906.
Askriftarslmi 14900. Prentun: Blaöaprent h.f. Askriftarverö: 1100 krónur á mánuði og 60 krónur i lausasölu.
Mikil og góð áhrif
Islenzkrar iðnkynningar
Þau ánægjulegu tíðindi
voru sögð í síðustu viku,
að árangur íslenzkrar
iðnkynningar eftir sex
mánuði væri meðal ann-
ars sá, að sala á tiltekn-
um íslenzkum vöru teg-
undum hefði aukizt um
sex af hundraði. Þessi
herferð til kynningar á
íslenzkum iðnvarningi
hefur tekizt vel og vakið
mikla athygli.
(slenzkur iðnaður hef ur
átt erfitt uppdráttar.
Stjórnvöld hafa rekið
hann á vergang og haldið
honum í f jársvelti. Þó er
iðnaðinum ætlað að taka
við mestum hluta þess
vinnuafls, sem bætist við
hér á landi á næstu árum
og áratugum.
Þá hefur verið landlæg
vantrú á íslenzkum iðnaði
og f ramleiðsluvörum
hans. Neytendur hafa
fundið þessum vöruteg-
undum flest til foráttu og
borið þær saman við
erlendan varning. Sú
falstrú hefur átt hér
hljómgrunn, að sé varn-
ingurinn erlendur, hljóti
hann að vera góður. Inn-
kaupaferðir Islendinga til
Bretlands eru frægar, og
yfirleitt það kaupæði,
sem grípur um sig meðal
(slendinga á erlendri
grund.
Á þessu er nú smátt og
smátt að verða breyting.
Trúin á íslenzka fram-
leiðslu hefur aukizt. Fá-
um karlmönnum dettur
til dæmis í hug að kaupa
föt erlendis. Svo langt
hafa framleiðendur karl-
mannafatnaðar náð, að
efni og gæði bera af hinu
erlenda. Þannig er um
fjölmarga fleiri þætti
islenzka iðnaðarins.
Almenningur hefur
einnig gert sér grein f yrir
því, að með því að kaupa
íslenzkar iðnaðarvörur,
er tryggð atvinna fjölda
manna og gjaldeyrir er
sparaður. Það vaktj
athygli í könnun, sem
íslenzk iðnkynning lét
gera, að mikil fjölgun
varð í hópi þeirra karla
og kvenna, sem nefndu
þjóðhollustu, atvinnu og
gjaldeyirsparnað, ástæð-
una fyrir þvf að þau
keyptu íslenzkar vörur
fremur en erlendar.
Vonandi verður
árangur Islenzkrar iðn-
kynningar sá, að það
verði hverjum manni
eðlilegt að velja íslenzkar
vörur fremur en erlend-
ar. En þetta gerir um leið
þá kröfu til atvinnugrein-
arinnar, að hún vandi
framleiðslu sína eftir
föngum. Islenzkur iðnað- sem þau hafa hneppt vinnugreina, sem islenzk-
ur á vafalaust mikla hann í.—„Hollt er heima ar geta talizt, en ekki að
framtíð fyrir sér, ef hvað" og islendingum vera með hugann of
stjórnvöld leysa hann úr ber að stuðla að bundinn við stóriðju-
þeim fjármagnsfjötrum, framgangi þeirra at- áform.
Skíðaíþróttin og tollarnir
Áhugi á skíðaiðkun hér
á landi hefur vaxið mjög
allra síðustu ár. Ástæðan
er meðal annars sú, að öll
aðstaða hefur verið bætt
mjög með skíðalyftum og
snjótroðurum. Þó er
margt ógert í þeim efn-
um, eins og sannazt hef ur
síðustu helgar, þegar gíf-
urlegur fjöldi
skíðamanna hefur safn-
azt á flesta skíðastaði
landsins.
Skíðaíþróttin er bæði
góð skemmtun og holl
hreyfing og útivera. Það
þarf því að stuðla að því,
að sem flestir geti notið
þessarar íþróttar. Það
verður bezt gert á þann
hátt að gera öllum kleift
að eignast skíðabúnað.
Með kaupum á miklu
magni í senn hefur inn-
flytjendum tekizt að
lækka nokkuð verð á
skíðabúnaði, en það er
ekki nóg.
Tollar á skíðum, bind-
ingum og stöfum eru 50
af hundraði, og ofan á
það bætist 18% vörugjald
og söluskattur, sem allt
rennur í ríkissjóð. Þannig
hækkar þessi búnaður
upp úr öllu valdi, og segja
má með nokkrum rétti,
að eins og sakir standa, sé
skíðaíþróttin aðeins fyrir
þá efnameiri. — Til sam-
anburðar má geta þess,
að aðeins 15% tollur er á
veiðistöngum og öðrum
útbúnaði til stangveiða.
Þessar álögur ríkis-
sjóðs mætti afsaka að
einhverju leyti, ef
framlög til skíðaíþróttar-
innar og uppbyggingar
skíðastaða, væru í réttu
hlutfalli við tekjur ríkis-
sjóðs af innflutningi
skíðaútbúnaðar. Því fer
þó víðsfjarri. Til dæmis
hefur sáralitlu fé verið
v varið til endurbóta á
miðstöð vetraríþrótt-
anna, Akureyri, en langt
er síðan að Hlíðarfjall
var valið sem miðstöð
þessarar íþróttagreinar.
— (þróttamenn í þingliði
flokkanna á Alþingi
þyrftu að knýja fram
breytingu á þessum mál-
um.
—ÁB.